What do you think?
Rate this book
Η αηδονόπιτα
Η αηδονόπιτα
είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα περιπέτειας, πρωταρχικά όμως είναι ένα βιβλίο για τον έρωτα και την ελευθερία.
Η περιήγηση ενός Αμερικανού φιλέλληνα στον κόσμο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είναι η αφορμή για να ανασυσταθεί στα μάτια του αναγνώστη ο ελληνικός κόσμος του πρώιμου 19ου αιώνα, ο κόσμος του εμπορίου στα λιμάνια και στις ευρωπαϊκές παροικίες, ο κόσμος των γραμμάτων της Εσπερίας, η ελληνική φιλοκαλία και παράδοση, αλλά και ο βρόντος των όπλων του ξεσηκωμού.
Ο Γκάμπριελ Θάκερεϊ Λίντον, σπουδαστής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας, ύστερα από έναν πικρό και ατελέσφορο έρωτα αποφασίζει να περάσει τον ωκεανό συνεπαρμένος από το πνεύμα των ταξιδιών του Μπάιρον. Περνώντας από τα πιο βασικά μεσογειακά λιμάνια και καθώς αναζητά τους χάρτινους Έλληνες των βιβλίων του, η ρότα του ταξιδιού φέρνει τον νεαρό Αμερικανό στη Νάξο και από εκεί στη Θεσσαλονίκη την εποχή που η πόλη δοκιμάζεται σκληρά από έναν πολύμηνο κύκλο αίματος και τρομοκρατίας. Από εκεί μια καινούρια περιπλάνηση ξεκινά, στεριανή αυτήν τη φορά, στα λημέρια του Ολύμπου, στον Θεσσαλικό κάμπο, στον Ασπροπόταμο, στα αρματολίκια της Ρούμελης ως και στο έγκλειστο Μεσολόγγι. Περνούν έτσι πέντε χρόνια δράσης, στοχασμού αλλά και ενός τυραννικού έρωτα, που, εκτός από τη κύρια αφήγηση, περιγράφονται και μέσα από τις σελίδες ενός ημερολογίου, το οποίο και καταλήγει σημαντικό στα επόμενα χρόνια. Στις σελίδες του περνούν και καταγράφονται με το άρωμα του ρομαντισμού ο Μπάιρον, ο Ανώνυμος ο Έλληνας, συγγραφέας της Ελληνικής Νομαρχίας, γνωστοί αρματολοί, οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, πιο πολύ όμως καταγράφεται μια εσωτερική ζωή, ένας φιλοσοφικός σπαραγμός για την ανθρώπινη μοίρα και την αναζήτηση του Θεού.
Η αηδονόπιτα ήταν μια φράση των Ελλήνων εκείνης της εποχής που δήλωνε το ανέφικτο, το άπιαστο ιδανικό της ομορφιάς, τη ραχοκοκαλιά των ονείρων και τη σχέση τους με το αδύναμο του ανθρώπου. Το μυθιστόρημα χρησιμοποιεί αυτήν τη λέξη όχι ως χλεύη κατά του οράματος αλλά πιο πολύ ως υπόσχεση στην ανθρώπινη μοίρα πως δικαιούται ένα κομμάτι στην ελπίδα.
Η περιήγηση ενός Αμερικανού φιλέλληνα στον κόσμο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είναι η αφορμή για να ανασυσταθεί στα μάτια του αναγνώστη ο ελληνικός κόσμος του πρώιμου 19ου αιώνα, ο κόσμος του εμπορίου στα λιμάνια και στις ευρωπαϊκές παροικίες, ο κόσμος των γραμμάτων της Εσπερίας, η ελληνική φιλοκαλία και παράδοση, αλλά και ο βρόντος των όπλων του ξεσηκωμού.
Ο Γκάμπριελ Θάκερεϊ Λίντον, σπουδαστής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας, ύστερα από έναν πικρό και ατελέσφορο έρωτα αποφασίζει να περάσει τον ωκεανό συνεπαρμένος από το πνεύμα των ταξιδιών του Μπάιρον. Περνώντας από τα πιο βασικά μεσογειακά λιμάνια και καθώς αναζητά τους χάρτινους Έλληνες των βιβλίων του, η ρότα του ταξιδιού φέρνει τον νεαρό Αμερικανό στη Νάξο και από εκεί στη Θεσσαλονίκη την εποχή που η πόλη δοκιμάζεται σκληρά από έναν πολύμηνο κύκλο αίματος και τρομοκρατίας. Από εκεί μια καινούρια περιπλάνηση ξεκινά, στεριανή αυτήν τη φορά, στα λημέρια του Ολύμπου, στον Θεσσαλικό κάμπο, στον Ασπροπόταμο, στα αρματολίκια της Ρούμελης ως και στο έγκλειστο Μεσολόγγι. Περνούν έτσι πέντε χρόνια δράσης, στοχασμού αλλά και ενός τυραννικού έρωτα, που, εκτός από τη κύρια αφήγηση, περιγράφονται και μέσα από τις σελίδες ενός ημερολογίου, το οποίο και καταλήγει σημαντικό στα επόμενα χρόνια. Στις σελίδες του περνούν και καταγράφονται με το άρωμα του ρομαντισμού ο Μπάιρον, ο Ανώνυμος ο Έλληνας, συγγραφέας της Ελληνικής Νομαρχίας, γνωστοί αρματολοί, οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, πιο πολύ όμως καταγράφεται μια εσωτερική ζωή, ένας φιλοσοφικός σπαραγμός για την ανθρώπινη μοίρα και την αναζήτηση του Θεού.
Η αηδονόπιτα ήταν μια φράση των Ελλήνων εκείνης της εποχής που δήλωνε το ανέφικτο, το άπιαστο ιδανικό της ομορφιάς, τη ραχοκοκαλιά των ονείρων και τη σχέση τους με το αδύναμο του ανθρώπου. Το μυθιστόρημα χρησιμοποιεί αυτήν τη λέξη όχι ως χλεύη κατά του οράματος αλλά πιο πολύ ως υπόσχεση στην ανθρώπινη μοίρα πως δικαιούται ένα κομμάτι στην ελπίδα.
600 pages, Paperback
First published April 23, 2008
About the author
Ισίδωρος Ζουργός
13 books400 followersΟ Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε Παιδαγωγικά και υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Έχει δυο παιδιά και σήμερα εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορα περιοδικά δημοσιεύοντας ποίηση και πεζογραφία, καθώς και βιβλιογραφικά κριτικά σημειώματα. Έχει επίσης ασχοληθεί με θέματα διδασκαλίας της λογοτεχνίας στο δημοτικό σχολείο και ιστορίας της εκπαίδευσης. Το 1996 συμμετείχε στη συλλογική έκδοση κειμένων για την εκπαίδευση, με τον τίτλο "Αναπνέοντας κιμωλία -γραφές εκπαιδευτικών", από τις εκδόσεις Σαββάλα.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 70 reviews
August 26, 2017
ΑΗΔΟΝΟΠΙΤΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟ ΑΠΙΑΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ.
"Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνοντ’ οι στοχασμοί τους.
Τους λέει μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους,
αγάπη κι έρωτας καλού τα σπλάχνα τους τινάζουν.
Τα σπλάχνα τους κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν.
Γλυκιά κι ελεύθερ’ η ψυχή σαν να `τανε βγαλμένη
κι υψώναν με χαμόγελο την όψη τη φθαρμένη".
Ο αιώνιος έρωτας και η επανάσταση για ελευθερία και δημοκρατία είναι οι στοχασμοί αυτού του βιβλίου.
Η "αηδονόπιτα" είναι το χιμαιρικό,το ανεκπλήρωτο όνειρο που δίνει στόχο και σκοπό στη ζωή. Είναι όλα τα
"θέλω" και τα "πιστεύω" της ανθρώπινης σύστασης που παλεύει να αποκτήσει πνευματική και ψυχική οντότητα, να υπερβεί το αδρανές,να ολοκληρωθεί,και να ζήσει άφθαρτη απο την ύλη, φτιαγμένη με τα υλικά του μύθου και της τέχνης των ονείρων.
Ιστορικό μυθιστόρημα εποχής θεωρείται αυτό το υπέροχο βιβλίο με βαθιές τομές ανυπότακτης αγάπης και ματωμένης ελευθερίας μέσα στην ψυχή του αναγνώστη.
Ανεπίδοτες επιστολές συντάσσουν την αρχή της αφήγησης μας απο έναν νεαρό φιλέλληνα Αμερικάνο ο οποίος εγκαταλείπει την πατρίδα του για να έρθει στην Ελλάδα την εποχή της σκοτεινής και πολυπόθητης επανάστασης του 1821.
Οι επιστολές που δεν διαβάστηκαν ποτέ απευθύνονται στον μεγάλο έρωτα της ψυχής του που αναγκάζεται να εγκαταλείψει και να ξορκίσει με την προσωπική του θυσία.
