Miriam Schapiro

Miriam Schapiro ya da Mimi (15 Kasım 1923 - 20 Haziran 2015) Birleşmiş Milletler'de bulunmuş Kanada doğumlu bir sanatçıdır. Kendisi ressam, heykeltıraş, desinatör ve feminist sanatının öncülerindendi. Aynı zamanda Pattern and Decoration sanat akımının lideri olarak düşünülüyor.

Schapiro'nun çalışmaları güzel sanat ve zanaat arasındaki çizgiyi bulanıklaştırdı. Ele aldığı zanaat elementleri, kadın ve kadınsılık konularını kendi resim çalışmaları altında topladı. Schapiro'nun çalışmaları, sanat ve feminizm konularına dokunur: özellikle soyut sanatla ilgili olan feminizm bakış açısından. Schapiro, evcilleştirilmiş sanat eserinde bilenmiş ve yüksek sanatın geri kalanı arasında duran eserler yaratmayı başardı. Bu eserler, Schapiro'nun çağdaş soyutlanmanın merkezinde çalışan bir sanatçı olarak kimliğini ve eş zamanlı olarak kadınların ‘bilincini’ temsil etmeye meyilli bir feminist olarak gösteriyor. Sık sık kadınlarla ilişkilendirilen kalpler, çiçekli dekorasyonlar, geometrik desenler ve pembe renkli simgeler kullandı. 1970'ler de 3,6 metreye 1,8 metre şeklinde boyayarak yaptığı tipik, küçük, kadın objesi olan yelpazeyi yaptı. Yelpaze şeklinde tuvaller, Schapiro'ya deneyimleme fırsatı veren onun yeni kişisel sitilinin temelini oluşturan zenginlik ve dokunulan renkli karmaşıklığın yüzeyi bunların dışına çıktı. Duygularını, isteklerini, endişelerini ve umutlarını tekrar tekrar kimonolara, yelpazelere, evlere ve kalp şeklindeki formlara yansıttı.

Kişisel hayatı ve eğitimi

Schapiro Kanada'nın Ontario bölgesinin Toronto şehrinde doğdu. Yahudi Rus bir ailenin tek çocuğuydu. Onun Rusya göçmeni büyükbabası Birleşmiş Milletler'de gözü hareket edilebilen ilk oyuncak bebeği ve oyuncak ayıyı icat etti. Babası, Theodore Schapiro, Miriam Schapiro doğduğunda, New York'ta Beaux Sanat ve Tasarım Enstitüsü'nde çalışan entelektüel bir artistti. Schapiro'yu sanatçı olmaya teşvik eden aynı zamanda kızının rol modeli ve akıl hocası olan babası endüstriyel tasarım sanatçısıydı. Annesi, siyonist ve ev hanımı olan Fannie Cohen, sanatla ilgili kariyer yapması için kızını cesaretlendirdi. 6 yaşında, Schapiro çizmeye başladı.

Gençliğinde, ilk yenilikçi öğretmeni olan Victor d'Amico sayesinde Modern Sanatlar Müzesi'ne katıldı. Akşamları yetişkinler için olan çıplak modellerin çizildiği WPA sınıflarına katıldı. 1943'te Schapiro New York'ta Hunter Koleji'ne girdi fakat sonunda Iowa Üniversitesi’ne transfer oldu. Iowa Üniversitesi’nde Schapiro Stuart Eddie ve James Lechay ile resim üzerine çalışmalar yaptı. Daha sonrasında Iowa Basım Grup formuna yardım etmek amacıyla baskılar ve resimler sergiledi.

Iowa Eyalet Üniversitesi’nde 1946 da evlendiği artist Paul Brach’la tanıştı. 1951 de New York'a taşındılar ve Michael Goldberg, Joan Mitchell, Larry Rivers ve Knox Martin’in de aralarında bulunduğu New York School’da soyut dışavurumcu sanatçılarla arkadaş oldular. Schapiro ve Branch 1950 ve 1960'lı yıllarda New York’ta yaşadılar. 1955'te Miriam ve Paul’un Peter Branch adında bir oğulları oldu. Oğulları Peter’ın doğumunun öncesinde ve sonrasında Schapiro artist olarak yeri ve kimliğiyle alakalı sorunlar yaşadı. Miriam Schapiro’nun başarılı iş yeri, kriz döneminden sonra, hem çevreye hem de sanatta ve hayatında değişikliklere tepkisi oldu. Bu sırada Schapiro keskin hat sitilinde soyut dışavurumcu olarak başarılı bir kariyer edindi. 20 Haziran 2015’te New York’un Hampton Bays bölgesinde 91 yaşında öldü.

