What do you think?
Rate this book
The Decision
This intriguing novel follows German author Thomas Mann during three crucial days in 1936. Away in Switzerland and fearing arrest by the Nazis upon his return to Germany, Mann must choose whether to travel back to Munich. He decides to release an open letter to the regime in a Swiss newspaper but is then tortured by doubt: his Jewish publisher in Germany will be furious with the unwelcome attention Mann’s letter is sure to bring, and by choosing exile, isn’t the writer abandoning his loyal readers back home? Will the Nazis burn his books? Will they confiscate his diaries, which include intimate, homoerotic confessions?
Britta Böhler shows us one of the twentieth century’s greatest writers as a family man, a father, a writer, and a man with moral doubts. We see a human soul trapped in a historical setting that forces him to make a seemingly impossible choice. A convincing depiction of a dilemma addressed only sparsely in Mann’s own writings, The Decision eloquently explores the all-too-human price of confronting totalitarianism.
Britta Böhler shows us one of the twentieth century’s greatest writers as a family man, a father, a writer, and a man with moral doubts. We see a human soul trapped in a historical setting that forces him to make a seemingly impossible choice. A convincing depiction of a dilemma addressed only sparsely in Mann’s own writings, The Decision eloquently explores the all-too-human price of confronting totalitarianism.
220 pages, Hardcover
First published August 21, 2013
6 people are currently reading
342 people want to read
About the author
Britta Böhler
8 books1,995 followersBritta Böhler is a German-Dutch author of literary fiction, non fiction and crime novels. Britta writes in English, Dutch and German. She lived in Amsterdam for many years and has recently returned to the country of her birth (Germany). On her booktube channel, The Second Shelf, she talks about books, reading and writing.
In 2013 she published her first novel, a fictional account of three crucial days in the life of German author Thomas Mann. Originally written in German (Der Brief des Zauberers), the novel has been translated into eight languages, including Dutch (De beslissing), French, Italian, Greek, Hebrew, Danish, Turkish and English (The Decision).
Her latest Dutch non fiction book is De goede advocaat (The Good Lawyer, about the ethics of the legal profession) and in 2021 she published her novel De juiste houding (written in English as The Blue Horses, but currently only available in Dutch).
Together with author Rodney Bolt she also writes crime fiction under the pen name BRITTA BOLT. The Posthumus Mysteries are available in Dutch (Heldhaftig / Vastberaden / Barmhartig), English (Lonely Graves / Lives Lost / Deadly Secrets) and German (Das Büro der einsamen Toten / Das Haus der verlorenen Seelen / Der Tote im fremden Mantel).
In the past, Britta was as a lawyer in Amsterdam where she had her own law firm, specializing in human rights law. Currently, she is a law professor at the University of Maastricht and a Commissioner with the Dutch National Human Rights Institute in Utrecht.
In 2013 she published her first novel, a fictional account of three crucial days in the life of German author Thomas Mann. Originally written in German (Der Brief des Zauberers), the novel has been translated into eight languages, including Dutch (De beslissing), French, Italian, Greek, Hebrew, Danish, Turkish and English (The Decision).
Her latest Dutch non fiction book is De goede advocaat (The Good Lawyer, about the ethics of the legal profession) and in 2021 she published her novel De juiste houding (written in English as The Blue Horses, but currently only available in Dutch).
Together with author Rodney Bolt she also writes crime fiction under the pen name BRITTA BOLT. The Posthumus Mysteries are available in Dutch (Heldhaftig / Vastberaden / Barmhartig), English (Lonely Graves / Lives Lost / Deadly Secrets) and German (Das Büro der einsamen Toten / Das Haus der verlorenen Seelen / Der Tote im fremden Mantel).
In the past, Britta was as a lawyer in Amsterdam where she had her own law firm, specializing in human rights law. Currently, she is a law professor at the University of Maastricht and a Commissioner with the Dutch National Human Rights Institute in Utrecht.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 35 reviews
October 6, 2021
Choosing Sides Artfully
This is a beautifully written (and translated) book. The epigraph from Wittgenstein is precisely apt for the book as well as for Thomas Mann: "ethics and esthetics are one."
For Mann, good art verged on the criminal. Its purpose is to expose reality, particularly to expose hypocrisy and the rationalisation of power. But Mann was an artist not a zealot (less like Nabokov, more like Prokofiev). He found the hypocrite and the abuser of power vulgar not merely dangerous. And he feared them on both counts. It is the manner in which Mann copes with his fear that makes him and The Decision interesting.
At the book's opening, Mann's physical safety from the Nazi regime has already been assured by his arrival in Switzerland. He is an established international literary celebrity, having received the Nobel Prize six years earlier, and recently having approved the adaptation of Death in Venice for cinema. But he is first of all a German, and therefore an heir to and a central part of an unparalleled cultural tradition. And he has just committed what amounts to cultural suicide, "national excommunication", by submitting a letter to the Zurich German-language press that unequivocally condemns the Nazi regime. Mann's fear is existential in the purest sense. "He had the feeling that his tree of life had been torn violently from the soil by the roots.", says Bohler's narrator. How could it have been otherwise than this?
This tree of life certainly included the bourgeois foliage of house, furniture, belongings, readership abandoned or vulnerable in Germany. But these are not the principle focus of Mann's fear. The tap-root of the matter is that all he has admired and valued as German contribution to the artistic world at large, including his own work, has become suspect as possibly infected with the same cultural toxins so aggressively promoted by the contemporary regime (his heroes Wagner and Nietzsche had been coopted by Nazi ideology). Could he be, as he had recurrently dreamt, "a fraud, a charlatan and worse?" But if his judgment has been fatally compromised by his cultural affinity with the regime, is it right to have criticised it so strenuously? This is alienation not only from one's homeland - friends, colleagues, children - but alienation from one's self, an acutely debilitating condition for an artist.
The rapid disintegration of the Weimar regime in 1933 - the unexpected rise of a right wing minority government, which is rabidly nationalistic, confronted by a befuddled opposition - has frightening similarities to recent political events in the United States. Those of us who find ourselves outside our native USA while it appears to be disowning its founding principles, may be able to appreciate as acutely as he did Mann's alienation and the emotional dislocation it produces. Can a government really be distinguished from the nation, for example? What are the duties and limits of resistance? At what point is decisive action, including action to leave a national community, warranted? Bohler captures this condition of existential uncertainty, essentially a sudden and profound fear of loss of self, wonderfully. Her American readership therefore deserves to increase substantially. Let's hope the Dutch Foundation for Literature is on the ball.
This is a beautifully written (and translated) book. The epigraph from Wittgenstein is precisely apt for the book as well as for Thomas Mann: "ethics and esthetics are one."
For Mann, good art verged on the criminal. Its purpose is to expose reality, particularly to expose hypocrisy and the rationalisation of power. But Mann was an artist not a zealot (less like Nabokov, more like Prokofiev). He found the hypocrite and the abuser of power vulgar not merely dangerous. And he feared them on both counts. It is the manner in which Mann copes with his fear that makes him and The Decision interesting.
