What do you think?
Rate this book
De mensen die weggingen
In De mensen die weggingen ontmoeten we Joey, een meisje van acht, die ons meeneemt in haar fantasierijke belevingswereld. Met haar onschuldige kijk op de wereld laat ze ons kennismaken met haar familie en hun bezigheden. Het begint erop te lijken dat steeds meer mensen uit Joey's omgeving weggaan zonder gedag te zeggen en op haar eigen kinderlijke wijze probeert ze daarmee om te gaan. Totdat op een dag haar zus verdwijnt zonder afscheid te nemen en Joey zich met vreemden zal moeten inlaten om zelf niet in gevaar te komen...
48 pages, Hardcover
First published January 1, 2003
2 people are currently reading
249 people want to read
About the author
Nicci French
73 books3,449 followersNote: (Nicci Gerrard and Sean French also write separately.)
Nicci Gerrard was born in June 1958 in Worcestershire. After graduating with a first class honours degree in English Literature from Oxford University, she began her first job, working with emotionally disturbed children in Sheffield. In that same year she married journalist Colin Hughes.
In the early eighties she taught English Literature in Sheffield, London and Los Angeles, but moved into publishing in 1985 with the launch of Women's Review, a magazine for women on art, literature and female issues.
In 1987 Nicci had a son, Edgar, followed by a daughter, Anna, in 1988, but a year later her marriage to Colin Hughes broke down.
In 1989 she became acting literary editor at the New Statesman, before moving to the Observer, where she was deputy literary editor for five years, and then a feature writer and executive editor.
It was while she was at the New Statesman that she met Sean French.
Sean French was born in May 1959 in Bristol, to a British father and Swedish mother. He too studied English Literature at Oxford University at the same time as Nicci, also graduating with a first class degree, but their paths didn't cross until 1990. In 1981 he won Vogue magazine's Writing Talent Contest, and from 1981 to 1986 he was their theatre critic. During that time he also worked at the Sunday Times as deputy literary editor and television critic, and was the film critic for Marie Claire and deputy editor of New Society.
Sean and Nicci were married in Hackney in October 1990. Their daughters, Hadley and Molly, were born in 1991 and 1993.
By the mid-nineties Sean had had two novels published, The Imaginary Monkey and The Dreamer of Dreams, as well as numerous non-fiction books, including biographies of Jane Fonda and Brigitte Bardot.
In 1995 Nicci and Sean began work on their first joint novel and adopted the pseudonym of Nicci French. The Memory Game was published to great acclaim in 1997 followed by The Safe House (1998), Killing Me Softly (1999), Beneath the Skin (2000), The Red Room (2001), Land of the Living (2002), Secret Smile (2003), Catch Me When I Fall (2005), Losing You (2006) and Until It's Over (2008). Their latest novel together is What To Do When Someone Dies (2009).
Nicci and Sean also continue to write separately. Nicci still works as a journalist for the Observer, covering high-profile trials including those of Fred and Rose West, and Ian Huntley and Maxine Carr. Novels include Things We Knew Were True (2003), Solace (2005) and The Moment You Were Gone (2007). Sean's last novel is Start From Here (2004).
Nicci Gerrard was born in June 1958 in Worcestershire. After graduating with a first class honours degree in English Literature from Oxford University, she began her first job, working with emotionally disturbed children in Sheffield. In that same year she married journalist Colin Hughes.
In the early eighties she taught English Literature in Sheffield, London and Los Angeles, but moved into publishing in 1985 with the launch of Women's Review, a magazine for women on art, literature and female issues.
In 1987 Nicci had a son, Edgar, followed by a daughter, Anna, in 1988, but a year later her marriage to Colin Hughes broke down.
In 1989 she became acting literary editor at the New Statesman, before moving to the Observer, where she was deputy literary editor for five years, and then a feature writer and executive editor.
It was while she was at the New Statesman that she met Sean French.
