Ο Άγιος Παισιος αποκαλύπτει

 

Προσοχή στις έχιδνες δίπλα μας

 Ξέρετε γιατί οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν τι κάνετε για αυτούς; 

 Γιατί την πρώτη φορά που κάνεις κάτι για κάποιον, δημιουργείς ευγνωμοσύνη σε αυτόν.

  Η δεύτερη φορά  δημιουργεί προσμονή.  Το άτομο αναμένει να λάβει ξανά.  

  Την τρίτη φορά έχεις ήδη δημιουργήσει μια προσδοκία.  Το άτομο περιμένει να λάβει ακόμα αυτό που του έδωσες.  

  Την τέταρτη φορά δημιουργείς αξία.  Το άτομο νιώθει ότι αξίζει αυτό που του δίνεις και θέλει να συνεχίσει να λαμβάνει. 

  Την πέμπτη φορά έχεις ήδη δημιουργήσει έναν εθισμό.  Αυτό το άτομο αισθάνεται ότι δεν μπορεί πλέον να ζήσει καλά χωρίς αυτό που του δίνεις.  Είναι ήδη κακομαθημένο.  

 Την έκτη φορά που αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχει αμοιβαιότητα σταματάς να δίνεις. Έτσι το κακομαθημένο άτομο που δημιούργησες  αγανακτεί επειδή του αρνείσαι αυτό που χρειάζεται τόσο πολύ και καταλήγει να σε μισεί επειδή έπαψες να του δίνεις αυτό που τον έκανες να πιστέψει ότι του άξιζε. 

 Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να γνωρίζουμε ποιο είναι το όριο στο να δίνουμε. 

 Γιατί ο άλλος δεν γνωρίζει όρια στο λαμβάνειν .

Υ.Γ. Όταν εσυ θα έχεις ανάγκη βοήθειας όμως, θα νιώθεις απόλυτα το δηλητήριο, θα ακούσεις την διχαλωτή τους γλώσσα, με θρασυτατα παράπονα επειδή τόλμησες και τους είχες πει ένα "όχι" στις τρελές τους απαιτήσεις, μετά από χιλιάδες "ναι"  Καπάκι θα τα διαστρεβλώσουν όλα, έστω και αν υπάρχει θέμα ζωής και θανάτου για σένα, η ακόμα περισσότερο ειδικά τότε, επειδή τους αρέσει να σε δουν να υποφέρεις απεγνωσμένος... 

Το μότο τους: Live and let dye... 

Προσαρμοσμένο στα ελληνικά: Πατάνε επί πτωμάτων 

Μην σου τύχει... όσο και αγγελικό πρόσωπο παρουσιάζουν προς τα έξω, καταλαβαίνεις μονομιάς γιατί άδειασε η κόλαση...

Είθε την αγάπη που δίνετε να σας την γυρίσουν, διότι μόνο η αμοιβαία αγάπη είναι αληθινή

 

https://youtu.be/Pk4XUWcK9a8?si=5OvmJ7MG2JwMCva4

Εκεί όπου τα παιδιά δεν θεωρούν "φυσιολογικό" να τους τα δίνεις όλα και να μην αου επιδεικνύει το ανεπίτρεπτο "έγκλημα" να "τόλμησες να με γεννηθείς και να με μεγαλώνεις ενώ δεν έχεις την περιουσία του Μπάκιγχαμ." Και όταν λες πως τόσα παιδιά γεννιούνται και μεγαλώνουν χωρίς να έχουν οι γονείς την περιουσία του Μπάκιγχαμ, να σου απαντάει: "Εγώ δεν μιλάω για άλλα παιδιά. ΕΓΏ μιλάω για ΜΈΝΑ ! Πως τολμήσατε;; "

Το αφήνεις διότι λες πως είναι απλά εφηβεία. 

Και έρχεται η στιγμή που σου λένε πως θα πατάνε επί πτωμάτων ακόμα και επί των γονιών τους γιατί "δεν είμαι ηλίθια σαν και σας να πάω με το σταυρό στο χέρι"... Πως δεν ήσουν καλός γονιός διότι "οι καλοί γονείς στηρίζουν τα παιδιά τους ακόμα και αν θέλουν να γίνουν πόρνες"... Και είναι το μόνο που δεν στηριξες... 