At the book's opening, Mann's physical safety from the Nazi regime has already been assured by his arrival in Switzerland. He is an established international literary celebrity, having received the Nobel Prize six years earlier, and recently having approved the adaptation of Death in Venice for cinema. But he is first of all a German, and therefore an heir to and a central part of an unparalleled cultural tradition. And he has just committed what amounts to cultural suicide, "national excommunication", by submitting a letter to the Zurich German-language press that unequivocally condemns the Nazi regime. Mann's fear is existential in the purest sense. "He had the feeling that his tree of life had been torn violently from the soil by the roots.", says Bohler's narrator. How could it have been otherwise than this?
This tree of life certainly included the bourgeois foliage of house, furniture, belongings, readership abandoned or vulnerable in Germany. But these are not the principle focus of Mann's fear. The tap-root of the matter is that all he has admired and valued as German contribution to the artistic world at large, including his own work, has become suspect as possibly infected with the same cultural toxins so aggressively promoted by the contemporary regime (his heroes Wagner and Nietzsche had been coopted by Nazi ideology). Could he be, as he had recurrently dreamt, "a fraud, a charlatan and worse?" But if his judgment has been fatally compromised by his cultural affinity with the regime, is it right to have criticised it so strenuously? This is alienation not only from one's homeland - friends, colleagues, children - but alienation from one's self, an acutely debilitating condition for an artist.
The rapid disintegration of the Weimar regime in 1933 - the unexpected rise of a right wing minority government, which is rabidly nationalistic, confronted by a befuddled opposition - has frightening similarities to recent political events in the United States. Those of us who find ourselves outside our native USA while it appears to be disowning its founding principles, may be able to appreciate as acutely as he did Mann's alienation and the emotional dislocation it produces. Can a government really be distinguished from the nation, for example? What are the duties and limits of resistance? At what point is decisive action, including action to leave a national community, warranted? Bohler captures this condition of existential uncertainty, essentially a sudden and profound fear of loss of self, wonderfully. Her American readership therefore deserves to increase substantially. Let's hope the Dutch Foundation for Literature is on the ball.
May 13, 2016
Het boek beslaat een paar dagen in het leven van Thomas Mann, waarin hij een zware beslissing moet nemen of hij een brief laat publiceren waarin hij zijn standpunten uiteenzet hoe hij de opkomst van Hitler en het nazisme, kortom de radicale omwenteling van het politieke klimaat in Duitsland, ervaart en afkeurt. Het is 1936 en Thomas Mann heeft al een paar jaar zijn toevlucht moeten nemen in Zwitserland. Wanneer deze brief zal worden gepubliceerd, zal het Duitse vaderland voor hem definitief gesloten zijn. We zien een twijfelende en vertwijfelde Thomas Mann, die bang is dat hij zijn geliefde Duitsland niet meer zal zien. Thomas Mann vindt zichzelf de Duitse schrijver bij uitstek en mist het land. Hij wenst ook te geloven dat Duitsland hem zal missen. We zien hoe hij geleidelijk tot de conclusie komt dat Duitsland toch dicht bij hem blijft, al woont hij elders.
Britta Bohler schrijft werkelijk prachtig. Ik heb erg genoten van haar mooie zinnen en de gedetailleerde beschrijvingen van de huizen en landschappen waar Thomas Mann zich in beweegt. Ik had het gevoel dat ik de man duidelijk zag zitten aan zijn werktafel bij het raam, zo precies zijn haar beschrijvingen van die kamer. Ook krijgen we in echt realistische beelden beschreven hoe hij loopt met zijn hondje Toby en hoe hij op een chique hotelterras zijn vermouth zit te drinken, terwijl hij vertwijfeld probeert te besluiten of hij de brief laat publiceren of juist niet, daarmee hij zijn toekomst voor altijd een andere wending zal geven of alles bij het oude zal laten. Je ziet het werkelijk scherp voor je. Ik denk dat Britta Bohler ook de persoon Thomas Mann heel goed heeft getroffen. Hij was niet zo moedig in zijn afkeuring van Duitsland als zijn broer en zijn kinderen Erika en Klaus. Ik weet natuurlijk niet of het historisch gezien zo gelopen is, maar zijn vertwijfeling voelt heel authentiek aan. Ik beveel dit prachtboek van harte aan!
Britta Bohler schrijft werkelijk prachtig. Ik heb erg genoten van haar mooie zinnen en de gedetailleerde beschrijvingen van de huizen en landschappen waar Thomas Mann zich in beweegt. Ik had het gevoel dat ik de man duidelijk zag zitten aan zijn werktafel bij het raam, zo precies zijn haar beschrijvingen van die kamer. Ook krijgen we in echt realistische beelden beschreven hoe hij loopt met zijn hondje Toby en hoe hij op een chique hotelterras zijn vermouth zit te drinken, terwijl hij vertwijfeld probeert te besluiten of hij de brief laat publiceren of juist niet, daarmee hij zijn toekomst voor altijd een andere wending zal geven of alles bij het oude zal laten. Je ziet het werkelijk scherp voor je. Ik denk dat Britta Bohler ook de persoon Thomas Mann heel goed heeft getroffen. Hij was niet zo moedig in zijn afkeuring van Duitsland als zijn broer en zijn kinderen Erika en Klaus. Ik weet natuurlijk niet of het historisch gezien zo gelopen is, maar zijn vertwijfeling voelt heel authentiek aan. Ik beveel dit prachtboek van harte aan!
November 4, 2017
The Decision by German-born author Britta Böhler is a book that I discovered last year when Stu reviewed it at Winston’s Dad – and I bought it as a companion to Summer before the Dark by Volker Viedermann (also reviewed by Stu) because they share the same theme. They’re about famous Jewish authors confronting the perils of Nazi Germany… The works of those authors-in-exile were all exponents is called Exilliteratur, literature written in German by those who opposed or fled the Hitler regime.
The Decision is a fictionalised account of three tense days in 1936, when the renowned author Thomas Mann is in Switzerland, weighing up the implications of publicly denouncing his homeland Germany. At this time he had published, among many other works, Buddenbrooks, (1901, see my review); Death in Venice (1912); and The Magic Mountain (1924, see my review). He had been awarded the Nobel Prize for Literature in 1929. His was a powerful voice, and – having left Germany for Switzerland in 1933 when Hitler came to power, he had to decide how best to use his celebrity.
He has written a letter denouncing the regime to the Zurich-German press, that when published would amount to cultural suicide. It is not just that he cannot ever go back unless things change, it is also that he is tormented by the idea that he shares the same cultural tradition as new regime, and may be tainted by it. He’s not even sure if he can still enjoy the sublime music of Wagner, now that it’s been appropriated by the Nazis.
To read the rest of my review please visit https://anzlitlovers.com/2017/11/04/t...