Η υπέρβαση του είναι ο ερχομός του στην Ελλάδα της φρίκης που πνιγόταν απο τον πόνο και το θάνατο της σκλαβιάς.
Η κατακτημένη χώρα τον περιμένει να βοηθήσει στον άνισο αγώνα της επανάστασης και του κάνει δώρο φιλοξενίας έναν μεγαλύτερο έρωτα. Τον έρωτα της ζωής του.
Οι αρχαίοι θεοί και ο πολιτισμός του σύμπαντος που ταξίδεψαν στον ονειρόκοσμο και ξέμειναν για πάντα στην Ελλάδα μάγεψαν τον νεαρό Γκάμπριελ,που είχε κλασική ελληνική μόρφωση και παιδεία.
Ο Γκάμπριελ φτάνει στην Νάξο το 1822 και αρχίζει ταξίδι και επιστολές αφηγηματικής περιγραφής με προορισμό την ελευθερία του έθνους και τον έρωτα. Παράλληλα πάθη. Παράλληλα γεγονότα μεταξύ μύθου και σκληρού ρεαλισμού. Παράλληλη αναζήτηση ελπίδας και ονείρου. Παράλληλα και ουσιώδη τα ιδανικά και ο θάνατος.
Θα συναντήσει έναν λαό που ξεπερνάει τη φαντασία του. Μια χώρα που έχει μνήμες αλλά έχει και μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις.
Θα συναντήσει την βαρβαρότητα των Οθωμανών και την βία και τις συγκρούσεις ανάμεσα στους αγωνιστές για την πατρίδα και τους επαναστατημένους επαγγελματίες για την συγκρότηση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Θα απογοητευτεί απο το ρόλο και τις διαθέσεις των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στον αγώνα.
Θα αναρωτηθεί για το ποια "δημοκρατία" θαύμασε και σε ποια "ελευθερία" παραδόθηκε.
Θα πολεμήσει στο Μεσολόγγι. Θα γνωρίσει μεγάλες μορφές του αγώνα ( τονΚαραϊσκάκη, τον Λόρδο Βύρωνα,τον "ΑνώνυμοΈλληνα", τον άγνωστο συγγραφέα της "Ελληνικής Νομαρχίας") και θα αγαπηθεί πολύ απο τους Έλληνες,θα γίνει ο Γαβρίλης τους...
Θα γίνει και ο κυνηγός αηδονιών για μια όμορφη Ελληνίδα που θα την αναζητήσει με σπαραγμό στο ετοιμοθάνατο Μεσολόγγι λίγο πριν την τραγική και ηρωική έξοδο των ελεύθερων πολιορκημένων.
Εξαιρετική γραφή και θαυμαστή χρήση της γλωσσικής έκφρασης. Απόλυτη φυσικότητα χωρίς χρηστικές υπερβολές και επισημάνσεις ιστορικής βαρύτητας.
Κορυφαία η προσέγγιση προς τον αναγνώστη και η παραστατικότητα των γεγονότων.
Νιώθεις πόνο,φόβο,πείνα,κρύο,ζέστη,απόγνωση- κουράγιο,ελπίδα,πίστη,χαρά,λύπη,αγωνία.
Μυρίζεις μπαρούτι,έλατα,βρεγμένο χώμα,αίμα,δάκρυα,ψωμί,ιδρώτα,θάλασσα,άνθρωπο,
θάνατο.
Βλέπεις κατακτητές,κατακτημένους,μάχες,νεκρούς,ήρωες,
μωρά,γέρους,φωτιά,μαυρίλα,τραγικές στιγμές,φρίκη.
Η "αηδονόπιτα" σε καλεί δραματοποιημένα και ονειρικά σε ομηρικά ταξίδια και ιστορικές εξελίξεις στοχασμού πάνω στην ελευθερία και τον έρωτα.
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς!!
"Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνοντ’ οι στοχασμοί τους.
Τους λέει μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους,
αγάπη κι έρωτας καλού τα σπλάχνα τους τινάζουν.
Τα σπλάχνα τους κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν.
Γλυκιά κι ελεύθερ’ η ψυχή σαν να `τανε βγαλμένη
κι υψώναν με χαμόγελο την όψη τη φθαρμένη".
Ο αιώνιος έρωτας και η επανάσταση για ελευθερία και δημοκρατία είναι οι στοχασμοί αυτού του βιβλίου.
Η "αηδονόπιτα" είναι το χιμαιρικό,το ανεκπλήρωτο όνειρο που δίνει στόχο και σκοπό στη ζωή. Είναι όλα τα
"θέλω" και τα "πιστεύω" της ανθρώπινης σύστασης που παλεύει να αποκτήσει πνευματική και ψυχική οντότητα, να υπερβεί το αδρανές,να ολοκληρωθεί,και να ζήσει άφθαρτη απο την ύλη, φτιαγμένη με τα υλικά του μύθου και της τέχνης των ονείρων.
Ιστορικό μυθιστόρημα εποχής θεωρείται αυτό το υπέροχο βιβλίο με βαθιές τομές ανυπότακτης αγάπης και ματωμένης ελευθερίας μέσα στην ψυχή του αναγνώστη.
Ανεπίδοτες επιστολές συντάσσουν την αρχή της αφήγησης μας απο έναν νεαρό φιλέλληνα Αμερικάνο ο οποίος εγκαταλείπει την πατρίδα του για να έρθει στην Ελλάδα την εποχή της σκοτεινής και πολυπόθητης επανάστασης του 1821.
Οι επιστολές που δεν διαβάστηκαν ποτέ απευθύνονται στον μεγάλο έρωτα της ψυχής του που αναγκάζεται να εγκαταλείψει και να ξορκίσει με την προσωπική του θυσία.
Η υπέρβαση του είναι ο ερχομός του στην Ελλάδα της φρίκης που πνιγόταν απο τον πόνο και το θάνατο της σκλαβιάς.
Η κατακτημένη χώρα τον περιμένει να βοηθήσει στον άνισο αγώνα της επανάστασης και του κάνει δώρο φιλοξενίας έναν μεγαλύτερο έρωτα. Τον έρωτα της ζωής του.
Οι αρχαίοι θεοί και ο πολιτισμός του σύμπαντος που ταξίδεψαν στον ονειρόκοσμο και ξέμειναν για πάντα στην Ελλάδα μάγεψαν τον νεαρό Γκάμπριελ,που είχε κλασική ελληνική μόρφωση και παιδεία.
Ο Γκάμπριελ φτάνει στην Νάξο το 1822 και αρχίζει ταξίδι και επιστολές αφηγηματικής περιγραφής με προορισμό την ελευθερία του έθνους και τον έρωτα. Παράλληλα πάθη. Παράλληλα γεγονότα μεταξύ μύθου και σκληρού ρεαλισμού. Παράλληλη αναζήτηση ελπίδας και ονείρου. Παράλληλα και ουσιώδη τα ιδανικά και ο θάνατος.
Θα συναντήσει έναν λαό που ξεπερνάει τη φαντασία του. Μια χώρα που έχει μνήμες αλλά έχει και μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις.
Θα συναντήσει την βαρβαρότητα των Οθωμανών και την βία και τις συγκρούσεις ανάμεσα στους αγωνιστές για την πατρίδα και τους επαναστατημένους επαγγελματίες για την συγκρότηση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Θα απογοητευτεί απο το ρόλο και τις διαθέσεις των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στον αγώνα.
Θα αναρωτηθεί για το ποια "δημοκρατία" θαύμασε και σε ποια "ελευθερία" παραδόθηκε.
Θα πολεμήσει στο Μεσολόγγι. Θα γνωρίσει μεγάλες μορφές του αγώνα ( τονΚαραϊσκάκη, τον Λόρδο Βύρωνα,τον "ΑνώνυμοΈλληνα", τον άγνωστο συγγραφέα της "Ελληνικής Νομαρχίας") και θα αγαπηθεί πολύ απο τους Έλληνες,θα γίνει ο Γαβρίλης τους...
Θα γίνει και ο κυνηγός αηδονιών για μια όμορφη Ελληνίδα που θα την αναζητήσει με σπαραγμό στο ετοιμοθάνατο Μεσολόγγι λίγο πριν την τραγική και ηρωική έξοδο των ελεύθερων πολιορκημένων.
Εξαιρετική γραφή και θαυμαστή χρήση της γλωσσικής έκφρασης. Απόλυτη φυσικότητα χωρίς χρηστικές υπερβολές και επισημάνσεις ιστορικής βαρύτητας.
Κορυφαία η προσέγγιση προς τον αναγνώστη και η παραστατικότητα των γεγονότων.
Νιώθεις πόνο,φόβο,πείνα,κρύο,ζέστη,απόγνωση- κουράγιο,ελπίδα,πίστη,χαρά,λύπη,αγωνία.
