Ήμουν πολύ επιφυλακτικός για το αν ήταν σωστό να βαθμολογήσω μια συλλογή διηγημάτων που συμμετέχω. Ωστόσο, με την ολοκλήρωση της ανάγνωσης της πρέπει να πω δυο λόγια· όχι να κάνω review.
Πρέπει να σημειώσω ότι νιώθω μεγάλη τιμή που η ιστορία μου είναι σε μια συλλογή με τόσα μεγάλα ονόματα του χώρου, αλλά και με ιστορίες που αγάπησα με την πρώτη… ανάγνωση, όπως του Ναούμ Θεοδοσιάδη, του Αντώνη Τουμανίδη και η αγαπημένη μου, αυτή του Σταμάτη Λαδικού.
Αυτή η τελευταία με ταξίδεψε στα στοιχειωμένα πέλαγα της και λάτρεψα την καραβίσια ορολογία της. Προέρχομαι από σόι ναυτικό (Πατέρας, θείος, ξαδέρφια, φίλοι) και η αφήγηση του Λαδικού, ήταν σαν μια από τις «περίεργες» και τρομακτικές ιστορίες που μας έφερναν από τα σκοτεινά ξένα οι μπαρπάδες μας. Ωστόσο δεν είμαι σίγουρος αν κάποιος δεν έχει επαφή με θάλασσα και καράβια, εκτιμήσει αυτή την ορολογία, που ίσως τον δυσκολέψει, όχι για να καταλάβει την ιστορία, αλλά να νιώσει την… αλμύρα.
Ξέρω ότι η αγορά έχει γεμίσει με μέτριες συλλογές διηγημάτων του φανταστικού από διαγωνισμούς κυρίως, αλλά έχω την εντύπωση πως ο ΤΡΟΜΟΣ είναι μία από τις καλές που κυκλοφορούν.
Δεκαπέντε διηγήματα.Δεκαπέντε συγγραφείς.Τρόμου κ φαντασίας.Στα συν του βιβλίου είναι ότι δεν θα βαρεθείς όσο το διαβάζεις γιατί ο καθένας έχει βάλει την δική του ''ματωμένη'' πινελιά.Το πιο ενδιαφέρον για μένα είναι ότι διάβασα/γνώρισα συγγραφείς(αν κ μερικούς τους ήξερα) που δεν έτυχε να δω μέχρι τώρα κ αυτό θα είναι ένας λόγος μελλοντικά να αγοράσω βιβλίο τους. Το 3αρι το δίνω καθαρά γιατί φυσικά μερικά διηγήματα μου άρεσαν αρκετά κ άλλα πέρασαν κ δεν με άγγιξαν καν...
Κάτι κακό σέρνεται εδώ. Παραφυλάει στις σελίδες.. Σου ψυθιρίζει λόγια τρομακτικά.. Κρύβεται στα όνειρά σου. Καιροφυλακτεί ..σε κάθε σου βήμα. Ποιος θα τολμήσει να ακούσει τις φωνές; Ποιος θα αψηφήσει την λογική και θα ανοίξει τις πύλες αυτού του βιβλίου; Τρόμος είναι το όνομα μου και εσύ αγαπητέ και ανυποψίαστε αναγνώστη ήρθε η ώρα να με συναντήσεις. Άλλωστε εσύ με κάλεσες. Οι σκέψεις σου, οι πράξεις σου με οδήγησαν σε σένα.
Δεκαπέντε ταλαντούχοι έλληνες συγγραφείς του φανταστικού και του τρόμου συμμετέχουν σε μία ανθολογία που θα σας κάνει να παραμιλάτε. Αφήστε όλα τα φώτα ανοιχτά πριν ανοίξετε το εξώφυλλο του βιβλίου. Εγώ σας προειδοποίησα. Το τι σας περιμένει θα το ανακαλύψετε στην πορεία.
