Πώς αντιλαμβάνονται οι συγγραφείς τον έρωτα και το καλοκαίρι; Είναι μόνο αυτό που καταγράφεται, ή κάτι πέρα απ’ τις λέξεις, κάτι που οδηγεί στην ψυχή;
Ερωτευόμαστε τον άλλο ή κάτι φανταστικό; Αν το πλάσμα που ερωτευόμαστε είναι ένας καθρέφτης του εαυτού μας, τι συμβαίνει όταν οι αντανακλάσεις γίνονται κείμενο; Πώς καταγράφονται, αφού στη γραφή το αντικείμενο του πόθου δεν είναι πλάσμα υπαρκτό, σωματοποιημένο, αλλά μόνο λέξεις;
Στον συλλογικό αυτό τόμο σαράντα εννιά συγγραφείς αντιμετωπίζουν το διπλό θέμα ως εφαλτήριο για κείμενα ιστορικά, βιωματικά, σουρεαλιστικά, ψυχαναλυτικά, θεατρικά αλλά και πολιτικά, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Οι ιστορίες τους μοιάζουν με ορθάνοιχτα παράθυρα του ίδιου σπιτιού, όπου εμπεριέχεται ολόκληρη η ελληνική πραγματικότητα. Αποπνέουν τρυφερότητα, νοσταλγία, λαχτάρα, πίκρα, αγωνία, αθωότητα, πόνο, χαρά, μοναξιά, ελπίδα και αμέτρητα άλλα συναισθήματα. Αόρατο υφάδι συνδέει τις λέξεις χαρίζοντάς μας ένα εντυπωσιακό πανόραμα, όπου ο έρωτας και το καλοκαίρι ανασύρουν μνήμες που μας ελκύουν και μας λυτρώνουν.
Τα έσοδα από τα δικαιώματα του βιβλίου θα δοθούν στους «Γιατρούς του Κόσμου – Ελληνική Αντιπροσωπεία».
Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης κατάγεται από την Λέσβο και γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Σπούδασε τις επιστήμες της Παιδαγωγικής και της Θεολογίας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μπέρμιχαμ και μετεκπαιδεύτηκε στο Μόναχο. Εργάστηκε ως δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση για μια τριακονταετία. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και έχει δημοσιεύσει αρκετά διηγήματα, δοκίμια, ποιήματα, κριτικές βιβλίων και συνεντεύξεις με συγγραφείς σε διάφορα βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα Αλβανικά, στα Γερμανικά και στα Ισπανικά. Από το 2002 ζει στο Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας.
Θερινοί έρωτες είναι ο τίτλος του συλλογικού τόμου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη, σε επιμέλεια του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη και της Μπελίκας Κουμπαρέλη. Τα διηγήματα 47 Ελλήνων καταξιωμένων συγγραφέων απαρτίζουν την ανθολογία. Όπως δηλώνει και ο τίτλος, οι έρωτες, και συγκεκριμένα οι θερινοί, είναι ο θεματικός κύκλος. Ο θερινός έρωτας εμπεριέχει το στοιχείο της τυχαιότητας, είναι συνήθως σύντομος και εγκιβωτίζεται μέσα στην καλύτερη ―κατά την ταπεινή μου άποψη― εποχή του χρόνου. Κάθε διήγημα διατηρεί ασφαλώς το προσωπικό ύφος του συγγραφέα του κι αυτό δημιουργεί στον αναγνώστη μια βεντάλια συναισθημάτων. Κάθε κείμενο είναι γραμμένο με τον απαραίτητο σεβασμό προς το θέμα, το οποίο και εξυπηρετείται, αναντίρρητα. «Τρυφερότητα, νοσταλγία, λαχτάρα, αθωότητα, πονηριά, πόνος, απογοήτευση, ελπίδα, χαρά, μοναξιά, συγχώρεση και αμέτρητα άλλα συναισθήματα αποτυπώνονται σ’ αυτά τα κείμενα», γράφουν στον πρόλογο οι επιμελητές. Συμφωνώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Μέσα στα κείμενα υπάρχει εκείνη η γλυκύτητα του