Het was niet altijd zo. Vroeger werd er gelachen en gepraat en feestgevierd. Dat dénkt Lexi niet alleen, dat wéét ze, want er bestaan foto’s van. Van mama in een kanariegele jurk, een sigaret in de ene hand, een glas in de andere. Ze kijkt recht in de camera en steekt haar tong uit. Niet om gemeen te zijn, maar om gek te doen, dat kan je zien. En er is er een van mama die danst terwijl iedereen kijkt. En van mama die op papa’s knieën zit terwijl ze allebei praten met andere mensen die maar half op de foto staan. Halve mensen die ze waarschijnlijk zijn vergeten. Lexi heeft ze in elk geval nooit gezien. Maar dat is allemaal heel lang geleden. Lexi was toen nog niet geboren, en Lexi vindt dat ze al heel lang heeft geleefd. Zij wel, dat is het probleem.
Jij mag alles zijn is een verhaal voor jonge lezers en voor mensen die wel eens in het hoofd van een negenjarige willen wonen. Het is een ontroerend boek over een meisje dat dapper doet wat ze denkt dat van haar verwacht wordt, zelfs als dat ingewikkelde dingen zijn. Een verhaal over ouders en kinderen, over verdriet dat maar niet lijkt te willen overgaan, over de zoektocht naar alle soorten beter. En over liefde, en wat dat eigenlijk echt is, of zou moeten zijn.
Ik vind hem heel mooi. Echt heel mooi. Mijn hart breekt voor Lexi.
Maar ik vraag me oprecht af of een kind van 9+, waar dit boek zich op richt, dit wilt lezen en al die diepere lagen begrijpt. Misschien onderschat ik kinderen, maar als ik kijk naar wat voor soort boeken ik meestal verkoop aan die leeftijd..
En ik merk dat ik dit toch wel bezwaarlijk vindt, en dat ik daardoor niet kan raten. Het boek voelt echt als een 5* boek voor mij, maar dat het mijn inziens qua niveau zo de plank misslaat vind ik zwaar wegen, en ik kom er niet aan uit welke rating mijn gevoelens goed zou uitdrukken dus dan laat ik het zo leeg :)
Lexi weet door middel van foto’s van vroeger dat haar moeder ooit wel vrolijk was, veel lachte op foto’s en gekke bekken durfde te trekken. Lexi ziet dat haar moeder vroeger wel plezier kon hebben. Lexi weet dat dit lang geleden is, want deze mensen heeft zij nog nooit gezien en ze vindt dat zij toch al wel heel lang heeft geleefd. Zíj wel.
--
Van tweeling naar eenling Jij mag alles zijn is een verhaal verteld vanuit het hoofd van een negenjarig meisje. Zij is het enige levende persoon van een tweeling. Het boek draait om verlies, rouw en wat dit met een mens kan doen. Maar vooral welke invloeden dit kan hebben op het leven van een negenjarig meisje. Al vanaf het begin van dit boek word je erin vastgezogen en laat het je niet zomaar los. De kleur illustraties, gemaakt door Linde Faas, zijn prachtig vormgegeven en laten duidelijk zien dat dit boek een zwaar geladen onderwerp bevat. De illustraties beelden uit wat er met woorden niet gezegd kan worden en dit zorgt ervoor dat het geheel enorm emotioneel overkomt. Hoe maak je je moeder weer gelukkig? Lexi vindt het erg lastig dat haar moeder deprissief is. Je leest over haar gedachten en gevoelens en hoe zij denkt dat ze het kan gaan oplossen. Wanneer het echt heel erg slecht gaat met haar moeder, wordt er besloten dat Lexi een tijdje bij iemand anders moet logeren. Haar moeder wordt opgenomen en spreekt ze hierdoor een poos niet. In die periode gaat Lexi hard nadenken over hoe zij ervoor kan zorgen dat ze haar moeder weer gelukkig kan maken. Haar tweelingbroertje terugtoveren kan natuurlijk niet! De keuze die ze uiteindelijk maakt is voor een kind een hele logische, maar om daar over te lezen is hartverscheurend. Griet op de Beeck is een auteur van Belgische grond. In januari 2013 debuteerde ze met Vele hemels boven de zevende. Het werd genomineerd voor de AKO-literatuurprijs, de Academia literatuurprijs en De Bronzen Uil. Het won De Bronzen Uil publieksprijs. Een boek met veel diepgang Het onderwerp is heftig en gelukkig is dit geen situatie die elk kind voor zijn/ haar kiezen krijgt. Het boek heeft enorm veel diepgang, waardoor