Σε αυτή την κοινωνία όπου οι δαίμονες βρίσκονται όλοι εδώ, όπου οι άνθρωποι έχουν την ελευθερία να επιλέγουν τι θέλουν να είναι -Φως η άδεια κουφάρια που ξεπούλησαν την ψυχή τους και παλεύουν να παρουσιάζουν το σκοτάδι μέσα τους ως δήθεν "φως" με ψεύτικη εξωτερικής εικόνα για το ανηξερο περίγυρο τους...

Εδώ όπου ο πατέρας ενός λατρεμένου παιδιού αργοπεθαίνει και το παιδί συνεχίζει να μην ενδιαφέρεται έστω και αν θυσίασε ολόκληρη του την ζωή για αυτόν, όπως και η μάνα του...

Εδώ όπου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με Αγάπη μέσα τους, υπάρχει ελπίδα. Τουλάχιστον για τους άλλους ...

Διότι υπάρχουν και οι ναρκισσιστες -απλα λόγου DNA που κληρονόμησαν από καμία γιαγιά η και υπό επίβλεψη της, ακόμα και λόγου νευρολογικών διαταραχών η και κακομαθημένων παιδιών που μετατρέπονται σε αρρωστημένα ΕΓΏ πάνω απ' όλα και από όλους... όπως ακριβώς δείχνει και εδώ το βίντεο ενός σπουδαίου ψυχολόγου: 

Παιδιά που θα μπορούσαν άνετα να γίνουν και δολοφόνοι και να πατάνε επί πτωμάτων -ακόμα και των γονιών τους, οι οποίοι πάντα θα "φταίνε" επειδή ζουν ακόμα ... Και μόνο για αυτό στην πραγματικότητα.

Για τα "μωρα μου"... το εγραψα 30 Οκτωβριου 2021- πριν δυο χρονια δηλαδη- στο fb

 Θυμαμαι τωρα χαμογελοντας τοτε που ημουν ΓΓ του ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ.

Επειδη δεν επετρεψα ηλικιες μεγαλυτερες να αγωνιζονται με μικροτερες (για δικαιωμα ψηφου το εκαναν πριν απο μενα, αλλα μετα περηφανευοτανε για τα μεταλλια μια που οι 17χρονοι τα εβαλαν με 12χρονα...), μου εκαναν εναν ανελεητο πολεμο, ψυχολογικο πρωτα απ 'ολα.

Τα παιδια του σωματειου μου με αποκαλουσαν "μαμα" και μερικοι των ομαδικων αθληματων φοβοτανε διοτι θα ηταν για πρωτοι φορα αντιμετωποι με τον εαυτο τους και μονο. Επρεπε να ειμαι τρυφερη και αποφασισμενη ταυτοχρονα πως πρεπει να τα δωσουν ολα.

Στο γηπεδο οταν μπηκα, η μονη γυναικα παραγοντας ποτε εως τοτε, ειδα ενα πληθος κοσμο στις κερκιδες -γονεις, προπονητες και θεατες- οι οποιοι ηταν γεματοι ενθουσιασμο. Χιλιαδες παιδια στο γηπεδο να περιμενουν απο ολα τα σωματεια. Με το που μπηκα, ειδα το εξης εκπληκτικο: Να σταματησει ολος ο θορυβος -και στις κερκιδες και στο γηπεδο, με ολα τα παιδια να καθονται κατω στο γρασιδι με τις αθλητικες ταυτοτητες στο χερι.

Οπα, λεω στον εαυτο μου, κατι δεν παει καλα εδω. Μιλαω με τον εφορο κριτων πως και τρομαξαν ετσι τα μωρα. Περναω αναμεσα σε φατσουλες, τους χαιδευω, τους λεω να σηκωθουν και πως ολα ειναι ΚΑΙ δικα μου παιδια και δεν θελω κανεις να τους αδικησει. Το ακολουθο ηταν πως σηκωθηκαν, πηραν τα μετταλια τους εντιμα, χωρις να τους τα κλεψει κανεις μεγαλυτερος σαν ηλικια και με φιλησαν στο τελος των αγωνων απευθυνωμενοι με το ονομα μου που το εμαθαν απ 'εξω.

