What do you think?
Rate this book
Το σώμα του εγκλήματος: Ανθολογία κλασικών αστυνομικών διηγημάτων
NATHANIEL HAWTHORNE / EDGAR ALLAN POE
CHARLES DICKENS / WILKIE COLLINS
MARK TWAIN / OSCAR WILDE
ARTHUR CONAN DOYLE / BARONESS ORCZY
JACK LONDON / MAURICE LEBLANC
JACQUES FUTRELLE / R. AUSTIN FREEMAN
G. K. CHESTERTON
Το Σώμα του εγκλήματος είναι μια ανθολογία δεκατριών κλασικών αστυνομικών διηγημάτων, στην οποία κείμενα-σταθμοί του είδους εναλλάσσονται με άλλα λιγότερο γνωστά, έχοντας πάντα κατά νου την απαίτηση για εξαιρετική λογοτεχνική ποιότητα. Χωρίς να προσπαθεί να αποτελέσει εξαντλητική παρουσίαση του αστυνομικού είδους στις αναρίθμητες παραλλαγές του, η ανθολογία δίνει μια αντιπροσωπευτική εικόνα του, από τις προδρομικές μορφές και την καθιέρωσή του έως τη δεκαετία του 1920.
Πρώτο έρχεται ένα διήγημα του Χώθορν, που μπορεί να θεωρηθεί πρόγονος του είδους, και η ανθολογία συνεχίζει με ένα ελάχιστα γνωστό διήγημα του Πόου, συγγραφέα που έθεσε τις βασικές γραμμές της αστυνομικής αφήγησης. Ακολουθούν διηγήματα σπουδαίων συγγραφέων που την καλλιέργησαν με τρόπο έμμεσο, όπως ο Ντίκενς, άριστος γνώστης του υποκόσμου, ο Ουίλκι Κόλλινς, ο Τζακ Λόντον, ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Μαρκ Τουέην, συνδυάζοντάς την όλοι με ένα υποδόριο και ευχάριστο χιούμορ. Ανθολογείται βεβαίως και ένα από τα διάσημα διηγήματα του Κόναν Ντόυλ με πρωταγωνιστή τον αδιαφιλονίκητο ήρωά του, τον Σέρλοκ Χόλμς, αλλά δεν παραλείπονται και λιγότερο γνωστές ιστορίες, όπως της Βαρόνης Όρτσυ η του Ρίτσαρντ Ώστιν Φρήμαν, συγγραφέων που αφιερώθηκαν κατά αποκλειστικότητα στην αστυνομική λογοτεχνία και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και δημοτικότητα στην εποχή τους. Περιλαμβάνεται επίσης μια ιστορία με τον Αρσέν Λουπέν, τον τζέντλεμαν διαρρήκτη, δημιούργημα του Γάλλου Μωρίς Λεμπλάν, καθώς και ένα διήγημα του Αμερικανού Ζακ Φουτρέλ, με πρωταγωνιστή τον καθηγητή Βαν Ντούσεν που είναι γνωστός με το παρατσούκλι «Ο Υπολογιστής». Η συλλογή κλείνει με ένα από τα διηγήματα του Τσέστερτον με τον διάσημο ήρωά του Πατέρα Μπράουν, που προτιμά πάντα να απελευθερώνει τον μικροεγκληματία του παρά να τον παραδίδει στις αρχές για τιμωρία.
Η έκδοση συνοδεύεται από εμπεριστατωμένη εισαγωγή του JUAN ANTONIO MOLINA FOIX, που αναζητά τις ρίζες της αστυνομικής αφήγησης σε βιβλικά κείμενα, στον Οιδίποδα η στις Χίλιες και μία νύχτες και αναλύει τη διαμόρφωση και την καθιέρωση του είδους κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα.
CHARLES DICKENS / WILKIE COLLINS
MARK TWAIN / OSCAR WILDE
ARTHUR CONAN DOYLE / BARONESS ORCZY
JACK LONDON / MAURICE LEBLANC
JACQUES FUTRELLE / R. AUSTIN FREEMAN
G. K. CHESTERTON
Το Σώμα του εγκλήματος είναι μια ανθολογία δεκατριών κλασικών αστυνομικών διηγημάτων, στην οποία κείμενα-σταθμοί του είδους εναλλάσσονται με άλλα λιγότερο γνωστά, έχοντας πάντα κατά νου την απαίτηση για εξαιρετική λογοτεχνική ποιότητα. Χωρίς να προσπαθεί να αποτελέσει εξαντλητική παρουσίαση του αστυνομικού είδους στις αναρίθμητες παραλλαγές του, η ανθολογία δίνει μια αντιπροσωπευτική εικόνα του, από τις προδρομικές μορφές και την καθιέρωσή του έως τη δεκαετία του 1920.
Πρώτο έρχεται ένα διήγημα του Χώθορν, που μπορεί να θεωρηθεί πρόγονος του είδους, και η ανθολογία συνεχίζει με ένα ελάχιστα γνωστό διήγημα του Πόου, συγγραφέα που έθεσε τις βασικές γραμμές της αστυνομικής αφήγησης. Ακολουθούν διηγήματα σπουδαίων συγγραφέων που την καλλιέργησαν με τρόπο έμμεσο, όπως ο Ντίκενς, άριστος γνώστης του υποκόσμου, ο Ουίλκι Κόλλινς, ο Τζακ Λόντον, ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Μαρκ Τουέην, συνδυάζοντάς την όλοι με ένα υποδόριο και ευχάριστο χιούμορ. Ανθολογείται βεβαίως και ένα από τα διάσημα διηγήματα του Κόναν Ντόυλ με πρωταγωνιστή τον αδιαφιλονίκητο ήρωά του, τον Σέρλοκ Χόλμς, αλλά δεν παραλείπονται και λιγότερο γνωστές ιστορίες, όπως της Βαρόνης Όρτσυ η του Ρίτσαρντ Ώστιν Φρήμαν, συγγραφέων που αφιερώθηκαν κατά αποκλειστικότητα στην αστυνομική λογοτεχνία και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και δημοτικότητα στην εποχή τους. Περιλαμβάνεται επίσης μια ιστορία με τον Αρσέν Λουπέν, τον τζέντλεμαν διαρρήκτη, δημιούργημα του Γάλλου Μωρίς Λεμπλάν, καθώς και ένα διήγημα του Αμερικανού Ζακ Φουτρέλ, με πρωταγωνιστή τον καθηγητή Βαν Ντούσεν που είναι γνωστός με το παρατσούκλι «Ο Υπολογιστής». Η συλλογή κλείνει με ένα από τα διηγήματα του Τσέστερτον με τον διάσημο ήρωά του Πατέρα Μπράουν, που προτιμά πάντα να απελευθερώνει τον μικροεγκληματία του παρά να τον παραδίδει στις αρχές για τιμωρία.
Η έκδοση συνοδεύεται από εμπεριστατωμένη εισαγωγή του JUAN ANTONIO MOLINA FOIX, που αναζητά τις ρίζες της αστυνομικής αφήγησης σε βιβλικά κείμενα, στον Οιδίποδα η στις Χίλιες και μία νύχτες και αναλύει τη διαμόρφωση και την καθιέρωση του είδους κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα.
376 pages, Paperback
First published December 1, 2018
1 person is currently reading
14 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
June 13, 2019
Κατ’ αρχάς η επιμέλεια ήταν πάρα πολύ καλή, τόσο σε παρουσίαση, όσο και σε μετάφραση και επίμετρο. Ωστόσο, η επιλογή είναι προβληματική. Από τη μια αντιλαμβάνομαι, πως με αυτή την ανθολόγηση κάλυψε ένα μεγάλο μέρος των πατέρων του αστυνομικού μυθιστορήματος / διηγήματος. Από την άλλη όμως, βάζοντας τον πήχη υπερβολικά ψηλά με τον Πόε, τον Ουάϊλντ, το Χώθορν, τον Κόλλινς και τους Λόντον και Τουαίην, το αποτέλεσμα είναι πως καταβαραθρώνονται οι υπόλοιποι. Για εμένα. Για κάποιον που θέλει να διαβάσει κατ’ εξοχήν αστυνομικό, είναι πιθανό να ισχύσει το αντίστροφο και να βαρεθεί με τους συγγραφείς που μόλις ανέφερα. Και δεν εννοώ πως σνομπάρω γενικά τις άλλες ιστορίες, ίσα – ίσα που ήθελα να διαβάσω κάτι χαλαρότερο. Αλλά, ξεκινώντας με το Χώθορν, τον Πόε και τον Κόλλινς, μπήκα σε άλλη τροχιά και μετά ξενέρωσα.
