Aller au contenu

Jules Claskin

Èn årtike di Wikipedia.
Jules Claskin
portrait da Jules Claskin, circa 1910
Skepiaedje8 d' octôbe 1886, Grimgnêye
Moirt1926, Lidje
Activitésscrijheu

Jules Claskin (8 d' octôbe 1886-1926), c' esteut on fjheu d' arimés et on scrijheu d' tchansons e walon.

Riprins dins l' grosse antolodjeye da Piron.

I n' a eplaidî k' ene ramexhnêye di s' vicant: «Côps d' saye» (1922).

I dna on fel côp d' noû al powezeye e walon, tot djåzant des sudjets di s' tins, eyet tot asprovant li fjhaedje di libes vers (des vers avou on nombe di pîs nén todi l' minme, et sins rimaedje).

Ses powinmes ont stî replaidîs pa Maurice Piron, e 1936 (Poèmes de Jules Claskin), pu e 1956 (Airs di flûte et autres poèmes wallons).

Claskin, c’ est l’ prumî scrijheu « sorreyalisse » e walon. On stîle ki s’ va rtrover trinte ans pus tård dins les ouves del « djermêye 48 » : Jean Guillaume, Georges Smal, Emile Gilliard, Emile Lempereur et Willy Bal.

Jean Guillaume riprinda on vers da Claskin come adrovaedje d' onk di ses lives:

L' aiwe est ossu coete k' on grand muroe d' acî[1]

Çouci mostere bén k' i veyeut voltî li powezeye di l' ome.

Egzimpe di powinme

[candjî | candjî l’ côde wiki]

Vola on powinme al libe, la k' on ricnoxhe bén li discrijhaedje d’ ene airance, sins mouvmint, sins accion. Mins todi avou ene ponte di disbåtchance a repoirter sol vicåreye des djins.

Åd triviè del plouve

Li nûlêye a draené.
Ses pezants toneas d’ aiwe rôlèt totavå l′ cir.
On ôt toner.
Les grossès gotes toumèt come des baguetes d’ acî.
Les åbes ont l′ air d’ aveur des foyes di veule
‒ des foyes k’ ont l′ air di spiyî totès seules.

Emey cisse diloujhe,
deus måjhones, la pus lon, padrî les maronîs,
avou leu masse di lere et des rôzes so l′ pas d’ l′ouxh,
tuzèt ‒ tot loucant ploure tot come on louke sins vey…
[2]

David Blaude, Jules Claskin, on scrijheu e walon ene miete rovyî, Li Rantoele l° 111, esté 2024.

Hårdêyes difoûtrinnes

[candjî | candjî l’ côde wiki]
  1. Prumî vers do powinme «Ås aires do djoû», divins «Côps d' ouy», 1923.
  2. Li Rantoele l° 111, esté 2024, p. 15.