What do you think?
Rate this book
Ο αρχοντοχωριάτης
Γενικά ο Αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου δε λογαριάζεται ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του. Τον συγκαταλέγουν σ' ένα είδος πιο ελαφρό· στις κωμωδίες με μπαλέτα. Μα ό, τι ξεχωρίζει τις "δευτερότερες" αυτές κωμωδίες του ίσα ίσα, ή και τις φάρσες του, είναι που έχουν φυλάξει λίγο πολύ τον λαϊκό χαρακτήρα της παλιότερης γαλλικής φάρσας, της λεγόμενης γαλατικής, και κάτι από την αυτοσχέδια ιταλική κωμωδία, την commedia dell' arte, όπου και για τις δύο τους πρωταρχικό μέλημα ήταν ο θεατρικός παλμός, το σκηνικό στήσιμο με τη ρυθμική κίνηση, καθώς και με τη μιμητική.
154 pages, Paperback
First published October 14, 1670
286 people are currently reading
6,202 people want to read
About the author
Molière
4,199 books1,449 followersSophisticated comedies of French playwright Molière, pen name of Jean Baptiste Poquelin, include
Tartuffe
(1664),
The Misanthrope
(1666), and
The Bourgeois Gentleman
(1670).
French literary figures, including Molière and Jean de la Fontaine, gathered at Auteuil, a favorite place.
People know and consider Molière, stage of Jean-Baptiste Poquelin, also an actor of the greatest masters in western literature. People best know l'Ecole des femmes (The School for Wives), l'Avare ou l'École du mensonge (The Miser), and le Malade imaginaire (The Imaginary Invalid) among dramas of Molière.
From a prosperous family, Molière studied at the Jesuit Clermont college (now lycée Louis-le-Grand) and well suited to begin a life in the theater. While 13 years as an itinerant actor helped to polish his abilities, he also began to combine the more refined elements with ccommedia dell'arte.
Through the patronage of the brother of Louis XIV and a few aristocrats, Molière procured a command performance before the king at the Louvre. Molière performed a classic of [authore:Pierre Corneille] and le Docteur amoureux (The Doctor in Love), a farce of his own; people granted him the use of Salle du Petit-Bourbon, a spacious room, appointed for theater at the Louvre. Later, people granted the use of the Palais-Royal to Molière. In both locations, he found success among the Parisians with les Précieuses ridicules (The Affected Ladies), l'École des maris</i> (<i>The School for Husbands</i>), and <i>[book:l'École des femmes (The School for Wives). This royal favor brought a pension and the title "Troupe du Roi" (the troupe of the king). Molière continued as the official author of court entertainments.
Molière received the adulation of the court and Parisians, but from moralists and the Church, his satires attracted criticisms. From the Church, his attack on religious hypocrisy roundly received condemnations, while people banned performance of Don Juan . From the stage, hard work of Molière in so many theatrical capacities began to take its toll on his health and forced him to take a break before 1667.
From pulmonary tuberculosis, Molière suffered. In 1673 during his final production of le Malade imaginaire (The Imaginary Invalid), a coughing fit and a haemorrhage seized him as Argan, the hypochondriac. He finished the performance but collapsed again quickly and died a few hours later. In time in Paris, Molière completely reformed.
French literary figures, including Molière and Jean de la Fontaine, gathered at Auteuil, a favorite place.
People know and consider Molière, stage of Jean-Baptiste Poquelin, also an actor of the greatest masters in western literature. People best know l'Ecole des femmes (The School for Wives), l'Avare ou l'École du mensonge (The Miser), and le Malade imaginaire (The Imaginary Invalid) among dramas of Molière.
From a prosperous family, Molière studied at the Jesuit Clermont college (now lycée Louis-le-Grand) and well suited to begin a life in the theater. While 13 years as an itinerant actor helped to polish his abilities, he also began to combine the more refined elements with ccommedia dell'arte.
Through the patronage of the brother of Louis XIV and a few aristocrats, Molière procured a command performance before the king at the Louvre. Molière performed a classic of [authore:Pierre Corneille] and le Docteur amoureux (The Doctor in Love), a farce of his own; people granted him the use of Salle du Petit-Bourbon, a spacious room, appointed for theater at the Louvre. Later, people granted the use of the Palais-Royal to Molière. In both locations, he found success among the Parisians with les Précieuses ridicules (The Affected Ladies), l'École des maris</i> (<i>The School for Husbands</i>), and <i>[book:l'École des femmes (The School for Wives). This royal favor brought a pension and the title "Troupe du Roi" (the troupe of the king). Molière continued as the official author of court entertainments.
Molière received the adulation of the court and Parisians, but from moralists and the Church, his satires attracted criticisms. From the Church, his attack on religious hypocrisy roundly received condemnations, while people banned performance of Don Juan . From the stage, hard work of Molière in so many theatrical capacities began to take its toll on his health and forced him to take a break before 1667.
From pulmonary tuberculosis, Molière suffered. In 1673 during his final production of le Malade imaginaire (The Imaginary Invalid), a coughing fit and a haemorrhage seized him as Argan, the hypochondriac. He finished the performance but collapsed again quickly and died a few hours later. In time in Paris, Molière completely reformed.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 717 reviews
October 25, 2021
كل أشكال الوهم مزعجة .. وخاصة وهم المرض ووهم الحب
مسرحية كوميدية ظريفة وهي آخر كتابات موليير سنة 1673
مسرحية كوميدية ظريفة وهي آخر كتابات موليير سنة 1673
June 12, 2018
This was the last piece from a dying Molière (the French Shakespeare for those who don't know who he is) and one of his masterpieces of irony. It was originally accompanied with music and a choreographed ballet. It is highly readable and comic and somewhat less misogynistic than his other works. It takes a sarcastic look at quack doctors and hypochondriacs and is well-loved, deservedly so, here in Paris where it is nearly always on stage somewhere.
August 7, 2017
Müthiş komik ancak bir o kadar da hüzünlü bir oyun. Zira bu oyun Moliere'in hayata gözlerini yumduğu oyun.
Maalesef bu oyunun gösterimlerinden birinde oyunun sonlarına doğru Moliere sahnede fenalaşır. Her ne kadar canı yansada bunu seyirciye belli etmemeye çalışır. Ancak kimsenin olamayacağı gibi Moliere'de canı yandığı halle bunu seyirciye çaktırmamayı başarabilecek kadar iyi bir oyuncu değildir. Seyirci Moliere'de ki durumu farkeder. Ance o yinede oyunu tamamlar. Oyunun ardından birkaç saat sonar evinde son nefesini verir:)
Ardında ise Hastalık Hastası ve daha nice güzel oyun bırakır.
Oyundan bahsedecek olursak ben çok beğendim.
Hastalık hastası Argan adında bir adam var. Diğer oyunlarla da benzerlik gösterdiği üzere kendisi varlıklı ve yaşlı bir adam. Yine aynı şekilde bir kızı var. Kızın b,r sevgili var ancak babası onu bir başkasıyla evlendirmek istiyor. Babasının onu evlendirmek istediği adam ise okuldan yeni mezun olmuş bir doctor. Üstelikte oldukça budala bir tip.
Argan ise sürekli hasta olduğunu düşünen müzmin bir paranoyak. Oldukça sağlıklı olduğu halde ilaç almadan yerinden bile kalkamayan bir hastalık hastası. Evden doctor hiç eksik olmuyor. Tabi Argan'ın bu huyunu bilen kurnaz doctor basit basit tedavilerle sanki en onulmaz hastalıkları iyi edermiş gibi davranıp Argan'ın parasını alıyor.
Oyunun son bölümünde ise evde ki uyanık hizmetçi Argan'ın kızına ve sevgilisine yardım ediyor ve türlü çeşit hile ve desis ile Argan'ı kandırıp ve ardından da ikna edip kızı sevdiğine veriyorlar.
Oyun özellikle "Cimri'nin" neredeyse aynısı.
Yaşlı ve sengin ama hasta
Kızı var, bir sevgili var, evlenmek istiyorlar, ancak baba karşı çıkıyor, başkasıyla evlendirmek istiyor, çünkü babanın bu evlilikten çıkarı var.
Uyanık ama iyi kalpli hizmetçi var
Babayı dolandıran ve düzenli olarak servetini tırtıklayan birileri var,
Babaın ikinci karısı var ki o da servetin tamamının peşinde,
Sonradan gelip kıza yardım eden birisi var,
ve babaya tüm gerçekleri gösteren küçük bir oyun var.