Η συμφορά του κυρίου Χίγκινμποτομ – Χώθορν:
Με μια υπαινικτική, γρήγορη κι ας μοιάζει στατική, γραφή πρωταγωνιστούν η προκατάληψη, η δύναμη του Τύπου και δη του κίτρινου και ο νόμος του όχλου. Λίγο απότομο το τέλος. 4
Συ ει ο ανήρ - Πόε
Οφείλω να πω ότι παρατηρείται συχνά αυτή η διάθεση χρονοτριβής ή αναβλητικότητας σε ανθρώπους που τελούν υπό το καθεστώς δριμείας θλίψης. Οι πνευματικές δυνάμεις σα να ναρκώνονται, αντιμετωπίζοντας με φρίκη οτιδήποτε θυμίζει δράση, ενώ το μυαλό τίποτε δεν επιθυμεί περισσότερο από την απραξία, ξάπλα στο κρεβάτι, μόνο να γλείφει την πληγή, όπως λέγανε παλιά οι κυράδες – δηλαδή να κλωθογυρίζει διαρκώς το κακό που έπαθε.
Η υπερβολική παρρησία του με είχε αηδιάσει και μου είχε κινήσει υποψίες. Ήμουν παρών όταν τον είχε χτυπήσει και η μοχθηρή έκφραση που απλώθηκε στο πρόσωπο του, αν και στιγμιαία, ήμουν σε θέση να βλέπω τις κινήσεις του υπό ένα πρίσμα πολύ διαφορετικό, προέκυψε μέσα μου μια υποψία που όσο δεν τη μοιραζόμουν, τόσο περισσότερο δυνάμωνε 5
Τρεις αστυνομικές ιστοριούλες – Ντίκενς
Τα γάντια: 2
Η πινελιά του δεξιοτέχνη: 2
Ο καναπές: 3
Τα δυο μοιάζουν με μισοτελειωμένες μουσικές φράσεις. Έχουν την ατμόσφαιρα, έχουν το σενάριο και σκάνε τζούφια. Το τρίτο δεν έχει καν φαντασία. Μοιάζει σα να εξαναγκάστηκε να το γράψει.
Με το ίδιο νόμισμα – Κόλλινς
Αν και μάντεψα τον ένοχο απ’ την αρχή, παρότι το κίνητρο μου διέφευγε, ήταν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό, αν και απουσίαζε σ’ αυτή τη μικρή ιστορία, η ικανότητα του Ουίλκι να ντύνεται τους χαρακτήρες του, ή τουλάχιστον υπήρξε πολύ περιορισμένη. Έλειπε επίσης, ο παράδοξος τρόπος που εκθέτει τα κακώς κείμενα. Ωστόσο, γέλασα πάρα πολύ. Είχε μπρίο απ’ την αρχή ως το τέλος. 3,5
Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας – Τουαίην
Παρότι αστείρευτα γοητευτικό, το βιτριολικό χιούμορ, στο βάθος, η υπαινικτική αυστηρότητα καταδεικνύει ζητήματα κι εσφαλμένες αντιλήψεις, ή πρακτικές. Υπέροχη σαφήνεια, ανατρεπτικοί, ολοζώντανοι διάλογοι. Οι στόχοι στήθηκαν μπροστά απ’ το βουνό, υποδείχτηκαν κι αντί για το κολτ, ο Τουαίην πήρε το μπαζούκας και τώρα ψάξε βρες που πήγε το βουνό 3,5
Το έγκλημα του λόρδου Άρθουρ Σάβιλ – Ουάϊλντ
- Δε φοβάμαι καθόλου. Η Σύμπιλ με ξέρει τόσο καλά, όσο κι εγώ εκείνη.
- Λυπάμαι που το ακούω αυτό. Η σωστή βάση για ένα γάμο είναι η αμοιβαία παρανόηση.
Ένα πάλκο είναι ο κόσμος, μα η διανομή των ρόλων, άθλια.
Από μια σκοτεινή αυλή ακούγονταν βλαστήμιες και ξύλο, και μετά στριγκές κραυγές, κι ύστερα είδε, στριμωγμένες κοντά σ’ ένα υγρό κατώφλι, τις καμπουριαστές μορφές της φτώχειας και του γήρατος.
Κι όμως το καταπληκτικό δεν ήταν τόσο το μυστήριο όσο η κωμική πλευρά του μαρτυρίου, πόσο απόλυτα άχρηστο ήταν, και πόσο γκροτέσκα έμοιαζε αυτή η πλήρης απουσία νοήματος. Όλα τόσο ασυνάρτητα! Τόσο τεράστια η έλλειψη αρμονίας!
Τους ζήλευε για όλα όσα αγνοούσαν.
τον κατέκλυσε ο τρομερός εκείνος οίκτος που γεννιέται απ’ την αγάπη. 5
Η περιπέτεια με την πιτσιλωτή σπείρα – Ντόϋλ
Γνωστή ιστορία που έχω διαβάσει αρκετές φορές. Με διασκεδάζει πάντοτε λόγω της ατμόσφαιρας της, παρότι είναι όλα γνωστά. Μέσα όμως σε ένα σύνολο των υπολοίπων ιστοριών του βιβλίου, μοιάζει σαν ανούσιο παραμύθι. 3
Ο φόνος στο Ρήτζεντ’ς Παρκ – Βαρόνη Ορζύ
Ξεκινάει ξαφνικά, σα να γνωριζόμασταν από χτες, δεν ξέρω ποιοι μιλούν, γιατί μιλούν, με τρόπο που με ενοχλεί. Και το μυστήριο είναι προβλέψιμο. 2
Η ιστορία του θηριοδαμαστή – Λόντον
Μαγευτικά αποτρόπαιη ιστοριούλα. Τίποτα πρωτότυπο, με πήρε όμως και με σήκωσε. Διαρκείς εικόνες ζέστης – πάγου. 4
Η σύλληψη του Αρσέν Λουπέν – Λεμπλάν
Ευχάριστη ιστοριούλα. 3
Το πρόβλημα του κελιού 13 – Φουτρέλ
Πολύ ευφυής ιστορία, παρότι υπάρχουν δυο σκηνές βάρβαρες ως προς του αρουραίους. Δεν αντιλέγω ότι οι αρουραίοι είναι πολύ επικίνδυνοι, αλλά κι έναν άνθρωπο μπορείς να τον θανατώσεις με ένεση, αλλά κάλλιστα θα μπορούσες και να βαράς το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο, ώσπου να πολτοποιηθεί το πρόσωπο, να διαλυθούν τα μάτια, να ανακατευτούν τρίχες βουτηγμένες στο αίμα. Το μήνυμα είναι σαφές, φαντάζομαι. 3
Η μπλε πούλια – Φρήμαν
Ευφυής χρήση των εγκληματολογικών εργαλείων, ωστόσο άψυχο. 3
Τα μυστήρια βήματα – Τσέστερτον
Απ’ τις λιγότερο ουσιαστικές ιστορίες του Τσέστερτον, με εξαιρετική ατμόσφαιρα που σχεδόν σε μεταφέρει εκεί. Παρόλ’ αυτά, σε αντίθεση με την ιστορία του Ντόϋλ, δεν μπορούσα να την ξαναδιαβάσω. Ήταν πολύ γεμάτη σε ατμόσφαιρα κι έχει μείνει μέσα μου κι ας μην ήταν απ’ τις εναργέστερες του. 3
Η συμφορά του κυρίου Χίγκινμποτομ – Χώθορν:
Με μια υπαινικτική, γρήγορη κι ας μοιάζει στατική, γραφή πρωταγωνιστούν η προκατάληψη, η δύναμη του Τύπου και δη του κίτρινου και ο νόμος του όχλου. Λίγο απότομο το τέλος. 4
Συ ει ο ανήρ - Πόε
Οφείλω να πω ότι παρατηρείται συχνά αυτή η διάθεση χρονοτριβής ή αναβλητικότητας σε ανθρώπους που τελούν υπό το καθεστώς δριμείας θλίψης. Οι πνευματικές δυνάμεις σα να ναρκώνονται, αντιμετωπίζοντας με φρίκη οτιδήποτε θυμίζει δράση, ενώ το μυαλό τίποτε δεν επιθυμεί περισσότερο από την απραξία, ξάπλα στο κρεβάτι, μόνο να γλείφει την πληγή, όπως λέγανε παλιά οι κυράδες – δηλαδή να κλωθογυρίζει διαρκώς το κακό που έπαθε.