Η πλακα ειναι πως βεβαιως πως τα ελεγξα ολα και πως δεν επετρεψα ουτε στους δικους μου αθλητες να προσθετουν ουτε καν ενα ποντο στην οποια ριψη και αν εκαναν. Και αυτο τα παιδια το ειδαν με εκπληξη. Και με αγγαλιασαν ΟΛΑ στο τελος.

Το γιατι, το πως εγινε μια προβοκατσια μου σε αλλο γηπεδο, οπου δεν απαντησα και θα ειχε απαντησει οποιοσδηποτε αλλος που δεν θα ειχε κρατησει τα νευρα του απολυτως, το πως το εκανα βαση του κανονισμου μετα και πως το σταματησα διοτι εγω το ηθελα να μην δωσω συνεχεια, να τους κοιταζω στα ματια ομως τους υπευθυνους και να τους πω πως ποτε κανεις τους δεν θα με εμπαιζει... το ποσο πολυ αγαπαω τα παιδια και τα αδυναμα πλασματα, το ξερω εγω και ο Θεος.

Τον τοτε Προεδρο με το οποιο τα εβαλα απο τον πρωτο συνεδριο και ο οποιος με περιμενε στην ακροαση την αμεσως επομενη μερα μετα απο την δημοσια απαιτηση μου, τον θυμαμαι με αγαπη και σεβασμο. Το πρωτο που με ρωτησε την επομενη μερα ηταν "Τι πλατη εχεις;". Και του απαντησα με αυτο που ηξερα αθλητικα και ελληνικα τοτε- γυρισα και του εδειξα τις πλατες μου. Εμεινε καταπληκτος και μου χαμογελασε, μπορω να πω πως ελαμψε απο θαυμασμο διοτι καταλαβε πως δεν καταλαβα τι εννοουσε. Και η αληθεια ηταν αυτη ετσι και αλλιως. Θα τον θυμαμαι ΠΑΝΤΑ με αγαπη και σεβασμο.

Οπως και τον αλλο μου προεδρο στον οποιο ελεγε η γραμματεα "Κυριε, ηρθε η Καρμεν, παρτε τα χαπια για την καρδια"... χαχαχαχα μια που θα τα ειχα ελεγξει ολα οσο μπορουσα.

Με ολη μου την αγαπη προς ολα τα προσωπα παντα, οπως βγηκα τοτε αναμεσα στους μεν και τους δε, αναμεσα σε ολους τους ανδρες, οπως ξερω πως με αγαπησατε ολοι οπως και εγω ολους εσας. Και τους αθλητες.

Διοτι παντα πρεπει να υπαρχει ευγενης αμιλλα στον αθλητισμο. Οπως και στην ζωη, αν θελουμε να λεγομαστε ανθρωποι.

Ευχαριστω πολυ και να ειναι καλα εκει οπου ειναι στον μοναδικο δημοσιογραφο που εγραψε στην εθνικη εφημεριδα για το θαυμα ενος αθλητικου σωματειο οπου αναμεσα στην πανελληνια δωδεκαδα ηταν τρεις αθλητες χωρις γηπεδο προπονησης, οι οποιοι βρισκονταν και στα μεταλλια πανελλαδικα και μετα με διακριση βαλκανικα, επισης σαρωσαμε τα πρωτα μεταλλια και στους μαθητικους και στρατιωτικους αγωνες, αλλα για μας δεν ηθελε να γραψει κανενα τοπικο μεσω ενημερωσης ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ, διοτι ετσι πηραν εντολες. Μονο ενας πολίτικος πολιτικος παραγωντας μας τιμησε, να ειναι καλα οπου και να'ναι. Οπως θυμαμαι και τους μεγαλους αθλητες, προπονητες και τους μεγαλους παραγοντες που μας εδωσαν συγχαρητηρια μπροστα σε ολους. Πανελλαδικα. Και ευχαριστω και σε οποιον ειχε την ανθρωπια να με διαλεξει να συνοδευω τα παιδια οταν πηραν Βραβειο στην Βουλη για τις διακρισεις τους. Ομολογω πως δεν γνωριζα κανεναν και με επελεξαν χωρις να εχω "δοντι". Ηταν μια σιωπηλη αναγνωριση που με γεμισε χαρα, εστω ως θεατης.