Δεκαπέντε διηγήματα τρόμου που θα καλύψουν όλα τα γούστα. Ο κάθε συγγραφέας βάζοντας τη δική του πινελιά ζωγραφίζει έναν πίνακα τρόμου λες και βγήκε από τους εφιάλτες του Γκόγια. Η λογική παντρεύεται το παράλογο. Το καλό παλεύει με το κακό. Διηγήματα που στοιχειώνουν την υπάρξη σου. Ερεβώδη, κλειστοφοβικά, σκοτεινά, τρομακτικά και άκρως χορταστικά. Δεν θα αναφέρω το κάθε διήγημα ξεχωριστά θα επικεντρωθώ σε αυτά που θεωρώ κορυφαία και φυσικά τα αγαπημένα μου από τη συλλογή. Θα ξεχωρίσω το διήγημα του Σταμάτη Λαδικού με τίτλο Εκείνη. Έχοντας τρομερή αδυναμία σε οποιαδήποτε ιστορία εξελίσσεται πάνω σε καράβι χρησιμοποιώντας και καραβίσια ορολογία ,ώστε ο αναγνώστης να εντρυφήσει περισσότερο στην ιστορία, έχει και την αμέριστη προσοχή μου. Συγκλονιστική ιστορία. Η δεύτερη ιστορία που ξεχώρισα είναι η κυρά της αυγής του Γιώργου Κωστόπουλου. Μην κοιμηθείτε και μην ονειρευτείτε. Τρίτο αγαπημένο διήγημα το ωμή αλήθεια του Μάριου Δημητριάδη. Σοκαριστικό. Μην τρώτε όταν θα το διαβάζετε. Κλείνοντας θα αναφερθώ στο εξαιρετικό διήγημα του Αντώνη τουμανίδη αριθμός 19. Συνταρακτικό.
ΣΤΑ ➕
➕ Στην πλειοψηφία τους τα περισσότερα διηγήματα ήταν ιδιαίτερα, πρωτότυπα , σοκαριστικά και τρομακτικά. ➕ Τα περισσότερα εξ αυτών ήταν τόσο χορταστικά που είχες την εντύπωση ότι διάβαζες βιβλίο.Η ιστορία τους με κάλυψε απόλυτα, χωρίς να μου αφήσει την παραμικρή αμφιβολία αλλά και οποιαδήποτε κενό. ➕ Ο κάθε συγγραφέας αφήνει την φαντασία του να οργιάσει και να σοκάρει τον αναγνώστη.
ΣΤΑ ❌
⛔ Κάποια από τα διηγήματά δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα καθώς θεωρώ ότι θα μπορούσαν με λίγο γυάλισμα να αναπτυχθούν αλλά και να κορυφωθούν περισσότερο. ⛔ Ελάχιστα από αυτά δεν διακατέχονταν από ρεαλισμό. ⛔2 - 3 από αυτά είναι από εκείνα τα διηγήματα που προκαλούν σύγχυση στον αναγνώστη και τον κάνουν να αναρωτηθεί τι ήθελε να πει ο ποιητής.
Εν κατακλείδι πρόκειται για μία από τις πιο αξιόλογες ανθολογίες που έχω διαβάσει και οι λάτρεις του τρόμου δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να την προσπεράσουν.