Sean French was born in May 1959 in Bristol, to a British father and Swedish mother. He too studied English Literature at Oxford University at the same time as Nicci, also graduating with a first class degree, but their paths didn't cross until 1990. In 1981 he won Vogue magazine's Writing Talent Contest, and from 1981 to 1986 he was their theatre critic. During that time he also worked at the Sunday Times as deputy literary editor and television critic, and was the film critic for Marie Claire and deputy editor of New Society.
Sean and Nicci were married in Hackney in October 1990. Their daughters, Hadley and Molly, were born in 1991 and 1993.
By the mid-nineties Sean had had two novels published, The Imaginary Monkey and The Dreamer of Dreams, as well as numerous non-fiction books, including biographies of Jane Fonda and Brigitte Bardot.
In 1995 Nicci and Sean began work on their first joint novel and adopted the pseudonym of Nicci French. The Memory Game was published to great acclaim in 1997 followed by The Safe House (1998), Killing Me Softly (1999), Beneath the Skin (2000), The Red Room (2001), Land of the Living (2002), Secret Smile (2003), Catch Me When I Fall (2005), Losing You (2006) and Until It's Over (2008). Their latest novel together is What To Do When Someone Dies (2009).
Nicci and Sean also continue to write separately. Nicci still works as a journalist for the Observer, covering high-profile trials including those of Fred and Rose West, and Ian Huntley and Maxine Carr. Novels include Things We Knew Were True (2003), Solace (2005) and The Moment You Were Gone (2007). Sean's last novel is Start From Here (2004).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 39 reviews
June 16, 2018
What an intense little book! Very emotional and creepy. It was way too short, though. This would've been an amazing Nicci French novel! A great short read.
May 4, 2022
3.5 stars
Gripping and creepy (though not really a thriller), but too short…
Characters 7
Atmosphere 7
Writing Style 7
Setup 7
Plot 7
Intrigue 7
Logic 7
Enjoyment 7
Gripping and creepy (though not really a thriller), but too short…
Characters 7
Atmosphere 7
Writing Style 7
Setup 7
Plot 7
Intrigue 7
Logic 7
Enjoyment 7
May 19, 2013
Het eerste boek dat ik van Nicci French lees, maar gelijk een schot in de roos. Prachtig geschreven en naar mijn idee precies zoals een kin van 8 jaar denkt en praat. Zelfs in de korte verhaal leefde ik me compleet in in Joey en had ik zo'n medelijden met haar!
July 26, 2024
Rillingen over heel m'n lichaam.
Eerste boek dat ik van Nicci French lees maar ik wil direct de rest uit m'n kast halen.
Dit boek is de perfecte representatie van hoe onschuldig en onwetend kinderen.
Op het ene moment krijgt ze te horen dat ze zus dood is en even later brabbelt ze weer door over Pippin.
Zeker een aanrader.
Eerste boek dat ik van Nicci French lees maar ik wil direct de rest uit m'n kast halen.
Dit boek is de perfecte representatie van hoe onschuldig en onwetend kinderen.
Op het ene moment krijgt ze te horen dat ze zus dood is en even later brabbelt ze weer door over Pippin.
Zeker een aanrader.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 19, 2023
mocht langer zijn
September 30, 2024
Leuk boekje, wel heel kort. Goed geschreven vanuit kind
February 12, 2020
Reviewed for Books and livres
This short story was actually from a bilingual edition but I read only the English part, which amounted roughly to 35 pages, which is really short.
The story is told from a little girl's point of view, the writing is according to the age, for example :
"Cats like being warm. Pippin lies in patches of sunlight and purrs. I think cats have nice lives. If I wasn't a girl, I would like to be a cat and lie on sunlight all day."
(OK, I also chose that quote because I love cats and I have two who also love lying in the sunlight. They're doing it just now.)
I didn't mind the style so much because it was really short, but my favourite problem was that I didn't get enough details on what happened and why. I know a little girl shouldn't know about those details, but being a big girl, I would have liked to know. And again, we don't learn much because it's a short story ! Poor girl, though, her world is turning upside down.
This is my first foray in the Nicci French couple universe, so it doesn't worry me much and I'm still looking forward to reading their Frieda Klein series.