Βασικα ειμαι περηφανοι για ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ειτε πηραν, ειτε δεν πηραν διακρισεις. Ειναι νικητες ΟΛΟΙ στην μου

Με απεραντη στον συζηγο μου που καταλαβε ποση "τρελα" κουβαλαει η καρδια μου και με ακολουθησε 100% σε αυτο το ομορφο ταξιδι.

(Μια που εκανα κουβεντα για τα παλια, ενιωσα για πρωτη φορα την αναγκη να την μοιραστω.)

Υ.Γ. Το πολυ σημαντικο δεν ειναι πως τα εβαλα με τον τοτε υπουργο αθλητισμου μπροστα σε ολους για τους εθνικους μας και παγκοσμιους προταθλητες και για το δικαιο, ουτε που δεν ειχαμε ΚΑΜΜΙΑ οικονομικη βοηθεια εκτος απο το μισθος υου συζηγου μου, το πιο σημαντικο ειναι πως ζητησα να γινει ελεγχος ντοπινγκ και σε μικροτερες ηλικιες και ετσι και εγινε. Και ετσι και κερδισαν τα παιδια μας παννελαδικα! Και οποιος καταλαβε, καταλαβε. Και ΚΑΝΕΝΑΣ απο τους αθλητες μας ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΖΩΝΗ. Για τους γνωστες. Ο Γκατσιουδης μας κοιταζε με θαυμασμο. Οπως και εμεις εχουμε θαυμασμο απεναντι του και σε ολους τους μεγαλους -προπονητες και αθλητες.

Υ.Γ.2 Σημερα 30/10/2023. Πολυ πολεμο εχουν οι καθαροι και οι εντιμοι σε ολους τους τομεις... Μα σε ολους

Μαμάδες μην έρχεστε στο σχολείο, σαν λατέρνες: Εκπαιδευτικός ξεσπά!

 Αλήθεια εσείς τι πιστεύετε; Οι γονείς πρέπει να προσέχουν το ντύσιμό τους όταν πηγαίνουν τα παιδιά τους σχολείο ή στις γιορτές;

Είμαι δασκάλα σε σχολείο της επαρχίας εδώ και πολλά χρόνια και έχω βρεθεί αντιμέτωπη με καταστάσεις καθόλου λογικές. Πάνω στο θέμα αυτό έχω πολλά δυστυχώς να πω. Κρίμα που δεν βρισκόμαστε στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα, στη χώρα όπου η ελευθερία έκφρασης (με λόγια και μη) δίνει στην κάθε μαμά το δικαίωμα να έρχεται στο σχολείο σαν κανονική λατέρνα. Δεν έχουμε πρόβλημα με τους μπαμπάδες, αλλά σοβαρό πρόβλημα με τις μαμάδες.

Δεν ξέρω αν το πρόβλημα αυτό υπάρχει μόνο στην επαρχία ή και στις μεγάλες πόλεις πάντως στο χωριό που διδάσκω εγώ μπορώ να πω ότι τα πράγματα έχουν από καιρό ξεφύγει. Για βλακώδεις λόγους κατ’ εμέ (για να τραβήξουν τα βλέμματα, να εντυπωσιάσουν, να προκαλέσουν, να επιδειχθούν, λίγο η νοοτροπία της επαρχίας) σηκώνονται τουλάχιστον δύο ώρες πριν φέρουν τα παιδιά τους σχολείο για να ετοιμαστούν. Έχω δει μαμά με γόβα στιλέτο, καλσόν, μίνι φούστα, μαλλί κομμωτηρίου (πως δεν της χάλασε στον ύπνο απορώ), βάψιμο επαγγελματικό και eyeliner που δεν ξεφεύγει ούτε στο χιλιοστό, νύχι χτιστό τίγκα στη χρυσόσκονη και ρούχα… ασχολίαστα. Καμιά φορά αναρωτιέμαι: Μήπως αυτές οι μαμάδες πάσχουν από κάποια ασθένεια και δεν καταλαβαίνουν πού πηγαίνουν; Είναι επιεικώς απαράδεκτες.
Ας ξεκινήσουμε από το πόσο αυτό επηρεάζει την ψυχοσύνθεση του παιδιού. Σε ποιο παιδάκι πιστεύετε πως αρέσει να έχει μια μαμά που τραβά τα βλέμματα και τα σχόλια των γύρω της; Πιστεύετε πως το παιδί αυτό καμαρώνει ή ντρέπεται; Αλλά και η ίδια η μαμά ποια γνώμη έχει; Ποιος ο λόγος που βάζει το εγώ της και την αυτοπροβολή της πάνω από το παιδί της; Σαν δασκάλα πιστεύω ότι οι μαμάδες αυτές δεν σκέφτονται και τόσο τα παιδιά τους. Ο εαυτός τους είναι πάνω ακόμα κι από τα ίδια τους τα σπλάχνα.