Η υπερβολική παρρησία του με είχε αηδιάσει και μου είχε κινήσει υποψίες. Ήμουν παρών όταν τον είχε χτυπήσει και η μοχθηρή έκφραση που απλώθηκε στο πρόσωπο του, αν και στιγμιαία, ήμουν σε θέση να βλέπω τις κινήσεις του υπό ένα πρίσμα πολύ διαφορετικό, προέκυψε μέσα μου μια υποψία που όσο δεν τη μοιραζόμουν, τόσο περισσότερο δυνάμωνε 5
Τρεις αστυνομικές ιστοριούλες – Ντίκενς
Τα γάντια: 2
Η πινελιά του δεξιοτέχνη: 2
Ο καναπές: 3
Τα δυο μοιάζουν με μισοτελειωμένες μουσικές φράσεις. Έχουν την ατμόσφαιρα, έχουν το σενάριο και σκάνε τζούφια. Το τρίτο δεν έχει καν φαντασία. Μοιάζει σα να εξαναγκάστηκε να το γράψει.
Με το ίδιο νόμισμα – Κόλλινς
Αν και μάντεψα τον ένοχο απ’ την αρχή, παρότι το κίνητρο μου διέφευγε, ήταν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό, αν και απουσίαζε σ’ αυτή τη μικρή ιστορία, η ικανότητα του Ουίλκι να ντύνεται τους χαρακτήρες του, ή τουλάχιστον υπήρξε πολύ περιορισμένη. Έλειπε επίσης, ο παράδοξος τρόπος που εκθέτει τα κακώς κείμενα. Ωστόσο, γέλασα πάρα πολύ. Είχε μπρίο απ’ την αρχή ως το τέλος. 3,5
Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας – Τουαίην
Παρότι αστείρευτα γοητευτικό, το βιτριολικό χιούμορ, στο βάθος, η υπαινικτική αυστηρότητα καταδεικνύει ζητήματα κι εσφαλμένες αντιλήψεις, ή πρακτικές. Υπέροχη σαφήνεια, ανατρεπτικοί, ολοζώντανοι διάλογοι. Οι στόχοι στήθηκαν μπροστά απ’ το βουνό, υποδείχτηκαν κι αντί για το κολτ, ο Τουαίην πήρε το μπαζούκας και τώρα ψάξε βρες που πήγε το βουνό 3,5
Το έγκλημα του λόρδου Άρθουρ Σάβιλ – Ουάϊλντ
- Δε φοβάμαι καθόλου. Η Σύμπιλ με ξέρει τόσο καλά, όσο κι εγώ εκείνη.
- Λυπάμαι που το ακούω αυτό. Η σωστή βάση για ένα γάμο είναι η αμοιβαία παρανόηση.
Ένα πάλκο είναι ο κόσμος, μα η διανομή των ρόλων, άθλια.
Από μια σκοτεινή αυλή ακούγονταν βλαστήμιες και ξύλο, και μετά στριγκές κραυγές, κι ύστερα είδε, στριμωγμένες κοντά σ’ ένα υγρό κατώφλι, τις καμπουριαστές μορφές της φτώχειας και του γήρατος.
Κι όμως το καταπληκτικό δεν ήταν τόσο το μυστήριο όσο η κωμική πλευρά του μαρτυρίου, πόσο απόλυτα άχρηστο ήταν, και πόσο γκροτέσκα έμοιαζε αυτή η πλήρης απουσία νοήματος. Όλα τόσο ασυνάρτητα! Τόσο τεράστια η έλλειψη αρμονίας!
Τους ζήλευε για όλα όσα αγνοούσαν.
τον κατέκλυσε ο τρομερός εκείνος οίκτος που γεννιέται απ’ την αγάπη. 5
Η περιπέτεια με την πιτσιλωτή σπείρα – Ντόϋλ
Γνωστή ιστορία που έχω διαβάσει αρκετές φορές. Με διασκεδάζει πάντοτε λόγω της ατμόσφαιρας της, παρότι είναι όλα γνωστά. Μέσα όμως σε ένα σύνολο των υπολοίπων ιστοριών του βιβλίου, μοιάζει σαν ανούσιο παραμύθι. 3
Ο φόνος στο Ρήτζεντ’ς Παρκ – Βαρόνη Ορζύ
Ξεκινάει ξαφνικά, σα να γνωριζόμασταν από χτες, δεν ξέρω ποιοι μιλούν, γιατί μιλούν, με τρόπο που με ενοχλεί. Και το μυστήριο είναι προβλέψιμο. 2
Η ιστορία του θηριοδαμαστή – Λόντον
Μαγευτικά αποτρόπαιη ιστοριούλα. Τίποτα πρωτότυπο, με πήρε όμως και με σήκωσε. Διαρκείς εικόνες ζέστης – πάγου. 4
Η σύλληψη του Αρσέν Λουπέν – Λεμπλάν
Ευχάριστη ιστοριούλα. 3
Το πρόβλημα του κελιού 13 – Φουτρέλ
Πολύ ευφυής ιστορία, παρότι υπάρχουν δυο σκηνές βάρβαρες ως προς του αρουραίους. Δεν αντιλέγω ότι οι αρουραίοι είναι πολύ επικίνδυνοι, αλλά κι έναν άνθρωπο μπορείς να τον θανατώσεις με ένεση, αλλά κάλλιστα θα μπορούσες και να βαράς το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο, ώσπου να πολτοποιηθεί το πρόσωπο, να διαλυθούν τα μάτια, να ανακατευτούν τρίχες βουτηγμένες στο αίμα. Το μήνυμα είναι σαφές, φαντάζομαι. 3
Η μπλε πούλια – Φρήμαν
Ευφυής χρήση των εγκληματολογικών εργαλείων, ωστόσο άψυχο. 3
Τα μυστήρια βήματα – Τσέστερτον
Απ’ τις λιγότερο ουσιαστικές ιστορίες του Τσέστερτον, με εξαιρετική ατμόσφαιρα που σχεδόν σε μεταφέρει εκεί. Παρόλ’ αυτά, σε αντίθεση με την ιστορία του Ντόϋλ, δεν μπορούσα να την ξαναδιαβάσω. Ήταν πολύ γεμάτη σε ατμόσφαιρα κι έχει μείνει μέσα μου κι ας μην ήταν απ’ τις εναργέστερες του. 3
January 6, 2020
Όπως σε όλες τις ανθολογίες κάποιες ιστορίες είναι πιο ενδιαφέρουσες από τις υπόλοιπες. Εδώ ήταν σχετικά λίγες αυτές. Αυτά.
March 12, 2020
Μετά από 40 σελίδες βαρετής εισαγωγής, ξεκινάνε τα διηγήματα. Κάποια ήταν πολύ καλά και κάποια μέτρια. Υπήρξαν στιγμές που βαρέθηκα αλλά τα κατάφερα και το τελείωσα!!