απαγορευμένου, που προσφέρει ο παράνομος έρωτας κι η απιστία. Ο έρωτας εντός του γάμου, προσφέρει μια άλλη προσλαμβάνουσα, καθ’ όλα αποδεκτή. Μια άγρια μορφή του έρωτα, το ανεξέλεγκτο πάθος, που μπορεί να φτάσει στα όρια του εγκλήματος, είναι μια ακόμη έκφανσή του. Αναμφίβολα, η γραφή χωρίς το όνειρο δεν γίνεται να υπάρξει. Όπως επίσης κι ο έρωτας. Το όνειρο, το φαντασιακό, αποτελεί εν πολλοίς ένα από τα στοιχεία που τον ορίζουν και ενδεχομένως τον καθορίζουν. Κι όταν ο έρωτας είναι πραγματικός, απτός και ουσιαστικός, αρκεί και μόνο η εμφάνιση του αγαπημένου προσώπου, για να συνεχίζει να αναπνέει και να ζει. Ο έρωτας, με τους θερινούς έρωτες ως μια υποκατηγορία του, κάνει τον κόσμο να γυρίζει. Χωρίς αυτόν, κι ας ακουστεί υπερβολικό, δεν θα υπήρχε ο κόσμος μας. Κι αν ενδεχομένως υπήρχε, θα ήταν καθ’ όλα πεζός. Πώς μπορείς να πορευτείς σ’ αυτήν τη ζωή χωρίς τον έρωτα;
Έρως και θέρος. Δύο εξολοκλήρου συνυφασμένες και αδιάλυτα πλεγμένες μεταξύ τους έννοιες, αφού στο μυαλό των περισσότερων από εμάς η πιο συχνή εποχή για να συνομιλήσουμε με τον μικρό φτερωτό θεό είναι το καλοκαίρι και, ιδίως, η διάρκεια των θερινών μας διακοπών. Το βιβλίο Θερινοί έρωτες, είναι, επομένως, ακριβώς αυτό: η συλλογή σαράντα εννέα διηγημάτων καταξιωμένων Ελλήνων λογοτεχνών που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2021 από τις εκδόσεις Καστανιώτη υπό την επιμέλεια δύο συγγραφέων, του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη και της Μπελίκας Κουμπαρέλη.
Επιπροσθέτως, οι συμμετέχοντες συγγραφείς, οι επιμελητές και ο εκδότης αποφάσισαν να διαθέσουν τα έσοδα από τα δικαιώματα αυτού του βιβλίου στην ελληνική αντιπροσωπεία της οργάνωσης "Γιατροί του Κόσμου". Οι αναγνώστες έχουν, επομένως, έναν ακόμη καλό λόγο, για να προμηθευτούν το εν λόγω πόνημα. Όπως μας ομολογούν οι δύο επιμελητές στον πρόλογο του βιβλίου τους, η ιδέα για τον συλλογικό αυτόν τόμο με το ανάλαφρο και χαρούμενο θέμα, γεννήθηκε εν μέσω μίας περιόδου μεγάλης απαισιοδοξίας, κατά την περίοδο, δηλαδή, της πρώτης καραντίνας, τον Μάρτιο του 2020. Πρόθεση των επιμελητών, στους οποίους ανήκει και η σύλληψη της ιδέας για την πραγματοποίηση του συγκεκριμένου πονήματος, ήταν ακριβώς αυτή: να δώσουν μία νότα αισιοδοξίας στην αβέβαιη, και πολλές φορές ζοφερή, καθημερινότητα της πανδημίας, που θα μας κάνει να ταξιδέψουμε σε ηλιόλουστες παραλίες και γαλαζοπράσινες θάλασσες. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες των επιμελητών. Έλαβαν διηγήματα πολυποίκιλα και ετερόκλητα μεταξύ τους από τους συγγραφείς που ανταποκρίθηκαν άμεσα στο κάλεσμά τους, τα οποία διατηρούσαν, όμως, μεταξύ τους, ένα κοινό: όλα διαδραματίζονταν εν μέσω του θέρους και είχαν ως επίκεντρο πάνω απ' όλα τον άνθρωπο, τον έρωτα και τα συναισθήματά του. Ο χρόνος στα διηγήματα -πλην του θέρους, το οποίο θεωρείται αυτονόητο- συνήθως είναι απροσδιόριστος ή παροντικός, με ελάχιστα μόνο από τα διηγήματα να διαδραματίζονται στην εποχή του Ελληνικού Εμφυλίου, τη δεκαετία, δηλαδή, του 1940. Η υπόλοιπη κριτική στον Ελεύθερο Τύπο