Έχει τύχει σε γυμναστικές επιδείξεις να δω μαμά ημίγυμνη με ντεκολτέ αβυσσαλέο και ρούχα ημιδιάφανα. Κυκλοφορούσε ανάμεσα στους άλλους γονείς και κάθε λίγο και λιγάκι έριχνε κλεφτές, πλάγιες, πονηρές και ύπουλες ματιές για να δει αν την κοιτάζουν. Πιθανότατα είχε ξεχάσει για ποιο λόγο είχε έρθει. Ίσως πάλι να νόμιζε ότι πάει στα καλλιστεία ή στα μπουζούκια.

Λυπάμαι πολύ που ο χώρος του σχολείου έχει μετατραπεί από κάποιες μαμάδες σαν αυτήν σε χώρο αυτοπροβολής και επιδειξιομανίας. Λυπάμαι πολύ που ο ιερός χώρος του σχολείου που μορφώνει τα παιδιά μας και τα κάνει άξιους ανθρώπους στη κοινωνία αντιμετωπίζεται από κάποιες μαμάδες με τρόπο αισχρό και ξεδιάντροπο. Λυπάμαι πολύ που κάποιες μαμάδες έχουν τέτοια ψυχολογικά, ελλείψεις και κενά στη ζωή τους και προσπαθούν να τα κλείσουν ερχόμενες ντυμένες κανονικές λατέρνες στο σχολείο.

Κυρίες μου να σας ενημερώσω πως φέρνετε τα παιδιά στο σχολείο για να μάθουν. Σκοπός του σχολείου είναι τα παιδιά να λάβουν τις απαραίτητες γνώσεις εφόδια και εργαλεία ώστε να βγουν αύριο στην κοινωνία και να μπορούν να σταθούν σε μία συζήτηση και να βρουν τη δουλειά των ονείρων τους. Το σχολείο «θρέφει» τις φιλοδοξίες των παιδιών και με τη βοήθεια του πάντα μπορεί να φτάσει ένα παιδί μέχρι και την κορυφή. Είτε φέρνεις το παιδί σου το πρωί στο σχολείο ντυμένη με φόρμα, με τζιν ή ακόμα και με τις πυτζάμες δεν θα αλλάξει κάτι. Το παιδί θα πάρει αυτά που είναι να πάρει. Με το να έρχεσαι φουλ στο στρας, το χρυσό, την πούλια και τον Αυγερινό δεν βοηθάς το παιδί σου. Μόνο κακό του κάνεις όπως κακό κάνεις και στον εαυτό σου.

Αυτά βλέπω και όλο και πιο λογικός μου φαίνεται ο νόμος στο Τενεσί. Καλό θα ήταν και στην Ελλάδα αφού πρώτα λυθούν κάποια άλλα φλέγοντα ζητήματα να το σκεφτούν οι ιθύνοντες και να προτείνουν έστω ένα τέτοιο νόμο. Θα βγάλουν πολλά παιδάκια από τη δύσκολη θέση που είναι τώρα.

Εσείς στο σχολείο που πάνε τα παιδιά σας έχετε τέτοιες μαμάδες και αν ναι πώς έρχονται συνήθως ντυμένες στο σχολείο;

Κατερίνα Κ.
Δασκάλα

Πηγη: https://fresh-news.eu/mamades-min-ercheste-sto-scholeio-san-laternes-ekpaideftikos-xespa

Ποσο ομορφος θα μπορουσε να γινει ο κοσμος...

 

Σε ενα σχολειο μια μερα ο δασκαλος εφερε στην ταξη μια γυαλα με ενα χρυσοψαρο μεσα και την εβαλε πανω στην εδρα του ωστε να το θαυμαζουν οι μαθητες.