The Decision is a fictionalised account of three tense days in 1936, when the renowned author Thomas Mann is in Switzerland, weighing up the implications of publicly denouncing his homeland Germany. At this time he had published, among many other works, Buddenbrooks, (1901, see my review); Death in Venice (1912); and The Magic Mountain (1924, see my review). He had been awarded the Nobel Prize for Literature in 1929. His was a powerful voice, and – having left Germany for Switzerland in 1933 when Hitler came to power, he had to decide how best to use his celebrity.
He has written a letter denouncing the regime to the Zurich-German press, that when published would amount to cultural suicide. It is not just that he cannot ever go back unless things change, it is also that he is tormented by the idea that he shares the same cultural tradition as new regime, and may be tainted by it. He’s not even sure if he can still enjoy the sublime music of Wagner, now that it’s been appropriated by the Nazis.
To read the rest of my review please visit https://anzlitlovers.com/2017/11/04/t...
April 12, 2016
I recently got hold of a few books by Thomas Mann, one being a nice 1930 edition of Der Tod in Venedig / Death in Venice , which I’m going to read shortly.
Before that, however, I wanted to learn a little more about the man himself, because my knowledge of Thomas Mann and the whole Mann-clan is rather limited.
Therefore, this book seemed just right. It accompanies the famous author–fictionally–during three days in January/February of 1936. At this time Thomas Mann lives in Swiss exile together with his wife Katia and their younger children; in the town of Küsnacht near Zurich. Mann is tortured by the thought to have left Germany because of the Nazis. He would rather return to Munich to live in his old mansion there, and he thinks that maybe some form of agreement can be found between him, his publishers, and the powers that be. On the other hand, he would like to express his opinions on the “Nazipack” in form of an open letter, which would ultimately make it impossible for him and his family to return to Germany. The book deals with this dichotomy; a pivotal moment in Thomas Mann’s life.
The important details of the story are of course not invented, but rather originate, I suppose, from his Thomas Mann’s diaries. The inner view and conditions, however, as well as the many small things that usually make a day, are fictional. Both are interwoven by Britta Böhler to a quite readable story, which I have followed with great interest. The whole thing is seasoned with numerous flashbacks, about Mann’s former life in Germany, the years of exile, visits in the US, and so on.
I can recommend the book to readers who want to read about the man (not necessarily the author) Thomas Mann, but also to those who like to read fictional biographies. Obviously this book isn’t a substitute for a real Thomas Mann biography though. For that it's far too short.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 Unported License.
September 22, 2016
Wie sehr hat dieses Buch meine Thomas-Mann-Begeisterung wieder angesteckt! Der Roman schildert drei Tage des Abwägens, Zweifelns 1936 kurz bevor Mann sein Urteil über den Nationalsozialismus in Deutschland in Briefform fällen wird.
Wozu noch schreiben? Wozu den Körper mit Nahrung versorgen? Warum sich nicht dem Alter beugen und die anderen urteilen lassen?
Mit großer Genauigkeit werden hier kleinste Regungen und Emotionen Thomas Manns fiktiv aufgearbeitet. Es wird sowohl das fast aspergerhafte, geordnete, immer recht gleichförmige Leben des Autors beschrieben, als auch sein zunehmendes Problem, seine aufgestauten Gefühle kaum noch verbergen zu können.
Viele bekannte Aspekte (das Eheleben, die Kinder in Deutschland, Manns Homosexualität) werden leicht in die Geschichte verwoben und spinnen ein umfassendes Netz an Erinnerungen, die ihm letztlich dabei helfen, DIE eine Entscheidung seines Lebens zu treffen.
Für Thomas-Mann-Begeisterte und solche, die innere Selbstreflexion vor dem Hintergrund eines Exilantendaseins kennenlernen wollen, eine wunderbare, kurzweilige Lektüre.
Wozu noch schreiben? Wozu den Körper mit Nahrung versorgen? Warum sich nicht dem Alter beugen und die anderen urteilen lassen?
Mit großer Genauigkeit werden hier kleinste Regungen und Emotionen Thomas Manns fiktiv aufgearbeitet. Es wird sowohl das fast aspergerhafte, geordnete, immer recht gleichförmige Leben des Autors beschrieben, als auch sein zunehmendes Problem, seine aufgestauten Gefühle kaum noch verbergen zu können.
Viele bekannte Aspekte (das Eheleben, die Kinder in Deutschland, Manns Homosexualität) werden leicht in die Geschichte verwoben und spinnen ein umfassendes Netz an Erinnerungen, die ihm letztlich dabei helfen, DIE eine Entscheidung seines Lebens zu treffen.
Für Thomas-Mann-Begeisterte und solche, die innere Selbstreflexion vor dem Hintergrund eines Exilantendaseins kennenlernen wollen, eine wunderbare, kurzweilige Lektüre.
January 28, 2019
This is a skilfully written novella, Böhler manages to adopt the same cadence and tone of Mann himself in her writing about him. It’s intriguing how a short book which covers only a span of three days can cover so much. The reader is introduced to the moral and ethical considerations Mann must have worked through as he took his fate into his own hands. Böhler just drops the reader right into the story with no compromise, there are no extraneous explanations as to who the people named are. This is a strength of the writing, the story is so tightly written that even readers who may not be as familiar with Mann’s children, friends and publishers come to know them through this short work. I particularly enjoyed the way her writing was a kind of homage to Mann; each detail of the furniture, the food, the clothes and the decor was there just as it is in Buddenbrooks or The Magic Mountain. An excellent book which I’d recommend to anyone who enjoys reading Mann’s own works.
October 19, 2019
I am probably going to be biased towards the book, but I could not help it. Thomas Mann is one of my favorite authors and the author Britta is a booktuber that I have been following for years. This short story narrates a life sequence of Thomas Mann at a turning point in his life. The writing is very straight and very descriptive ( I almost felt that I was watching a play), I found the book to be very visual so we don't go dip into the emotions, but we can foresee them or see how they have affected the protagonist. As I am familiar with the big highlights of Thomas Mann and some of his family members ( son and brother) and that I know some of his work, I have in my head an image of him . Reading the decision made me see him as a human and a normal person which I realised I have forgotten.
I have a question though if someone can answer, I read the English version and the word " fatherhood" is used, I never came across this word before and I was wondering why it was not translated with " motherhood" and what have I missed there :) ? Thank you
I have a question though if someone can answer, I read the English version and the word " fatherhood" is used, I never came across this word before and I was wondering why it was not translated with " motherhood" and what have I missed there :) ? Thank you
February 6, 2016
Aan mijn wand met Nederlandse literatuur staat de roman ‘De beslissing’ van Britta Böhler (gemakshalve reken ik deze tot de NL lit.) naast werk van Menno ter Braak. In twee stappen bereiken we een minder toevallige connectie. Ter Braak knoopte een literair-vriendschappelijke relatie aan met Thomas Mann, en Thomas Mann is de hoofdpersoon van ‘De beslissing’.
Mijn kleine beslissing onlangs ‘De beslissing’ aan te schaffen, over de grote beslissing van Thomas Mann, heeft mij bij het lezen grote tevredenheid gebracht.
Het intrigerende motto van de roman is: ‘Ethiek en esthetica zijn één’. Ludwig Wittgenstein.