Δεκαπέντε έλληνες ταλαντούχοι συγγραφείς μέτρ του φανταστικού είδους ενώνουν τις δυνάμεις τους καί μας δίνουν ένα συλλογικό έργο που έχει ως σκοπό του να μας τρομάξει. Γι'αυτό καί ο τίτλος του ''ΤΡΟΜΟΣ'' αν καί λιτός δηλώνει το συναίσθημα που θα νιώσουμε διαβάζοντας το βιβλίο. Το βιβλίο περιλαμβάνει δεκαπέντε διαφορετικές αυτοτελείς ιστορίες φαντασίας/τρόμου που χαρακτηρίζονται από την άριστη δομή αφού έχουμε αρχή-μέση καί τέλος,οι οποίες διανθίζονται με έντονο το αίσθημα του τρόμου,αγωνίας καί σασπένς. Είναι τόσο δυνατές που είναι πιθανό να νομίζετε πως κι εσείς ίσως να είστε οι πρωταγωνιστές της κάθε ιστορίας. Κάθε ιστορία είναι γραμμένη από ένα συγγραφέα ξεχωριστά οπότε μπορείτε να καταλάβετε καί να αγαπήσετε την γραφή του καθενός καί να αναζητήσετε μελλοντικά τα υπόλοιπα βιβλία τους. Αυτό άλλωστε είναι καί η ομορφιά αυτού του βιβλίου. Η δυνατότητα να γνωρίσουμε το χαρακτήρα της γραφής πολλών συγγραφέων αλλά στο τέλος να έχουμε ένα ομοιόμορφο αποτέλεσμα. Η γλώσσα της κάθε ιστορίας είναι απλή,καθαρή καί χρωματισμένη με την απαραίτητη ατμόσφαιρα αλλά καί τόσο διαφορετική από πλοκή σε πλοκή. Ένα άλλο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι πως μπορούμε εύκολα να διαβάσουμε αυτόνομα κάποια ιστορία χωρίς να χρειαστεί να διαβάσουμε όλο το βιβλίο από την αρχή. Σίγουρα-όπως κι εγώ-θα βρείτε μία ή καί παραπάνω ιστορίες που θα τις ξεχωρίσετε. Εμένα στο σύνολο μου άρεσε πάρα πολύ σαν βιβλίο καί σας το προτείνω. Είναι μία καλή αρχή για να μυηθείτε στην μαγεία του φανταστικού καί του θρίλερ. Καλά σας ''τρομακτικά'' αναγνώσματα!
Μια ανθολογία διηγημάτων ελλήνων συγγραφέων που τη διάβασα πολύ μα πολύ ευχάριστα. Κάθε διήγημα με έβαλε στην ατμόσφαιρά του κι ειδικά κάποια με γέμισαν με τρόμο και αγωνία. Δεν μοιάζουν μεταξύ τους σαν ιστορίες κι αυτό το βρήκα πολύ θετικό. Ξεχώρισα τα Ε9177 (ήθελα να ουρλιάξω μαζί με την πρωταγωνίστρια) Μια επίσκεψη στον λαβύρινθο (ήμουν έτοιμη για εξερεύνηση) Ωμή αλήθεια (λίγα ίου τα είπα αλλά τι τέλος ήταν αυτό!!!) Η κυρά της αυγής (λατρεύω τον ύπνο, με συγκλόνισε) Εκείνη (αγάπησα την Εκείνη) Μην ανοίξεις το βιβλίο (ξαναξέχνα τώρα αν μπορείς Ευαγγελία βιβλίο θα πω μόνο) Σιχαμερές κινήσεις στον μουχλιασμένο βάλτο (μπορεί να ήθελα να αρχίσω το σφουγγάρισμα κάποια στιγμή αλλά μου έμεινε το τέλος)
Οπως παντα με τις συλλογες ιστοριων, ανισο αποτελεσμα- καποιες ιστοριες ειναι καλες εως πολυ καλες, αλλες περασαν και δεν ακουμπησαν (οπως λεει και η Δεσποινα)
Ξεχωρισα τα "Ε9177" του Γιωργου Δαμτσιου (φοβερα καλογραμμενη, δεν μπορουσα να σταματησω να διαβαζω), "Μια Επισκεψη στον Λαβυρινθο" του Βασιλη Γιαννακη (στην μεση της ιστοριας κανει λιγο κοιλια μετα απο δυνατη αρχη, αλλα στο τελος επανερχεται), "Φεγγαρι καθ' Ομοιωσιν της Νυχτας" του Αρη Δεληγιαννιδη (αν και ειχε μερικες πινελιες χαλαρου σεξισμου και "φωναζε" λιγο οτι την εχει γραψει αντρας, ηταν καλοδουλεμενη), "Η Κυρα της Αυγης" του Γιωργου Κωστοπουλου (παρα το μεγαλο μηκος της, δεν κουραζε καθολου, το αντιθετο θα ελεγα), "Εκεινη" του Σταματη Λαδικου (αρχικα δεν μου αρεσε, αλλα οταν εκατσα και την σκεφτηκα λιγο εκανα μεταβολη γνωμης 180 μοιρων), και "Σιχαμερες Κινησεις στον Μουχλιασμενο Βαλτο" του Δημητρη Σεργιαννη (φοβερα περιγραφικη, πραγματικα ζωγραφιζει με τις λεξεις)