Μυρίζεις μπαρούτι,έλατα,βρεγμένο χώμα,αίμα,δάκρυα,ψωμί,ιδρώτα,θάλασσα,άνθρωπο,
θάνατο.
Βλέπεις κατακτητές,κατακτημένους,μάχες,νεκρούς,ήρωες,
μωρά,γέρους,φωτιά,μαυρίλα,τραγικές στιγμές,φρίκη.
Η "αηδονόπιτα" σε καλεί δραματοποιημένα και ονειρικά σε ομηρικά ταξίδια και ιστορικές εξελίξεις στοχασμού πάνω στην ελευθερία και τον έρωτα.
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς!!
February 6, 2016
Μόλις διάβασα και την τελευταία σελίδα της «Αηδονόπιτας» θα μπορούσα να πω πολλά, να την αναλύω ώρες. Να μιλάω για την αγάπη του Ζούργου στις περίτεχνες προτάσεις και τις όμορφες λέξεις, για την αδυναμία του να χάνεται στις σκέψεις των ηρώων του πατώντας στοπ στην δράση κάπου κάπου. Οτι στη μέση και εμένα παραλίγο να με κουράσει, αλλά μετά αφέθηκα να διαβάζω με ευχαρίστηση αυτή του την αφηρημένη φλυαρία, γιατί το παραδέχομαι, ήταν τόσο όμορφα γραμμένη. Αλλά το θέμα είναι ένα, ετούτη η περιήγηση στην επαναστατική Ελλάδα, είναι το καλύτερο έργο που έχω διαβάσει έως τώρα από σύγχρονο Έλληνα μυθιστοριογράφο!
July 4, 2017
Οι διθυραμβικές κριτικές που βλέπουμε στα βιβλία του Ζουργού, του ανήκουν δικαίως. Δεν είχα διαβάσει κάποιο βιβλίο του στο παρελθόν, αλλά από όλους είχα ακούσει τα καλύτερα. Η ιστορία της επανάστασης των Ελλήνων, δοσμένη μέσα από τα μάτια ενός Αμερικανού φιλέλληνα, που ήρθε για να πολεμήσει στο πλευρό τους. Δεν θα πρωτοτυπήσω, ομολογώντας ότι το σημείο που αναφέρεται στο Μεσολόγγι, είναι το αγαπημένο μου. Αν και ιστορικό μυθιστόρημα, προσωπικά δεν με κούρασε με περιττές ιστορικές αναφορές και λεπτομέρειες.
5 αστέρια με όλη μου την καρδιά στον λογοτέχνη κύριο Ζουργό.
5 αστέρια με όλη μου την καρδιά στον λογοτέχνη κύριο Ζουργό.
December 27, 2014
Ότι και να γράψω γι' αυτό τι βιβλίο φοβάμαι πως θα το αδικήσω, γι' αυτό θα γράψω ένα λιτό με γοήτευσε και αυτό περικλείει τα πάντα.
March 17, 2018
Ενα ιστορικο μυθιστορημα που διαβαζεται απνευστι! Ο Ισιδωρος Ζουργος, γνωστης της ιστοριας κ της μυθολογιας παραθετει με γλαφυρο τροπο τα γεγονοτα της Ελληνικης Επαναστασης. Συνδυαζει αριστα την ιστορια με τη μυθοπλασια. Ειναι εκδηλη η συνεχης αναζητηση της ελευθεριας απο τις πρωτες κιολας σελιδες. Καθηλωτικη η ενοτητα της μαχης του Μεσολογγιου! Σε ολη τη διαρκεια της περιγραφης ερχονταν στο μυαλο μου στιχοι. Στιχοι γνωστοι, στιχοι που σε κανουν να δακρυζεις, στιχοι που σε κανουν να αναρωτιεσαι κ να φωναζεις 《ΓΙΑΤΙ》. Γιατι να γινεται πολεμος; Παρασερνει στη δυνη του τοσα θυματα; Χτυπαει αλυπητα και ξαφνικα την "πορτα" μιας χωρας και σκορπαει τον ολεθρο. 《Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει.
"Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω `γώ στο χέρι;
Οπού συ μου `γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει"》.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει.
"Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω `γώ στο χέρι;
Οπού συ μου `γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει"》.
March 16, 2017
ΘΑ ΦΑΩ ΝΤΟΜΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ!ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ!
Ένα βιβλίο που τα έχει όλα στο"πολύ": πολλοί χαρακτήρες, πολλοί τόποι, πολλά αφηγηματικά μέσα, πολύ συναίσθημα..... πολλά λόγια (!!!).
Ας το πάρουμε εξ'αρχής. Πρόκειται για το ταξίδι ενός Αμερικάνου διανοούμενου, του Γκάμπριελ, στην Ελλάδα του 1821 με σκοπό πρώτον, να ξεχάσει τον έρωτά του για την Ελίζαμπεθ και δεύτερον, να πολεμήσει υπέρ της ελευθερίας των Ελλήνων. Ξεκινάει, λοιπόν, και γράφει ένα ημερολόγιο/γράμμα (και καλά) προς την Ελίζαμπεθ. Η αφήγηση εναλλάσσεται ανά κεφάλαιο από α'πρόσωπη (ημερολογιακή γραφή) σε γ'πρόσωπη με εξωκειμενικό αφηγητή. Πάει καλά ως εδώ, αυτό ακούγεται ενδιαφέρον ε;
Στην πορεία του,λοιπόν, ο Γαβριήλ ερωτεύεται, πολεμάει, ναυαγεί, πληγώνεται, ζει,μάχεται και συμμετέχει στην Έξοδο του Μεσολογγίου.
Το πώς κατάφερε ο Ζουργός, με όλη αυτή τη λογοτεχνικότητα του κειμένου (είναι άψογος τεχνίτης του λόγου!) και έτρεψε μία απείρως ενδιαφέρουσα ιστορία σε κάτι τόσο βαρετό, πραγματικά δε θα μπορέσω ποτέ να το καταλάβω.
Καταρχάς, ο πρωταγωνιστής μας απ' την αρχή μέχρι και τα μέσα περίπου του βιβλίου-εκεί που τον βρίσκουν τα ατελείωτα ζόρια- μιλάει μόνο μέσω τον βιβλίων. Το είπα και σε ένα σχόλιο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης: "Ο ορισμός της διακειμενικότητας. Βαρέθηκα να διαβάζω αναφορές στο child Harold και την Ιλιάδα".
Στη μέση του βιβλίου γίνεται μια τεράστια κοιλιά, με λίγες μόνο δραματικές σκηνές και ουσιαστικά το καλό κομμάτι ξεκινάει απ' τη σελίδα 460 πάνω-κάτω.
Στα θετικά μπορώ να συμπεριλάβω τρία πράγματα:
1) την εξέλιξη του χαρακτήρα του Γαβριήλ, ο οποίος από ένας ονειροπαρμένος νέος, που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν ο Μπαϋρον, έγινε ΠΟΛΕΜΙΣΤΉΣ, προσγειώθηκε στην ��μή πραγματικότητα των όπλων, έπρεπε να επιβιώσει, να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της Ελευθερίας και να προστατέψει την αγαπημένη του.
2) τον χαρακτήρας του Γιαννακού. Έχω καιρό να συναντήσω τόσο αξιολάτρευτο ενήλικα σε βιβλίο-τον πόνεσα, τον αγάπησα, τον λυπήθηκα, συγκινήθηκα....<3
3)την αφήγηση των τελευταίων μηνών του Μεσολογγίου: ρεαλιστική, πικρή, παραστατική.
Ταλαντεύομαι ανάμεσα στα 2 και 3 αστεράκια. Ας πούμε 2,5* να είμαστε εντάξει.
Ένα βιβλίο που τα έχει όλα στο"πολύ": πολλοί χαρακτήρες, πολλοί τόποι, πολλά αφηγηματικά μέσα, πολύ συναίσθημα..... πολλά λόγια (!!!).
Ας το πάρουμε εξ'αρχής. Πρόκειται για το ταξίδι ενός Αμερικάνου διανοούμενου, του Γκάμπριελ, στην Ελλάδα του 1821 με σκοπό πρώτον, να ξεχάσει τον έρωτά του για την Ελίζαμπεθ και δεύτερον, να πολεμήσει υπέρ της ελευθερίας των Ελλήνων. Ξεκινάει, λοιπόν, και γράφει ένα ημερολόγιο/γράμμα (και καλά) προς την Ελίζαμπεθ. Η αφήγηση εναλλάσσεται ανά κεφάλαιο από α'πρόσωπη (ημερολογιακή γραφή) σε γ'πρόσωπη με εξωκειμενικό αφηγητή. Πάει καλά ως εδώ, αυτό ακούγεται ενδιαφέρον ε;
Στην πορεία του,λοιπόν, ο Γαβριήλ ερωτεύεται, πολεμάει, ναυαγεί, πληγώνεται, ζει,μάχεται και συμμετέχει στην Έξοδο του Μεσολογγίου.