This short story was actually from a bilingual edition but I read only the English part, which amounted roughly to 35 pages, which is really short.
The story is told from a little girl's point of view, the writing is according to the age, for example :
"Cats like being warm. Pippin lies in patches of sunlight and purrs. I think cats have nice lives. If I wasn't a girl, I would like to be a cat and lie on sunlight all day."
(OK, I also chose that quote because I love cats and I have two who also love lying in the sunlight. They're doing it just now.)
I didn't mind the style so much because it was really short, but my favourite problem was that I didn't get enough details on what happened and why. I know a little girl shouldn't know about those details, but being a big girl, I would have liked to know. And again, we don't learn much because it's a short story ! Poor girl, though, her world is turning upside down.
This is my first foray in the Nicci French couple universe, so it doesn't worry me much and I'm still looking forward to reading their Frieda Klein series.
July 1, 2024
Is alweer een tijdje geleden dat ik deze heb gelezen maarrr van wat ik me ervan herinner:
Wow, wat een boek man. Geschreven vanuit een 8 jarig meisje. Iedereen om haar heen lijkt haar te verlaten. Zeker geen 'light read' maar hij is het zeker wel waard.
Doordat het vanuit het kind is geschreven is het makkelijk te lezen. Het taalgebruik is simpel, en de dingen worden ook gewoon beschreven zoals het is, zoals een kind het ziet, zonder het te versieren met onnodige beschrijvingen.
Omdat het vanuit een jong meisje geschreven is krijg je ook niet alle informatie. (Omdat de waarheid soms te pijnlijk is en niet aan een kind verteld kan worden)
Toch kan je zelf veel van de tragische gebeurtenissen invullen.
Toen je zo ver was dat je een "band" had opgebouwd met de hoofdpersoon was het boek al ten einde. (Wat als ik me het goed herinner ook vrij open en plotseling was.)
Dit boek had van mij echt langer gemogen, maar verdiend zeker 4 sterren
Wow, wat een boek man. Geschreven vanuit een 8 jarig meisje. Iedereen om haar heen lijkt haar te verlaten. Zeker geen 'light read' maar hij is het zeker wel waard.
Doordat het vanuit het kind is geschreven is het makkelijk te lezen. Het taalgebruik is simpel, en de dingen worden ook gewoon beschreven zoals het is, zoals een kind het ziet, zonder het te versieren met onnodige beschrijvingen.
Omdat het vanuit een jong meisje geschreven is krijg je ook niet alle informatie. (Omdat de waarheid soms te pijnlijk is en niet aan een kind verteld kan worden)
Toch kan je zelf veel van de tragische gebeurtenissen invullen.
Toen je zo ver was dat je een "band" had opgebouwd met de hoofdpersoon was het boek al ten einde. (Wat als ik me het goed herinner ook vrij open en plotseling was.)
Dit boek had van mij echt langer gemogen, maar verdiend zeker 4 sterren
October 26, 2012
Hoe dun het boekje ook is, ik vind dit een van de prachtigste boeken van Nicci French. Niet echt een thriller en je voelt al van verre aankomen waar de mensen zijn die weggingen, maar wel een heel indringend verhaaltje. Het wordt zo indringend omdat een klein kind het vanuit haar onschuld vertelt. Dat is ook wel weer een nadeel omdat het hier en daar wat ongeloofwaardig taalgebruik heeft, maar dat doet aan het boek verder niets af. Klein maar fijn!
January 31, 2018
Kort verhaal (Wist ik niet, ik verwachtte nog veel meer hoofdstukken) verteld vanuit het oogpunt van een 8-jarige. Het plot was al vanaf het begin te voorspellen. Ik vond het vooral een erg treurig verhaal, waar meer mee gedaan had kunnen worden. Ik bleef achter met veel vragen.
November 3, 2020
Had bij het downloaden niet gezien dat het zo'n klein boekje was.
Het vertelt over Joey, een meisje van 8 jaar, die in een eigen fantasiewereld leeft.
Ze merkt op dat er steeds mensen verdwijnen. Tot op een dag ook haar zus verdwijnt zonder gedag te zeggen.