January 11, 2020
ΒΙΒΛΙΟΕΝΑΥΣΜΑ #24: Το σώμα του εγκλήματος
(το άρθρο στο ιστολόγιό μου, Κοιλάδα της Γνώσης: http://www.koiladatisgnosis.gr/logote...)
«Ένα από τα προσόντα τού συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους είναι ότι αυτό που πραγματεύεται και κάνει τον κόσμο να το διαβάζει δεν φεύγει ποτέ από την μόδα».
- Ρέημοντ Τσάντλερ
Η συλλογή Το Σώμα του Εγκλήματος (Άγρα, 2018, 374 σελ., 16.65€) είναι ένα βιβλίο που το είχα βάλει από καιρό στο μάτι. Σκοπός τής συλλογής είναι να παρουσιάσει μία όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα τού αστυνομικού διηγήματος από τις αρχές τού 19ου αιώνα έως και το 1920. Περιλαμβάνει ιστορίες διάσημων συγγραφέων (π.χ. Nathaniel Hawthorne, Edgar Allan Poe, Sir Arthur Conan Doyle), αλλά οι περισσότερες ιστορίες είναι ως επί το πλείστον άγνωστες στο ευρύ κοινό. Αυτή ήταν άλλωστε και η πρόθεση τού J. A. Molina Foix, ο οποίος και τις επέλεξε. Στα δυνατά στοιχεία τού βιβλίου είναι η εισαγωγή τού Foix, η οποία όχι μόνο δεν είναι η τυπική βαρετή εισαγωγή, αλλά δίνει πολύτιμα ιστορικά στοιχεία για την ανάπτυξη τής αστυνομικής λογοτεχνίας. Ίσως να σας εκπλήξει το ότι πολλές ιστορίες έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την παρωδία, αρκετές άλλες δεν έχουν τον κλασσικό ντετέκτιβ τύπου Σέροκ Χολμς, ενώ σε μερικές δεν υπάρχει καν ντετέκτιβ! Παρακάτω, λέω δύο λόγια για κάθε διήγημα.
Η συμφορά τού κυρίου Χίγκινμπότομ, του Nathaniel Hawthorne (1804-1864)
Ένας πλανόδιος πωλητής ταμπάκου βρίσκει τον μπελά του καθώς προσπαθεί να καταπολεμήσει την ανία του μαθαίνοντας τα κοτσομπολιά τής περιοχής. Βλέπετε, ένας καπνοπώλης τον ενημερώνει για μία άγρια δολοφονία, αλλά το υποτιθέμενο θύμα εμφανίζεται την επόμενη μέρα ζωντανό. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται, με έναν τρίτο να επιβεβαιώνει στον πωλητή ότι το εν λόγω θύμα όντως δολοφονήθηκε σε διαφορετική όμως ημερομηνία και με διαφορετικές συνθήκες. Και εκεί που τα πράγματα έχουν μπερδευτεί, έρχεται μία πανέξυπνη λύση στο τέλος… Ωραίο διήγημα από τον φοβερό Nathaniel Hawthorne, με αρκετές δόσεις σάτιρας. Ο Hawthorne θεωρείται από τους καλύτερους διηγηματογράφους όλων των εποχών, και σύντομα θα διαβάσω και την συλλογή διηγημάτων του Twice-Told Tales, η οποία περιέχει πολλές σκοτεινές ιστορίες. Μερικές από αυτές κυκλοφορούν στα ελληνικά ως Οι προφητικές εικόνες και άλλα διηγήματα.
Σύ εί ο ανήρ, του Edgar Allan Poe (1809-1849)
Η εξαφάνιση ενός ευκατάστατου ηλικιωμένου αναστατώνει το μικρό χωριού του. Με επικεφαλής τον καρδιακό του φίλο και τον ανηψιό του, οι κάτοικοι ψάχνουν την ύπαιθρο και βρίσκουν σημάδια δολοφονίας. Όλες οι ενδείψεις και τα πιθανά ��ίνητρα δείχνουν προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά ίσως τα πράγματα να είναι ακόμα πιο περίπλοκα… Από τα καλύτερα διηγήματα τής συλλογής, με καταπληκτική ροή και δυνατό λόγο, ωραίες ανατροπές, και σωστή ατμόσφαιρα. Επίσης, διαθέτει πρωτοποριακά στοιχεία τής αστυνομικής λογοτεχνίας όπως η χρήση τής βαλλιστικής και η κατασκευή ψευδών στοιχείων. Ο Poe θεωρείται από τους πατέρες των ιστοριών με ντετέκτιβ και επαγωγική συλλογιστική. Μερικά από αυτά τα διηγήματα, με τον ντετέκτιβ C. Auguste Dupin, βρίσκονται στο 21 ιστορίες και το κοράκι.
Τρεις αστυνομικές ιστοριούλες, του Charles Dickens (1812-1870)
Τρεις αρκετά αδιάφορες αστυνομικές ιστορίες τού Charles Dickens, ο οποίος έχει γράψει και το διαχρονικό Χριστουγεννιάτικη ιστορία με τον Σκρουτζ και τα τρία πνεύματα.
Με το ίδιο νόμισμα, του Wilkie Collins (1824-1889)
Οι κατάλληλες πολιτικές επαφές επιτρέπουν σε έναν αμφιλεγόμενο νεαρό ερευνητή να αναλάβει μία υπόθεση ληστείας, προς δυσαρέσκεια τού αρχιεπιθεωρητή και του αστυνόμου που εμπλέκονται στην υπόθεση. Ο νεαρός νοικιάζει ένα δωμάτιο στο σπίτι που έγινε η ληστεία ώστε να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τον έταιρο ένοικο και βασικό ύποπτο. Μία σειρά ιλαροτραγικών περιστατικών ακολουθεί μέχρι την τελική εξιχνίαση τής υπόθεσης… Κωμική ιστορία, με δυνατό άρωμα γυναίκας, και με ενδιαφέρουσα μορφή ανταλλαγής επιστολών. Παρά την έλλειψη πρωτοτυπιών, διαβάζεται ευχάριστα και διασκεδαστικά. Σύμφωνα με τον Borges, ο Collins είναι «ο μάστορας των ανατροπών, της παθητικής αγωνίας, και της απρόβλεπτης κατάληξης». Τα πιο γνωστά έργα τού Collins είναι Η γυναίκα με τα άσπρα, The Moonstone, και Αρμαντέιλ. Θα ελεγχθούν…
Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας, του Mark Twein (1835-1910)
Ως χειρονομία συμφιλίωσης, ο βασιλιάς τού Σιάμ δωρίζει στην Αγγλία το υπέρτατο αγαθό τής χώρας του: έναν λευκό ελέφαντα. Το πλοίο που τον μεταφέρει κάνει στάση στο Νιου Τζέρσυ, λόγω μίας ασθένειας τού ζώου. Εκεί όμως ο ελέφαντας κάνει φτερά, προς φρίκη τού Άγγλο αριστοκράτη που είναι επιφορτισμένος με την ασφαλή του μεταφορά στην Αγγλία. Η μόνη του ελπίδα είναι ο αρχηγός τής αστυνομίας τής Νέας Υόρκης, ο Επιθεωρητής Μπλαντ. Κύριο χαρακτηριστικό τού διηγήματος είναι η κωμωδία, θυμίζοντας αρκετά το σατιρικό μυθιστόρημα τού συγγραφέα Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου (1889). Δυστυχώς η πλοκή και το μυστήριο έχουν δευτερεύουσα θέση, κάνοντας το διήγημα ένα από τα πιο αδύναμα τής συλλογής. Ο Mark Twain έχει γράψει και άλλες αστυνομικές ιστορίες, όπως την νουβέλα A Double Barrelled Detective Story (1902), όπου ο Σέρλοκ Χολμς έρχεται στην Αμερική, και το μυθιστόρημα Tom Sawyer, Detective (1896). Τα δύο γνωστότερα βιβλία τού Twain είναι οι παιδικές περιπέτειες Τομ Σόγερ και Χάκλμπερι Φιν.
