Pangalan: Liezel A.

Barrameda 10-Celerio Petsa: 11/14//17

Deklamasyon ni: Lorna Tolentino

Para sa iyo aking Tatay! Sa aming buhay ay ipinagkaloob ng Maykapal

Ikaw ang Unang Lalaki na aking nagisnan, nakilala at minahal.. Ang pag-ibig mong tunay at wagas

Ang unang bisig na sa akin ay umalalay Habambuhay sa puso namin ay nakatatak

Ang unang musika at sayaw sa aking buhay

Lakas mo ay aking naging gabay Ngayong ikaw ay wala na
Walang hanggang ligaya sa piling ng Maylikha

Kapag may takot sa aking Puso Ang tangi naming dalangin at ninanasa

Kapag may lungkot sa aking mga mata Mamamalagi kang buhay sa aming ala-ala

Kung may alinlangan man at pangamba..

Ikaw Tatay, ang aking kasama at kasangga. Dakila ka aming Ama
Buong buhay mo ay sadyang inilaan para sa iyong pamilya

Larawan ka ng isang mabuting kaibigan Hanggang sa muli nating pagkikita

Tapat, maaasahan at laging masasandalan Marami pong Salamat Tatay,

Sa iyo ay may natatanging patakaran kailanman ay di ka malilimutan sapagkat Ikaw ay mahalaga

Laging dapat manaig ay kabutihan at pagmamahalan… sapagkat mahal na mahal kita!

Kaya kong tumawa at umiyak, sa iyo ay ilahad

Laman ng puso ko at isipan
Di mo kailanman sinusukat
Para sa iyo, ang maging “ako” ay sapat na at walang katulad
Para sa amin ikaw ay isang biyaya
 “Baliw? Anak ng malas …”
Yan ang palagi kong naririnig mula sa mga taong nakakilala sa akin.Nagsimula ito isang gabi,
noong galing ako sa aming kapitbahay gawa ng pamamalantsa para magkaroon ng pambili
“Baliw….Hindi ako baliw..” “Dugo? Bakit may dugo ang kamay ko?” sunod-sunod kung ng bigas at gamot ni Inay. Umuwi si Itay na may kasamang babae. Tinanong siya ni Inay
naitanong sa sarili ko….Pulis? Bakit may mga pulis na nakapaligid sa akin? Baliw? Hindi ako noon, “Sino na naman ba ang kasama mo?” tinig iyon ni inay kasabay ng pag-ubo niya.
baliw.. Pero bago n’yo ako husgahan, pakinggan n’yo muna ang kuwento ng buhay ko. Ngunit hindi siya sinagot ng Itay.

Ako nga pala si Johanna. Tatlo kaming magkakapatid. Si kuya ako at si Bunso. Mayaman Tuloy-tuloy si Itay sa pagpasok kasama ang isang babae. Tinanong ulit siya ni Inay ngunit
kami dati, pero ngayon ay mahirap pa kami sa daga. Ang inay ay may sakit samantalang ang kitang-kita ko ang ginawa ng aking Itay sa inay. Sinampal, Sinipa at tinadyakan ni Itay si Inay,
aking Itay ay labas pasok lang sa aming bahay. Isang pamilyang magulo. Si Kuya na isang hanggang sa mawalan ng malay si Inay bago iniwan ng aking Itay. N
palamunin ng inay, ay addict at lasenggo. At si bunso na hindi ko alam kung ano, tulala
palagi dahil ginahasa ng walanghiya kong tatay. Iskwater kami kung tawagin.
ilapitan ko si Inay. Dumudugo ang ilong ni Inay, niyugyog ko siya, pero hindi sumagot ang
kawawa kong nanay. Tila tumigil ang aking mundo nang maramdaman kong hindi na
Maraming pera si Itay pero ni minsan ay hindi niya kami binigyan ng magandang dahilan humihinga si Inay.Wala akong maisip. Hindi ko alam ang gagawin ko. Iniwan ko si Inay at
para umangat sa buhay. Wala sa kukote ng Itay ang pag-aralin kami. Kaya heto ako, isang pumunta ako sa kusina. Sa kusina, Dinig ng aking tainga ang pagtatawanan ng dalawa. Dali-
hamak na katulong na nauwi sa isang bangungot ang buhay ko. dali kong nilapitan ang pinto at lakas loob kong sinipa ito at walang sabi- sabing sinaksak ko
nang sinaksak ang aking ama. Kita ng aking dalawang mata ang pagkagulat ng babae.
Nagmakaawa ito, pero isa, dalawa, tatlo at marami pang beses ko silang sinaksak nang
Naalala ko pa palagi ang Inay dati. Magkasama kaming naglalaba at namamalantsa dati para sinaksak hanggang sa mawalan sila ng buhay.
lang may pang matrikula ang walanghiya kong kuya. Bakit ganito ang buhay naming
pamilya? Ang gulo ang hirap. Napag isip-isip ko din; bakit ginahasa ni Itay si Bunso? Ganun
na ba talaga kasaklap ang buhay sa amin? Kailangan ko ba talagang isakripisyo ang buhay ko “Dugo? Bakit may dugo ang kamay ko?” sunod na sunod kung natanong sa sarili ko….Hindi
para lang maitaguyod nang maayos ang buhay namin? ko sinadyang napatay sila. Kasalanan bang patayin sila? Kasalanan bang patayin ang kagaya
nila na walang ginawa kundi bigyan ng sakit sa puso ang inay? Pulis? Bakit may pulis na
nakapaligid sa akin? Bakit nila ako hinuhuli? Di ba hindi ko kasalanang pinatay ko sila?
Mayaman daw kami dati, diba? Pero bakit ngayon kasumpa-sumpa ang pamilyang mayroon
ako? Bakit may Kuya akong matatawag, pero kahit kailan ay hindi naging kuya sa amin ni
bunso? May tatay nga kaming maituturing pero bakit ang pagkakaroon ng isang Tatay na Huli na nang maalala ko ang nangyari. Napahalakhak ako nang wala sa oras, Umiiyak din ako
mayroon kami ay kasumpa-sumpa? Bakit pinarusahan si Inay ng isang sakit na kung tawagin nang maalala ko ang inay. Ang aking kawawang inay.
nila ay Brain Cancer? Ganun na ba talaga kasaklap ang buhay mayroon ako?

Sagutin n’yo ako? Kasalanan bang patayin ang kagaya nila? Kasalanan bang ilagay ang batas
“Baliw, anak ng malas.” sa aking kamay? Baliw bang matatawag ang patayin sila? Sagutin n’yo ako bago n’yo ako
husgahan at tawaging BALIW…