ik mij afvraag of het boek geschikt is voor kinderen van negen jaar die niet soortgelijke situaties hebben meegemaakt. Ik verwacht dat zij de diepere lagen in dit relaas niet zullen begrijpen en het dan ook niet interessant vinden om over te lezen of over uit voorgelezen te worden. De kinderen die spijtig genoeg wel soortgelijke situaties hebben meegemaakt, zullen een stukje herkenning terugvinden in dit boek. Voor deze specifieke doelgroep is het dan ook een perfect boek en een goed handvat om samen te kunnen praten over verlies en rouwen. Voor oudere kinderen/ volwassene is dit boek zeker een aanrader. Je kan je als lezer goed voorstellen hoe het voor Lexi moet zijn doordat je een kijkje in haar hoofd krijgt. De woorden en zinnen die gebruikt worden zijn prachtig en lopen soepel in elkaar over, waardoor het prettig wegleest. De schrijfstijl van op de Beeck is er één om bij weg te dromen. Het onderwerp is emotioneel maar enorm goed uitgewerkt waardoor dit een boek is die een plekje in je hart krijgt, waar het niet zomaar weer uit gaat. Jij mag alles zijn is een emotioneel kinderboek over onder andere verlies en rouw. Ondanks dat het een kinderboek is, is het zeker een aanrader voor volwassene. Het wordt begeleid met prachtige kleur illustraties en het geheel is ontroerend.
Jij mag alles zijn. Tekst: Griet Op de Beeck. Illustraties: Linde Faas.
(Proberen) zorgen dat mijn mama geen migraine kreeg was jarenlang mijn belangrijkste doelstelling. Parentificatie weet ik nu. Maar dat wist ik niet toen ik 9 was, zelfs niet toen ik 19 was.
Griet heeft de gave (en de moed) om te schrijven over de pijn die we als volwassenen meedragen omdat we als kind gekwetst werden, op de één of andere manier. Haar boeken bieden al jarenlang grote mensen troost, inzicht, het gevoel niet alleen te zijn. Ik vind het dan ook prachtig dat zij nu aan die kleine schrijft, de mensen die er nog middenin zitten.
Jij mag alles zijn is een prachtig boek: qua vormgeving, verhaal, personages én tekeningen. Want ja, dit is een ‘leesboek’ met geregeld een ontroerend mooie tekening van Faas. Een concept dat ik zo geslaagd vind dat Griet het in al haar boeken mag toepassen.
In dit verhaal volgen we de negenjarige Lexi die een tijdje bij haar tante (die ze amper kent) moet gaan logeren omdat haar mama ‘in een soort van ziekenhuis’ verblijft. Lexi is iemand die zich verantwoordelijk voelt voor het geluk van alles en iedereen, ze wil ten alle tijde lief zijn en ieders problemen oplossen. (Herkenbaar.) Het (pijnlijke) resultaat is dat er tijdens al dat zorgen weinig tijd overschiet voor Lexi en haar eigen gevoelens. Lexi is slim, lief, leuk, moedig en grappig. Een personage dat je snel in je hart sluit.
Mooi is ook dat het boek eindigt met hoop, een woord dat niet altijd Griet’s goedkeuring kon wegdragen herinner ik me. Dit is naast een mooi boek ook een belangrijk boek. Alleen jammer dat het nog niet bestond toen ik negen was. Ik kijk uit naar het volgende boek van Op de Beeck, voor kinderen of volwassenen.
Ik was al een grote fan van Griet Op de Beeck, maar na het lezen van "jij mag alles zijn", is ze indien mogelijk nog hoger geschoven op mijn lijstje van favoriete auteurs. In tegenstelling tot eerder werk is dit een verhaal geschreven voor kinderen, maar laat je niet misleiden, door het hoofdthema van het boek, de manier waarop emoties worden bespeeld en door de prachtige illustraties van Linde Faas kan dit boek geen volwassene onberoerd laten. In mijn bescheiden mening.
"Jij mag alles zijn" vertelt een zomer in het leven van negenjarige Lexi, een meisje wiens mama helaas gebukt gaat onder een groot verdriet en daar niet goed mee om kan gaan. Wanneer de situatie uit de hand dreigt te lopen, wordt Lexi's mama in een instelling geplaatst, en omdat haar papa moet werken, moet Lexi logeren bij een tante die ze amper kent. Dat alles wordt verhaald vanuit het standpunt van Lexi, met een logica die enkel kinderen eigen is. Briljant gedaan.