Dat vind ik intrigerend omdat Thomas Mann invloed heeft ondergaan van Nietzsche en Nietzsche hierover geheel anders dacht. Daarom lijkt het geciteerde motto erop te duiden dat Mann in dit opzicht afstand heeft genomen van Nietzsche. In de historische werkelijkheid is dat inderdaad het geval.
Concreter nu. Thomas Mann week uit voor het nazi-regime, eerst toevallig (op vakantie in het buitenland), later bewust (als lotsaanvaarding). Maar niet alleen in praktische zin, tevens wat betreft het gedachtegoed was Thomas Mann verknocht aan Duitsland en de Duitse cultuur. De vraag die zich door hem moest laten beantwoorden, was of het moreel nog langer verantwoord was om zich niét openlijk tegen het nazi-regime te keren. De roman concentreert zich op drie weekend-dagen waarin Thomas Mann een open brief ter publicatie inlevert bij de Neue Zürcher Zeitung, gaat twijfelen of hij daar goed aan gedaan heeft en tot een zekere oplossing komt.
Dat Mann Hitler en zijn ideeën verwerpelijk vond, is duidelijk. In haar roman heeft Britta Böhler een passage gewijd aan de gedachtestroom die Mann aan de persoon Hitler wijdt, en die ik hier citeer (beetje parafraseer):
“De man klinkt als een dol geworden kettinghond. De stem verraadt de onpeilbare wrok, de etterende wraakzucht van een kerel die steeds is afgewezen, de eeuwige mislukkeling. De permanente asielzoeker die nergens voor deugt, maar met zijn gecalculeerde welbespraaktheid in de wonden van het volk roert en zijn eigen rancuneuze sentimenten handig heeft verbonden met de minderwaardigheidsgevoelens van de grote massa."
Dit is een allegro agitato dat er niet om liegt. Zoals elders op deze site vermeld, legt de roman-auteur hiermee welsprekend accenten.
Wat ik als een sleutelpassage heb ervaren, is de scene met het Emigrantenkoraal van Walter Mehring. Daarin komt Thomas Manns dochter Erika tevoorschijn als fel anti-nazi. Temidden van het boekdeel dat de auteur de sfeeraanduiding Andante heeft gegeven, is dit een soort accellerando-moment.
In het verloop van de roman worden de beschouwelijke gedachten die Mann wijdt aan zijn dilemma, afgewisseld met huishoudelijke trivialiteiten en interacties met familieleden die het onderwerp meer of minder indringend raken. Door deze afwisseling behoudt deze roman z’n plezierige leesbaarheid ook voor hen die minder behoefte hebben om door te dringen tot het hogere abstractieniveau, tot het doordenken waarvan de roman zeker uitnodigt en waarvoor hij stof biedt.
Voor mij is de roman dan ook op zichzelf een prachtig gecomponeerd opus. En voorts zal ik de impliciete uitnodiging van Britta Böhler graag aanvaarden om mij verder met – het lezen van – het werk van Thomas Mann bezig te houden. JM
Mijn kleine beslissing onlangs ‘De beslissing’ aan te schaffen, over de grote beslissing van Thomas Mann, heeft mij bij het lezen grote tevredenheid gebracht.
Het intrigerende motto van de roman is: ‘Ethiek en esthetica zijn één’. Ludwig Wittgenstein.
Dat vind ik intrigerend omdat Thomas Mann invloed heeft ondergaan van Nietzsche en Nietzsche hierover geheel anders dacht. Daarom lijkt het geciteerde motto erop te duiden dat Mann in dit opzicht afstand heeft genomen van Nietzsche. In de historische werkelijkheid is dat inderdaad het geval.
Concreter nu. Thomas Mann week uit voor het nazi-regime, eerst toevallig (op vakantie in het buitenland), later bewust (als lotsaanvaarding). Maar niet alleen in praktische zin, tevens wat betreft het gedachtegoed was Thomas Mann verknocht aan Duitsland en de Duitse cultuur. De vraag die zich door hem moest laten beantwoorden, was of het moreel nog langer verantwoord was om zich niét openlijk tegen het nazi-regime te keren. De roman concentreert zich op drie weekend-dagen waarin Thomas Mann een open brief ter publicatie inlevert bij de Neue Zürcher Zeitung, gaat twijfelen of hij daar goed aan gedaan heeft en tot een zekere oplossing komt.
Dat Mann Hitler en zijn ideeën verwerpelijk vond, is duidelijk. In haar roman heeft Britta Böhler een passage gewijd aan de gedachtestroom die Mann aan de persoon Hitler wijdt, en die ik hier citeer (beetje parafraseer):
“De man klinkt als een dol geworden kettinghond. De stem verraadt de onpeilbare wrok, de etterende wraakzucht van een kerel die steeds is afgewezen, de eeuwige mislukkeling. De permanente asielzoeker die nergens voor deugt, maar met zijn gecalculeerde welbespraaktheid in de wonden van het volk roert en zijn eigen rancuneuze sentimenten handig heeft verbonden met de minderwaardigheidsgevoelens van de grote massa."
Dit is een allegro agitato dat er niet om liegt. Zoals elders op deze site vermeld, legt de roman-auteur hiermee welsprekend accenten.
Wat ik als een sleutelpassage heb ervaren, is de scene met het Emigrantenkoraal van Walter Mehring. Daarin komt Thomas Manns dochter Erika tevoorschijn als fel anti-nazi. Temidden van het boekdeel dat de auteur de sfeeraanduiding Andante heeft gegeven, is dit een soort accellerando-moment.
In het verloop van de roman worden de beschouwelijke gedachten die Mann wijdt aan zijn dilemma, afgewisseld met huishoudelijke trivialiteiten en interacties met familieleden die het onderwerp meer of minder indringend raken. Door deze afwisseling behoudt deze roman z’n plezierige leesbaarheid ook voor hen die minder behoefte hebben om door te dringen tot het hogere abstractieniveau, tot het doordenken waarvan de roman zeker uitnodigt en waarvoor hij stof biedt.
Voor mij is de roman dan ook op zichzelf een prachtig gecomponeerd opus. En voorts zal ik de impliciete uitnodiging van Britta Böhler graag aanvaarden om mij verder met – het lezen van – het werk van Thomas Mann bezig te houden. JM
June 2, 2016
Non ho interrotto la lettura di questo noiosissimo libro solo perché speravo fosse, infine, riportata integralmente la benedetta lettera di j'accuse al Nazismo. Invano. Mi sono sorbita inezie della vita altoborghese di Thomas Mann - che non ci fa, in queste pagine, una bellissima figura - tutto attento alla casa dell'eslio, sempre a rimpiangere i suoi mobili, il suo giardino di Monaco di Baviera (e qui già lo comprendo), un querulo anzianotto signore che non fa che lamentarsi di tutto: i sigari, i panini, i barbieri, i dentisti, nulla, ach! signora mia, è come nella beneamata Monaco, in mezzo a questi zvizzeri cafoni, gli sembra di essere in purgatorio. L'arrovellamento sulla presa di posizione contro o sul restare ancora nell'ombra sembra quasi cosa secondaria. Sono molto delusa. Ma davvero Mann era questo snob noioso e querulo? Vero che alla fine ha dato questo colpo di reni, ma non dopo le numerose sgridate di moglie e una figlia e l'esempio del fratello maggiore Heinrich. Del resto, come diceva Don Abbondio «il coraggio, se uno non ce l'ha, non se lo può dare». Si ha l'impressione che abbia poi fatto il Grande Passo più per quieto vivere familiare che per altro.