Μετα απο λιγο εβγαλε το χρυσοψαρο απο την γυαλα και το αφησε να ψυχορραγει πανω στην εδρα, κατω απο τα βλεμματα των παιδιων. Στις αποδοκιμασιες των μικρων, τους απαντησε πως οποιος απο αυτους διαμαρτυρεται αλλο θα παρει αποβολη. Οποτε ολοι σιωπησαν και παραμειναν κολλημενοι στις θεσεις τους.
Και το ψαρακι συνεχισε να σπαρταραει χωρις να μπορεσει να παρει ανασα, κατω απο τα υπακουα και παγωμενα πια βλεμματα των παιδιων...

Τοτε ενα κοριτσι σηκωθηκε και πηγε αποφασισμενο μπροστα στην εδρα του δασκαλου, εβαλε το ψαρακι μεσα και επιπλεον πηρε και την γιαλα αγκαλια λεγοντας: "Τωρα φευγω εγω."

Ο δασκαλος την σταματησε και απευθυνθηκε προς την ταξη ενω ολοι ανυπομονουσαν να την διωξει, αφου ετσι και αλλιως δεν την εβλεπαν με καλο ματι ως η πρωτη στα μαθηματα και επιπλεον και... κοριτσι...
"Εδω και τωρα μολις εκανα ενα κοινωνικο πειραμα. Οταν βλεπετε μια αδικια να συμβαινει μπρος στα ματια σας, δεν εχει σημασια αν περιμενετε επαινο η τιμωρια, δεν εχει σημασια ΠΟΙΟΣ και ΓΙΑΤΙ κανει την αδικη πραξη, δεν εχει καμμια σημασια αν το ψαρακι δεν ηταν δικο σας, το ειδατε για πρωτη φορα και το νομιζατε αδιαφορο για την ζωη σας, σημασια εχει πως ΠΑΝΤΑ πρεπει να πολεματε εναντιον της ΚΑΘΕ αδικιας εναντιον του καθενος και εναντια του καθετι υπερβαινει την ηθικη.

Και πηρατε το μαθημα απο εναν Ανθρωπο που, αν και εχει το καθε δικαιωμα για το ετησιο μαθησιακο προσωπικο επαινος, ειχε την τολμη να μην φοβαται την οποια τιμωρια και ξεσηκωθηκε με θαρρος να ΔΡΑΣΕΙ. Με οποιο πιθανο προσωπικο κοστος.
Δεν εχει σημασια ποσο ετων ειναι αυτος ο Ανθρωπος, δεν εχει σημασια ποσο μικρος η μεγαλος θεωρειται, δεν εχει σημασια αν ειναι κοριτσι, δεν εχει σημασια καν αν ειναι εξυπνη- που ειναι.
Σημασια εχει που ειναι πρωτη στην ηθικη, στο ελευθερο πνευμα και στην αδεσμευτη ψυχη της. Σημασια εχει πως δεν την ενοιαξε αν θα χασει το σχολικο της επαινο η τους βαθμους και την θεση της στην ταξη και στο σχολειο, δεν την ενοιαξε τι γνωμη εχετε εσεις η εγω, η τι κανουμε ολοι οι αλλοι, ουτε αν ηταν η μονη που αντεδρασε και ουτε καν αν ταιριαζει στο συνολο. Για εκεινη σημασια εχει η προστασια του καθε αθωου πλασματος, εντελει και των δικων σας συναισθηματων και ας παλευει μονη το καθετι αδικο.

Δεν με νοιαζει τι θα κανει στην ζωη της με τετοιο επαναστατικο πνευμα σε μια αρρωστη κοινωνια... Ειμαι σιγουρος ομως πως μονο τετοιοι Ανθρωποι αξιζουν να μας καθοδηγουν, διοτι ειναι οι μονοι που μας διδαξουν πως και εμεις, ο καθενας απο εμας, μπορουμε να ειμαστε πρωτοι ως μαχητες για το δικαιο πνευμα της αγαπης στην κοινωνια... εντελει ειναι οι πρωτοι που με το δικο τους παραδειγμα σε καθε ευκαιρια που τους δινουμε και αν, μας διδαξουν να αγαπαμε τις ψυχες μας..." ειπε δακρυζοντας απο χαρα ο δασκαλος και εστειλε την μαθητρια στην πρωτη θεση της ταξης, εκει οπου δεν ηθελε τοσα χρονια η ιδια να κατσει.