Gaandeweg komen we ook meer te weten over het "grote verdriet" dat boven het gezin hangt. Dat was niet duidelijk op de cover van het boek, en kwam voor mij des te hard binnen. Want blijkt dat Lexi een tweelingbroertje had dat op heel jonge leeftijd is overleden. Daar is haar mama nog altijd triestig over, waardoor Lexi soms denkt dat het beter zij was die was dood gegaan en dat zij niet goed genoeg is. Aangezien wij zelf een van onze tweelingzoontjes moesten afgeven toen hij 3 weken oud was, en zijn vierjarig broertje hier vrolijk rondhuppelt, is dat voor ons een interessant thema. interessant. Maar moeilijk. Want de vragen komen. En hoe ga je daarmee om? Hoe toon je dat verdriet moet kunnen zonder dat de andere tweeling het gevoel krijgt niet goed genoeg te zijn. Veel stof tot nadenken.
Lexi in het boek zorgt vooral voor anderen. Voor haar mama. Haar papa. Haar tante Arizona. Het is dan ook mooi te zien dat ze het boek afsluit met het besef dat ook zij recht heeft op haar emoties en alles mag zijn.
Subliem geschreven, mooie illustraties en een thema dat (mij) raakt.
Droevig (aan het begin dacht ik zelfs een beetje over de top, maar het komt later in balans), dromerig, soms mooie zinnen (en Vlaams♥), bijna therapeutisch, over familieverhoudingen, pijn in families, best heftige thema's, heel eerlijk naar kinderen: het neemt ze serieus. Sommige reviews zeggen dat het niet echt een kinderboek is (ik snap wel wat ze bedoelen: Griet op de Beeck voor volwassenen, lijkt heel erg op Griet op de Beeck voor kinderen), maar ik denk dat het ook voor kinderen een mooi boek kan zijn. Niet voor alle kinderen, maar wel voor kinderen die houden van meer psychologische boeken, denkers/dromers. Het kan ook een heel goed boek zijn voor kinderen die zelf perfectionistisch/faalangstig zijn of kinderen die zelf te maken hebben met ouders met psychische problemen. Het einde maakte me aan het huilen.
(met prachtige tekeningen van Linde Faas, die het verhaal soms ook versterken: de tekening met de mieren!) (en de lijstjes waren fijn: die gaven lucht in het soms wat droevige boek).
Lexi is acht (bijna negen) jaar oud als ze tijdens de zomervakantie beseft dat het steeds slechter gaat met mama. Haar beste vriendinnetje Floortje is op vakantie voor drie weken en haar papa is overdag op zijn werk. De enige tegen wie ze kan praten is haar kat Aap en oma. Met opa gaat dat niet want hij heeft een slecht hart en moet veel rusten. Mama ligt de hele dag boven op bed met de gordijnen dicht.
Ze eet bijna niets en Lexi maakt zich druk om haar, want hoe lang kan iemand zonder eten? Ze besluit daarom om wat eten te maken voor mama. Dat zal haar vast goed doen. Maar mama heeft nog steeds geen honger. Ze vertelt aan papa dat mama bijna niets eet.
Lexi is het enige kind van papa en mama, maar dat is niet altijd zo geweest. Lexi heeft namelijk een tweelingbroertje, Amos, maar die is gestorven toen hij elf maanden oud was en sindsdien is mama depressief. Haar ogen staan dof en haar mond is bijna altijd vertrokken tot een dunne streep.
Op een dag komt papa alleen naar beneden. Mama is nog in de badkamer en Lexi vindt het allemaal maar erg lang duren. Papa wil Lexi even spreken. Hij vertelt dat mama naar een soort ziekenhuis gaat waar ze haar kunnen helpen. Meteen voelt Lexi zich schuldig. Moet mama naar dat ziekenhuis omdat zij aan papa heeft verteld dat mama niet eet? Papa vertelt ook dat Lexi tijdelijk naar zijn halfzus, tante Arizona, zal gaan. Naar oma kan niet, vanwege de gezondheidsklachten van opa.
Maar dan blijkt dat tante Arizona zelf ook heel veel verdriet heeft. Lexi wil haar weer gelukkig maken, want zij voelt zich daar verantwoordelijk voor. Net zoals voor het verdriet van mama. Ondertussen leert Lexi ook de buurvrouw van tante Arizona kennen. Erika en haar peuter Beer. Erika vertelt haar dat ze zelf heeft geleerd om “je eigen mens te zijn”. Lexi weet niet of ze helemaal begrijpt wat Erika daar mee bedoelt.