Het verhaal heeft een luguber einde.
Het vertelt over Joey, een meisje van 8 jaar, die in een eigen fantasiewereld leeft.
Ze merkt op dat er steeds mensen verdwijnen. Tot op een dag ook haar zus verdwijnt zonder gedag te zeggen.
Het verhaal heeft een luguber einde.
May 26, 2017
Well written, but a bit too shallow. I wanted to know more.
March 20, 2019
Luisterboek
May 16, 2020
Written from the eye's of a child. I had a hard time comprehend the exact underlying meaning.
Very short story, which you can read in about 45 minutes.
Very short story, which you can read in about 45 minutes.
August 29, 2020
Kort verhaal waarbij de eigenlijke gebeurtenissen weggelaten zijn. Interessant gedaan wel. Las erg vlot, wel jammer dat het zo kort was.
August 3, 2022
The spooky vibes weren't really there because it's in the kid's POV who doesn't understand what's going on, but you kinda get that sinister things are happening. I enjoyed it nevertheless
November 1, 2023
Maar wat de hell is er nou gebeurd waardoor ali dood ging? En waarom moest Joey weg? Ksnap dr geen fuck van
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 29, 2023
Een heel kort boek, je leest hem zo uit.. lekker makkelijk!
March 23, 2024
Had net ff iets meer verwacht, t plot was snel te herkennen en had t gevoel alsof er vaak spaties miste, wordt ik persoonlijk beetje autistisch van, en las moeilijker dan normaal
June 18, 2024
Aangrijpend verhaal beleefd vanuit een meisje van acht jaar dat mij na het eind met veel vragen achterlaat.
February 19, 2025
Niet zo'n verrassend plot maar goed kort verhaal.
March 16, 2024
Kort verhaal dat je in 1 adem uitleest. Je zit helemaal in de belevingswereld van de hoofdpersoon, best knap gedaan.
January 1, 2023
Eh bad end🤔
February 19, 2013
People kept telling me I should read Nicci French novels. I usually don't read thrillers. I just don't think they offer a rewarding read. Or rather: it's not why I read novels. If people enjoy reading thrillers, by all means, let them do so! I just just can't be bothered with the next whodunnit. Yet, people persistently kept on pushing Nicci French, because of the literary qualities of their books.
So, I finally caved and decided to give them a go. I did want to dip my toe in the water first, and chose this novella to begin with. If I didn't like their style, I wouldn't have wasted 300 pages or so.
Yet, I have a feeling that plan backfired. The story is focalized through an 8-year-old. So the style and grammar is naive and simple - befitting the protagonist's vocabulary. Joey, as she's called, lives with her dad and her sick mom. First the sitter vanishes, and then Joey's sister disappears without any notice. Joey seems to have a a very close relationship with her father, so she's completely oblivious as to what is happening around her.
And Joey is about the only one who's oblivious about what's happening. Nicci & French went through great lengths keeping the story mysterious. They didn't even explicitly resolve everything at the end of the story. However, they implicitly spoon-feed the reader that much information, you know from page 5 onward exactly what is happening.
Kind of a bummer... So I'm not really inclined to read up on Nicci French. I admit, this novella might not be the most representative work of them, but it sure as hell didn't stimulate me to explore their work.
I do commend them for the style they used. The naiveté of the story works very well. The world of the 8-year-old Joey is believable. Unfortunately it also gave away the plot early on. Not much of thriller there...
So, I finally caved and decided to give them a go. I did want to dip my toe in the water first, and chose this novella to begin with. If I didn't like their style, I wouldn't have wasted 300 pages or so.
Yet, I have a feeling that plan backfired. The story is focalized through an 8-year-old. So the style and grammar is naive and simple - befitting the protagonist's vocabulary. Joey, as she's called, lives with her dad and her sick mom. First the sitter vanishes, and then Joey's sister disappears without any notice. Joey seems to have a a very close relationship with her father, so she's completely oblivious as to what is happening around her.