Το έγκλημα τού λόρδου Άρθουρ Σάβιλ, του Oscar Wilde (1854-1900)
Τα λόγια ενός χειρομάντη κάνουν έναν νεαρό να πιστέψει πως η μοίρα τον υποχρεώνει να σκοτώσει άνθρωπο. Θέλοντας να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα ώστε να μπορέσει να παντρευτεί την καλή του, καταστρώνει εγκηματικά σχέδια. Όμως η μοίρα θα του παίξει διάφορα παιχνίδια… Ωραιότατη ιστορία τού γνωστού Oscar Wilde, με κυνισμό και παρωδία τα κυριότερα στοιχεία της. Εξαιρετική, επίσης, απεικόνιση τής Βικτοριανής κοινωνίας και τα ηθικά διλήμματα με τα οποία έρχεται κανείς αντιμέτωπος. Ο Wilde έχει γράψει επίσης και το πασίγνωστο γοτθικό μυθιστόρημα Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι.
Η περιπέτεια με την πιτσιλωτή σπείρα, του Arthur Conan Doyle (1859-1930)
Ο Σέρλοκ Χολμς δέχεται μία πελάτισσα, η οποία ισχυρίζεται πως έχει λόγους να φοβάται για την ζωή της. Η αδερφή της είχε πεθάνει υπό μυστηριώδεις συνθήκες λίγο πριν τον γάμο της, και τώρα που εκείνη πρόκειται να παντρευτεί πιστεύει πως θα έχει την ίδια τύχη. Οι υποψίες πέφτουν στον πατριό της, στο σπίτι του οποίου κατοικεί και ο οποίος έχει οικονομικό συμφέρον να εμποδίσει τον γάμο της. Έτσι, ο Σέρλοκ Χολμς και ο Δρ Γουότσον παίρνουν το τρένο για να επιληφθούν τής καταστάσεως από κοντά… Από τις καλύτερες ιστορίες τόσο τού Arthur Conan Doyle όσο και της παρούσας συλλογής. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά μίας ιστορίας τού Σέρλοκ Χολμς: επαγωγική συλλογιστική, καυτεροί διάλογοι, και εξαιρετικές αφηγήσεις. Συνολικά, ο Doyle έχει γράψει τέσσερα μυθιστορήματα και πάνω από πενήντα διηγήματα με τον δημοφιλή ντετέκτιβ.
Ο φόνος στο Ρήτζεντ’ς Παρκ, της Baroness Orczy (1865-1947)
Οι αρχές ανακαλύπτουν το πτώμα ενός άντρα, που μόλις έφευγε από μία χαρτοπαικτική λέσχη μαζί με τα κέρδη του. Οι υποψίες στρέφονται προς έναν νεαρό με τον οποίο είχε φιλονικήσει εκείνο το βράδυ. Τελικά, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά… Έξυπνη πλοκή, ωραία ροή, και πρωτοτυπία ως προς το κλείσιμο τής υπόθεσης.
Η ιστορία τού θηριοδαμαστή, του Jack London (1876-1916)
Ένα ωραίο διήγημα-σφηνάκι, ούτε καν έξι σελίδες. Διηγείται τον θάνατο ενός θηριοδαμαστή τσίρκου από λιοντάρι, που ίσως και να μην ήταν ατύχημα…
Η σύλληψη τού Αρσέν Λουπέν, του Maurice Leblanc (1864-1941)
Οι επιβάτες ενός υπερωκεάνιου πανικοβάλλονται όταν μαθαίνουν πως ανάμεσά τους βρίσκεται ο Αρσέν Λουπέν, ο διάσημος αριστοκράτης κλέφτης. Ταξιδεύει με πλαστή ταυτότητα και, με το που γίνονται οι πρώτες κλοπές, αρχίζει ένα κυνήγι μαγισσών για την εύρεσή του… Καλογραμμένη ιστορία, με τον παραβάτη τού νόμου να αποτελεί τον πρωταγωνιστή τής ιστορίας. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι ο Αρσέν Λουπέν είναι ο alter ego τού Σέρλοκ Χολμς…
Το πρόβλημα τού Κελιού 13, του Jacques Futrelle (1875-1912)
Ένας εκκεντρικός καθηγητής βάζει στοίχημα με τους φίλους του. Θα μπει αυτοβούλως σε μία φυλακή και θα έχει μία εβδομάδα μπροστά του για να αποδράσει. Ο διευθυντής είναι αποφασισμένος να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον κάνει να αποτύχει… Πρωτότυπη και καλογραμμένη ιστορία, όχι και τόσο ενδιαφέρουσα, που θυμίζει αρκετά την σειρά Prison Break και την ταινία Escape Plan.
Η μπλε πούλια, του Richard Austin Freeman (1862-1943)
Μία γυναίκα δολοφονείται σε ένα βαγόνι τρένου. Ένας ζωγράφος προβάλλει ως ο σίγουρος ένοχος. Είχε χωρίσει πρόσφατα με την δολοφονημένη, της ζητούσε καιρό να του επιστρέψει το μενταγιόν που της είχε δωρίσει, και την τελευταία φορά που την είδαν ζωντανή μιλούσε – για την ακρίβεια, μάλωνε – μαζί του. Ο αδερφός του ζωγράφου, αδυνατώντας να πιστέψει τις ενδείψεις, καλεί τον ντετέκτιβ Δρα Θόρναϋκ ώστε να βρει τον πραγματικό ένοχο. Ο Δρ Θόρνταϋκ, που πρωταγωνιστεί σε καμιά σαρανταριά μυθιστορήματα τού Freeman, διαθέτει εξαιρετικές εγκληματολογικές, ιατροδικαστές, και επιστημονικές ικανότητες. Εξαιρετικός είναι και ο τρόπος που ο Freeman τον περιγράφει να τις χρησιμοποιεί για να λύσει την υπόθεση. Καλό διήγημα, θύμισε αρκετά Σέρλοκ Χολμς. Ίσως ψάξω και άλλες ιστορίες τού Freeman.
Τα μυστικά βήματα, του G. K. Chesterton (1874-1936)
Ίσως η καλύτερη ιστορία τής συλλογής. Η λέσχη Οι δώδεκα πιστοί αλιείς συγκεντρώνεται σε ένα ξενοδοχείο. Ένας σερβιτόρος παθαίνει καρδιακό επεισόδιο, και ένας ιερέας καλείται για να τον εξομολογήσει πριν πεθάνει. Σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία τού θανόντος, ο ιερέας αποσύρεται σε ένα μικρό δωμάτιο για να καταγράψει τα όσα τού είπε. Καθώς γράφει, μερικά παράξενα βήματα αποσπούν την προσοχή του… Εξυπνότατη πλοκή και ωραία επαγωγική συλλογιστική.
(το άρθρο στο ιστολόγιό μου, Κοιλάδα της Γνώσης: http://www.koiladatisgnosis.gr/logote...)
«Ένα από τα προσόντα τού συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους είναι ότι αυτό που πραγματεύεται και κάνει τον κόσμο να το διαβάζει δεν φεύγει ποτέ από την μόδα».