“Het is mijn leven en alleen ik kan ervoor zorgen dat dat het leven is dat ik graag wil. Je hoeft niet te zijn wie anderen willen dat je bent”.
Dit verhaal gaat over liefde, verdriet, verantwoordelijkheidsgevoel en hoop. Griet op de Beeck weet dit allemaal zo goed te beschrijven dat je het letterlijk via de ogen van een negenjarig kind ziet en voelt.
Het is een heel emotioneel verhaal wat voor de nodige tranen in je ogen kan zorgen. Ook ikzelf zat regelmatig met een brok in mijn keel. Het verhaal is gericht op een jonger publiek, maar ook volwassenen kunnen dit boek prima lezen en ervaren hoe een negenjarige de situaties beleeft.
Kortom: Jij mag alles zijn is een prachtig boek. Niet alleen het verhaal, maar ook de illustraties van Linde Faas, die je regelmatig tegenkomt tijdens dit verhaal.
En de boodschap is duidelijk: Jij mag alles zijn. Ook verdrietig, boos of eventjes niet zo sterk.
Het wordt in de markt gezet alsof het een jeugdboek is, maar volgens mij is het dat niet. Misschien wel qua vorm en lay out, maar qua thema’s en verhaal is het wel zware kost.
Oké dit boek mocht ik dus lenen van mijn buurvrouw. Ik begon erin, eigenlijk onwetend waar het precies over ging. De achterflap geeft ook niet veel weg over de inhoud van het verhaal en dat vond ik wel prettig.
In het verhaal volg je Lexi, een negenjarig meisje dat met haar ouders woont. Het verhaal wordt verteld vanuit Lexi’s perspectief en dat was erg prettig lezen. Het verhaal is eigenlijk in 3 delen opgedeeld. Deel 1 heet mama en ik vond dit deel erg mooi geschreven, maar vond hem tegelijkertijd ook schrijnend. Werd ontzettend verdrietig van dit deel. Deel 2 heet Tante Arizona en dit deel was grotendeels vrolijk, er gebeurde fijne dingen en ik sloot Lexi nog meer in mijn hart. Deel 3 heet Lexi. En jeetje, dat deel heb ik met tranen in mijn ogen gelezen. Heftig, ontroerend en aangrijpend tegelijk. Lieve, lieve Lexi, wat herkende ik mijzelf toch in jou 🥺
Jij mag alles zijn vind ik een prachtige titel, een titel waar je over na kan denken, een titel die mij raakte toen ik begreep wat het betekende. De illustraties voegen ook veel toe aan het boek, ze zijn ontzettend mooi vormgegeven en passen perfect bij het verhaal.
Griet heeft een prachtig verhaal neergezet. Dit boek is voor kinderen makkelijk te lezen, maar is voor volwassenen ook absoluut een aanrader. Het heeft mij geraakt en zal me niet snel loslaten 💛
Ik heb dit boek voorgelezen aan mijn dochter Bobby (7 jaar). Het gaat over een meisje van 9 jaar die een depressieve ouder heeft, helemaal vanuit het perspectief van het kind: hoe een kind daarmee omgaat en zoiets helemaal op zich kan nemen. Bobby en ik vonden het allebei een heel mooi boek. En vonden er ook veel herkenning in, omdat we samen iets soortgelijks hebben meegemaakt. Het was daarom heel fijn dit samen met haar te lezen en om er over te praten.
Ik heb altijd een pauze van meerdere weken nodig ergens in het midden van Op de Beecks boeken om tot het einde te geraken. Deze was helend voor dat kleine kind dat niet alles mocht zijn... Bijzondere vermelding ook voor de prachtige tekeningen van Linde Faas. Zij versterken de gevoelens nog meer. Enorm knap dit samenspel.
Eerste boek van het nieuwe jaar en wat voor één! Zo schoon, zo puur, zo goed! Griet toont mij keer op keer hoe schoon het is om door de ogen van kinderen te lezen. Want eigenlijk willen die maar 1 ding: gelukkig zijn en gelukkig maken! En daar hebben ze veel voor over!
Een heel lief boek! Vanuit de ogen van een kind wordt een moeilijke periode in het leven van een gezin beschreven. Het wordt niet kinderlijk, maar heel speels en geeft weer nieuwe inzichten in het leven.
Uit ervaring weet ik dat Griet op de Beeck prachtige verhalen schrijft die mij altijd weten te raken. Nu ze voor het eerst met een verhaal voor kinderen/jeugd uitkomt waarvan ook werd gezegd voor mensen die eens in het hoofd van een negenjarige willen wonen was ik wederom extra nieuwsgierig en benieuwd. ‘Jij mag alles zijn’ is sowieso een titel die mij hoe dan ook gelijk aanspreekt omdat buiten de conventionele paden lopen mij niet vreemd is.