February 2, 2014
n de beslissing beschrijft Böhler het moeilijke dilemma van Thomas Mann om openlijk stelling te nemen tegen het regime in Duitsland. Hij schrijft een open brief met zijn standpunten. Geeft deze af op de redactie van de Neue Züricher Zeitung met het verzoek deze te plaatsen.
Maar hij heeft ook twijfels, angst om zijn Duitse lezers kwijt te raken. Zijn nationaliteit staat op het spel. Zijn huis en inboedel zijn geconfisqueerd. Juist aan dat huis heeft hij heel veel herinneringen. Belt de andere dag naar de redactie om de brief nog niet te plaatsen, niet eerder totdat hij toestemming geeft.
Hij woont al drie jaar in Zwitserland. Ging in 1933 op vakantie maar kon niet terug. "Je gaat nietsvermoedend op vakantie en voor je het weet is je vaderland er vandoor gegaan. Met een snelheid die je doet duizelen."
De worsteling duurt drie dagen, Mann wikt en weegt alles tegen elkaar af. Zijn vrouw Katja en zijn kinderen vinden dat hij het moet doen. Het gaat bij Mann ook over het accepteren van een nieuwe identiteit. Mag hij zwijgen uit eigenbelang? Of moet hij stelling nemen? Hij komt tot de slotsom dat hij de brief moet publiceren, een andere mogelijkheid is er niet. Hij neemt stelling.
Een bijzonder boek, mooi taalgebruik, prettig leesbaar, Böhler zit Mann heel dicht op de huid. Veel stof tot nadenken.
Maar hij heeft ook twijfels, angst om zijn Duitse lezers kwijt te raken. Zijn nationaliteit staat op het spel. Zijn huis en inboedel zijn geconfisqueerd. Juist aan dat huis heeft hij heel veel herinneringen. Belt de andere dag naar de redactie om de brief nog niet te plaatsen, niet eerder totdat hij toestemming geeft.
Hij woont al drie jaar in Zwitserland. Ging in 1933 op vakantie maar kon niet terug. "Je gaat nietsvermoedend op vakantie en voor je het weet is je vaderland er vandoor gegaan. Met een snelheid die je doet duizelen."
De worsteling duurt drie dagen, Mann wikt en weegt alles tegen elkaar af. Zijn vrouw Katja en zijn kinderen vinden dat hij het moet doen. Het gaat bij Mann ook over het accepteren van een nieuwe identiteit. Mag hij zwijgen uit eigenbelang? Of moet hij stelling nemen? Hij komt tot de slotsom dat hij de brief moet publiceren, een andere mogelijkheid is er niet. Hij neemt stelling.
Een bijzonder boek, mooi taalgebruik, prettig leesbaar, Böhler zit Mann heel dicht op de huid. Veel stof tot nadenken.
June 19, 2015
Een mooi gecomponeerde roman waarin Thomas Mann de hoofdpersoon is. Je komt veel te weten over Mann; de auteur heeft overduidelijk enorm veel achtergrondkennis. Ook over andere bepalende figuren zoals Wagner, Heinrich Mann, Herman Hesse. De absurditeit van wat zich voltrok in die jaren (1933 - 1936) in Duitsland wordt voelbaar. In beheerst proza zonder tierelantijnen laat Böhler Mann twijfelen over zijn beslissing: openlijk afstand nemen van Hitlers nazi-Duitsland, en voert de roman naar het logische einde, als Mann tegen zijn vrouw Katja zegt: "Waar ik ben, is Duitsland".
December 3, 2013
Mooie novelle over 3 dagen uit het leven van Thomas Mann waarin hij worstelt met een voor hem groot, betekenisvol dilemma. Als vanzelfsprekend volgen we zijn gedachtengang tijdens de dagelijkse bezigheden, waarbij wij hem en zijn leven stapsgewijs beter leten kennen. Knap gedaan!
August 6, 2021
Britta Böhler is een Nederlandse advocate van Duitse afkomst. Ze studeerde rechten, filosofie en politieke wetenschappen, speelde een rol in enkele spraakmakende rechtszaken (ze verdedigde o.a. PKK-leider Öcalan, de moordenaar van Pim Fortuyn en leden van de Hofstadgroep), trad op voor Ayaan Hirsi Ali, was 2007 tot 2011 lid van de Eerste Kamer, en is sinds 2012 ze bijzonder hoogleraar Advocatuur aan de Universiteit van Amsterdam. Maar of dat alles volstaat om ook nog een goede roman (novelle eigenlijk) te schrijven?
'De beslissing' draait rond de brief die Thomas Mann in 1936 bij de Neue Zürcher Zeitung inlevert, een waarmee hij definitief afscheid zal nemen van Duitsland onder het Hitlerregime. Met zijn vrouw en hun twee jongste kinderen woont hij al een tijd in Küsnacht, als 'onvrijwillige balling' (na een vakantie in het buitenland bleek hij niet meer terug te kunnen keren naar zijn geliefde vaderland). Waar Erika en Klaus Mann politiek erg actief waren (en een uitgesproken mening hadden over de situatie in Duitsland), hield Thomas Mann zich lange tijd op de vlakte. De novelle van Böhler beschrijft de drie dagen tussen het indienen van de brief en het definitief 'vrijgeven' ervan. Mann heeft de brief wel geschreven maar wil de publicatie nog even in beraad houden. Hij weet dat dat hem immers duur te staan zal komen en zijn terugkeer naar Duitsland definitief onmogelijk zal maken. We verwachten dus een verslag van een innerlijke strijd, maar krijgen een saaie beschrijving van het dagelijkse wel en wee van een robot-achtig personage waar de Mann-liefhebber eerlijk gezegd een beetje van griezelt.
Coen Peppelenbos vat het in T'ZUM haast perfect samen:
'Thomas Mann nuttigt een ontbijtje, Thomas Mann laat de hond uit, Thomas Mann nipt van een likeurtje, Thomas Mann steekt nog een sigaar op. Bezigheden die de grote schrijver veel ruimte geven om na te denken over zijn eigen leven. Böhler heeft de dagboeken van Mann en de biografiën over de schrijver kennelijk goed bestudeerd, maar het is bij een opeenhoping van informatie gebleven. Een soort Thomas Mann voor Dummies.
Voor liefhebbers van het oeuvre van Thomas Mann (en de rest van de Mann-familie) biedt 'De beslissing' geen enkel nieuw inzicht. Voor mensen die de schrijver niet kennen kan de roman van Böhler wellicht een aardige introductie vormen.'