And Joey is about the only one who's oblivious about what's happening. Nicci & French went through great lengths keeping the story mysterious. They didn't even explicitly resolve everything at the end of the story. However, they implicitly spoon-feed the reader that much information, you know from page 5 onward exactly what is happening.
Kind of a bummer... So I'm not really inclined to read up on Nicci French. I admit, this novella might not be the most representative work of them, but it sure as hell didn't stimulate me to explore their work.
I do commend them for the style they used. The naiveté of the story works very well. The world of the 8-year-old Joey is believable. Unfortunately it also gave away the plot early on. Not much of thriller there...
October 12, 2024
Nicci French weet in "De mensen die weggingen" op subtiele wijze een beklemmend sfeertje te scheppen. Door de ogen van het achtjarige meisje Joey krijgen we een inkijkje in een gezin waar verlies en onrust de boventoon voeren.
Waarom 4 sterren?
* Ontroerend en meeslepend: Het verhaal is ontroerend en grijpt je bij de strot. Je leeft mee met Joey en haar zoektocht naar antwoorden.
* Subtiele spanning: French bouwt de spanning langzaam op, waardoor je als lezer constant op het puntje van je stoel zit.
* Indrukwekkende karakterontwikkeling: Joey is een complex en ontroerend personage. Haar kinderlijke kijk op de wereld staat in schril contrast met de donkere ondertoon van het verhaal.
Waarom geen 5 sterren?
* Open einde: Het einde van het verhaal is open, waardoor je als lezer zelf de conclusies moet trekken. Dit kan voor sommige lezers frustrerend zijn.
* Beperkt perspectief: Doordat het verhaal volledig vanuit Joey's perspectief wordt verteld, krijg je niet altijd een volledig beeld van de situatie.
Kortom: "De mensen die weggingen" is een indrukwekkend boek dat je aan het denken zet over verlies, familie en de kracht van de verbeelding. Het is een aanrader voor iedereen die van psychologische thrillers houdt.
Waarom 4 sterren?
* Ontroerend en meeslepend: Het verhaal is ontroerend en grijpt je bij de strot. Je leeft mee met Joey en haar zoektocht naar antwoorden.
* Subtiele spanning: French bouwt de spanning langzaam op, waardoor je als lezer constant op het puntje van je stoel zit.
* Indrukwekkende karakterontwikkeling: Joey is een complex en ontroerend personage. Haar kinderlijke kijk op de wereld staat in schril contrast met de donkere ondertoon van het verhaal.
Waarom geen 5 sterren?
* Open einde: Het einde van het verhaal is open, waardoor je als lezer zelf de conclusies moet trekken. Dit kan voor sommige lezers frustrerend zijn.
* Beperkt perspectief: Doordat het verhaal volledig vanuit Joey's perspectief wordt verteld, krijg je niet altijd een volledig beeld van de situatie.
Kortom: "De mensen die weggingen" is een indrukwekkend boek dat je aan het denken zet over verlies, familie en de kracht van de verbeelding. Het is een aanrader voor iedereen die van psychologische thrillers houdt.
February 1, 2025
Ik begrijp echt vrij weinig van het einde van het boek. Oké dus haar zus is dood, en ik ga ervan uit dat de vader de dader is, maar er wordt helemaal niet uitgelegd wat er eigenlijk aan de hand is, en Joey is wel erg oké met het feit dat ze uit huis geplaatst wordt. En hoe zit het met de broer en de moeder? Te veel onbeantwoorde vragen
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 17, 2012
I read this in my not-very-good Dutch on my Sony Reader with recourse to the Dutch dictionary. Not sure I would have bothered to read it in English, but it was a good length for me (around 25 pages) and, since the story is told from the point of view of a child, the language was nice and simple.
June 18, 2014
Het was een prima boek. Lekker Kort. De schrijfstijl is precies die van een 8 jarige, wat ook de bedoeling is. Het verhaal was niet bijzonder en erg voorspelbaar.
Misschien heb ik de diepere laag gewoon gemist.
Misschien heb ik de diepere laag gewoon gemist.
Displaying 1 - 30 of 39 reviews