adjeter
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « djeter », avou l’ betchete « a- » d’ aprepiaedje des viebes
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.d͡ʒɛ.ˈte/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : a·dje·ter
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | adjete |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | adjetez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | adjetans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | adjetnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | adjetrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | adjetéve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | adjete |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | adjeté |
| Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
adjeter (viebe å coplemint)
- djeter aviè (li sudjet).
- Adjetez mi noret pal finiesse. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Adjetez m' li clé.
- Il adjete des pires e m' corti. — Motî d’ Vervî (fråze rifondowe).
- L' ome fwait les cwanses di rén pu, d' on côp, adjete si bresse come s' il åreut-st avou on rsôrt el sipale, et dlåbore li grognon del glawene avou l' savneure. — Mariette Chinon (fråze rifondowe).