Το πώς κατάφερε ο Ζουργός, με όλη αυτή τη λογοτεχνικότητα του κειμένου (είναι άψογος τεχνίτης του λόγου!) και έτρεψε μία απείρως ενδιαφέρουσα ιστορία σε κάτι τόσο βαρετό, πραγματικά δε θα μπορέσω ποτέ να το καταλάβω.
Καταρχάς, ο πρωταγωνιστής μας απ' την αρχή μέχρι και τα μέσα περίπου του βιβλίου-εκεί που τον βρίσκουν τα ατελείωτα ζόρια- μιλάει μόνο μέσω τον βιβλίων. Το είπα και σε ένα σχόλιο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης: "Ο ορισμός της διακειμενικότητας. Βαρέθηκα να διαβάζω αναφορές στο child Harold και την Ιλιάδα".
Στη μέση του βιβλίου γίνεται μια τεράστια κοιλιά, με λίγες μόνο δραματικές σκηνές και ουσιαστικά το καλό κομμάτι ξεκινάει απ' τη σελίδα 460 πάνω-κάτω.
Στα θετικά μπορώ να συμπεριλάβω τρία πράγματα:
1) την εξέλιξη του χαρακτήρα του Γαβριήλ, ο οποίος από ένας ονειροπαρμένος νέος, που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν ο Μπαϋρον, έγινε ΠΟΛΕΜΙΣΤΉΣ, προσγειώθηκε στην ��μή πραγματικότητα των όπλων, έπρεπε να επιβιώσει, να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της Ελευθερίας και να προστατέψει την αγαπημένη του.
2) τον χαρακτήρας του Γιαννακού. Έχω καιρό να συναντήσω τόσο αξιολάτρευτο ενήλικα σε βιβλίο-τον πόνεσα, τον αγάπησα, τον λυπήθηκα, συγκινήθηκα....<3
3)την αφήγηση των τελευταίων μηνών του Μεσολογγίου: ρεαλιστική, πικρή, παραστατική.
Ταλαντεύομαι ανάμεσα στα 2 και 3 αστεράκια. Ας πούμε 2,5* να είμαστε εντάξει.
December 6, 2018
Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Γκάμπριελ Λίντον, Αμερικανός που έρχεται το 1821 στην Ελλάδα αποφασισμένος να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων στηρίζοντας την προσπάθειά τους για τη δημιουργία ελεύθερου ελληνικού κράτους.
Όλο το βιβλίο είναι μια πολύ δυνατή περιγραφή της καθημερινότητας των Ελλήνων της εποχής. Υπάρχουν ωραίες περιγραφές των κοινωνικών συνθηκών, των εθίμων, του ρουχισμού, ακόμη και του τρόπου με τον οποίο γινόταν τα ταξίδια.
Ειδικά το τμήμα του βιβλίου όπου ο Γκάμπριελ βρίσκεται στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και πολεμά εναντίον των Τούρκων έχει πολύ δυνατές σκηνές. Περιγράφει καταπληκτικά την ατμόσφαιρα του πολέμου με τον τρόπο που γινόταν εκείνη την εποχή, την αγωνία για την τροφή και το νερό αλλά και την αγάπη και την αλληλεγγύη μεταξύ των πολιορκημένων.
Σημαντικό ρόλο στην πλοκή παίζει και ο έρωτας, η αγάπη είναι στην ουσία η δύναμη που καθοδηγεί τον Γκάμπριελ και είναι η αιτία για τις περισσότερες κινήσεις του.
Ο Ζούργος είναι σίγουρα ένας από τους συγγραφείς που έχει πολύ δυνατό τρόπο γραφής. Η κάθε λέξη είναι ιδανική και χρησιμοποιείται στο σωστό σημείο και σε απόλυτη αρμονία και δέσιμο με την επόμενη, οπότε χαίρεσαι πραγματικά να διαβάζεις και δεν κουράζεσαι καθόλου. Επιπρόσθετα, στο συγκεκριμένο βιβλίο έχει γίνει εξαιρετική ενσωμάτωση των ιστορικών γεγονότων στην πλοκή και εξαιρετική ανάλυση των συναισθημάτων και του χαρακτήρα των δύο βασικών πρωταγωνιστών
https://kiallovivlio.blogspot.com/
Όλο το βιβλίο είναι μια πολύ δυνατή περιγραφή της καθημερινότητας των Ελλήνων της εποχής. Υπάρχουν ωραίες περιγραφές των κοινωνικών συνθηκών, των εθίμων, του ρουχισμού, ακόμη και του τρόπου με τον οποίο γινόταν τα ταξίδια.
Ειδικά το τμήμα του βιβλίου όπου ο Γκάμπριελ βρίσκεται στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και πολεμά εναντίον των Τούρκων έχει πολύ δυνατές σκηνές. Περιγράφει καταπληκτικά την ατμόσφαιρα του πολέμου με τον τρόπο που γινόταν εκείνη την εποχή, την αγωνία για την τροφή και το νερό αλλά και την αγάπη και την αλληλεγγύη μεταξύ των πολιορκημένων.
Σημαντικό ρόλο στην πλοκή παίζει και ο έρωτας, η αγάπη είναι στην ουσία η δύναμη που καθοδηγεί τον Γκάμπριελ και είναι η αιτία για τις περισσότερες κινήσεις του.
Ο Ζούργος είναι σίγουρα ένας από τους συγγραφείς που έχει πολύ δυνατό τρόπο γραφής. Η κάθε λέξη είναι ιδανική και χρησιμοποιείται στο σωστό σημείο και σε απόλυτη αρμονία και δέσιμο με την επόμενη, οπότε χαίρεσαι πραγματικά να διαβάζεις και δεν κουράζεσαι καθόλου. Επιπρόσθετα, στο συγκεκριμένο βιβλίο έχει γίνει εξαιρετική ενσωμάτωση των ιστορικών γεγονότων στην πλοκή και εξαιρετική ανάλυση των συναισθημάτων και του χαρακτήρα των δύο βασικών πρωταγωνιστών
https://kiallovivlio.blogspot.com/
September 17, 2016
Έχω τελειώσει τρεις μέρες αυτό το βιβλίο αλλά ακόμα δεν μπορώ να το αφήσω απο τα χέρια μου. Το ανοίγω συνέχεια και διαβάζω τις πιο αγαπημένες μου φράσεις. Αν είχε το goodreads δέκα αστεράκια θα το βαθμολογούσα άνετα και με τα δέκα!
September 7, 2022
Ένας Αμερικάνος, γοητευμένος από την αρχαία Ελλάδα και την επανάσταση του 1821 ξεκινά για την Ελλάδα να πάρει μέρος στον πόλεμο. Η αφήγηση ανά κεφάλαιο γίνεται από τον ίδιο, σε πρώτο πρόσωπο σε μορφή ημερολογίου και παράλληλα τα υπόλοιπα γεγονότα και χαρακτήρες σε τρίτο πρόσωπο. Οι δυο μέθοδοι αφήγησης αλλάζουν ύφος και γλώσσα. Έξυπνη η επιλογή του συγγραφέας να περιγράψει τα γεγονότα του ‘21 μέσα από την ματιά ενός ξένου. Η βασική μου ένσταση είναι ότι κάπου στα μέσα του βιβλίου έκανε κοιλιά και βαρέθηκα λίγό. Από τα πιο συγκλονιστικά σημεία το πολιορκημένο Μεσολόγγι.
March 3, 2019
Όλα τα αστέρια τ΄ ουρανού θα έδινα σε αυτό το βιβλίο..πέντε είναι πολύ λίγα! Κύριε Ισίδωρε σας ευχαριστώ γι'αυτήν την μοναδική εμπειρία ανάγνωσης!Υποκλίνομαι στο συγγραφικό σας ταλέντο,αυτό το αριστούργημα θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου! Εύχομαι όλοι οι Έλληνες να ζήσουν την Αηδονόπιτα διαβάζοντας την και να τους ταξιδέψει-μαγέψει όπως ταξίδεψε-μάγεψε και μένα.. Καλή ανάγνωση.
April 23, 2021
Ο Ισίδωρος Ζουργός δεν χρειάζεται συστάσεις ούτε μακροσκελείς κριτικές από εμένα. Είναι γνωστό ότι η πένα του καθηλώνει και οι λέξεις, οι προτάσεις του, μαγεύουν.
Όπως και με τα άλλα βιβλία του, έτσι και με αυτό ένιωθα ένα περίεργο αίσθημα νοσταλγίας κατά την διάρκεια της ανάγνωσης. Όταν το τελείωσα το αίσθημα αυτό ήταν ακόμη πιο έντονο.
...
Αν το βιβλίο δεν σας κρατήσει από τις πρώτες σελίδες (σίγουρα θα σας κρατήσει), κάντε υπομονή μέχρι τα γεγονότα του Μεσολογγίου. Πρόκειται για μοναδική αναγνωστική εμπειρία.