- Ρέημοντ Τσάντλερ
Η συλλογή Το Σώμα του Εγκλήματος (Άγρα, 2018, 374 σελ., 16.65€) είναι ένα βιβλίο που το είχα βάλει από καιρό στο μάτι. Σκοπός τής συλλογής είναι να παρουσιάσει μία όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα τού αστυνομικού διηγήματος από τις αρχές τού 19ου αιώνα έως και το 1920. Περιλαμβάνει ιστορίες διάσημων συγγραφέων (π.χ. Nathaniel Hawthorne, Edgar Allan Poe, Sir Arthur Conan Doyle), αλλά οι περισσότερες ιστορίες είναι ως επί το πλείστον άγνωστες στο ευρύ κοινό. Αυτή ήταν άλλωστε και η πρόθεση τού J. A. Molina Foix, ο οποίος και τις επέλεξε. Στα δυνατά στοιχεία τού βιβλίου είναι η εισαγωγή τού Foix, η οποία όχι μόνο δεν είναι η τυπική βαρετή εισαγωγή, αλλά δίνει πολύτιμα ιστορικά στοιχεία για την ανάπτυξη τής αστυνομικής λογοτεχνίας. Ίσως να σας εκπλήξει το ότι πολλές ιστορίες έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την παρωδία, αρκετές άλλες δεν έχουν τον κλασσικό ντετέκτιβ τύπου Σέροκ Χολμς, ενώ σε μερικές δεν υπάρχει καν ντετέκτιβ! Παρακάτω, λέω δύο λόγια για κάθε διήγημα.
Η συμφορά τού κυρίου Χίγκινμπότομ, του Nathaniel Hawthorne (1804-1864)
Ένας πλανόδιος πωλητής ταμπάκου βρίσκει τον μπελά του καθώς προσπαθεί να καταπολεμήσει την ανία του μαθαίνοντας τα κοτσομπολιά τής περιοχής. Βλέπετε, ένας καπνοπώλης τον ενημερώνει για μία άγρια δολοφονία, αλλά το υποτιθέμενο θύμα εμφανίζεται την επόμενη μέρα ζωντανό. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται, με έναν τρίτο να επιβεβαιώνει στον πωλητή ότι το εν λόγω θύμα όντως δολοφονήθηκε σε διαφορετική όμως ημερομηνία και με διαφορετικές συνθήκες. Και εκεί που τα πράγματα έχουν μπερδευτεί, έρχεται μία πανέξυπνη λύση στο τέλος… Ωραίο διήγημα από τον φοβερό Nathaniel Hawthorne, με αρκετές δόσεις σάτιρας. Ο Hawthorne θεωρείται από τους καλύτερους διηγηματογράφους όλων των εποχών, και σύντομα θα διαβάσω και την συλλογή διηγημάτων του Twice-Told Tales, η οποία περιέχει πολλές σκοτεινές ιστορίες. Μερικές από αυτές κυκλοφορούν στα ελληνικά ως Οι προφητικές εικόνες και άλλα διηγήματα.
Σύ εί ο ανήρ, του Edgar Allan Poe (1809-1849)
Η εξαφάνιση ενός ευκατάστατου ηλικιωμένου αναστατώνει το μικρό χωριού του. Με επικεφαλής τον καρδιακό του φίλο και τον ανηψιό του, οι κάτοικοι ψάχνουν την ύπαιθρο και βρίσκουν σημάδια δολοφονίας. Όλες οι ενδείψεις και τα πιθανά ��ίνητρα δείχνουν προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά ίσως τα πράγματα να είναι ακόμα πιο περίπλοκα… Από τα καλύτερα διηγήματα τής συλλογής, με καταπληκτική ροή και δυνατό λόγο, ωραίες ανατροπές, και σωστή ατμόσφαιρα. Επίσης, διαθέτει πρωτοποριακά στοιχεία τής αστυνομικής λογοτεχνίας όπως η χρήση τής βαλλιστικής και η κατασκευή ψευδών στοιχείων. Ο Poe θεωρείται από τους πατέρες των ιστοριών με ντετέκτιβ και επαγωγική συλλογιστική. Μερικά από αυτά τα διηγήματα, με τον ντετέκτιβ C. Auguste Dupin, βρίσκονται στο 21 ιστορίες και το κοράκι.
Τρεις αστυνομικές ιστοριούλες, του Charles Dickens (1812-1870)
Τρεις αρκετά αδιάφορες αστυνομικές ιστορίες τού Charles Dickens, ο οποίος έχει γράψει και το διαχρονικό Χριστουγεννιάτικη ιστορία με τον Σκρουτζ και τα τρία πνεύματα.
Με το ίδιο νόμισμα, του Wilkie Collins (1824-1889)
Οι κατάλληλες πολιτικές επαφές επιτρέπουν σε έναν αμφιλεγόμενο νεαρό ερευνητή να αναλάβει μία υπόθεση ληστείας, προς δυσαρέσκεια τού αρχιεπιθεωρητή και του αστυνόμου που εμπλέκονται στην υπόθεση. Ο νεαρός νοικιάζει ένα δωμάτιο στο σπίτι που έγινε η ληστεία ώστε να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τον έταιρο ένοικο και βασικό ύποπτο. Μία σειρά ιλαροτραγικών περιστατικών ακολουθεί μέχρι την τελική εξιχνίαση τής υπόθεσης… Κωμική ιστορία, με δυνατό άρωμα γυναίκας, και με ενδιαφέρουσα μορφή ανταλλαγής επιστολών. Παρά την έλλειψη πρωτοτυπιών, διαβάζεται ευχάριστα και διασκεδαστικά. Σύμφωνα με τον Borges, ο Collins είναι «ο μάστορας των ανατροπών, της παθητικής αγωνίας, και της απρόβλεπτης κατάληξης». Τα πιο γνωστά έργα τού Collins είναι Η γυναίκα με τα άσπρα, The Moonstone, και Αρμαντέιλ. Θα ελεγχθούν…
Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας, του Mark Twein (1835-1910)
Ως χειρονομία συμφιλίωσης, ο βασιλιάς τού Σιάμ δωρίζει στην Αγγλία το υπέρτατο αγαθό τής χώρας του: έναν λευκό ελέφαντα. Το πλοίο που τον μεταφέρει κάνει στάση στο Νιου Τζέρσυ, λόγω μίας ασθένειας τού ζώου. Εκεί όμως ο ελέφαντας κάνει φτερά, προς φρίκη τού Άγγλο αριστοκράτη που είναι επιφορτισμένος με την ασφαλή του μεταφορά στην Αγγλία. Η μόνη του ελπίδα είναι ο αρχηγός τής αστυνομίας τής Νέας Υόρκης, ο Επιθεωρητής Μπλαντ. Κύριο χαρακτηριστικό τού διηγήματος είναι η κωμωδία, θυμίζοντας αρκετά το σατιρικό μυθιστόρημα τού συγγραφέα Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου (1889). Δυστυχώς η πλοκή και το μυστήριο έχουν δευτερεύουσα θέση, κάνοντας το διήγημα ένα από τα πιο αδύναμα τής συλλογής. Ο Mark Twain έχει γράψει και άλλες αστυνομικές ιστορίες, όπως την νουβέλα A Double Barrelled Detective Story (1902), όπου ο Σέρλοκ Χολμς έρχεται στην Αμερική, και το μυθιστόρημα Tom Sawyer, Detective (1896). Τα δύο γνωστότερα βιβλία τού Twain είναι οι παιδικές περιπέτειες Τομ Σόγερ και Χάκλμπερι Φιν.
Το έγκλημα τού λόρδου Άρθουρ Σάβιλ, του Oscar Wilde (1854-1900)
Τα λόγια ενός χειρομάντη κάνουν έναν νεαρό να πιστέψει πως η μοίρα τον υποχρεώνει να σκοτώσει άνθρωπο. Θέλοντας να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα ώστε να μπορέσει να παντρευτεί την καλή του, καταστρώνει εγκηματικά σχέδια. Όμως η μοίρα θα του παίξει διάφορα παιχνίδια… Ωραιότατη ιστορία τού γνωστού Oscar Wilde, με κυνισμό και παρωδία τα κυριότερα στοιχεία της. Εξαιρετική, επίσης, απεικόνιση τής Βικτοριανής κοινωνίας και τα ηθικά διλήμματα με τα οποία έρχεται κανείς αντιμέτωπος. Ο Wilde έχει γράψει επίσης και το πασίγνωστο γοτθικό μυθιστόρημα Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι.