Το πειραμα ειναι αληθινο και εγινε σε ενα σχολειο σε μια επαρχια μιας χωρας απο εναν ασημαντο δασκαλο... τοσο "ασημαντο" οσο και "ασημαντη" μικρουλα, η οι παμπολλοι "μικροι" αυτου του ασχημου μικρου μας κοσμου...
Ποσο ομορφος ομως θα μπορουσε να γινει αν ο καθενας απο εμας θα ειχε αποφασιζει να ωριμασει, να "μεγαλωσει" τα "μεσα" του... με θαρρος, λογικη, ηθικη, ευσυνειδηση και αποφασιστικοτητα.

Ποιοι πριμοδοτούν καταγγελίες γονέων που στρέφονται εναντίον εκπαιδευτικών για κάθε αιτία; Οι εκπαιδευτικοί είναι πάντα για αυτούς ο εύκολος στόχος

 03.04.2022

Το   τελευταίο χρονικό διάστημα ζούμε στα   σχολεία μας μια  αλματώδη  αύξηση  καταγγελιών εκ μέρους γονέων η συλλόγων  γονέων που  στρέφονται εναντίον  εκπαιδευτικών   για  κάθε αιτία.

Εδώ  σκοπός μου  είναι  να  διερευνηθούν  λόγοι  και  αιτίες  που  οδηγούν  σε  αυτή  την  αλματώδη  αύξηση.

Κοινωνικό-οικονομικοί λόγοι  , από το 2010 ζούμε μία τεράστια οικονομική κρίση, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι μεταξύ αυτών και γονείς μαθητών να χάσουν τις εργασίες τους και άλλοι δε από αυτούς να αρχίσουν να ασχολούνται σε δεύτερες και τρίτες εργασίες έτσι ώστε να τους μην έχουν πολύ χρόνο να μένουν  στο σπίτι μαζί με τα παιδιά τους και η φροντίδα παιδιών τους να  έχει  αμεληθεί ή να  περνά  σε  τρίτα πρόσωπα. Η αποξένωση αυτή δημιούργησε πολλά προβλήματα σε όλες τις οικογένειες .

 Μέσα σε αυτή την κρίση τα τελευταία δύο χρόνια ζούμε και τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοιου. Όπου η εκπαίδευση επιπλέον γίνεται τις  περισσότερες φορές όχι μόνο δια ζώσης αλλά πέρασε στο είδος της τηλεκπαίδευσης. Τα παιδιά έχασαν την κοινωνικοποίηση τους έμειναν σπίτι κλεισμένα ,έχασαν το παιχνίδι τους την επαφή τους με τους υπόλοιπους, τη λειτουργία του σχολείου σαν θεσμό της Ελληνικής εκπαίδευσης , δράσεις και δεξιότητες παραμελήθηκαν ,χάθηκε  η αλληλεπίδραση με τους εκπαιδευτικούς και τα υπόλοιπα παιδιά εξαφανίστηκε το πλαίσιο λειτουργίας που είχε δημιουργηθεί από το σχολείο έπαψε να υπάρχει..

 Το τελευταίο  δε διάστημα η  ύπαρξη του πολέμου έχει δημιουργήσει τεράστια ερωτήματα και ψυχολογικές ανησυχίες τόσο στους μαθητές μας όσο και στους   γονείς τους

Η έλλειψη ενημέρωσης, σχετικά με το που αρχίζουν και που τελειώνουν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των γονέων του σχολείου μας.

Οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούν ότι έχουν μόνο δικαιώματα και για τις υποχρεώσεις τους χρησιμοποιούν διάφορες δικαιολογίες οι οποίες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα .Οι εκπαιδευτικοί  είναι πάντα για αυτούς ο εύκολος στόχος αφού όπως θεωρούν τα παιδιά τους έχουν πάντα δίκιο σε οποιαδήποτε διένεξη έχει δημιουργηθεί, αρνούνται να ακούσουν τις γνώμες των εκπαιδευτικών αλλά και των διευθυντών των σχολείων και χρησιμοποιούν την εύκολη έκφραση θα κάνω καταγγελία, και  χωρίς να έχουν πουθενά εκπαιδευτεί θεωρούν ότι γνωρίζουν περισσότερο από ότι οι δάσκαλοι των τάξεων που έχουν τα παιδιά τους πολλές φορές τους  κατακρίνουν άδικα. 