Όπως και με τα άλλα βιβλία του, έτσι και με αυτό ένιωθα ένα περίεργο αίσθημα νοσταλγίας κατά την διάρκεια της ανάγνωσης. Όταν το τελείωσα το αίσθημα αυτό ήταν ακόμη πιο έντονο.
...
Αν το βιβλίο δεν σας κρατήσει από τις πρώτες σελίδες (σίγουρα θα σας κρατήσει), κάντε υπομονή μέχρι τα γεγονότα του Μεσολογγίου. Πρόκειται για μοναδική αναγνωστική εμπειρία.
March 12, 2015
Είχα διαβάσει τον Βίο του Ματίας Αλμοσίνο και πίστευα ότι είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο από θέμα γραφής, έρευνας, υπόθεσης. Μέχρι που διάβασα την Αηδονόπιτα και ανακάλυψα ότι ο Ζουργούς έχει γράψει ένα ακόμα καλύτερο βιβλίο! Διαβάστε το, για να ζήσετε την έξοδο του Μεσσολογγίου, τους κλέφτες της Μακεδονίας, τις προσπάθειες της Φιλικής Εταιρείας, να ξαναθυμηθείτε τον Λόρδο Μπάιρον και τους φιλέλληνες. Όλα γραμμένα με ιδιαίτερη ποίηση και στοργή.
April 16, 2018
Γενικά τα βιβλία που περιγράφουν μεγάλους έρωτες δε μου αρέσουν, τα αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι.
Το ιστορικό πλαίσιο όμως στο οποίο ο έρωτας τοποθετείται σε αυτό το βιβλίο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Μου άρεσε πολύ η ιστορία παρότι έχω 2-3 ενστάσεις για το ρεαλιστικό του πράγματος και παρότι θα μπορούσε το βιβλίο να είναι κατά τι μικρότερο.
Το κομμάτι που αφορά το Μεσολόγγι είναι απλά συγκλονιστικό.
Το ιστορικό πλαίσιο όμως στο οποίο ο έρωτας τοποθετείται σε αυτό το βιβλίο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Μου άρεσε πολύ η ιστορία παρότι έχω 2-3 ενστάσεις για το ρεαλιστικό του πράγματος και παρότι θα μπορούσε το βιβλίο να είναι κατά τι μικρότερο.
Το κομμάτι που αφορά το Μεσολόγγι είναι απλά συγκλονιστικό.
March 3, 2015
Εκπληκτική ιστορία, σε βάζει στο κλίμα της εποχής του '21. Πολύ φιλόδοξη και αξιόλογη προσπάθεια. Πολύ καλοδουλεμένη γλώσσα επίσης. Και το ότι καταπιάνεται με το θέμα του '21 και ειδικά του Μεσσολογγίου είναι από μόνο του πολύ ενδιαφέρον. Αξίζει σίγουρα να διαβαστεί.
Του είχα δώσει 5 αστέρια όταν το τελείωσα πριν καιρό, συνεπαρμένος από την ιστορία. Τώρα που το έπιασα πάλι να το ξεφυλλίσω συνειδητοποιώ ότι δεν εκπληρώνει το βασικό μου κριτήριο για ένα αριστούργημα, που είναι το να μπορεί να ξαναδιαβαστεί.
Η βασική μου ένσταση είναι η έλλειψη αφηγηματικής οικονομίας. Η περιγραφικότητα που φτάνει στα όρια της φλυαρίας ορισμένες φορές. Αυτό είναι πρόβλημα όταν έχεις μια τόσο δυνατή, επιτυχημένη και αγωνιώδης πλοκή. Σε περιγραφές σκηνών δράσης δεν μπορείς να διακόπτεις τη ροή για να περιγράψεις για νιοστή φορά το πώς ο ήλιος βάφει κόκκινο τον ουρανό στο ηλιοβασίλεμα. Αν ήταν το μισό σε όγκο θα ήταν πολύ καλύτερο. Αυτό δεν αναιρεί όμως την γενική μου άποψη που είναι σίγουρα θετική.
Του είχα δώσει 5 αστέρια όταν το τελείωσα πριν καιρό, συνεπαρμένος από την ιστορία. Τώρα που το έπιασα πάλι να το ξεφυλλίσω συνειδητοποιώ ότι δεν εκπληρώνει το βασικό μου κριτήριο για ένα αριστούργημα, που είναι το να μπορεί να ξαναδιαβαστεί.
Η βασική μου ένσταση είναι η έλλειψη αφηγηματικής οικονομίας. Η περιγραφικότητα που φτάνει στα όρια της φλυαρίας ορισμένες φορές. Αυτό είναι πρόβλημα όταν έχεις μια τόσο δυνατή, επιτυχημένη και αγωνιώδης πλοκή. Σε περιγραφές σκηνών δράσης δεν μπορείς να διακόπτεις τη ροή για να περιγράψεις για νιοστή φορά το πώς ο ήλιος βάφει κόκκινο τον ουρανό στο ηλιοβασίλεμα. Αν ήταν το μισό σε όγκο θα ήταν πολύ καλύτερο. Αυτό δεν αναιρεί όμως την γενική μου άποψη που είναι σίγουρα θετική.
August 5, 2016
Αριστουργηματικό βιβλίο,γεμάτο λυρισμό,βαθύ συναίσθημα και αξίες διάχυτες σε όλες τις σελίδες.Αναφέρεται στην Επανάσταση του '21,μια ιστορική περίοδο που ακόμα βρίσκεται στο σκοτάδι της συνείδησης των Ελλήνων,γεμάτη μύθους.
December 24, 2022
Αισθάνομαι πως μόλις τελείωσα την ανάγνωση μιας ελεγείας… Δεν είχα διαβάσει ξανά Ισίδωρο Ζουργό και έμεινα έκπληκτη με τη λυρική γραφή του! Άραγε, υπάρχουν νέοι Έλληνες συγγραφείς πού γράφουν με αυτή τη μαεστρία; Κι όμως «Η αηδονόπιτα» με βρίσκει στην εκπνοή του 2022 (σχεδόν 14 χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση) για να μου δείξει πως υπάρχουν αριστοτέχνες Έλληνες συγγραφείς και στις μέρες μας!
https://lego-ergo-sum.com/2022/12/24/...
https://lego-ergo-sum.com/2022/12/24/...
March 5, 2024
Για μενα το βιβλίο ήταν εξαιρετικα συγκινητικό στα κεφά��αια που αναφέρονται στην πολιορκία και την έξοδο του Μεσολογγίου.Έχοντας ξεναγηθεί στον Κήπο τω Ηρώων,έχοντας θαυμάσει κειμήλια του αγώνα των έγκλειστων στο Μεσολογγι,έζησα μεσα απο την "αηδονόπιτα",με τρόπο απόλυτα ζωντανό,ολ'αυτά που φαντάστηκα πως έγιναν, ακούγοντας τότε τον ξεναγό.
Κι αν ο τίτλος του βιβλίου σας ξενίζει κάπως και σας κάνει να απορείτε,διαβάζοντας το βιβλίο θα βρείτε την απάντηση και θα καταλάβετε...
Ένας επιπλεον λόγος για να το διαβασετε είναι ο ήπιος τόνος που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να προσεγγίσει τους δυο αντιμαχόμενους λαούς....δεν χρησιμοποιούνται πουθενά εθνικιστικές κορώνες,ούτε υπερβολή στην πατριωτική συνείδηση των ηρώων...
[... η ρηση του Κικερωνα:silent enim leges inter arma,ή,με άλλα λόγια,οι νομοι σιωπούν σε ώρα πολέμου.Για τον Γκαμπριελ Λίντον κάθε πόλεμος ήταν συνώνυμο της αγριότητας...]
Κι αν ο τίτλος του βιβλίου σας ξενίζει κάπως και σας κάνει να απορείτε,διαβάζοντας το βιβλίο θα βρείτε την απάντηση και θα καταλάβετε...
Ένας επιπλεον λόγος για να το διαβασετε είναι ο ήπιος τόνος που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να προσεγγίσει τους δυο αντιμαχόμενους λαούς....δεν χρησιμοποιούνται πουθενά εθνικιστικές κορώνες,ούτε υπερβολή στην πατριωτική συνείδηση των ηρώων...
[... η ρηση του Κικερωνα:silent enim leges inter arma,ή,με άλλα λόγια,οι νομοι σιωπούν σε ώρα πολέμου.Για τον Γκαμπριελ Λίντον κάθε πόλεμος ήταν συνώνυμο της αγριότητας...]
June 16, 2013
Η Αηδονόπιτα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Δύσπιστος πάντα στη σύγχρονη (τρέχουσα) ελληνική λογοτεχνία, ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο χωρίς προκατάληψη. Ο Ζουργός έφτιαξε ένα καθαρόαιμο μυθιστόρημα με πλοκή, ζωντανές περιγραφές, δυνατούς χαρακτήρες και γάργαρη αφήγησ��.