Çok güzeldi gerçekten.
Maalesef bu oyunun gösterimlerinden birinde oyunun sonlarına doğru Moliere sahnede fenalaşır. Her ne kadar canı yansada bunu seyirciye belli etmemeye çalışır. Ancak kimsenin olamayacağı gibi Moliere'de canı yandığı halle bunu seyirciye çaktırmamayı başarabilecek kadar iyi bir oyuncu değildir. Seyirci Moliere'de ki durumu farkeder. Ance o yinede oyunu tamamlar. Oyunun ardından birkaç saat sonar evinde son nefesini verir:)
Ardında ise Hastalık Hastası ve daha nice güzel oyun bırakır.
Oyundan bahsedecek olursak ben çok beğendim.
Hastalık hastası Argan adında bir adam var. Diğer oyunlarla da benzerlik gösterdiği üzere kendisi varlıklı ve yaşlı bir adam. Yine aynı şekilde bir kızı var. Kızın b,r sevgili var ancak babası onu bir başkasıyla evlendirmek istiyor. Babasının onu evlendirmek istediği adam ise okuldan yeni mezun olmuş bir doctor. Üstelikte oldukça budala bir tip.
Argan ise sürekli hasta olduğunu düşünen müzmin bir paranoyak. Oldukça sağlıklı olduğu halde ilaç almadan yerinden bile kalkamayan bir hastalık hastası. Evden doctor hiç eksik olmuyor. Tabi Argan'ın bu huyunu bilen kurnaz doctor basit basit tedavilerle sanki en onulmaz hastalıkları iyi edermiş gibi davranıp Argan'ın parasını alıyor.
Oyunun son bölümünde ise evde ki uyanık hizmetçi Argan'ın kızına ve sevgilisine yardım ediyor ve türlü çeşit hile ve desis ile Argan'ı kandırıp ve ardından da ikna edip kızı sevdiğine veriyorlar.
Oyun özellikle "Cimri'nin" neredeyse aynısı.
Yaşlı ve sengin ama hasta
Kızı var, bir sevgili var, evlenmek istiyorlar, ancak baba karşı çıkıyor, başkasıyla evlendirmek istiyor, çünkü babanın bu evlilikten çıkarı var.
Uyanık ama iyi kalpli hizmetçi var
Babayı dolandıran ve düzenli olarak servetini tırtıklayan birileri var,
Babaın ikinci karısı var ki o da servetin tamamının peşinde,
Sonradan gelip kıza yardım eden birisi var,
ve babaya tüm gerçekleri gösteren küçük bir oyun var.
Çok güzeldi gerçekten.
October 25, 2013
L'intérêt pour les nouveautés théâtrales n'est pas purement anecdotique. La lecture de ces oeuvres molièriennnes laisse à penser que des modifications d'attitude vis-à-vis du théâtre et de son vieillissement pourraient se dessiner. Il faudra disposer de bourdonnements fiables pour suivre son évolution. Plus que jamais le Théâtre de Molière sera l'affaire de l'artiste hautement spécialisé. Les oeuvres actuelles sont imprimées dans des livres que tout le monde peut se procurer en librairie, mais dont la technicité est rebutante pour beaucoup (trop) de lecteurs. La diffusion de ces pièces de théâtre, comme « Le Malade imaginaire », sous une forme intelligible pour un large public n'est pas souhaitable, l'interprétation par des lecteurs profanes pouvant s'écarter de la pensée de l'auteur, comme Molière, Beckett ou Brecht par exemple, et parfois même aller à l'encontre du but proposé. Si imprécises qu'apparaissent encore ces perspectives, elles ne sont déjà plus " imaginaires ".
June 24, 2022
Click here to hear more of my thoughts on this play and its Wishbone adaptation over on my Booktube channel, abookolive!
February 22, 2021
3.5
Le malade imaginaire, el enfermo imaginario en español, es una comedia-ballet de tres actos escritos por el famoso dramaturgo francés del siglo XVII, Molière.
Me ha gustado leerla mucho en su idioma original. La edición que encontré está hecha para alumnos de instituto, pero no cambia su texto original, sino que añade al pie de página todo el vocabulario de la época y una contextualización de la obra al final de los actos. Sinceramente, se agradece muchísimo.
En cuanto al argumento nos encontramos con que Monsieur Argan, un padre autoritario, decide que su hija Angélique se casará con un médico y de esta manera le curará siempre de sus enfermedades imaginarias. Sin embargo, el resto de los personajes intentarán hacer lo imposible para que M. Argan cambie de opinión y deje casar a Angelique con Cléante, su verdadero amor.
Como dije antes, la obra fue escrita en el siglo XVII, en plena época del clasicismo francés. El rey, Louis XIV (el Rey Sol) decidía sobre lo que podía escribirse y sobre lo que no, por lo que no existía mucha libertad de expresión. Asimismo, la comedia de la época contaba con una serie de características que se ven enmarcadas en la obra como son:
En primer lugar, personajes ordinarios, incluso mediocres, para poder burlarse de ellos. En segundo lugar, una intriga en un entorno familiar y por último un final feliz pues si no no sería una comedia). Para mí el mejor personaje fue sin duda el de Toinette, la sirvienta que no solo se contentaba con hacer rabiar a su amo, Argan, sino que intentaba por todos los medios ayudar a Angelique y Cléante en sus problemas amorosos. Sinceramente, me reí muchísimo.
Asimismo, pero no menos importante, el propósito de Molière no es solo de hacer reír al público sino criticar la sociedad de la época, en concreto en esta obra con la incompetencia de los médicos, la autoridad abusiva de los padres y la importancia del dinero.
En conclusión, como dije antes me gustó mucho la obra y creo que voy a intentar conseguir más obras de editoriales como la que publicó esta pieza de teatro; merece la pena entender el contexto histórico-literario-artístico en el que se enmarca la novela y que llevó a Molière escribirla.
Le malade imaginaire, el enfermo imaginario en español, es una comedia-ballet de tres actos escritos por el famoso dramaturgo francés del siglo XVII, Molière.
Me ha gustado leerla mucho en su idioma original. La edición que encontré está hecha para alumnos de instituto, pero no cambia su texto original, sino que añade al pie de página todo el vocabulario de la época y una contextualización de la obra al final de los actos. Sinceramente, se agradece muchísimo.
En cuanto al argumento nos encontramos con que Monsieur Argan, un padre autoritario, decide que su hija Angélique se casará con un médico y de esta manera le curará siempre de sus enfermedades imaginarias. Sin embargo, el resto de los personajes intentarán hacer lo imposible para que M. Argan cambie de opinión y deje casar a Angelique con Cléante, su verdadero amor.
Como dije antes, la obra fue escrita en el siglo XVII, en plena época del clasicismo francés. El rey, Louis XIV (el Rey Sol) decidía sobre lo que podía escribirse y sobre lo que no, por lo que no existía mucha libertad de expresión. Asimismo, la comedia de la época contaba con una serie de características que se ven enmarcadas en la obra como son:
En primer lugar, personajes ordinarios, incluso mediocres, para poder burlarse de ellos. En segundo lugar, una intriga en un entorno familiar y por último un final feliz pues si no no sería una comedia). Para mí el mejor personaje fue sin duda el de Toinette, la sirvienta que no solo se contentaba con hacer rabiar a su amo, Argan, sino que intentaba por todos los medios ayudar a Angelique y Cléante en sus problemas amorosos. Sinceramente, me reí muchísimo.
Asimismo, pero no menos importante, el propósito de Molière no es solo de hacer reír al público sino criticar la sociedad de la época, en concreto en esta obra con la incompetencia de los médicos, la autoridad abusiva de los padres y la importancia del dinero.
En conclusión, como dije antes me gustó mucho la obra y creo que voy a intentar conseguir más obras de editoriales como la que publicó esta pieza de teatro; merece la pena entender el contexto histórico-literario-artístico en el que se enmarca la novela y que llevó a Molière escribirla.
January 30, 2024
“BERALDO. (…) Yo me dedico a combatir la medicina (…) Ahora para distraerte, te llevaría a ver una comedia de Moliere precisamente sobre este tema.
ARGAN. ¡Valiente impertinente está el tal Moliere!...¡Me parece de muy mal gusto hacer chachota de gente tan respetable como los médicos!