Het hardcover boekje ziet er ontzettend mooi uit. Dankzij de tekeningen van Linde Faas is het verhaal nog zoveel meer veelzeggend. Het geheel leeft visueel terwijl je leest. Eén van de mooiste kinderboeken die ik sinds lange tijd heb gelezen. Wat een ongelooflijk prachtig verhaal inhoudelijk en de geïllustreerde tekeningen maken het helemaal af.
Geschreven vanuit de gedachte van een bijna 9 jarig en dan 9 jarig kind. Niets doet af aan hoe invoelend het verhaal geschreven is. Mooi, krachtig, indringend, kinderlijk onschuldig en hartbrekend. Absoluut een pareltje.
“In Lexi’s hoofd klinken fanfares, met tromgeroffel en basdrums die ze kan voelen in haar buik.”
Hoofdpersonage Lexi is een meisje wat ik zelf had kunnen zijn op die leeftijd tevens doet zij mij denken aan mijn nichtje en zoveel andere kinderen die ik ken of gekend heb. De tragiek in haar leven wordt vanuit haar ogen gezien en beleeft. Toch kan ik als volwassen lezeres volledig meeleven en ook genieten van de vrolijkere momenten die ze gelukkig net zo goed tegenkomt. De schrijfster heeft een zeer realistische weg gevonden om vanuit een jong personage het verhaal te vertellen, te beleven alsof ze in haar hoofd zat en tevens de andere, merendeel volwassenen, karakters uit te lichten. Juist hierdoor is het een vertelling geworden die voor zo’n grote lezersdoelgroep toereikend is.
“De bladeren van de grote, oude boom ruisen. De ekster vliegt weer weg.”
Wat voor mij maar weer eens duidelijk wordt doormiddel van dit boek is dat communicatie zo ontzettend belangrijk is in ons leven. Op elke leeftijd hebben we behoefte aan duidelijkheid omdat op die manier meer begrip ontstaat op een gezonde basis en minder aannames en onzekerheid de ruimte krijgt. Het niet vertellen of juist denken te beschermen door te zwijgen kan zo verwoestend zijn.
“Niet soms of vaak of de hele tijd, want als je plezier hebt, is het voor je hoofd gewoon moeilijk om ook nog stil te staan bij iets treurigs.”
Naast de onderrichtende kanten van ‘Jij mag alles zijn’ is het ook een intrigerend hoopvol verhaal. De thema’s zijn wellicht serieus toch doet de persoonlijkheid van Lexi lucht geven aan het verhaal. Een kind zal het boekje anders lezen dan een volwassene. Mede omdat het soms aan je eigen ervaringen doet denken en je laat kijken naar vergelijkbare situaties. Daarbij ben ik ernstig van aard maar is ieder kind en mens in het algemeen zijn eigen persoon. Dus zal iedereen het op zijn/haar eigen manier lezen en dat is helemaal okay. Want de moeite waard is dit boek beslist!
Mooi! Fijne personages en een erg mooi, intiem verhaal dat heel teder en juist daardoor krachtig verteld wordt. Deed erg denken aan ‘Lampje’ en ‘Films die nergens draaien’ door het magisch-realistische sfeertje van een kind dat in haar bubbel zit waarin alles mogelijk lijkt. Prachtig portret van onschuld, onbegrip, wanhopig hopen en oneindig je best doen voor dingen waar je niets aan kunt doen. Mijn hart brak een paar keer, maar ik heb het met een grote glimlach uitgelezen. Klein minpunt: er had nog wel een redactieronde overheen gemogen om het Vlaamse taalgebruik iets toegankelijker te maken voor de Nederlands lezer.
Weer een typisch Griet op de Beeck verhaal waar je hard van moet grienen. Heel treurig verhaal met pas een beetje liefde in de laatste bladzijden. Maar soms uitspraken dat ik denk, volgens mij denkt een kind niet zo (Als haar buurkind elke keer het zandkasteel in elkaar trapt: 'Ze vraagt zich af waarom kleine kinderen altijd meer van hetzelfde willen. Misschien omdat weten wat komt goed voelt.'). Dat vond ik het boek minder goed maken, maar misschien is dat wel iets wat bij kinderboeken hoort. Die lees ik nooit, dus ik weet dat niet. Haar oma zou ik graag ontmoeten. Erika ook.