Kariyeri

Schapiro sadece kadın sanatı olan zanaat geleneğinde değil aynı zamanda geçmişteki kadın sanatçılara verdiği saygıyla onurlandırıldı. 1970'ler de Mary Cassatt gibi geçmiş sanatçıların fotoğraf çoğaltmalarını içeren kolajları ve resimleri yaptı. 1980’ler de eski öz-portre çizimlerinin başında Frida Kahlo’nun portresini çizdi. 1990’lar da Rus Yenilikçi Dönemi’nde çalışmalarına kadın figürünü dahil etmeye başladı. Yenilikçi Dönem kadınları eşit gördüğü için modern sanat tarihinde Schapiro’yu yansıtan önemli bir zamandı.

1953 ve 1957 yılları arasında Soyut Dışavurumculuk döneminin baskın stiline odaklanan önemli vücut çalışmalarını ortaya koydu. Miriam, kendi hareketli dilini yarattı: "hafifçe boyama ve silme", silinen alan boyalı alan olarak önemli bir rol oynamıştır. Bu çalışmalar Beast Land ve Plenty çalışmaları gibi soyut olmalarına rağmen Schapiro onları "eski ustalar" ın eserlerinin siyah-beyaz benzerlerinden ayırdı. Kasım 1957'de Andre Emmerich galerisinin açılışı için onun resimlerinden birini seçti.

Kariyerinin başlarında, Schapiro kadın olarak kendi rolüyle birleştirdiği anaç semboller aramaya başladı. Yazarın Shrine (Mabet) adlı serisi 1961-63 yıllarında kafasında oluşmaya başlamıştı. 1960'ların başında soyut dışavurumcuların fırça boyama çalışmalarından kendi resimleri ayrılmaya başladı ve çeşitli geometrik formda çalışmaları tanınmaya başladı. Bu çalışması, aynı zamanda bir otobiyografi olan ilk eserler grubundan biridir. Çalışmasının her bir bölümü bir kadın artistin bakış açısını gösterir. Bunlar aynı zamanda onun vücudunun ve ruhunun sembolleridir. Derinliğin illüzyonu ve yüzeyin kabullenişi arasındaki oyun Miriam'ın çalışmalarında son on yılın temel, resmi stratejisi oldu. Shrines Schapiro'nun kendisini çoklu ve parçalı bakış açısından keşfetmesini sağlamıştır.

1964'te Schapiro ve kocası Paul Tamarind, Taş Basması Atölyesi’nde birlikte çalıştılar. Schapiro’nun sanat hayatındaki en büyük dönüm noktalarından birisi birkaç yeni mabet yapmaya ve ilk kolajlarını oluşturmaya başladığı yer olan atölyede Josef Albers’la çalışmaktı.

1967’de Schapiro ve Brach Kaliforniya’ya taşındı böylelikle her ikisi de San Diego’da Kaliforniya Üniversitesi’nin sanat departmanında çalışmaya başladı. Miriam orada General Dynamics şirketinde çalışan arkadaşı David Nalibof adlı fizikçi ile buluştu. Nalibof, Miriam Schapiro'nun çizimlerini artıracak ve değiştirebilecek bilgisayar programlarını formülleştirdi. Bu sayede onun ilk feminist çalışması olan ‘Big Ox #1 from 1968’ oluşturulmuş oldu. ‘O’ rahmi, vajinayı, kadının merkezini temsil ederken “Vitruvian man” in uzuvlarını diyagonaller temsil etti. Bu eser "parlak kırmızı-turuncu, gümüş ve yumuşak pembe tonlarında gerçekleştirilen yeni geliştirilen, beden temelli, kadın gücü ve kimliğiyle ilgili örnek simge" olarak tanımlanmaktadır. ‘O’nun aynı zamanda uzuvlara yayılan anaç yapıyı gösteren yumurtayı sembolize ettiği düşünülüyor.

Daha sonra, Valensiya’da Judy Chicago’yla birlikte Kaliforniya Sanat Enstitüsü’nde Feminizm Sanat Programı’nı kurabildi. Program, sanatta yaşanan sorunlara kurumsal bir konumdan bakmak üzere ortaya çıktı ve Downtown, L.A.'de bir kadın çevrenin yaygınlaştırılmasına odaklandı. Womenhouse’ta kadınlar gelişmiş yaratıcılıklarını kullanarak fantezilerinin bütün odayı ele geçirmesine izin verip kendileri üzerinden ailelerini destekleyici bir çevre ile ödüllendirebilir. Onlar sanatın yaratılışının bilinçlendirme oturumları, kişisel itiraflar ve teknik eğitim yoluyla, daha az özel, içe dönük bir serüven ve kamuya açık bir süreç olmasını istiyorlardı. ‘Ev’ kadın fantezisinin ve kadının rüyalarının mahzeni oldu. Schapiro, 1972'de Womanhouse sergisine katıldı. Schapiro'nun Womanhouse'daki "Dollhouse" adlı küçük parçası evdeki tüm mobilya ve aksesuarları oluşturmak için çeşitli hurda parçaları kullanarak inşa edildi. Her oda, bir kadının toplumda oynadığı belirli bir role işaret ediyor ve aralarındaki çatışmaları tasvir ediyordu. Schapiro'nun 1970 sonralarında oluşturduğu çalışması ‘femmeges’ şeklinde adlandırdığı kumaşla birleştirilen kolajlarlardan oluşuyordu. 70'lerin başında Womenhuse'la işbirliğinin başarılı olmasıyla Los Angelas’ta daha çok bir evin odasına benzeyen atölyesinde ilk kumaş kolajlarını yaptı.