BERALDO. No es de los médicos, sino de lo ridículo de la medicina.
ARGAN. Y ¿quién le manda a él inspeccionar la medicina? Es una necedad y una inconveniencia (…)”
¡Genial! Moliere hablando de su propia comedia en la propia obra. Ironiza y ridiculiza la medicina de su época, con cierta lógica puesto que se desconocía prácticamente todo sobre el cuerpo humano, y creo se prescribía un poco a bulto.
Me divertiría bastante ver en directo una representación de esta obra, este Argan es todo un fenómeno; como siempre y para desgracia de los que somos amantes del teatro, ya se sabe que estas grandes obras pierden en el papel y ganan sobre las tablas.
ARGAN. ¡Valiente impertinente está el tal Moliere!...¡Me parece de muy mal gusto hacer chachota de gente tan respetable como los médicos!
BERALDO. No es de los médicos, sino de lo ridículo de la medicina.
ARGAN. Y ¿quién le manda a él inspeccionar la medicina? Es una necedad y una inconveniencia (…)”
¡Genial! Moliere hablando de su propia comedia en la propia obra. Ironiza y ridiculiza la medicina de su época, con cierta lógica puesto que se desconocía prácticamente todo sobre el cuerpo humano, y creo se prescribía un poco a bulto.
Me divertiría bastante ver en directo una representación de esta obra, este Argan es todo un fenómeno; como siempre y para desgracia de los que somos amantes del teatro, ya se sabe que estas grandes obras pierden en el papel y ganan sobre las tablas.
Read
March 14, 2021
"Fakat beyefendi, elinizi vicdanınıza koyun söyleyin: Siz gerçekten hasta mısınız?"
(s. 24)
24. sayfada yer alan bu ifade kitabın da özeti mahiyetinde. Evet Argan, bir hastalık hastası olarak karşımızda. Ancak bu kitap, okuduğum diğer Moliere kitaplarından farklı. Moliere'in aynı zamanda son eseri olarak trajik bir öyküsü var.
Moliere bu eserinde yalnızca bir fenomen olan "hastalık hastalılığını" irdelemiş sanabilirsiniz. Ancak işin aslı pek öyle değil. Moliere bu eserinde aslında o dönemde fecaat durumda olan tıbbı da eleştiriyor. Tıbbın nesini eleştiriyor diyebilirsiniz, aslında o dönemde doktorlar daha dolaşım sisteminin varlığını dahi yeni kabul etmiş vaziyettelerdi. Tıbbın durumu içler acısı haldeydi. En yaygın yapılan tedavi hacamat adındaki batıl bir tedavi yöntemi olup onu lavman takip etmekteydi. İşte tam da bu dönemde Moliere aslında doktorların tedavi yerine hastaya daha fazla zarar verdiğini, hatta insanların doktorlar yüzünden öldüğünü savunuyor bu eserinde.
Eserin içinde yapısal bir parçalanma sözkonusu. Girişinde dönemin kralına yönelik bir methiye bölümü var. Ayrıca eserin içinde bir de aşk hikayesi yer alıyor. Komedi unsurunun diğer Moliere eserlerine göre biraz daha zayıf kaldığını, Moliere'in mesaj vermek kaygısıyla biraz da hikayeyi dağıttığı hissine kapıldım. Oysa hastalık hastası bir tipleme çok daha gülünç aksettirilebilirdi.
Yukarıda kitabın trajikliğinden bahsettim. Trajedisi şurada yatıyor. Moliere bu eser sahnelenirken tüberküloz hastasıydı ve ne yazık ki gösterinin dördüncü temsilinde fenalaştı ve gösteriyi zar zor tamamlayabildi. Evine götürüldüğünde ise kısa zaman içerisinde hayata gözlerini yumdu. Acıdır ki tıbba ve doktorlara yönelik taşlamaları nedeniyle hiçbir doktor yardım etmek istemedi.
Kendisi bu eserde Argan rolünü üstlenmiştir.
Eserin 94. sayfasında adeta bu konuyu işlemiştir. Orada Moliere bahsi açıldığında, eser boyunca makul bir aklın temsilciliğini yapan Beralde karakteri Moliere'i savunurken;
"Hekimlerle değil, tıpla dalga geçiyor o." (s.94)
Dedirtse de, aynı sayfada Argan, adeta doktorların kendisine yapacağını öngörürcesine;
"Canı cehenneme o herifin [Moliere'i kast ediyor]! Ben hekim olsaydım şayeti intikamımı almasını bilirdim. Hastalandığında onu ölüme terk ederdim, hiç yardım etmezdim ona." (s. 94-95)
İşte bu ifadeler belki de doktorları iyice kışkırtmış olacak ki Moliere'e yardım etmek isteyen çıkmamıştır. Bu da o dönem tıbbının içler acısı haline bir başka örnek. Tıbba inanmayan birine dahi yardım etmek hekimin görevi değil mi?
Moliere, ya da gerçek adıyla Jean-Baptiste Poquelin, yaşadığı yüzyıl itibariyle çağının çok ötesinde bir insan olarak tiyatro tarihine adını yazdırdı. Bu eseri de onun son eseri olarak asla unutulmazlar arasına girdi.
M. Baran
14.03.2021
Ankara
Bu eseri yorumlamak için özellikle tıp bayramını tercih ettim. Çağdaş tıbbın artık insanları gerçekten tedavi eden ve hayat kurtaran doktorlarının ve sağlık personelinin tıp bayramını kutlarım.
https://agacingovdesi.com/2021/03/14/...
24. sayfada yer alan bu ifade kitabın da özeti mahiyetinde. Evet Argan, bir hastalık hastası olarak karşımızda. Ancak bu kitap, okuduğum diğer Moliere kitaplarından farklı. Moliere'in aynı zamanda son eseri olarak trajik bir öyküsü var.
Moliere bu eserinde yalnızca bir fenomen olan "hastalık hastalılığını" irdelemiş sanabilirsiniz. Ancak işin aslı pek öyle değil. Moliere bu eserinde aslında o dönemde fecaat durumda olan tıbbı da eleştiriyor. Tıbbın nesini eleştiriyor diyebilirsiniz, aslında o dönemde doktorlar daha dolaşım sisteminin varlığını dahi yeni kabul etmiş vaziyettelerdi. Tıbbın durumu içler acısı haldeydi. En yaygın yapılan tedavi hacamat adındaki batıl bir tedavi yöntemi olup onu lavman takip etmekteydi. İşte tam da bu dönemde Moliere aslında doktorların tedavi yerine hastaya daha fazla zarar verdiğini, hatta insanların doktorlar yüzünden öldüğünü savunuyor bu eserinde.
Eserin içinde yapısal bir parçalanma sözkonusu. Girişinde dönemin kralına yönelik bir methiye bölümü var. Ayrıca eserin içinde bir de aşk hikayesi yer alıyor. Komedi unsurunun diğer Moliere eserlerine göre biraz daha zayıf kaldığını, Moliere'in mesaj vermek kaygısıyla biraz da hikayeyi dağıttığı hissine kapıldım. Oysa hastalık hastası bir tipleme çok daha gülünç aksettirilebilirdi.
Yukarıda kitabın trajikliğinden bahsettim. Trajedisi şurada yatıyor. Moliere bu eser sahnelenirken tüberküloz hastasıydı ve ne yazık ki gösterinin dördüncü temsilinde fenalaştı ve gösteriyi zar zor tamamlayabildi. Evine götürüldüğünde ise kısa zaman içerisinde hayata gözlerini yumdu. Acıdır ki tıbba ve doktorlara yönelik taşlamaları nedeniyle hiçbir doktor yardım etmek istemedi.
Kendisi bu eserde Argan rolünü üstlenmiştir.
Eserin 94. sayfasında adeta bu konuyu işlemiştir. Orada Moliere bahsi açıldığında, eser boyunca makul bir aklın temsilciliğini yapan Beralde karakteri Moliere'i savunurken;
"Hekimlerle değil, tıpla dalga geçiyor o." (s.94)
Dedirtse de, aynı sayfada Argan, adeta doktorların kendisine yapacağını öngörürcesine;
"Canı cehenneme o herifin [Moliere'i kast ediyor]! Ben hekim olsaydım şayeti intikamımı almasını bilirdim. Hastalandığında onu ölüme terk ederdim, hiç yardım etmezdim ona." (s. 94-95)
İşte bu ifadeler belki de doktorları iyice kışkırtmış olacak ki Moliere'e yardım etmek isteyen çıkmamıştır. Bu da o dönem tıbbının içler acısı haline bir başka örnek. Tıbba inanmayan birine dahi yardım etmek hekimin görevi değil mi?