Dat laatste valt zelfs nog te betwijfelen, want mensen die de schrijver niet kennen lopen ongetwijfeld verloren in de kwansuise vermelding van de vele familieleden (Katia, Heinrich, Erika, Klaus, Monika, Golo, Medi, Bibi), boektitels, uitgevers....
Even dreigt het goed te komen, als Mann zich tijdens het beluisteren van Wagners Lohengrin herinnert wat deze muziek met hem deed als jongeling ('... Gerhauser zong 'Lohengrin', onwaarschijnlijk mooi, met voorjaarsbloesem in zijn stem: het was de doorslaggevende muzikale belevenis van zijn leven.'). Het besef dat Hitler ook dat van hem heeft afgepakt ('Wagner, de onovertroffen schilder van de ziel. Zijn muziek is prachtig, maar ook morbide, door en door dubbelzinnig. Duits-nationaal op een voorbeeldige, misschien te voorbeeldige manier. Een plotselinge openbaring van de Duitse eigenheid en een dramatische uitbeelding ervan, en de meest sensationele zelfpresentatie en zelfkritiek die denkbaar is. Kun je van dit werk houden zonder je te schamen?') doet hem besluiten om zijn brief te publiceren, al zal dat betekenen dat hij zijn vaderland definitief vaarwel moet zeggen. Maar hij en zijn boeken zullen altijd Duits blijven, 'wanhopig Duits'. En tegen Katja zal hij zeggen: 'Waar ik ben, is Duitsland.'
Daarvoor krijgen we eerst nog een melig pleidooi voor het Duitse volk. Dat 'volk is niet politiek, nee, in zijn diepste innerlijk is dat domein het volk volkomen vreemd. De ziel is en blijft het primaire motief bij Duitsers. Hun verhouding tot de wereld is zowel abstract als mystiek. Ze prefereren altijd het sprookje, ook als het sprookje een leugen is.'
Toch maar het werk van de Tovenaar zelf lezen...
'De beslissing' draait rond de brief die Thomas Mann in 1936 bij de Neue Zürcher Zeitung inlevert, een waarmee hij definitief afscheid zal nemen van Duitsland onder het Hitlerregime. Met zijn vrouw en hun twee jongste kinderen woont hij al een tijd in Küsnacht, als 'onvrijwillige balling' (na een vakantie in het buitenland bleek hij niet meer terug te kunnen keren naar zijn geliefde vaderland). Waar Erika en Klaus Mann politiek erg actief waren (en een uitgesproken mening hadden over de situatie in Duitsland), hield Thomas Mann zich lange tijd op de vlakte. De novelle van Böhler beschrijft de drie dagen tussen het indienen van de brief en het definitief 'vrijgeven' ervan. Mann heeft de brief wel geschreven maar wil de publicatie nog even in beraad houden. Hij weet dat dat hem immers duur te staan zal komen en zijn terugkeer naar Duitsland definitief onmogelijk zal maken. We verwachten dus een verslag van een innerlijke strijd, maar krijgen een saaie beschrijving van het dagelijkse wel en wee van een robot-achtig personage waar de Mann-liefhebber eerlijk gezegd een beetje van griezelt.
Coen Peppelenbos vat het in T'ZUM haast perfect samen:
'Thomas Mann nuttigt een ontbijtje, Thomas Mann laat de hond uit, Thomas Mann nipt van een likeurtje, Thomas Mann steekt nog een sigaar op. Bezigheden die de grote schrijver veel ruimte geven om na te denken over zijn eigen leven. Böhler heeft de dagboeken van Mann en de biografiën over de schrijver kennelijk goed bestudeerd, maar het is bij een opeenhoping van informatie gebleven. Een soort Thomas Mann voor Dummies.
Voor liefhebbers van het oeuvre van Thomas Mann (en de rest van de Mann-familie) biedt 'De beslissing' geen enkel nieuw inzicht. Voor mensen die de schrijver niet kennen kan de roman van Böhler wellicht een aardige introductie vormen.'
Dat laatste valt zelfs nog te betwijfelen, want mensen die de schrijver niet kennen lopen ongetwijfeld verloren in de kwansuise vermelding van de vele familieleden (Katia, Heinrich, Erika, Klaus, Monika, Golo, Medi, Bibi), boektitels, uitgevers....
Even dreigt het goed te komen, als Mann zich tijdens het beluisteren van Wagners Lohengrin herinnert wat deze muziek met hem deed als jongeling ('... Gerhauser zong 'Lohengrin', onwaarschijnlijk mooi, met voorjaarsbloesem in zijn stem: het was de doorslaggevende muzikale belevenis van zijn leven.'). Het besef dat Hitler ook dat van hem heeft afgepakt ('Wagner, de onovertroffen schilder van de ziel. Zijn muziek is prachtig, maar ook morbide, door en door dubbelzinnig. Duits-nationaal op een voorbeeldige, misschien te voorbeeldige manier. Een plotselinge openbaring van de Duitse eigenheid en een dramatische uitbeelding ervan, en de meest sensationele zelfpresentatie en zelfkritiek die denkbaar is. Kun je van dit werk houden zonder je te schamen?') doet hem besluiten om zijn brief te publiceren, al zal dat betekenen dat hij zijn vaderland definitief vaarwel moet zeggen. Maar hij en zijn boeken zullen altijd Duits blijven, 'wanhopig Duits'. En tegen Katja zal hij zeggen: 'Waar ik ben, is Duitsland.'
Daarvoor krijgen we eerst nog een melig pleidooi voor het Duitse volk. Dat 'volk is niet politiek, nee, in zijn diepste innerlijk is dat domein het volk volkomen vreemd. De ziel is en blijft het primaire motief bij Duitsers. Hun verhouding tot de wereld is zowel abstract als mystiek. Ze prefereren altijd het sprookje, ook als het sprookje een leugen is.'
Toch maar het werk van de Tovenaar zelf lezen...
April 13, 2017
A fascinating, in-depth look at the mindset of a man who felt torn by historic circumstances and then took the courageous and not obvious step of speaking out against evil even at its banal beginnings and even at great personal cost.
The most meaningful aspects of the book for me were, first, that it was an exercise in restraining myself from applying the benefit of hindsight to the decision-making process of a person in the midst of events; and second, my admiration for Mann's wisdom in appreciating the gravity of the events and his courage in taking a stand against the wrong even at that point, which many did not - whether they did so through malice or naivete or willful denial.
The oppressive, foreboding mood under which Mann must have suffered that week comes through so clearly in the writing that I felt not a small degree of anxiety in following along with his pained thoughts and vacillations. It was quite a moving experience!
My only regret is that the primary texts were not included - the letters themselves. It took some digging to find them online. Perhaps it wasn't possible for some technical or legal reasons?
The most meaningful aspects of the book for me were, first, that it was an exercise in restraining myself from applying the benefit of hindsight to the decision-making process of a person in the midst of events; and second, my admiration for Mann's wisdom in appreciating the gravity of the events and his courage in taking a stand against the wrong even at that point, which many did not - whether they did so through malice or naivete or willful denial.