Erkeklerin bilgisayara dayalı olan teknolojik dünyasını kadınların dekore edilmiş evlerine taşıdı. Bu ev gibi stüdyoda Schapiro kumaş dolabını ve onun kadınlar için önemini A Cabinet for All Seasons eserinin de dahil olduğu çok sayıda büyük ‘femmeges’lerle (kumaşlarla) anıtlaştırdı. Bu tüm kadınların vücutlarının ve hayatlarının tekrarları ve sürekli değişimlerini simgeleyen şiirsel versiyonudur. Schapiro, femmage tanımında, yorgan ve Kübizmi aynı zamanda çağıran tarzın bir "kadın-yaşam bağlamı" olduğunu ve "özel ya da genel bir olayı kutladığını" yazdı. Schapiro dersler vererek Birleşmiş Milletleri gezdi ve buluştuğu kadınlardan hediye isteyecekti. Bu hediyeler onun kolajımsı resim çalışmasında kullanılacaktı. Schapiro, 1977'den itibaren Anonymous was a Woman adlı oyma dizisi gibi ortak sanat projeleri de yaptı. Oregon Üniversitesi'nden stüdyo sanatı mezunu 9 kadınla seri üretmeyi başardı. Her bir baskı, bir çinko plaka üzerinde yumuşak bir zemine yerleştirilmiş, daha sonra oymalı ve baskılı bir sehpa örtüsünden yapılan bir basımdır.

1977-1978 tarihli ‘Waste Not Want Not :An Inquiry inttopluma marşı o What Women Saved and Assembled’ - FEMMAGE (Melissa Meyer ile birlikte) makalesi a femmage'i (kumaşı) kadınlar tarafından uygulanan kolaj, montaj, dekor ve fotomontaja "geleneksel kadın tekniklerini - dikiş, delme, çengelleme, kesme, aplike etme, pişirme ve benzeri ... " açıklık getirir.

1975'ten sonra New York'a döndüğünde bazı resimlerini satarak kazandığı parayla sadece bir oda değil aynı zamanda kendi stüdyosunun sahibi oldu. Dekorasyon ve işbirliği stüdyosunda olduğu kadar kendi evinde de önemli bir rol oynadı ve çalışmalarının merkezidir. Stüdyo Schapiro'nun sadece yaratıcı tarafıyla bağlantı kurduğu büyük kişilik çatışmalarını geçirdiği odası oldu. Kariyeri boyunca çeşitli stüdyoları, hayatının dışsal ve içsel gerçekliklerindeki değişimleri yansıttı. Onlar cinsiyet rollerini ayrı tutan topluma karşı ya da onlarla uyum içinde benlik kavramlarını değiştirerek yansıttılar. Schapiro'nun stüdyoları, aynı zamanda yaratıcı çalışmasının yanı sıra yaşamını yaşayabileceği ve rüyalarını da yerine getirebileceği mekan için metafor haline geldi.

Farklı projeleri ele alma sırasında, Schapiro'nun stüdyosu genişledi ve sonun da bir yerden bir yere seyahat ederken taşınılabilir hale geldi. Oregon'un ortak çalışmasıyla aynı zamanda, Schapiro'nun geçmişteki kadın sanatçılarla yaptığı ilk ‘Collabaration Series’ in yarattığı dokuz kadınlar aynı zamandaydı. Bu seride, Mary Cassatt ve Berthe Morisot çalışmalarının kopyaları, yorgandan esinlenilen desenlerdeki renkli ve duyusal kumaş sınırlarıyla birleştirildi. ‘Mary Cassatt and me’ annesinin gazete okurkenki Cassatt'ın anaç idealiyle annesinin zihinsel görüntüsü uyuşuyor. En son resimlerinde Schapiro, resimde Yahudi kimliğini keşfetmeye başladı. ‘My History’ (1997) adlı tablosu "House" projesi ile aynı yapıyı kullanmış ve Yahudi mirasını çevreleyen farklı anıların odalarını inşa etmiştir. Sanatta en belirgin Yahudi temalı ifadesi, İncil'de yazan kahramanlar Sarah, Rebecca, Rachel ve Leah'ı resmeden canlı pencereler olan ‘Four Matriarch’ tır. Bu, yüksek sanatın halka ne ifade ettiğinin gerçek vizyonunu oluşturmak için kimlik sembolojisini ve eski evcilleştirilmiş sanatını birleştiren renkli bir eserdi. "Mother Russia" (1994), ailenin Rus kökenli olduğu Schapiro tarafından yapılmış bir yelpaze parçasıydı. Rusya'daki güçlü kadınları birer şapka ve peçe ile elle tutulan bir sıra üzerinde tasvir ediyor. Onlara "devrimci kadınlar" olarak katılmak ve gizli figürleri övmek için "işbirlikçi" tarzında her sanatçının eserlerini ekledi. Hem Rus hem de Yahudi kültürüne ilişkin geçmişi, Schapiro'nun eser koleksiyonunun temsil ettiği şeylere atıfta bulundu. Desen ve renklerin temelleri ve ortak kullanımı,