Moliere, ya da gerçek adıyla Jean-Baptiste Poquelin, yaşadığı yüzyıl itibariyle çağının çok ötesinde bir insan olarak tiyatro tarihine adını yazdırdı. Bu eseri de onun son eseri olarak asla unutulmazlar arasına girdi.
M. Baran
14.03.2021
Ankara
Bu eseri yorumlamak için özellikle tıp bayramını tercih ettim. Çağdaş tıbbın artık insanları gerçekten tedavi eden ve hayat kurtaran doktorlarının ve sağlık personelinin tıp bayramını kutlarım.
https://agacingovdesi.com/2021/03/14/...
January 21, 2023
Нетленная комедия о тщеславии и глупости. Сейчас покупаются не титулы, а должности, научные степени (по крайней мере в моей стране). Но и тогда и сейчас невозможно стать тем, кем человек не является.
April 6, 2022
Пьеса не потеряла своей актуальности. Существует много ипохондриков, терзающих свои семьи и врачей. Есть жены, выходящие замуж за состояния и наследства, а не за мужа. Сейчас, конечно, выдача дочерей замуж по решению родителей остались в патриархальных обществах, в современных обществах существует разве что в очень состоят��льных семьях, чтобы сохранить капитал.
July 7, 2018
babat güldürdü
December 15, 2021
I have reviewed my Moliere notes and translation--from 1969. Le Malade Imaginaire, "The Hypochondriac," title character Argan, played by Moliere himself. This play includes the hilarious "proposal" by a med student, Thomas (son of a doctor) who reads his prospective fiancee his medical thesis. Thomas takes the thick, rolled manuscript out of his pocket, offers it to fiancée Angela. She declines, "I'm sorry, but for me it's just useless baggage. I don't understand those things." Her maid advises, "Take it! It's always good for the binding. It'll dress up your room a bit"(II.iv).
This brilliant, hilarious play was the summit of Poquelin's achivement, since it literally killed him, but hours after its fourth performance, seventy-three years after Giordano Bruno died on the same day, Feb 17. Surely some horrific fatal irony lies in Moliere's dying at the same age as Shakespeare, playing a hypochondriac patient in the play he has just written.
The play opens with the monolog of Argan, played by the genius, citing medical symptoms, including "lavement" (enema) and "hâter d'aller" (hurrying to defecate). Immediately following Argan discusses with his maid Toinette his intention of marrying his daughter Angelique to his Doctor's son, finishing a medical degree. This will advantage the hypochondriac, getting medical advice from his own household. Toinette says he'd do as well to send her to a convent.
At this point Argan's wife Beline has entered, and wishing her husband to be more religious, accepts that a convent might be best for their daughter. So she and her husband are both dominated by their respective "humors," which was-- in addition to its theatrical application to distinctions in character-- a medical term at the time, rather like "hormones" now.
My favorite scene, perhaps because I read it in my own doctoral studies, features the freshly minted medical student T. Diaforus, who enters during a silly counterpoint between Argan and T's father, who informs us how his son was slow, but very successful at university, pursuing an argument to the last recesses of logic. The med grad at first mistakes Argan's daughter for his prospective belle-mère, and begins to flatter how Heaven has granted the beauty in her status, belle-mère. Argan corrects, "This isn't my wife, but my daughter!" To which, the propective lover asks, "Well, where's your wife?" Then the young grad asks his dad what to do, to pay his compliments to his prospective wife.
With great aplomb, the new doctor gives an engagement present, a copy of his medical thesis; AND he invites her--to the dissection of a woman. Toinette asks why her young mistress would not feel honored to become attached to the "body of the faculty."
Meanwhile, Toinette assesses this as great fun, though Angelique may be constrained to answer her mom impertinently. The scene ends with both doctors examining Argan, though they disparage Argan's deeply held belief in healthy foods--beef boiled, not roasted.
In Act III, enter Argan's brother Berald, who says A is not sick, but very strong, since he has survived so much medical treatment! As for doctors, they know good Latin, and Greek names for diseases, but nothing about cures. Their art consists in pompous galantries. Beralde, the very opposite of Argan, does absolutely nothing when he is ill, because: "presque tous les hommes meurent de leur remèdes, et non pas de leur maladies"; how strongly Mary Baker Eddy of Boston would agree in her Science and Health (origin of Christian Science, 1886 first edition).
Forty years ago I had great fun translating the med student's proposal via his thesis; I never compared R Wilbur's version. I should, especially since he died last week at almost twice Moliere's age. Wilbur ranks among our greatest translators*, with an elegant verse, and a rare ear for rhyme. By comparison, my own verse translations abandon pentameter decasyllables for nonosyllabics--though I translated T. Diaforus's speech way before I discovered the nine-syllable (half pentameter, half tetrameter) line.
* Among whom I include my Freshman Humanities prof at Amherst College, Rolfe Humphries, and another great Amherst graduate, like Wilbur, Robert Fagles.
This brilliant, hilarious play was the summit of Poquelin's achivement, since it literally killed him, but hours after its fourth performance, seventy-three years after Giordano Bruno died on the same day, Feb 17. Surely some horrific fatal irony lies in Moliere's dying at the same age as Shakespeare, playing a hypochondriac patient in the play he has just written.
The play opens with the monolog of Argan, played by the genius, citing medical symptoms, including "lavement" (enema) and "hâter d'aller" (hurrying to defecate). Immediately following Argan discusses with his maid Toinette his intention of marrying his daughter Angelique to his Doctor's son, finishing a medical degree. This will advantage the hypochondriac, getting medical advice from his own household. Toinette says he'd do as well to send her to a convent.
At this point Argan's wife Beline has entered, and wishing her husband to be more religious, accepts that a convent might be best for their daughter. So she and her husband are both dominated by their respective "humors," which was-- in addition to its theatrical application to distinctions in character-- a medical term at the time, rather like "hormones" now.
My favorite scene, perhaps because I read it in my own doctoral studies, features the freshly minted medical student T. Diaforus, who enters during a silly counterpoint between Argan and T's father, who informs us how his son was slow, but very successful at university, pursuing an argument to the last recesses of logic. The med grad at first mistakes Argan's daughter for his prospective belle-mère, and begins to flatter how Heaven has granted the beauty in her status, belle-mère. Argan corrects, "This isn't my wife, but my daughter!" To which, the propective lover asks, "Well, where's your wife?" Then the young grad asks his dad what to do, to pay his compliments to his prospective wife.
With great aplomb, the new doctor gives an engagement present, a copy of his medical thesis; AND he invites her--to the dissection of a woman. Toinette asks why her young mistress would not feel honored to become attached to the "body of the faculty."
Meanwhile, Toinette assesses this as great fun, though Angelique may be constrained to answer her mom impertinently. The scene ends with both doctors examining Argan, though they disparage Argan's deeply held belief in healthy foods--beef boiled, not roasted.
In Act III, enter Argan's brother Berald, who says A is not sick, but very strong, since he has survived so much medical treatment! As for doctors, they know good Latin, and Greek names for diseases, but nothing about cures. Their art consists in pompous galantries. Beralde, the very opposite of Argan, does absolutely nothing when he is ill, because: "presque tous les hommes meurent de leur remèdes, et non pas de leur maladies"; how strongly Mary Baker Eddy of Boston would agree in her Science and Health (origin of Christian Science, 1886 first edition).
Forty years ago I had great fun translating the med student's proposal via his thesis; I never compared R Wilbur's version. I should, especially since he died last week at almost twice Moliere's age. Wilbur ranks among our greatest translators*, with an elegant verse, and a rare ear for rhyme. By comparison, my own verse translations abandon pentameter decasyllables for nonosyllabics--though I translated T. Diaforus's speech way before I discovered the nine-syllable (half pentameter, half tetrameter) line.
* Among whom I include my Freshman Humanities prof at Amherst College, Rolfe Humphries, and another great Amherst graduate, like Wilbur, Robert Fagles.
September 17, 2017
El Enfermo Imaginario es mi primera obra de Molière y fue la segunda de mi clase de literatura de clásicos internacionales.