Η περιπέτεια με την πιτσιλωτή σπείρα, του Arthur Conan Doyle (1859-1930)
Ο Σέρλοκ Χολμς δέχεται μία πελάτισσα, η οποία ισχυρίζεται πως έχει λόγους να φοβάται για την ζωή της. Η αδερφή της είχε πεθάνει υπό μυστηριώδεις συνθήκες λίγο πριν τον γάμο της, και τώρα που εκείνη πρόκειται να παντρευτεί πιστεύει πως θα έχει την ίδια τύχη. Οι υποψίες πέφτουν στον πατριό της, στο σπίτι του οποίου κατοικεί και ο οποίος έχει οικονομικό συμφέρον να εμποδίσει τον γάμο της. Έτσι, ο Σέρλοκ Χολμς και ο Δρ Γουότσον παίρνουν το τρένο για να επιληφθούν τής καταστάσεως από κοντά… Από τις καλύτερες ιστορίες τόσο τού Arthur Conan Doyle όσο και της παρούσας συλλογής. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά μίας ιστορίας τού Σέρλοκ Χολμς: επαγωγική συλλογιστική, καυτεροί διάλογοι, και εξαιρετικές αφηγήσεις. Συνολικά, ο Doyle έχει γράψει τέσσερα μυθιστορήματα και πάνω από πενήντα διηγήματα με τον δημοφιλή ντετέκτιβ.
Ο φόνος στο Ρήτζεντ’ς Παρκ, της Baroness Orczy (1865-1947)
Οι αρχές ανακαλύπτουν το πτώμα ενός άντρα, που μόλις έφευγε από μία χαρτοπαικτική λέσχη μαζί με τα κέρδη του. Οι υποψίες στρέφονται προς έναν νεαρό με τον οποίο είχε φιλονικήσει εκείνο το βράδυ. Τελικά, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά… Έξυπνη πλοκή, ωραία ροή, και πρωτοτυπία ως προς το κλείσιμο τής υπόθεσης.
Η ιστορία τού θηριοδαμαστή, του Jack London (1876-1916)
Ένα ωραίο διήγημα-σφηνάκι, ούτε καν έξι σελίδες. Διηγείται τον θάνατο ενός θηριοδαμαστή τσίρκου από λιοντάρι, που ίσως και να μην ήταν ατύχημα…
Η σύλληψη τού Αρσέν Λουπέν, του Maurice Leblanc (1864-1941)
Οι επιβάτες ενός υπερωκεάνιου πανικοβάλλονται όταν μαθαίνουν πως ανάμεσά τους βρίσκεται ο Αρσέν Λουπέν, ο διάσημος αριστοκράτης κλέφτης. Ταξιδεύει με πλαστή ταυτότητα και, με το που γίνονται οι πρώτες κλοπές, αρχίζει ένα κυνήγι μαγισσών για την εύρεσή του… Καλογραμμένη ιστορία, με τον παραβάτη τού νόμου να αποτελεί τον πρωταγωνιστή τής ιστορίας. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι ο Αρσέν Λουπέν είναι ο alter ego τού Σέρλοκ Χολμς…
Το πρόβλημα τού Κελιού 13, του Jacques Futrelle (1875-1912)
Ένας εκκεντρικός καθηγητής βάζει στοίχημα με τους φίλους του. Θα μπει αυτοβούλως σε μία φυλακή και θα έχει μία εβδομάδα μπροστά του για να αποδράσει. Ο διευθυντής είναι αποφασισμένος να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον κάνει να αποτύχει… Πρωτότυπη και καλογραμμένη ιστορία, όχι και τόσο ενδιαφέρουσα, που θυμίζει αρκετά την σειρά Prison Break και την ταινία Escape Plan.
Η μπλε πούλια, του Richard Austin Freeman (1862-1943)
Μία γυναίκα δολοφονείται σε ένα βαγόνι τρένου. Ένας ζωγράφος προβάλλει ως ο σίγουρος ένοχος. Είχε χωρίσει πρόσφατα με την δολοφονημένη, της ζητούσε καιρό να του επιστρέψει το μενταγιόν που της είχε δωρίσει, και την τελευταία φορά που την είδαν ζωντανή μιλούσε – για την ακρίβεια, μάλωνε – μαζί του. Ο αδερφός του ζωγράφου, αδυνατώντας να πιστέψει τις ενδείψεις, καλεί τον ντετέκτιβ Δρα Θόρναϋκ ώστε να βρει τον πραγματικό ένοχο. Ο Δρ Θόρνταϋκ, που πρωταγωνιστεί σε καμιά σαρανταριά μυθιστορήματα τού Freeman, διαθέτει εξαιρετικές εγκληματολογικές, ιατροδικαστές, και επιστημονικές ικανότητες. Εξαιρετικός είναι και ο τρόπος που ο Freeman τον περιγράφει να τις χρησιμοποιεί για να λύσει την υπόθεση. Καλό διήγημα, θύμισε αρκετά Σέρλοκ Χολμς. Ίσως ψάξω και άλλες ιστορίες τού Freeman.
Τα μυστικά βήματα, του G. K. Chesterton (1874-1936)
Ίσως η καλύτερη ιστορία τής συλλογής. Η λέσχη Οι δώδεκα πιστοί αλιείς συγκεντρώνεται σε ένα ξενοδοχείο. Ένας σερβιτόρος παθαίνει καρδιακό επεισόδιο, και ένας ιερέας καλείται για να τον εξομολογήσει πριν πεθάνει. Σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία τού θανόντος, ο ιερέας αποσύρεται σε ένα μικρό δωμάτιο για να καταγράψει τα όσα τού είπε. Καθώς γράφει, μερικά παράξενα βήματα αποσπούν την προσοχή του… Εξυπνότατη πλοκή και ωραία επαγωγική συλλογιστική.
February 1, 2019
Μια πολύ όμορφα επιμελημένη συλλογή αστυνομικής λογοτεχνίας από τις εκδόσεις Άγρα, σε μετάφραση αντίστοιχης ισπανικής ανθολογίας.
Τα διηγήματα είναι προσεγμένα στην επιλογή τους, διασκέδασα αφάνταστα και μου τράβηξαν το ενδιαφέρον για περαιτέρω ανάγνωση των επιμέρους συγγραφέων, με εξαίρεση τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί έχω χιλιοδιαβάσει τον Σέρλοκ Χολμς και το συγκεκριμένο διήγημα είναι από τα πιο διάσημα, άρα έλειπε το στοιχείο της έκπληξης.
Από αυτά που ξεχώρισα ήταν το εύθυμο αλλά και ανατρεπτικό διήγημα Η Συμφορά του Κυρίου Χίγκινμπότομ του Ναθάνιελ Χώθορν με τις περιπέτειες ενός αθέλητου μάρτυρα σε ένα έγκλημα, ο σατιρικός Κλεμμένος Λευκός Ελέφαντας του Μάρκ Τουέιν με τον φανφαρόνο και άχρηστο επιθεωρητή Μπλαντ, η τόσο ρεαλιστική στην απόδοση της ψυχολογίας των τετράποδων και δίποδων Ιστορία του Θηριοδαμαστή του Τζακ Λόντον (λάτρεψα τον νυσταλέο λέοντα Ωγκάστους, παρά την αθέλητη επιρροή του στο αποτέλεσμα της ιστορίας), η λεπτολογικά εύθυμη Σύλληψη του Αρσέν Λουπέν που διασκεδάζει κάνοντας τον θεούλη σε ένα κρουαζιερόπλοιο από τον Μορίς Λεμπλάν, η εντελώς αναπάντεχη Μπλε Πούλια του Ρίτσαρντ Όστιν Φρίμαν για το ποιος ήταν ο δολοφόνος της όμορφης γυναίκας στο τρένο και η απολαυστική απόδοση της βρεττανικής κοινωνίας από τον καθολικό παπά Μπράουν στο διήγημα Τα Μυστήρια Βήματα του Τζ. Κ. Τσέστερτον, όπου ο παράξενος ρυθμός βημάτων που ακούει ο παπάς του δίνει να καταλάβει ποιος είναι ο κλέφτης ασημικών μιας ανορθόδοξης λέσχης τζέντλεμαν.