The oppressive, foreboding mood under which Mann must have suffered that week comes through so clearly in the writing that I felt not a small degree of anxiety in following along with his pained thoughts and vacillations. It was quite a moving experience!
My only regret is that the primary texts were not included - the letters themselves. It took some digging to find them online. Perhaps it wasn't possible for some technical or legal reasons?
March 3, 2014
Schon nach wenigen Seiten habe ich festgestellt, dass die Autorin sich sehr viel mit Thomas Mann beschäftigt. Der Roman erzählt von drei wichtigen Tagen im Leben von Thomas Mann und Britta Böhler hat sehr viel über ihn, seine Ängste und sein Leben hineingepackt - und das auf nur knapp über 200 Seiten.
Ein Kritiker hat beanstandet, dass nicht noch ein neues Buch über den Zauberer nötig sei. Meiner Meinung nach, ist dieses Buch nötig. Für Thomas Mann-Liebhaber gehört es in die Sammlung und wer ihn noch nicht kennt, bekommt einen kleinen (überaus wichtigen) Einblick in sein Leben.
"Wo ich bin, ist Deutschland", sagte er einmal. Er hat sehr viel für die deutsche Literatur getan und ich hoffe, dass seine Bücher - und die Bücher über ihn - noch von vielen Generationen gelesen werden!
Ein Kritiker hat beanstandet, dass nicht noch ein neues Buch über den Zauberer nötig sei. Meiner Meinung nach, ist dieses Buch nötig. Für Thomas Mann-Liebhaber gehört es in die Sammlung und wer ihn noch nicht kennt, bekommt einen kleinen (überaus wichtigen) Einblick in sein Leben.
"Wo ich bin, ist Deutschland", sagte er einmal. Er hat sehr viel für die deutsche Literatur getan und ich hoffe, dass seine Bücher - und die Bücher über ihn - noch von vielen Generationen gelesen werden!
January 31, 2018
A truly beautiful story of Thomas Mann's decision to part with Germany after Hitler's rise to power. He loved Germany and language, the power of words, and truly hated the idea of leaving Germany behind. He debated long about what his response to the new Reich should be. He wrote a letter and the question was whether to let it be published or not.
As an aside, as I was reading this, I kept thinking of Stefan Zweig, an Austrian, because he too left his country when he what was happening in Germany (and Austria).
As an aside, as I was reading this, I kept thinking of Stefan Zweig, an Austrian, because he too left his country when he what was happening in Germany (and Austria).
December 11, 2016
Marvelous novel about Thomas Mann's final decision to give up on Germany in 1936. Mann had already fallen afoul of the Nazis, and realized that his exile would become permanent. Much musing over Wagner, his Joseph novels (the third of which he was then writing) and the first inklings of Doktor Faustus. Intense book which I just read in a single snowed in afternoon!
March 13, 2017
Bellissimo leggere ancora di Mann, scoprirlo nel quotidiano della sua vita in esilio volontario in Svizzera. Ritrovare i suoi timori e le sue tristezze già lette nelle Lettere (Meridiani Mondadori). Molto ben raccontati il suo tormento e le sue incertezze prima di arrivare alla definitiva decisione.
January 1, 2016
Was bewegte Thomas Mann, sich 1936 (endlich) gegen die Nazis auszusprechen? Dieses Buch versucht, eine recht gelungene Antwort auf diese Frage zu geben.
September 16, 2016
See my thoughts here http://www.territalksbooks.com/2016/0...
May 29, 2017
Boeiend en inspirerend om meer boeken van Thomas Mann te gaan lezen.
September 27, 2013
Knap boek en wat een inleving in de geest van Thomas Mann!
January 23, 2015
Ein sehr ruhiges, mit feiner Hand und Sprache geschaffenes Buch.
Read
October 31, 2017"Uffa, che barba che noia, lasciatemi scrivere e tornare in Germania, sì, spaccano i vetri e fanno casino, ma perché devo dirlo anch'io?" (T. Mann)
Il mio problema con questi libri è che non so mai quanto siano fedeli alla "storia" (memoriali, lettere, etc.) e quanto improvvisino.
In questo caso dice che Mann ci pensa, ci ha pensato, ci ha ripensato, ha cambiato idea tutte le volte che ha portato fuori il cane (cane esigente per le passeggiate peraltro), che ha cambiato idea quando la figliola ha telefonato (se non vuoi sentir parlare male, non origliare Tommasino), e poi quando si è fatto il caffè, e quando è andato al caffè ad aspettare la moglie che faceva shopping, poi a furia di dormirci sopra, e di "insomma in Germania comunque non mi ci fanno tornare e la casa è persa" (ma davvero davvero aveva un orso impagliato nell'ingresso con funzione di reggi-biglietti-da-visita?! son questi particolari quelli per cui vale la pena leggerlo), e uffa le mie stanze erano più belle, e pure questo cesso non è così confortevole, le pareti sono sottili, e cosa devo fare? Hesse mica ci abitava in Germania, Einstein parla solo di numeri, uffa, uffa, uffa, lasciatemi scrivere, quello so fare, però sono indietro col Giuseppe e ci sono le bollette da pagare, allora farò le conferenze che pagano bene ....
Vabbè, dai, ormai l'intervista l'ho rilasciata, lasciamo che faccia il suo corso.... insomma, il tenore è un po' questo ....
Il mio problema con questi libri è che non so mai quanto siano fedeli alla "storia" (memoriali, lettere, etc.) e quanto improvvisino.
In questo caso dice che Mann ci pensa, ci ha pensato, ci ha ripensato, ha cambiato idea tutte le volte che ha portato fuori il cane (cane esigente per le passeggiate peraltro), che ha cambiato idea quando la figliola ha telefonato (se non vuoi sentir parlare male, non origliare Tommasino), e poi quando si è fatto il caffè, e quando è andato al caffè ad aspettare la moglie che faceva shopping, poi a furia di dormirci sopra, e di "insomma in Germania comunque non mi ci fanno tornare e la casa è persa" (ma davvero davvero aveva un orso impagliato nell'ingresso con funzione di reggi-biglietti-da-visita?! son questi particolari quelli per cui vale la pena leggerlo), e uffa le mie stanze erano più belle, e pure questo cesso non è così confortevole, le pareti sono sottili, e cosa devo fare? Hesse mica ci abitava in Germania, Einstein parla solo di numeri, uffa, uffa, uffa, lasciatemi scrivere, quello so fare, però sono indietro col Giuseppe e ci sono le bollette da pagare, allora farò le conferenze che pagano bene ....
Vabbè, dai, ormai l'intervista l'ho rilasciata, lasciamo che faccia il suo corso.... insomma, il tenore è un po' questo ....
April 4, 2015
Dutch translation [2013] of the German book Die Entscheidung, 2013
leeskring
Thomas Mann is the main character and the author [see a lot about her in goodreaders' reviews] draws on Mann's journals to give us insight into his past and present. As I know nearly nothing about Mann, this book helps give me some context, invites me to read some of his own work.