Es una obra corta, caracterizada por la regla de las tres unidades del Teatro Neoclásico. En ella, se cuenta la historia de Argan, un hombre que cree padecer múltiples enfermedades, y las desventuras con su familia. La obra esta escrita en forma de guión y tiene un lenguaje bastante simple de entender, incluso, con los intermedios musicales.
Se centra en diferentes temas como: la hipocresía, el egoísmo, el engaño, entre otros. Sin embargo, el objetivo principal de Molière es hacer una crítica hacia los médicos de su época. El autor utiliza un lenguaje de burla en los personajes de los doctores, sobretodo, cuando quieren ocultar su ignorancia. Usa palabras inexistentes o incomprensibles, o sucesiones de frases sin sentido. También hay numerosas escenas con situaciones ilógicas.
A pesar de ser una dura crítica y burla hacia los médicos, Molière consigue una obra con una trama sencilla, incluso divertida, y con personajes graciosos e hilarantes.
Es una obra corta, caracterizada por la regla de las tres unidades del Teatro Neoclásico. En ella, se cuenta la historia de Argan, un hombre que cree padecer múltiples enfermedades, y las desventuras con su familia. La obra esta escrita en forma de guión y tiene un lenguaje bastante simple de entender, incluso, con los intermedios musicales.
Se centra en diferentes temas como: la hipocresía, el egoísmo, el engaño, entre otros. Sin embargo, el objetivo principal de Molière es hacer una crítica hacia los médicos de su época. El autor utiliza un lenguaje de burla en los personajes de los doctores, sobretodo, cuando quieren ocultar su ignorancia. Usa palabras inexistentes o incomprensibles, o sucesiones de frases sin sentido. También hay numerosas escenas con situaciones ilógicas.
A pesar de ser una dura crítica y burla hacia los médicos, Molière consigue una obra con una trama sencilla, incluso divertida, y con personajes graciosos e hilarantes.
January 1, 2025
Última lectura del año, chisporroteante. Creo que es la obra más elaborada de Molière, tanto en la estructura como en los diálogos. Se compone de un prólogo, tres actos con varias escenas, y tres intermedios que se asemejan al teatro griego, todo ello mezclado con la Farsa y la Comedia del Arte italiana. El prólogo original es una égloga con múltiples músicos y danzantes que fue reemplazado por otro más simple a la muerte de Molière.
El argumento gira en torno a Argán, un hombre enfermo de todo y nada, que quiere casar a su hija con un médico para tener a mano quien le trate sus dolencias. Dolencias que son tratadas por un médico y un boticario que más parecen estarle sacando dinero que otra cosa. Los cierto es que los médicos en aquella época, siglo XVII, eran más charlatanes que otra cosa, como ya lo había expuesto Montaigne en uno de sus ensayos, y Molière retoma esta sátira (ya los había parodiado en El médico a palos) para exponer con jocosidad los tratamientos y diagnósticos absurdos, y el engaño que era la medicina en aquellos tiempos.
Los largos parlamentos de los personajes, alternados con duelos de diálogos rápidos y hasta un poco de slapstick (comedia física), los nombres ridículos de los personajes parodiados (Señor Diarreus, Señor Purgón, Señor Oliscante, traducidos del francés, claro, pero con sonoridad y significado análogo), todo ello sumado al estilo lírico de la égloga griega que también satiriza, dan a esta obra un encanto especial. Además, el que Molière escribiera el papel de Argán para interpretarlo él mismo, deja pensando en cómo podría haber sido el teatro de Molière que tanto irritó a la sociedad conservadora de Francia. Hay un par de patanadas escatológicas, por decirlo de alguna manera, relacionadas con las infinitas purgas y lavativas que le recetan al protagonista, que al parecer el autor tuvo que corregir o bajarle el tono. Por otro lado, se supone que Molière murió interpretando esta obra, mientras se hacía pasar por muerto el personaje de Argán en una de las escenas finales. Esto es lo que había sabido siempre, pero hace poco encontré un texto que decía que en realidad había muerto luego de interpretar otra obra suya, Snagarelle, así que no podría asegurar nada. Con todo, el mito de la muerte de Molière ayudó a construir su fama post-mortem.
El argumento gira en torno a Argán, un hombre enfermo de todo y nada, que quiere casar a su hija con un médico para tener a mano quien le trate sus dolencias. Dolencias que son tratadas por un médico y un boticario que más parecen estarle sacando dinero que otra cosa. Los cierto es que los médicos en aquella época, siglo XVII, eran más charlatanes que otra cosa, como ya lo había expuesto Montaigne en uno de sus ensayos, y Molière retoma esta sátira (ya los había parodiado en El médico a palos) para exponer con jocosidad los tratamientos y diagnósticos absurdos, y el engaño que era la medicina en aquellos tiempos.
Los largos parlamentos de los personajes, alternados con duelos de diálogos rápidos y hasta un poco de slapstick (comedia física), los nombres ridículos de los personajes parodiados (Señor Diarreus, Señor Purgón, Señor Oliscante, traducidos del francés, claro, pero con sonoridad y significado análogo), todo ello sumado al estilo lírico de la égloga griega que también satiriza, dan a esta obra un encanto especial. Además, el que Molière escribiera el papel de Argán para interpretarlo él mismo, deja pensando en cómo podría haber sido el teatro de Molière que tanto irritó a la sociedad conservadora de Francia. Hay un par de patanadas escatológicas, por decirlo de alguna manera, relacionadas con las infinitas purgas y lavativas que le recetan al protagonista, que al parecer el autor tuvo que corregir o bajarle el tono. Por otro lado, se supone que Molière murió interpretando esta obra, mientras se hacía pasar por muerto el personaje de Argán en una de las escenas finales. Esto es lo que había sabido siempre, pero hace poco encontré un texto que decía que en realidad había muerto luego de interpretar otra obra suya, Snagarelle, así que no podría asegurar nada. Con todo, el mito de la muerte de Molière ayudó a construir su fama post-mortem.
April 4, 2016
Gli ipocondriaci sono la mia debolezza!!! ♥
Oggi come non mai, sono un po' triste di non saper leggere in francese: sono sicura che l'opera in lingua originale sarebbe stata mille volte meglio!
TOMMASO DIARROICUS: E sempre col permesso del Signore, vorrei invitarvi ad assistere, uno di questi giorni, per il vostro svago, all'autopsia di una donna, che sarà oggetto di una mia relazione.
ANTONIETTA: Sarà uno svago molto divertente. Certuni invitano la fidanzaa a teatro, ma vuoi mettere la galanteria di offrire un'autopsia?
BERALDO: Nei vostri grandi medici ci sono due persone diverse, una per i discorsi e l'altra per i fatti. Sentiteli parlare: sono i più bravi; guardateli fare: sono i più ignoranti.
ANTONIETTA: Secondo lui, di cosa siete malato?
ARGANTE: Dice che è malato il fegato, mentre altri dicono che è la milza.
ANTONIETTA: Sono tutti ignoranti: malati sono i polmoni.
ARGANTE: I polmoni?
ANTONIETTA: Sì. Che cosa vi sentite?
ARGANTE: Ogni tanto, mal di testa.
ANTONIETTA: Proprio così. I polmoni.
ARGANTE: Talvolta mi pare di avere un velo davanti agli occhi.
ANTONIETTA: I polmoni.
ARGANTE: Ho talvolta dolori al cuore.
ANTONIETTA: I polmoni.
ARGANTE: Accuso anche una certa stanchezza in tutte le membra.
ANTONIETTA: I polmoni.
ARGANTE: E qualche volta mi prendono dolori al ventre, come se fossere coliche.
ANTONIETTA: I polmoni. Mangiate con appetito?
ARGANTE: Sì, Signore.
ANTONIETTA: I polmoni. Vi piace bere un po' di vino?
ARGANTE: Sì, Signore.
ANTONIETTA: I polmoni. Vi prende un certo torpore dopo il pasto e vi fa piacere schiacciare un sonnellino?
ARGANTE: Sì, Signore.
ANTONIETTA: I polmoni, i polmoni, vi dico.
Oggi come non mai, sono un po' triste di non saper leggere in francese: sono sicura che l'opera in lingua originale sarebbe stata mille volte meglio!
TOMMASO DIARROICUS: E sempre col permesso del Signore, vorrei invitarvi ad assistere, uno di questi giorni, per il vostro svago, all'autopsia di una donna, che sarà oggetto di una mia relazione.