Η ιστορία πλέκεται στην ελληνική επανάσταση του 1821, με πρωταγωνιστή έναν Αμερικανό φιλέλληνα. Οι σκηνές ζωντανεύουν με μοναδικό τρόπο μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, ενώ ο ευρηματικός τρόπος αφήγησης κρατάει το ενδιαφέρον και τη λαχτάρα για τη συνέχεια. Η γραφή διακρίνεται για την πλούσια γλώσσα, τη γλυκύτητα και τρυφερότητα μέσα στον ορυμαγδό του πολέμου και τη διακριτικότητα των σκληρών εικόνων. Όλο το αφήγημα διαπερνάται από την ανυπέρβλητη δύναμη του έρωτα, που μετουσιώνει τα πάντα σε ελευθερία.
Πιστεύω ότι Η Αηδονόπιτα είναι ένα από τα σημαντικότερα νεο-σύγχρονα ελληνικά μυθιστορήματα.
Η ιστορία πλέκεται στην ελληνική επανάσταση του 1821, με πρωταγωνιστή έναν Αμερικανό φιλέλληνα. Οι σκηνές ζωντανεύουν με μοναδικό τρόπο μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, ενώ ο ευρηματικός τρόπος αφήγησης κρατάει το ενδιαφέρον και τη λαχτάρα για τη συνέχεια. Η γραφή διακρίνεται για την πλούσια γλώσσα, τη γλυκύτητα και τρυφερότητα μέσα στον ορυμαγδό του πολέμου και τη διακριτικότητα των σκληρών εικόνων. Όλο το αφήγημα διαπερνάται από την ανυπέρβλητη δύναμη του έρωτα, που μετουσιώνει τα πάντα σε ελευθερία.
Πιστεύω ότι Η Αηδονόπιτα είναι ένα από τα σημαντικότερα νεο-σύγχρονα ελληνικά μυθιστορήματα.
March 2, 2016
Τι να γράψει κανείς γι' αυτό το αριστούργημα; Ό,τι επίθετο κι αν ψάξω να βρω θα είναι λίγο... Ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Μεταφέρθηκα στην εποχή και την βίωσα για έναν ολόκληρο μήνα που μου κράτησε συντροφιά αυτό το μυθιστόρημα. Έκλαψα αρκετές φορές, συνεπαρμένος από τη δύναμη και την αγάπη των ανθρώπων για τον συνάνθρωπο κι ένιωσα στο πετσί μου την πείνα, τις δυσκολίες του πολέμου, το σθένος, την ελπίδα των ανθρώπων που πολεμούσαν για την ελευθερία. Όποια ελευθερία έχει καθένας στο μυαλό του όταν αισθάνεται πολιορκημένος...
May 3, 2013
Στο πρώτο μισό του βιβλίου η Ελληνική Επανάσταση είναι ο πρωταγωνιστής. Απο κει κ πέρα, οι ήρωες βαθαίνουν, αυτονομούνται κ επισκιάζουν κάπως τα δρώμενα.
Το τέλος είναι συγκινητικό κ δυνατό συνάμα. Ο Ζουργός αναδεικνύεται σε σημαντικό συγγραφέα της γενιάς του κ τα βιβλία του έχουν τα χαρακτηριστικά του κλασικού έργου.
Συνολικά, ένα ενδιαφέρον κ δυνατό βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.
Το τέλος είναι συγκινητικό κ δυνατό συνάμα. Ο Ζουργός αναδεικνύεται σε σημαντικό συγγραφέα της γενιάς του κ τα βιβλία του έχουν τα χαρακτηριστικά του κλασικού έργου.
Συνολικά, ένα ενδιαφέρον κ δυνατό βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.
July 22, 2014
Προσοχή: περιέχει spoiling
"Αηδονόπιτα": πίτα γεμάτη όνειρα κι λεπίδες (από τοπική παράδοση). Ξεκινώντας από τον ποιητικότατο αυτόν τίτλο αφηνόμαστε να παρακολουθήσουμε τις τραγικές εξελίξεις της Επανάστασης του 1821 μέσα από τα μάτια Ενός φιλέλληνα Αμερικάνου, του Θάκερεϊ Λίντον, που ξεκινάει από τη Βοστόνη, αφήνοντας πίσω του έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, για να έρθει να πολεμήσει στην Ελλάδα, στο πλάι της επαναστατημένης φυλής. Θα περίμενε κανείς ένας δανδής και καλοζωισμένος ξένος να δει τα δύσκολα στην Ελλάδα και να τα εγκαταλείψει. Κι όμως. Μένει, πολεμάει κατά των Τούρκων, γνωρίζει μια άλλη κοπέλα, την ερωτεύεται και συνεχίζει να γράφει το ημερολόγιό του απευθυνόμενος στην Ελίζαμπεθ, ζητώντας της συγνώμη που αγάπησε άλλη τόσο σύντομα αλλά επιμένοντας ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Χωρίς να αφηγείται κουραστικά τα γεγονότα της Επανάστασης (εμμένει στην πολιορκία του Μεσολογγίου και στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, από τη Ρούμελη και την Πελοπόννησο ακούγονται οι επαναστατικές κραυγές των Ελλήνων και οι επιθέσεις του Ιμπραήμ), γράφοντας και αναπλάθοντας την εποχή όπως ήταν (γλωσσολογικά στην ομιλία, πραγματιστικά στον καθημερινό βίο, μέρα τη μέρα ζούμε την αγωνία των πολιορκημένων του Μεσολογγίου) έχουμε ένα πραγματικό διαμάντι στα χέρια μας. Απίστευτη η αίσθηση ότι ενώ δεν περιγράφει τις μάχες ή τις περιπέτειες των αγωνιστών, δεν πρόκειται για ένα ιστορικό δοκίμιο, είναι τόσο έντονη η αίσθηση της παρουσίας του Τούρκου που σφάζει χωριά και κατευθύνεται στον επόμενο στόχο που ανατρίχιασα. Δεν έχω ξανανιώσει τόσο έντονα την έμμεση απειλή. Συναντάμε τον έμπορο Παπάφη από τη Μάλτα, τον Ανώνυμο τον Έλληνα (ο συγγραφέας διευκρινίζει ότι είναι τόσο άυλη η μορφή αυτού του ανώνυμου που του επέτρεψε να τον αναπλάσει και να τον δικαιολογήσει μυθιστορηματικά), τον Μπάιρον, τον Καραϊσκάκη και άλλους. Μία πρόταση κρατάω από το βιβλίο: "Αυτή η χώρα γρήγορα καταπίνει όσους την αγάπησαν". Η γραφή του Ζουργού παντρεύει το παρελθόν και το μέλλον, τονίζει το έντονα αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα του Έλληνα, τον αδελφοπόλεμο και την τάση για αλληλοφάγωμα, κάτι που περιγράφει πώ�� εκμεταλλεύτηκαν φίλιες κι εχθρικές δυνάμεις. Δεν πρόκειται για ένα κείμενο δηλαδή που μιλάει για το '21 αλλά διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές διαπιστώνεις κάποια χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν την ελληνική φυλή ακόμη και σήμερα. Ως προς τις περιπλανήσεις και τις περιπέτειες του φιλέλληνα, έχουμε ένα απίστευτο οδοιπορικό ανάμεσα σε βουνά και δάση, Τούρκους κι Έλληνες, ληστές και σκλάβους, συντροφιά με έναν δεύτερο άπιαστο έρωτα, ο οποίος έρωτας βρίσκει κι υιοθετεί δύο τουρκάκια και τα σώζει από τη λαίλαπα και το χαλασμό. Είναι τυχερό το πώς γλιτώνουν ο Θάκερει κι η οικογένειά του από την Έξοδο του Μεσολογγίου (δεν έχω ξαναδιαβάσει πιο ζωντανό και γλαφυρό κείμενο) και με διάφορα μέσα να επιτρέψουν στη Μάλτα και να γυρίσουν στη Βοστόνη. Ο φιλέλληνας νιώθει πως έκανε τον κύκλο του, έζησε αυτά που ήθελε, απογοητεύτηκε με όσα είδε (μιλώντας πάντα για το ίδιον των Ελλήνων) και γυρνά στη δεύτερη πατρίδα του να ξεκινήσει από την αρχή. Ειδικά όταν στην επιστροφή τον βοήθησε ένας αρχαιοκάπηλος, ήταν φοβερός ο τρόπος που μεταχειρίζονταν τα αρχαία ΜΑΣ κι αν δεν μεταχειριζόταν ο συγγραφέας τον αρχαιοκάπηλο όπως τον χρησιμοποίησε θα ορκιζόμουν ότι ήταν ο Έλγιν!!! Απίστευτο, εδώ σκοτωνόμασταν κι οι ξένοι (κάποιοι μη φιλέλληνες και κάποιοι Έλληνες αδαείς ή φιλοχρήματοι) αδειάζανε την Ελλάδα από τα παιδιά της για λίγα "άσπρα". Έχει τόσα πράματα να σταθείς και να βαριαστενάξεις τιο κείμενο, έχει τόσες περιπέτειες και ανατροπές (πρόσωπα κακά και καλά εμφανίζονται ξανά και ξανά την κατάλληλη στιγμή, αλλά δεν είναι και τόσο "ξαφνικά" ή "ουρανοκατέβατα", πάντα ειρμός και λογική), έχει τέτοια πλοκή, έχει τόσο έντονους χαρακτήρες, έχει τόσα πλεονεκτήματα που διαβάζεται ξανά και ξανά. Αφήνω τελευταίο το γεγονός ότι μετά από σαράντα χρόνια επιστρέφει η γυναίκα που έσωσε ο φιλέλλην στην Ελλάδα για ένα τελευταίο προσκύνημα όπου μαθαίνουμε τις τελευταίες ψηφίδες του παζλ, τι απέγινε η Ελίζαμπεθ, πώς πρόκοψαν τα τουρκάκια που έσωσαν και τελικά υιοθέτησαν οι δυο τους, πώς νιώθουν οι Έλληνες τώρα που έχουν βασίλειο (1865 γαρ) και το ημερολόγιο το συνεχίζει πια η Λαζαρίνα, αυτή η γυναίκα που σε τόσα έμοιαζε με την Ελίζαμπεθ. Πολλά μπράβο στον συγγραφέα.