Τις περισσότερες φορές να ζητούν πράγματα τα οποία η  σχολική νομοθεσία δεν επιτρέπει, όπως αλλαγές δασκάλων στις τάξεις , απομάκρυνση εκπαιδευτικών από το σχολείο επειδή κατά τους ίδιους αυτοί δεν είναι ικανοί να επιτελέσουν το έργο τους λες και κάποιοι τους έχουν χρίσει τους ίδιους αξιολογητές των εκπαιδευτικών.

Η ευκολία  της  καταγγελίας, όπου σε ένα απλό χαρτί ο κάθε  καταγγέλλων μπορεί να ισχυριστεί το οτιδήποτε ,και να απευθύνει το αίτημα του στις ανώτερες διοικητικές υπηρεσίες ώστε  να εμπλακεί μία ολόκληρη σχολική μονάδα σε μία καταγγελία η οποία δυστυχώς έως ότου αποδειχθεί ανυπόστατη έχει ταλαιπωρήσει εκπαιδευτικούς στο σχολείο. Ακόμη χειρότερη είναι η περίπτωση που κάποιοι υποκινούν γονέα οι γονείς του σχολείου έτσι ώστε να εκφοβίσουν ή να τρομοκρατήσουν τους εκπαιδευτικούς.

Με  όλα τα  παραπάνω πολλές φορές οι  εκπαιδευτικοί αισθάνονται αβοήθητοι ανυπεράσπιστοι απέναντι στην άποψη και στην κρίση του κάθε γονέα και δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αφού πάντα απειλούνται Και προσπαθούν να βρουν μία μέση λύση σε καταστάσεις οι οποίες θα έπρεπε να είχαν λυθεί με άλλους τρόπους.

 Τέλος όλα τα παραπάνω θα προσθέσουμε και την ευκολία με την οποία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλλουν  θέματα τα οποία πάντα εκθέτουν εκπαιδευτικούς σε σχέση με μαθητές των σχολείων, με ένα τελευταίο παράδειγμα εκπαιδευτικό που απολύθηκε επειδή χειροδίκησε  σε  μαθήτρια του, καλώς αν όντως  έγινε  έτσι,   ενώ την ίδια μέρα οι μαθητές του σχολείου αυτού έκαιγαν το αυτοκίνητό του, το τραβούσαν βίντεο και τον διαπομπεύουν παντού πιστεύοντας τη βοήθεια των γονέων ( Αλήθεια δεν  μάθαμε  αν  αυτοί  οι  μαθητές τιμωρήθηκαν  και με  ποιόν τρόπο).

 Αφού για το κοινό σκοπό παλεύουν και οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς θα έπρεπε να επανεξετάσουμε το πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ αυτών των δύο μερών να βρεθούν τα όρια των δικαιωμάτων που έχουν οι γονείς απέναντι στο σχολείο αλλά και των υποχρεώσεων αυτών και νομίζω ότι αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει άμεσα .

Επειδή  δεν έχουν εκλείψει όλοι οι παραπάνω λόγοι και πολύ φοβάμαι ότι στο μέλλον τα προβλήματα με τις αντιδικίες γονέων εκπαιδευτικών θα εντείνονται και το  μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να καταστρέφουν το σχολικό κλίμα  θα πρέπει να ξανασκεφτούμε τη δημιουργία σχολείων για γονείς όπου εκεί  θα ενημερώνονται για τους τρόπους αντιμετώπισης των περιστατικών να γνωρίσουν τον τρόπο που θα  συμβαδίζουν δίπλα και όχι απέναντι στους εκπαιδευτικούς  μας.

ΓΡΙΒΑΣ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  Δ/ΝΤΗΣ  18 Δ.Σ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ    και γονέας…

Πηγη: https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/374930_poioi-primodotoyn-tin-ayxisi-ton-kataggelion-ek-meroys-goneon-poy-strefontai

Μπραβο στην σταση του διευθυντη που δεν εκφοβιζεται ο ιδιος απο τους γονεις