ANTONIETTA: Sarà uno svago molto divertente. Certuni invitano la fidanzaa a teatro, ma vuoi mettere la galanteria di offrire un'autopsia?
BERALDO: Nei vostri grandi medici ci sono due persone diverse, una per i discorsi e l'altra per i fatti. Sentiteli parlare: sono i più bravi; guardateli fare: sono i più ignoranti.
ANTONIETTA: Secondo lui, di cosa siete malato?
ARGANTE: Dice che è malato il fegato, mentre altri dicono che è la milza.
ANTONIETTA: Sono tutti ignoranti: malati sono i polmoni.
ARGANTE: I polmoni?
ANTONIETTA: Sì. Che cosa vi sentite?
ARGANTE: Ogni tanto, mal di testa.
ANTONIETTA: Proprio così. I polmoni.
ARGANTE: Talvolta mi pare di avere un velo davanti agli occhi.
ANTONIETTA: I polmoni.
ARGANTE: Ho talvolta dolori al cuore.
ANTONIETTA: I polmoni.
ARGANTE: Accuso anche una certa stanchezza in tutte le membra.
ANTONIETTA: I polmoni.
ARGANTE: E qualche volta mi prendono dolori al ventre, come se fossere coliche.
ANTONIETTA: I polmoni. Mangiate con appetito?
ARGANTE: Sì, Signore.
ANTONIETTA: I polmoni. Vi piace bere un po' di vino?
ARGANTE: Sì, Signore.
ANTONIETTA: I polmoni. Vi prende un certo torpore dopo il pasto e vi fa piacere schiacciare un sonnellino?
ARGANTE: Sì, Signore.
ANTONIETTA: I polmoni, i polmoni, vi dico.
July 11, 2021
مسرحية ظريفة وممتعة
من يعيش في الوهم يمرض وإن كان معافي
ستري الفراغ وما يفعله في الشخص
يجعله يدمر ما يحيطه بسببه
الفراغ يمرض العقل و يلغي التفكير العقلاني
الفراغ يزرع بؤرة سوداء تنجذب لها حياتك
وقليلا قليلا تنجذب لها أنت شخصيا
وتتفاجئ بأنك تتلاشي تتدريجيا
سبحان الله
من يعيش في الوهم يمرض وإن كان معافي
ستري الفراغ وما يفعله في الشخص
يجعله يدمر ما يحيطه بسببه
الفراغ يمرض العقل و يلغي التفكير العقلاني
الفراغ يزرع بؤرة سوداء تنجذب لها حياتك
وقليلا قليلا تنجذب لها أنت شخصيا
وتتفاجئ بأنك تتلاشي تتدريجيا
سبحان الله
April 18, 2014
I read this like in a hour. I laughed a lot!
Toinette is a very funny character.
Toinette is a very funny character.
January 23, 2019
Muy entretenido y bastante cómico 👌
April 22, 2019
Şahane bir satirik oyun örneği.
July 6, 2019
Moliere’in yazdığı son komedya olma özelliği taşıyan "Hastalık Hastası / The Imaginary Invalid / Le Malade imaginaire", üst metinde zamanının tıp eğitimini ve hekimliğini ağır bir dille eleştiren, alt metinde ise aile, evlilik, sevgi, sadakat ve aç gözlülüğü ele alan başarılı müzikal komedyalardan biri. Adı üstünde hastalık hastası, dakika başı lavman yaptıran Argan’nın kendi çıkarları uğruna kızı Angelique’i bir hekimle evlendirme çabasını işleyen oyunda Argan’nın ikinci karısı Beline ise onun parası peşindedir. Bu oyunu gören hizmetçi Toinette ve kardeşi Beralde’in Beline’in gerçek yüzünü ona göstermeye çalıştığı hikayenin sonunda Argan ölmüş gibi yaparak Beline’in gerçek düşüncelerini öğrenir. Fakat bu oyuna inanan kızı Angelique’in tepkisi ise olabildiğince içten ve sevgi doludur. Bunun üzerine kızı Angelique’i hekimle evlendirmekten vazgeçip Cleante’la hekim olması şartıyla evlenmesine izin veren oyun mutlu bir sonla noktalanır. Özellikle perdeler arası ara oyunlarla farklı bir oyun deneyimi sunan “Hastalık Hastası”vın aslında daha çok izlemeye yönelik bir oyun olduğunu belirtmek gerek. Buna ek olarak, hekimleri ağır bir dille eleştirdiği için oyunu oynadığı sırada fenalaşan Moliere’i tedaviye hiçbir hekimin gelmemesi de oyunun yazarın hayatındaki önemini üst noktalara çıkarıyor.
İstanbul, Türkiye
20.06.2019
Alp Turgut
http://www.filmdoktoru.com/kitap-labo...
İstanbul, Türkiye
20.06.2019
Alp Turgut
http://www.filmdoktoru.com/kitap-labo...
Read
June 11, 2020Fransa'nın neoklasik tiyatro döneminde yaşamış ve yazdığı oyunlardaki müthiş sivri dili ile burjuva sınıfın yaşam tarzını konu edinerek dikkatleri üzerine çekmeyi başarmış komedyanın üstadı ve aynı zamanda oyuncu.. Kimi oyunları kiliseler tarafından yasaklanmışsa da bu yasakların ardından daha iyi oyunlar yazarak sahneye çıkmıştır Moliére.
Bu eserinde;
Argan çok sevdiği eşi, Beline ve kızları ile beraber yaşayan zengin ve hastalık hastası bir adamdır.
Doktoru ve eczacısı sürekli olarak ona ilaç hazırlayıp, para kazanma derdindedirler. Eğer verdikleri ilaçları kullanmaz ise öleceğini söyleyip dururlar.
Kızı Angelique'yi, sadece kendini düşünerek doktor olan Thomas ile evlendirmek ister. Angelique ise Cleante aşıktır.
Eşi Beline ise onu çok sevdiğini sürekli hatırlatarak kendi çıkarlarının peşinden gitmektedir.
Toinette, evin hizmetçisi her olaya burnunu sokan sözünü esirgemeyen ve efendisine kurulan tuzaklardan haberi olan tek kişidir.
Toinette, Argan'ın erkek kardeşi Beralde ile birlikte ev halkının gerçek yüzünü efendisine göstermek için bir oyun tertip eder...
Bu eserinde;
Argan çok sevdiği eşi, Beline ve kızları ile beraber yaşayan zengin ve hastalık hastası bir adamdır.
Doktoru ve eczacısı sürekli olarak ona ilaç hazırlayıp, para kazanma derdindedirler. Eğer verdikleri ilaçları kullanmaz ise öleceğini söyleyip dururlar.
Kızı Angelique'yi, sadece kendini düşünerek doktor olan Thomas ile evlendirmek ister. Angelique ise Cleante aşıktır.
Eşi Beline ise onu çok sevdiğini sürekli hatırlatarak kendi çıkarlarının peşinden gitmektedir.
Toinette, evin hizmetçisi her olaya burnunu sokan sözünü esirgemeyen ve efendisine kurulan tuzaklardan haberi olan tek kişidir.
Toinette, Argan'ın erkek kardeşi Beralde ile birlikte ev halkının gerçek yüzünü efendisine göstermek için bir oyun tertip eder...
September 22, 2018
هي مسرحية تناقش فكرة الزواج وجهل العلم !
تدور أحداثها حول أرغان المريض بوهمه ، رجل أناني بخيل ، يريد اجبار ابنته على الزواج من طبيب ليتمكن من شفاءه من مرضه ، فهذا الطبيب يتصف بالادعاء والجهل .
تناقش المسرحية مسألة الزواج المستعجل وعدم اعطاء الوقت اللازم للتعارف والشعور كلا الطرفان بذلك الميل الضروري لتمكين الاتحاد الكامل . فالزواج هو قيد لا ينبغي ان يغلل به القلب بالقوة .
اضافة الى ذلك تركز المسرحية على الدور الاجتماعي ومهنة الطبيب المقدسة لدى الناس ، فما ان يكون العريس طبيبا جتى تتهاتف الاصوات بنعم ! ينجح موليير بتجسيد الافكار التي تنادي بأن الظواهر الخداعة لم تبقَ ضرورية في عصرنا هذا، وعندما نقتنع بصحة الزواج فاننا نسعى اليه من تلقاء انفسنا دون ان نحتاج الى من يجرنا اليه جرا .