"Αηδονόπιτα": πίτα γεμάτη όνειρα κι λεπίδες (από τοπική παράδοση). Ξεκινώντας από τον ποιητικότατο αυτόν τίτλο αφηνόμαστε να παρακολουθήσουμε τις τραγικές εξελίξεις της Επανάστασης του 1821 μέσα από τα μάτια Ενός φιλέλληνα Αμερικάνου, του Θάκερεϊ Λίντον, που ξεκινάει από τη Βοστόνη, αφήνοντας πίσω του έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, για να έρθει να πολεμήσει στην Ελλάδα, στο πλάι της επαναστατημένης φυλής. Θα περίμενε κανείς ένας δανδής και καλοζωισμένος ξένος να δει τα δύσκολα στην Ελλάδα και να τα εγκαταλείψει. Κι όμως. Μένει, πολεμάει κατά των Τούρκων, γνωρίζει μια άλλη κοπέλα, την ερωτεύεται και συνεχίζει να γράφει το ημερολόγιό του απευθυνόμενος στην Ελίζαμπεθ, ζητώντας της συγνώμη που αγάπησε άλλη τόσο σύντομα αλλά επιμένοντας ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Χωρίς να αφηγείται κουραστικά τα γεγονότα της Επανάστασης (εμμένει στην πολιορκία του Μεσολογγίου και στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, από τη Ρούμελη και την Πελοπόννησο ακούγονται οι επαναστατικές κραυγές των Ελλήνων και οι επιθέσεις του Ιμπραήμ), γράφοντας και αναπλάθοντας την εποχή όπως ήταν (γλωσσολογικά στην ομιλία, πραγματιστικά στον καθημερινό βίο, μέρα τη μέρα ζούμε την αγωνία των πολιορκημένων του Μεσολογγίου) έχουμε ένα πραγματικό διαμάντι στα χέρια μας. Απίστευτη η αίσθηση ότι ενώ δεν περιγράφει τις μάχες ή τις περιπέτειες των αγωνιστών, δεν πρόκειται για ένα ιστορικό δοκίμιο, είναι τόσο έντονη η αίσθηση της παρουσίας του Τούρκου που σφάζει χωριά και κατευθύνεται στον επόμενο στόχο που ανατρίχιασα. Δεν έχω ξανανιώσει τόσο έντονα την έμμεση απειλή. Συναντάμε τον έμπορο Παπάφη από τη Μάλτα, τον Ανώνυμο τον Έλληνα (ο συγγραφέας διευκρινίζει ότι είναι τόσο άυλη η μορφή αυτού του ανώνυμου που του επέτρεψε να τον αναπλάσει και να τον δικαιολογήσει μυθιστορηματικά), τον Μπάιρον, τον Καραϊσκάκη και άλλους. Μία πρόταση κρατάω από το βιβλίο: "Αυτή η χώρα γρήγορα καταπίνει όσους την αγάπησαν". Η γραφή του Ζουργού παντρεύει το παρελθόν και το μέλλον, τονίζει το έντονα αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα του Έλληνα, τον αδελφοπόλεμο και την τάση για αλληλοφάγωμα, κάτι που περιγράφει πώ�� εκμεταλλεύτηκαν φίλιες κι εχθρικές δυνάμεις. Δεν πρόκειται για ένα κείμενο δηλαδή που μιλάει για το '21 αλλά διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές διαπιστώνεις κάποια χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν την ελληνική φυλή ακόμη και σήμερα. Ως προς τις περιπλανήσεις και τις περιπέτειες του φιλέλληνα, έχουμε ένα απίστευτο οδοιπορικό ανάμεσα σε βουνά και δάση, Τούρκους κι Έλληνες, ληστές και σκλάβους, συντροφιά με έναν δεύτερο άπιαστο έρωτα, ο οποίος έρωτας βρίσκει κι υιοθετεί δύο τουρκάκια και τα σώζει από τη λαίλαπα και το χαλασμό. Είναι τυχερό το πώς γλιτώνουν ο Θάκερει κι η οικογένειά του από την Έξοδο του Μεσολογγίου (δεν έχω ξαναδιαβάσει πιο ζωντανό και γλαφυρό κείμενο) και με διάφορα μέσα να επιτρέψουν στη Μάλτα και να γυρίσουν στη Βοστόνη. Ο φιλέλληνας νιώθει πως έκανε τον κύκλο του, έζησε αυτά που ήθελε, απογοητεύτηκε με όσα είδε (μιλώντας πάντα για το ίδιον των Ελλήνων) και γυρνά στη δεύτερη πατρίδα του να ξεκινήσει από την αρχή. Ειδικά όταν στην επιστροφή τον βοήθησε ένας αρχαιοκάπηλος, ήταν φοβερός ο τρόπος που μεταχειρίζονταν τα αρχαία ΜΑΣ κι αν δεν μεταχειριζόταν ο συγγραφέας τον αρχαιοκάπηλο όπως τον χρησιμοποίησε θα ορκιζόμουν ότι ήταν ο Έλγιν!!! Απίστευτο, εδώ σκοτωνόμασταν κι οι ξένοι (κάποιοι μη φιλέλληνες και κάποιοι Έλληνες αδαείς ή φιλοχρήματοι) αδειάζανε την Ελλάδα από τα παιδιά της για λίγα "άσπρα". Έχει τόσα πράματα να σταθείς και να βαριαστενάξεις τιο κείμενο, έχει τόσες περιπέτειες και ανατροπές (πρόσωπα κακά και καλά εμφανίζονται ξανά και ξανά την κατάλληλη στιγμή, αλλά δεν είναι και τόσο "ξαφνικά" ή "ουρανοκατέβατα", πάντα ειρμός και λογική), έχει τέτοια πλοκή, έχει τόσο έντονους χαρακτήρες, έχει τόσα πλεονεκτήματα που διαβάζεται ξανά και ξανά. Αφήνω τελευταίο το γεγονός ότι μετά από σαράντα χρόνια επιστρέφει η γυναίκα που έσωσε ο φιλέλλην στην Ελλάδα για ένα τελευταίο προσκύνημα όπου μαθαίνουμε τις τελευταίες ψηφίδες του παζλ, τι απέγινε η Ελίζαμπεθ, πώς πρόκοψαν τα τουρκάκια που έσωσαν και τελικά υιοθέτησαν οι δυο τους, πώς νιώθουν οι Έλληνες τώρα που έχουν βασίλειο (1865 γαρ) και το ημερολόγιο το συνεχίζει πια η Λαζαρίνα, αυτή η γυναίκα που σε τόσα έμοιαζε με την Ελίζαμπεθ. Πολλά μπράβο στον συγγραφέα.
September 5, 2014
Ο Ζουργός ειναι μάστορας της ελληνικής γλώσσας.Με τόσο όμορφη ελληνική γλώσσα,λέξεις που δε γνωρίζεις αλλά καταλαβαίνεις τι θέλουν να σου πουν έχεις μπροστά σου μια καταπληκτική ιστορία πολέμου,επιβίωσης αλλά πάνω απ'ολα μια ερωτική ιστορία.Καπου διάβασα οτι την Αηδονοπιτα θα έπρεπε να τη διδάσκουν στα σχολεία.Πραγματικά εξαιρετική ιδέα!
April 20, 2020
5 αστερια ειναι πολυ λιγα για αυτο το βιβλιο, το οποιο μιλησε κατευθειαν στην ψυχη μου! Θα ηθελα να πω ενα τεραστιο ευχαριστω στον κ. Ζουργο, για αυτο το οποιο βιωσα, ξεφυλλιζοντας τις σελιδες του πονηματος του, και να δηλωσω οτι ειναι ο μονος, απο τους συγχρονους ελληνες συγγραφεις, που χαιρομαι να διαβαζω! Ευγε!