I love the way all the little details the author includes in these Three Days in the Life of...
Here is a man with no cares in the world beyond his writing career. His wife does EVERYthing for him. He is sorry when she is sick -- not for her, but because it inconveniences him.
It's a short book, and a pleasant read, in spite of the disturbing Hitlerian political context.
leeskring
Thomas Mann is the main character and the author [see a lot about her in goodreaders' reviews] draws on Mann's journals to give us insight into his past and present. As I know nearly nothing about Mann, this book helps give me some context, invites me to read some of his own work.
I love the way all the little details the author includes in these Three Days in the Life of...
Here is a man with no cares in the world beyond his writing career. His wife does EVERYthing for him. He is sorry when she is sick -- not for her, but because it inconveniences him.
It's a short book, and a pleasant read, in spite of the disturbing Hitlerian political context.
December 30, 2016
Het dilemma van de verworpen cultuurpaus, zeer groot schrijver. De Buddenbrooks, de Zauberberg en de Tod in Venedig reiken bijna naar een Goethe. Maar niet helemaal.
En dan meemaken wat wij Nederlandse cultuurdragers ook nu meemaken: Een Angst- und Hass-betauebte Massa die al onze waarden vertrapt en klaar lijkt voor de klammheimlich aangekondigde voorjaarspogrom...
Een emigrante naar Nederland uit de "Bleierne Zeit" leeft zich in in de dilemma's van de unieke familie Mann aan het eind van de dertiger jaren: Thomas, Heinrich, Erika, Golo. En Katja, Katia, die het soms onuitstaanbare kereltje bij de les hield.
En dan meemaken wat wij Nederlandse cultuurdragers ook nu meemaken: Een Angst- und Hass-betauebte Massa die al onze waarden vertrapt en klaar lijkt voor de klammheimlich aangekondigde voorjaarspogrom...
Een emigrante naar Nederland uit de "Bleierne Zeit" leeft zich in in de dilemma's van de unieke familie Mann aan het eind van de dertiger jaren: Thomas, Heinrich, Erika, Golo. En Katja, Katia, die het soms onuitstaanbare kereltje bij de les hield.
May 15, 2017
An interesting blend of fact/fiction that makes you feel as though you are there with Thomas Mann over three days, with wife & family in a rented house outside Zurich, as he takes the momentous decision whether to publish a letter denouncing Hitler's regime, a bit like one of those popular drama-documentaries trying to make history more approachable through re-enactment and dressing-up.
Böhler does a good job getting inside Mann's thought processes and emotions, and brings to life the normal daily routines (regular mealtimes, dog walking, particular kinds of tobacco, work schedule) of the 60 year-old writer forced into exile by the rise of Adolf Hitler- the Manns were abroad on holiday when the Nazis seized power and took advice not to return to Germany. The mental and emotional distress of the emigre come across very well, eliciting sympathy for Mann and his family- his wife Katya was Jewish, from a wealthy family whose magnificent home and art collection were appropriated by the Nazi regime.
The writing is clear and concise- the novel has under 200 pages- and reads easily. I don't know much about Thomas Mann to be honest, but the novel seems authentic, with the ring of properly researched truth. What Böhler has done is rather like a Real Person fan fiction, taking diaries, letters, etc., from Thomas Mann's life at a particular time, and woven her story around the established historical record, making up the details, such as the broken spring that makes a seat uncomfortable, the fall that leaves a sore wrist bandaged by Katya.
Reading the novel in the aftermath of Brexit and a Trump presidency adds uncomfortable relevance.
It all arises from a subterranean smoldering discontent that has been spreading covertly for a long time, a festering growth that has spread ever farther. And suddenly it burst and everything found a way out. All that had remained unarticulated for a long time had finally come to the surface and had, as it were, naturally seized control of the whole country. Like an acid that slowly but surely seeps into the soil, deeper and deeper. An acid that penetrates all the layers until everything is corroded and damaged. And the populace, wounded and misunderstood, numbed by promises, considers itself future-oriented, brave, and revolutionary. What a dismal misunderstanding!
I have read, and enjoyed, Buddenbrooks and The Magic Mountain. This novel encourages me to move Thomas Mann's other books to the top of my TBR pile, starting with Doctor Faustus.
I should add, too, my thanks to Jeannette K Ringold for making the novel available in such a readable English translation.
Böhler does a good job getting inside Mann's thought processes and emotions, and brings to life the normal daily routines (regular mealtimes, dog walking, particular kinds of tobacco, work schedule) of the 60 year-old writer forced into exile by the rise of Adolf Hitler- the Manns were abroad on holiday when the Nazis seized power and took advice not to return to Germany. The mental and emotional distress of the emigre come across very well, eliciting sympathy for Mann and his family- his wife Katya was Jewish, from a wealthy family whose magnificent home and art collection were appropriated by the Nazi regime.
The writing is clear and concise- the novel has under 200 pages- and reads easily. I don't know much about Thomas Mann to be honest, but the novel seems authentic, with the ring of properly researched truth. What Böhler has done is rather like a Real Person fan fiction, taking diaries, letters, etc., from Thomas Mann's life at a particular time, and woven her story around the established historical record, making up the details, such as the broken spring that makes a seat uncomfortable, the fall that leaves a sore wrist bandaged by Katya.
Reading the novel in the aftermath of Brexit and a Trump presidency adds uncomfortable relevance.
It all arises from a subterranean smoldering discontent that has been spreading covertly for a long time, a festering growth that has spread ever farther. And suddenly it burst and everything found a way out. All that had remained unarticulated for a long time had finally come to the surface and had, as it were, naturally seized control of the whole country. Like an acid that slowly but surely seeps into the soil, deeper and deeper. An acid that penetrates all the layers until everything is corroded and damaged. And the populace, wounded and misunderstood, numbed by promises, considers itself future-oriented, brave, and revolutionary. What a dismal misunderstanding!
I have read, and enjoyed, Buddenbrooks and The Magic Mountain. This novel encourages me to move Thomas Mann's other books to the top of my TBR pile, starting with Doctor Faustus.
I should add, too, my thanks to Jeannette K Ringold for making the novel available in such a readable English translation.
January 3, 2016
Heeft me niet kunnen bekoren. Mijnheer Mann blijkt een oude zemelaar van wie wij een dag lang de gedachten en bezigheden volgen.
Die brief aan de eindredactie is interessant, maar uiteindelijk zijn er meer gedachten besteed aan wat te lezen, eten en drinken, dan aan de brief. Zoals zijn dochter en vrouw weinig begrip op kunnen brengen voor zijn getalm, kan ik dat ook niet. Heb het uitgelezen omdat het een dun boekje is.
Die brief aan de eindredactie is interessant, maar uiteindelijk zijn er meer gedachten besteed aan wat te lezen, eten en drinken, dan aan de brief. Zoals zijn dochter en vrouw weinig begrip op kunnen brengen voor zijn getalm, kan ik dat ook niet. Heb het uitgelezen omdat het een dun boekje is.
July 7, 2019
River between
Displaying 1 - 30 of 35 reviews