يختم موليير المسرحية باسلوب ساخر عن جهل العلماء وتجارة العلم فيقول : عليك ان تتكلم بثوبٍ وقبعة ليصلح كل جاهل عالمًا وكل سخافة حجة ! فاللحية حاضرة واللحية نصف طبيب
تدور أحداثها حول أرغان المريض بوهمه ، رجل أناني بخيل ، يريد اجبار ابنته على الزواج من طبيب ليتمكن من شفاءه من مرضه ، فهذا الطبيب يتصف بالادعاء والجهل .
تناقش المسرحية مسألة الزواج المستعجل وعدم اعطاء الوقت اللازم للتعارف والشعور كلا الطرفان بذلك الميل الضروري لتمكين الاتحاد الكامل . فالزواج هو قيد لا ينبغي ان يغلل به القلب بالقوة .
اضافة الى ذلك تركز المسرحية على الدور الاجتماعي ومهنة الطبيب المقدسة لدى الناس ، فما ان يكون العريس طبيبا جتى تتهاتف الاصوات بنعم ! ينجح موليير بتجسيد الافكار التي تنادي بأن الظواهر الخداعة لم تبقَ ضرورية في عصرنا هذا، وعندما نقتنع بصحة الزواج فاننا نسعى اليه من تلقاء انفسنا دون ان نحتاج الى من يجرنا اليه جرا .
يختم موليير المسرحية باسلوب ساخر عن جهل العلماء وتجارة العلم فيقول : عليك ان تتكلم بثوبٍ وقبعة ليصلح كل جاهل عالمًا وكل سخافة حجة ! فاللحية حاضرة واللحية نصف طبيب
June 22, 2019
Kitap için değerlendirmem; 5/5
Tiyatro okumak ne güzel şeymiş! Okuması ayrı güzel, konusu ayrı güzel, kendi ayrı güzel.
Arman adında hastalık hastası bir karakterimiz var. Onun hastalığı ve ailesi ile olan ilişkisini okuyoruz bu kitapta. Tiyatro halinde. Ben çok sevdim. Umarım sizde seversiniz... İyi okumalar dilerim, kısa sürede okuyabileceğiniz bir kitap 🙈
Tiyatro okumak ne güzel şeymiş! Okuması ayrı güzel, konusu ayrı güzel, kendi ayrı güzel.
Arman adında hastalık hastası bir karakterimiz var. Onun hastalığı ve ailesi ile olan ilişkisini okuyoruz bu kitapta. Tiyatro halinde. Ben çok sevdim. Umarım sizde seversiniz... İyi okumalar dilerim, kısa sürede okuyabileceğiniz bir kitap 🙈
March 15, 2017
Spassosissimo!
Un'opera senza tempo.
Un'opera senza tempo.
April 6, 2018
Opera teatrale in 3 atti e altrettanti intermezzi musicali e balletti, fu rappresentata per la prima volta nel 1673 con lo stesso Molière nel ruolo del protagonista, Argante.
E' la messa in scena delle manie ipocondriache di Argante circondato da persone ipocrite e che ne se approfittano delle sue paure e fissazioni: la moglie Belinda che, interessata esclusivamente alle sue ricchezze, ne asseconda le ossessioni, e medici e farmacisti (dai nomi caricaturali, ad esempio il dottor Purgone!) che alimentano le sue paure, ovviamente, per un tornaconto economico personale.
Ma grazie a uno stratagemma architettato dalla serva Tonietta, con la complicità di Beraldo, fratello del protagonista, finalmente verranno smascherati.
L'opera è molto realistica nella sua comicità (meravigliosa Tonietta che con la sua ironia e il suo sarcasmo si prende un po' gioco di tutti), perchè come Argante, anche noi siamo un po' vittime di noi stessi essendo, spesso, ciechi nei confronti di chi ci circonda.
Dovremmo avere tutti una Tonietta che ci permetta di aprire gli occhi!
E' la messa in scena delle manie ipocondriache di Argante circondato da persone ipocrite e che ne se approfittano delle sue paure e fissazioni: la moglie Belinda che, interessata esclusivamente alle sue ricchezze, ne asseconda le ossessioni, e medici e farmacisti (dai nomi caricaturali, ad esempio il dottor Purgone!) che alimentano le sue paure, ovviamente, per un tornaconto economico personale.
Ma grazie a uno stratagemma architettato dalla serva Tonietta, con la complicità di Beraldo, fratello del protagonista, finalmente verranno smascherati.
L'opera è molto realistica nella sua comicità (meravigliosa Tonietta che con la sua ironia e il suo sarcasmo si prende un po' gioco di tutti), perchè come Argante, anche noi siamo un po' vittime di noi stessi essendo, spesso, ciechi nei confronti di chi ci circonda.
Dovremmo avere tutti una Tonietta che ci permetta di aprire gli occhi!
February 14, 2024
Ein erneut aberwitziges Spiel menschlicher Torheiten und Einbildungen, die Moliere so gekonnt künstlerisch und humorvoll spielen läßt, dass debei die Lachmuskeln stark angeregt werden. Ein Artist von seltener Gabe und ein Menschenkenner, der sich indessen nicht scheute den unserer Spezies eigentümlichen Dünkel und Verblendung auf die Bühne zu bringen, wobei auch zu seiner Zeit die bürgerlichen Moralvorstellungen davon, was man sagen darf, nicht selten angegriffen wurden.
Hier sehen wir einen Bürger mit bescheidenen geistigen Fähigkeiten, den wir auch heute überall in Form von Sachbearbeitern oder Lehrern sehen können. Ein Sohn eines Kaufmanns, der unbedingt etwas erhabeneres darstellen will: einen Edelmann von Adelsgeschlecht, mit allen dazu notwendigen Attributen - Kenntnisse in Philosophie, Tanz- und Fechtkunst. Hierzu holt er sich Experten ins Haus, die sich nun Mal wie heute so auch damals in aller Regel als Scharlatane und Tölpel herausstellen. Seine etwas vernünftigere Frau wird durch seine Narretei beinah wahnsinnig. Der ehrlichen Komik, die heute als rücksichtslos auf Gefühle verurteilt wird, bekommt also viel Platz eingeräumt.
Ich genoß erneut wie gut es Moliere verstand den Allzeit herrschenden Mittelwert zu portraitieren, welche stets die gleichen Triebe und Minderwertigkeitskomplexe zu Taten und Masken antreiben, durch die sie etwas scheinen wollen, was sie nicht sind - dies ist freilich eine Eigenart, die dem Großteil unserer verkommenen Gattung eigen ist und die wir heute auf allen sozialen Plattformen oder bei Versammlungen aller Art in ihrer herrlichsten Mannigfaltigkeit sehen können.
Hier sehen wir einen Bürger mit bescheidenen geistigen Fähigkeiten, den wir auch heute überall in Form von Sachbearbeitern oder Lehrern sehen können. Ein Sohn eines Kaufmanns, der unbedingt etwas erhabeneres darstellen will: einen Edelmann von Adelsgeschlecht, mit allen dazu notwendigen Attributen - Kenntnisse in Philosophie, Tanz- und Fechtkunst. Hierzu holt er sich Experten ins Haus, die sich nun Mal wie heute so auch damals in aller Regel als Scharlatane und Tölpel herausstellen. Seine etwas vernünftigere Frau wird durch seine Narretei beinah wahnsinnig. Der ehrlichen Komik, die heute als rücksichtslos auf Gefühle verurteilt wird, bekommt also viel Platz eingeräumt.
Ich genoß erneut wie gut es Moliere verstand den Allzeit herrschenden Mittelwert zu portraitieren, welche stets die gleichen Triebe und Minderwertigkeitskomplexe zu Taten und Masken antreiben, durch die sie etwas scheinen wollen, was sie nicht sind - dies ist freilich eine Eigenart, die dem Großteil unserer verkommenen Gattung eigen ist und die wir heute auf allen sozialen Plattformen oder bei Versammlungen aller Art in ihrer herrlichsten Mannigfaltigkeit sehen können.
June 20, 2017
مسرحية رائعة ستجبرك على الضحك بدون شك .
يتكلم موليير عن شخص موهوم بانه مريض ولا يقبل ان يخبره احد انه لا يعاني من شيء نوعا ما يذكرني بجدتي .ولديه ابنة صغيرة تعيش قصة حب اعتيادية وزوجة شريرة وخادمة طيبة . المقومات الرئيسية لفلم من افلام ديزني .