April 29, 2020
Η περιπλάνηση ενός Αμερικανού φιλέλληνα στην επαναστατημένη Ελλάδα του 1822-26, από την Θεσσαλονίκη μέχρι το πολιορκημένο Μεσολόγγι, που αποτελεί και το ωραιότερο κομμάτι της Αηδονόπιτας. Από εκεί και μετά η πλοκή μου φάνηκε κάπως παρατραβηγμένη, κάνοντας το βιβλίο να χάνει σε αληθοφάνεια.
August 13, 2012
νατουραλιστικό σε κάνει να ζεις την εποχή, λίγο επίπεδο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, των κινήτρων τους, ζωντανές σκηνές, δράση που θα παράσερνε και έφηβους
October 10, 2018
Θαυμάσιο ιστορικό αφήγημα...... Ο Ζουγρός έχει καθιερωθεί πλέον ως ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή συραφείς της Ελλάδας
March 29, 2017
Πραγματικά αυτός ο συγγραφέας είναι καταπληκτικός. Η γραφή του είναι μαγική. Πρεπει να μελετάει κανείς την ελληνική γλώσσα οταν διαβάζει βιβλία του. Εύγε!
August 30, 2020
Αυτό το βιβλίο θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολειά μας. Όταν ιστορία βρίσκει μέσα από την μυθοπλασία το αληθινό της νόημα...
April 16, 2019
Κλείνοντας την "Αηδονόπιτα", η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα με έχει συνεπάρει! Αρχικά νομίζω πως λίγο ζορίζει η γραφή του, μα αν τη συνηθίσεις- κάτι που γίνεται πολύ γρήγορα- καταλαβαίνεις το μεγαλείο τους ύφους του, της περιγραφικότητας του, των εικόνων που ξεπροβάλλουν ολοζώντανες χάρη στο μοναδικό "οπλοστάσιο "λέξεων που διαθέτει!
Στην “Αηδονόπιτα” απολαμβάνεις το κάθε κομμάτι που ανοίγει ο κόσμος του πολέμου, της επαναστατημένης Ελλάδας, των ονείρων για ελευθερία, του αγώνα τόσων απλών ανθρώπων, που ρουφώντας την επανάσταση ως το μεδούλι εμπνέονται και συνεχίζουν παρά τις αντιξοότητες και τον καιρό που κυλάει εναντίον τους να πολεμούν με μεγαλύτερο πείσμα και χωρίς να χάνουν το χαμόγελό τους. Και μέσα σ’ αυτούς ένας "ξένος" που τελικά έγινε περισσότερος δικός τους, έγινε ένας από αυτούς, ένας αμετανόητος κυνηγός του ονείρου και της Ελευθερίας, με την ονειροπαγίδα του στραμμένη στο Μεσολόγγι.
Από τα πιο συγκλονιστικά κομμάτια του βιβλίου η μεταφορά στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, οι εικόνες της ρημαγμένης από τα κανόνια πόλης, η εξαθλίωση των κατοίκων της, ο πόλεμος μέσα από τα τείχη, τα σχέδια των Γραικών, οι κουβέντες των αγωνιστών στις ντάπιες την ώρα που στο καραούλι ησυχάζουν τα κανόνια, οι φρούδες ελπίδες, η πείνα που ζώνει τα πάντα και τους οδηγεί στην ηρωική απόφαση της Εξόδου, “μια Έξοδος που για τους Έλληνες είναι η λύση κάθε τραγωδίας..” Παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τις προετοιμασίες των πολιορκημένων , τις οδηγίες των καπεταναίων για το ξημέρωμα εκείνο που θα τους οδηγήσει έξω από τον ασφυκτικό κλοιό της πείνας, σε μια πορεία όμως προς το άγνωστο, που η μοίρα δεν έχει χαράξει ακόμα.
Ο έρωτας βασικό συστατικό του βιβλίου από τις πρώτες κιόλας σελίδες του έχει το χρώμα του ροδιού, μετουσιώνεται και αλλάζει, γίνεται βαθύς, τυραννικός, απόλυτος. “Ο Γκάμπριελ δεν φοβάται τον θάνατο, μπροστά στα βλέμματα του Νικήτα και της Λαζαρίνας, στέκει ανυπεράσπιστος, όλα για τον ήρωά μας μια χοάνη και στο βάθος το πρόσωπό της” και της ψιθυρίζει συχνά γεμάτος παράπονο: “από την αηδονόπιτά σου κυρά, δεν πήρα ούτε ένα κομμάτι…”
Τέλος ένα ημερολόγιο σύμμαχος, σύντροφος πιστός στις σκέψεις του, στις καλές και τις κακές στιγμές του, “το χρονικό ενός έρωτα και ενός ονείρου..”
Ανυπομονώ για την συνέχεια, ο κύριος Ζουργός είναι λογοτέχνης μεγάλου βεληνεκούς και το μόνο σίγουρο είναι πως υποτάσσεσαι καθολικά στην πένα του!! Είμαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει, αν μυηθείς στην μαγεία της γραφής του!!
Στην “Αηδονόπιτα” απολαμβάνεις το κάθε κομμάτι που ανοίγει ο κόσμος του πολέμου, της επαναστατημένης Ελλάδας, των ονείρων για ελευθερία, του αγώνα τόσων απλών ανθρώπων, που ρουφώντας την επανάσταση ως το μεδούλι εμπνέονται και συνεχίζουν παρά τις αντιξοότητες και τον καιρό που κυλάει εναντίον τους να πολεμούν με μεγαλύτερο πείσμα και χωρίς να χάνουν το χαμόγελό τους. Και μέσα σ’ αυτούς ένας "ξένος" που τελικά έγινε περισσότερος δικός τους, έγινε ένας από αυτούς, ένας αμετανόητος κυνηγός του ονείρου και της Ελευθερίας, με την ονειροπαγίδα του στραμμένη στο Μεσολόγγι.
Από τα πιο συγκλονιστικά κομμάτια του βιβλίου η μεταφορά στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, οι εικόνες της ρημαγμένης από τα κανόνια πόλης, η εξαθλίωση των κατοίκων της, ο πόλεμος μέσα από τα τείχη, τα σχέδια των Γραικών, οι κουβέντες των αγωνιστών στις ντάπιες την ώρα που στο καραούλι ησυχάζουν τα κανόνια, οι φρούδες ελπίδες, η πείνα που ζώνει τα πάντα και τους οδηγεί στην ηρωική απόφαση της Εξόδου, “μια Έξοδος που για τους Έλληνες είναι η λύση κάθε τραγωδίας..” Παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τις προετοιμασίες των πολιορκημένων , τις οδηγίες των καπεταναίων για το ξημέρωμα εκείνο που θα τους οδηγήσει έξω από τον ασφυκτικό κλοιό της πείνας, σε μια πορεία όμως προς το άγνωστο, που η μοίρα δεν έχει χαράξει ακόμα.
Ο έρωτας βασικό συστατικό του βιβλίου από τις πρώτες κιόλας σελίδες του έχει το χρώμα του ροδιού, μετουσιώνεται και αλλάζει, γίνεται βαθύς, τυραννικός, απόλυτος. “Ο Γκάμπριελ δεν φοβάται τον θάνατο, μπροστά στα βλέμματα του Νικήτα και της Λαζαρίνας, στέκει ανυπεράσπιστος, όλα για τον ήρωά μας μια χοάνη και στο βάθος το πρόσωπό της” και της ψιθυρίζει συχνά γεμάτος παράπονο: “από την αηδονόπιτά σου κυρά, δεν πήρα ούτε ένα κομμάτι…”
Τέλος ένα ημερολόγιο σύμμαχος, σύντροφος πιστός στις σκέψεις του, στις καλές και τις κακές στιγμές του, “το χρονικό ενός έρωτα και ενός ονείρου..”
Ανυπομονώ για την συνέχεια, ο κύριος Ζουργός είναι λογοτέχνης μεγάλου βεληνεκούς και το μόνο σίγουρο είναι πως υποτάσσεσαι καθολικά στην πένα του!! Είμαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει, αν μυηθείς στην μαγεία της γραφής του!!
December 25, 2012
Διαδραματίζεται στα χρόνια της επανάστασης του 21. Είναι ατμοσφαιρικό, καλογραμμένο με πλούσια και εκφραστική γλώσσα. Ξεκινάει σχετικά αργά αλλά μην απογοητευτείτε. Όσο προχωράει η ιστορία γίνεται και πιο συναρπαστικό. Κατά τη γνώμη μου ένα από τα ποιοτικότερα και πληρέστερα σύγχρονα ελληνικά μυθιστορήματα.
Displaying 1 - 30 of 70 reviews