Ο Ζακ Φουτρέλ με εκνεύρισε λίγο με το Πρόβλημα του Κελιού 13, προφανώς γιατί ο ήρωάς του, καθηγητής Βαν Ντούσεν, γνωστός και ως "Υπολογιστής" μου έκατσε πολύ ξερόλας και βαρετός, δεν έχει καν τη λόξα με το βιολί όπως ο άλλος ξερόλας, αλλά καθόλου βαρετός Σέρλοκ Χολμς.
Και μετά από την εμπεριστατωμένη εισαγωγή του Ισπανού Juan Antonio Molina Foix (για όσους δεν βαριούνται, άντε μπράβο, διαβάστε να ξεστραβωθείτε και λιγάκι) μαθαίνουμε γιατί η αστυνομική λογοτεχνία, αν και θεωρούμενη ως κατώτερη της λοιπής, αποτελεί ωστόσο ισάξια στην κοινωνική ανάλυση και μάλιστα με πιο άμεσο και ευκολονόητο τρόπο.
A very well crafted collection of crime fiction from Agra Publications, which translated of the corresponding Spanish anthology.
The short stories of the collection are careful in their choice, I have been very entertaining and they attracted my interest to read further the individual authors, except only Arthur Conan Doyle, not for any other reason, but because I have been reading Sherlock Holmes a thousand times, and this short story is one of the most famous so the element of surprise was missing .
What caught my eye was the merry but subversive short story of Nathaniel Hawthorn's Mr. Higginbotham's Catastrophe about the adventures of an Invalid witness in a crime, Marc Twain's The Stollen White Elephant i> about the fanfare and useless inspector Blunt. Also, Jack London's The Leopard-Man's Story, so realistic story about the psychology of humans and animals (I loved the sleepy lion Augustus, despite his unintended influence at the end of the story), Maurice Leblanc's deliciously cheerful story The Arrest of Arsene Lupin about a gentleman burglar who entertains himself in a cruise ship, the completely unexpected Blue Sequin of Richard Austin Freeman, about the identity of whom killed the beautiful woman on the train. And at last the enjoyable performance of the British society by Father Brown in the short story The Queer Steps by G. K. Chesterton, where the strange pace of steps that the priest listens to, are revealing him who is the thief of the silverware from an unorthodox gentleman club.
Jacques Futrelle was bit of annoyed me with the Problem of Cell 13 , because his hero, Professor Van Dusen, also known as "The Thinking Machine," seemed so unpleasantly smart-pants and boring character, not as the other smart-pants but not boring Sherlock Holmes, who is interestingly addicted to the violin.
And after the thorough introduction of the Spanish Juan Antonio Molina Foix (for those who are not bored to get educated, go ahead, learn something), we learn why crime fiction, although considered to be inferior to the rest literature, is nevertheless equal in social analysis in a more direct and easy way to understand.
Τα διηγήματα είναι προσεγμένα στην επιλογή τους, διασκέδασα αφάνταστα και μου τράβηξαν το ενδιαφέρον για περαιτέρω ανάγνωση των επιμέρους συγγραφέων, με εξαίρεση τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί έχω χιλιοδιαβάσει τον Σέρλοκ Χολμς και το συγκεκριμένο διήγημα είναι από τα πιο διάσημα, άρα έλειπε το στοιχείο της έκπληξης.
Από αυτά που ξεχώρισα ήταν το εύθυμο αλλά και ανατρεπτικό διήγημα Η Συμφορά του Κυρίου Χίγκινμπότομ του Ναθάνιελ Χώθορν με τις περιπέτειες ενός αθέλητου μάρτυρα σε ένα έγκλημα, ο σατιρικός Κλεμμένος Λευκός Ελέφαντας του Μάρκ Τουέιν με τον φανφαρόνο και άχρηστο επιθεωρητή Μπλαντ, η τόσο ρεαλιστική στην απόδοση της ψυχολογίας των τετράποδων και δίποδων Ιστορία του Θηριοδαμαστή του Τζακ Λόντον (λάτρεψα τον νυσταλέο λέοντα Ωγκάστους, παρά την αθέλητη επιρροή του στο αποτέλεσμα της ιστορίας), η λεπτολογικά εύθυμη Σύλληψη του Αρσέν Λουπέν που διασκεδάζει κάνοντας τον θεούλη σε ένα κρουαζιερόπλοιο από τον Μορίς Λεμπλάν, η εντελώς αναπάντεχη Μπλε Πούλια του Ρίτσαρντ Όστιν Φρίμαν για το ποιος ήταν ο δολοφόνος της όμορφης γυναίκας στο τρένο και η απολαυστική απόδοση της βρεττανικής κοινωνίας από τον καθολικό παπά Μπράουν στο διήγημα Τα Μυστήρια Βήματα του Τζ. Κ. Τσέστερτον, όπου ο παράξενος ρυθμός βημάτων που ακούει ο παπάς του δίνει να καταλάβει ποιος είναι ο κλέφτης ασημικών μιας ανορθόδοξης λέσχης τζέντλεμαν.
Ο Ζακ Φουτρέλ με εκνεύρισε λίγο με το Πρόβλημα του Κελιού 13, προφανώς γιατί ο ήρωάς του, καθηγητής Βαν Ντούσεν, γνωστός και ως "Υπολογιστής" μου έκατσε πολύ ξερόλας και βαρετός, δεν έχει καν τη λόξα με το βιολί όπως ο άλλος ξερόλας, αλλά καθόλου βαρετός Σέρλοκ Χολμς.
Και μετά από την εμπεριστατωμένη εισαγωγή του Ισπανού Juan Antonio Molina Foix (για όσους δεν βαριούνται, άντε μπράβο, διαβάστε να ξεστραβωθείτε και λιγάκι) μαθαίνουμε γιατί η αστυνομική λογοτεχνία, αν και θεωρούμενη ως κατώτερη της λοιπής, αποτελεί ωστόσο ισάξια στην κοινωνική ανάλυση και μάλιστα με πιο άμεσο και ευκολονόητο τρόπο.
A very well crafted collection of crime fiction from Agra Publications, which translated of the corresponding Spanish anthology.
The short stories of the collection are careful in their choice, I have been very entertaining and they attracted my interest to read further the individual authors, except only Arthur Conan Doyle, not for any other reason, but because I have been reading Sherlock Holmes a thousand times, and this short story is one of the most famous so the element of surprise was missing .
What caught my eye was the merry but subversive short story of Nathaniel Hawthorn's Mr. Higginbotham's Catastrophe about the adventures of an Invalid witness in a crime, Marc Twain's The Stollen White Elephant i> about the fanfare and useless inspector Blunt. Also, Jack London's The Leopard-Man's Story, so realistic story about the psychology of humans and animals (I loved the sleepy lion Augustus, despite his unintended influence at the end of the story), Maurice Leblanc's deliciously cheerful story The Arrest of Arsene Lupin about a gentleman burglar who entertains himself in a cruise ship, the completely unexpected Blue Sequin of Richard Austin Freeman, about the identity of whom killed the beautiful woman on the train. And at last the enjoyable performance of the British society by Father Brown in the short story The Queer Steps by G. K. Chesterton, where the strange pace of steps that the priest listens to, are revealing him who is the thief of the silverware from an unorthodox gentleman club.
Jacques Futrelle was bit of annoyed me with the Problem of Cell 13 , because his hero, Professor Van Dusen, also known as "The Thinking Machine," seemed so unpleasantly smart-pants and boring character, not as the other smart-pants but not boring Sherlock Holmes, who is interestingly addicted to the violin.
And after the thorough introduction of the Spanish Juan Antonio Molina Foix (for those who are not bored to get educated, go ahead, learn something), we learn why crime fiction, although considered to be inferior to the rest literature, is nevertheless equal in social analysis in a more direct and easy way to understand.
Displaying 1 - 5 of 5 reviews