المسرحية كانت ممتعة وعند قرائتها لم يمكنني التوقف عن الابتسام واعجبني ادخال نفسه في الرواية كما يفعل ستان لي في افلام مارفل .
**********
أرغان: إنِّي أزوجها من طبيب لأجلي أنا، والابنة الشريفة يجب أن تفرح وتغتبط
بالاقتران بمن هو مفيد لصحة والدها.
********
توانيت: العاطفة الأبوية تتغلب عليك.
أرغان: لن تتغلب عليَّ
توانيت: دمعة صغرية أو دمعتان، ذراعان ترتميان على عنقك، ويا والدي الصغير
ً خارجا من شفتني عذبتين تكفي لتحرك عواطفك.
أرغان: لا أعبأ بهذا كله.
توانيت: بلى، بلى.
أرغان: قلت لك لا أعبأ.
توانيت: سخافات.
أرغان: لا ينبغي أن تقولي: سخافات.
توانيت: يا الله! ولكني أعرفك حق المعرفة، فأنت طيب الأخلاق.
أرغان (بسخط): لست طيب الأخلاق، بل أنا شرير عندما أريد.
توانيت: بهوادة يا سيدي، أنسيت أنَّك مريض؟!
******
بلين: لا، لا، لا أريد أن أسمع شيئًا من هذا، آه! كم هو المبلغ المخبأ في القبو؟
أرغان: عشرون ألف فرنك يا حبيبتي الصغرية.
بلين: كفى، لا تحدثني عن المال ... أرجوك ... آه! ... كم هو مبلغ السندين؟
أرغان: أحدهما أربعة آلاف فرنك، والآخر ستة آلاف.
بلين: كل ثروات العالم يا صديقي لا تساوي شيئِا إذا قيست بك.
*********
أرغان: عندما ألبس هذا الثوب أصير عارفًا بمصادر الأمراض؟!
ٍبريالد:نعم؛ فما عليك إلا أن تتكلم بثوب ً وقبعة ليصبح كل جاهل عاملا وكل سخافة
حجة.
يتكلم موليير عن شخص موهوم بانه مريض ولا يقبل ان يخبره احد انه لا يعاني من شيء نوعا ما يذكرني بجدتي .ولديه ابنة صغيرة تعيش قصة حب اعتيادية وزوجة شريرة وخادمة طيبة . المقومات الرئيسية لفلم من افلام ديزني .
المسرحية كانت ممتعة وعند قرائتها لم يمكنني التوقف عن الابتسام واعجبني ادخال نفسه في الرواية كما يفعل ستان لي في افلام مارفل .
**********
أرغان: إنِّي أزوجها من طبيب لأجلي أنا، والابنة الشريفة يجب أن تفرح وتغتبط
بالاقتران بمن هو مفيد لصحة والدها.
********
توانيت: العاطفة الأبوية تتغلب عليك.
أرغان: لن تتغلب عليَّ
توانيت: دمعة صغرية أو دمعتان، ذراعان ترتميان على عنقك، ويا والدي الصغير
ً خارجا من شفتني عذبتين تكفي لتحرك عواطفك.
أرغان: لا أعبأ بهذا كله.
توانيت: بلى، بلى.
أرغان: قلت لك لا أعبأ.
توانيت: سخافات.
أرغان: لا ينبغي أن تقولي: سخافات.
توانيت: يا الله! ولكني أعرفك حق المعرفة، فأنت طيب الأخلاق.
أرغان (بسخط): لست طيب الأخلاق، بل أنا شرير عندما أريد.
توانيت: بهوادة يا سيدي، أنسيت أنَّك مريض؟!
******
بلين: لا، لا، لا أريد أن أسمع شيئًا من هذا، آه! كم هو المبلغ المخبأ في القبو؟
أرغان: عشرون ألف فرنك يا حبيبتي الصغرية.
بلين: كفى، لا تحدثني عن المال ... أرجوك ... آه! ... كم هو مبلغ السندين؟
أرغان: أحدهما أربعة آلاف فرنك، والآخر ستة آلاف.
بلين: كل ثروات العالم يا صديقي لا تساوي شيئِا إذا قيست بك.
*********
أرغان: عندما ألبس هذا الثوب أصير عارفًا بمصادر الأمراض؟!
ٍبريالد:نعم؛ فما عليك إلا أن تتكلم بثوب ً وقبعة ليصبح كل جاهل عاملا وكل سخافة
حجة.
December 8, 2009
J'ai aimé le rythme de ce texte théâtrale. L'humour est bien dosé, le contexte historique facilement comprenable et la vue de l'auteur face à la médecine de son époque est tout simplement évidente et crevante de scepticisme.
J'ai bien ri lorsque, naïvement, Argan a commenté d'idiot le personnage de l'opéra de Cléante alors que ce personnage le représentait.
Bien que les dialogues sont globalement faciles à comprendre, il est préférable de rechercher les mots dit difficiles pour bien saisir le contexte dans lequel ils sont utilisés. Pour ce faire, je vous conseille la version des Éditions Beauchemin étudié par Luc Bouvier. Dans ce livre-ci les mots plus compliqués sont tous définis en bas de pages.
Je veux rappeler que Molière était un homme du peuple et qu'il écrivait POUR le peuple. Il y dans ses textes toute la compassion qu'il avait pour les gens de campagne qu'on appauvrissait au compte de Louis XIV.
Donc sur ce, allez-y, gâtez-vous avec ce malade et n'attendez pas qu'on vous en commande la lecture, vous pourriez rater quelque chose.
J'ai bien ri lorsque, naïvement, Argan a commenté d'idiot le personnage de l'opéra de Cléante alors que ce personnage le représentait.
Bien que les dialogues sont globalement faciles à comprendre, il est préférable de rechercher les mots dit difficiles pour bien saisir le contexte dans lequel ils sont utilisés. Pour ce faire, je vous conseille la version des Éditions Beauchemin étudié par Luc Bouvier. Dans ce livre-ci les mots plus compliqués sont tous définis en bas de pages.
Je veux rappeler que Molière était un homme du peuple et qu'il écrivait POUR le peuple. Il y dans ses textes toute la compassion qu'il avait pour les gens de campagne qu'on appauvrissait au compte de Louis XIV.
Donc sur ce, allez-y, gâtez-vous avec ce malade et n'attendez pas qu'on vous en commande la lecture, vous pourriez rater quelque chose.
March 16, 2017
İtiraf ediyorum, okuduğum ilk tiyatro metniydi...
Yazarın sivri dili, ince yerlere dokunan kelimeleri ve karakterleriyle gerçekten çok güzeldi. Fırsatım olsa bu oyunu sahnede izlemek isterdim.
Bir de o baba yok muydu o baba... Etrafımdaki hastalık hastası insanları hatırlattı durdu. İşine gelmeyince anlamamalar hele hele öldüreceksiniz beni muhabbetleri yok mu?
Aaa, size de mi bir yerlerden tanıdık geldi yoksa? ;)
Yazarın sivri dili, ince yerlere dokunan kelimeleri ve karakterleriyle gerçekten çok güzeldi. Fırsatım olsa bu oyunu sahnede izlemek isterdim.
Bir de o baba yok muydu o baba... Etrafımdaki hastalık hastası insanları hatırlattı durdu. İşine gelmeyince anlamamalar hele hele öldüreceksiniz beni muhabbetleri yok mu?
Aaa, size de mi bir yerlerden tanıdık geldi yoksa? ;)
October 18, 2020
Argan kendini hekimlere teslim etmiş onların söyledikleri her şeyi harfi harfine uygulayan biri, sağlıklı olmasına rağmen kendisini hasta olarak görüyor ve kızını da bir hekim ile evlendirmek istiyor.
Bu oyunda Moliere döneminin tıp hekimlerini ve okullarını eleştirmiş. Okuması keyifli bir oyundu. Moliere'in nasıl öldüğünü öğrenince üzüldüm. Bu oyun Moliere'in yazdığı son oyun.
Bu oyunda Moliere döneminin tıp hekimlerini ve okullarını eleştirmiş. Okuması keyifli bir oyundu. Moliere'in nasıl öldüğünü öğrenince üzüldüm. Bu oyun Moliere'in yazdığı son oyun.
Displaying 1 - 30 of 717 reviews