Miriam'ın eserlerini tanımlar ve onun kültürünü ve kadın sesini görmemizi sağlar. Schapiro'nun çalışmaları Yahudi Müzesi (New York), Ulusal Sanat Galerisi ve Flomenhaft Galeri'lerini de içine alan sayısız müzede yer aldı. (Daha iyi kaynaklar gereklidir). College Art Association'dan ve 1987 Guggenheim Fellowship'ten Seçkin Artist olarak Ömür Boyu Başarı Ödülü ödülünü aldı. Miriam Schapiro'nun konağı Firestone Galeri tarafından özel olarak muhafaza ediliyor.

Ödülleri ve başarıları

1982: Skowhegan Medal for Collage
1983: Honorary Doctorate of Fine Arts, College of Wooster, Wooster, OH
1988: Honors Award, The Women's Caucus for Art
1989: Honorary Doctor of Fine Arts, California College of Arts and Crafts, Oakland, CA
1992: Honors Award, National Association of Schools of Art and Design
1994: Honors Award, New York State NARAL
1994: Honorary Doctorate Degree, Minneapolis and Design, Minneapolis, MN
1994: Honorary Doctorate Degree, Lawrence University, Appleton, WI
2002: Lifetime Achievement Award

Başlıca çalışmaları

(1963) Shrines Grey Art Gallery
(1968) Big Ox No. 1 Brooklyn Museum

Kitaplar

Schapiro, Miriam, Robert A. Yassin, and Paul Brach. Miriam Schapiro: works on paper: a thirty year retrospective. Tucson, Arizona: Tucson Museum of Art, 1999. Print.
Gouma-Peterson, Thalia, and Miriam Schapiro. Miriam Schapiro: Shaping the Fragments of Art and Life. New York: Harry N. Abrams Publishers, 1999. Print.
Schapiro, Miriam, and Thalia Gouma-Peterson. Miriam Schapiro, a retrospective, 1953 - 1980:. Wooster, OH: n.p., 1980. Print.
New York School Abstract Expressionists Artists Choice by Artists 12 Haziran 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Uluslararası Standart Kitap Numarası

Dış bağlantılar

Archives of American Art interview 31 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Kaynakça

Scaling a Minimalist Wall With Bright, Shiny Colors 30 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Gouma-Peterson, Thalia (1999). Miriam Schapiro: Shaping the Fragments of Art and Life. New York: Harry N. Abrams Publishers. p. 92.
Stein, Linda (1998). "Miriam Schapiro: Woman-Warrior with Lace". Fiberarts (24): 35-40
Avital H. Bloch, Lauri Umansky, Impossible to Hold: Women and Culture in the 1960s, NYU Press, 2005, p319.
Miriam Schapiro30 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
MIRIAMSCHAPIRO 24 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Gouma-Peterson, Thalia. Miriam Schapiro: An Art of Becoming. American Art 11.1 (1997) : 10-45.
Fred S. Kleiner, Christin J. Mamiya, Helen Gardner, Gardner's Art Through the Ages, Thomson Wadsworth, 2005, p1073.
Remembering Miriam Schapiro 12 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Miriam Schapiro, 91, a Feminist Artist Who Harnessed Craft and Pattern, Dies 11 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Richmond, Susan (2004). "Gainesville, Georgia". Art Papers. 28.4: 42-43.
Yassin, Robert (1999). Miriam Schapiro Works on Paper a Thirty Year Retrospective. Tucson, Arizona: Tucson Museum of Art. pp. 7–13.
Kristine Stiles, Peter Selz, Theories and Documents of Contemporary Art: A Sourcebook of Artists' Writings, University of California Press, 1996, pp151–4.
3. Schapiro, Miriam. The Education of Women as Artists: Project Womanhouse. Art Journal 31.3 (1972) : 268-270.
http://www.ericfirestonegallery.com 30 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.