ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ - ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ

 

Ὁ Διάβολος πρὶν τὴν πτώση του ὑπῆρξε ὁ ἀρχηγὸς ὅλων τῶν Ἀγγέλων. Ὅταν ὅμως τὸ τάγμα τοῦ Διαβόλου ξέπεσε, ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ πῆρε πρωτοβουλία μόνος του καὶ εἶπε τὸ «στῶμεν καλῶς» καὶ τὸν ἤκουσαν ὅλοι οἱ Ἄγγελοι, κάνανε ὑπακοὴ καὶ ἔδωσαν δόξα στὸν Θεό.
Γι’ αὐτὴν τὴν πρωτοβουλία του ὁ Χριστὸς τὸν ἔκανε ἀρχηγὸ ὅλων τῶν ὑπόλοιπων 9 Ἀγγελικῶν ταγμάτων.


Ἐπίσης ὁ Κύριος ἕναν ἄλλον Ἄγγελο τὸν Γαβριήλ, ἐπειδὴ τοῦ ἐμπιστεύθη, ὅτι «θὰ γεννηθῶ καὶ θὰ πάρω μορφὴ ἀνθρώπου μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, μετὰ ἀπὸ 490 γιὰ τὴν ἀκρίβεια χρόνια» καὶ πίστεψε ὁ Γαβριὴλ, ὅτι μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ γίνει καὶ ἄνθρωπος καὶ νὰ ἐμφανιστεῖ ἐπὶ τῆς γῆς μὲ τὴν μορφὴ ἀνθρώπου καὶ δὲν τὸ ἀμφισβήτησε καθόλου, πῆρε καὶ αὐτὸς προαγωγὴ καὶ ἔγινε καὶ αὐτὸς δεύτερος μαζὶ μὲ τὴν Μιχαὴλ καὶ αὐτὸς ἀρχιστράτηγος.


Ἔτσι ἔχουμε Ἀρχαγγέλους τὸν Μιχαὴλ καὶ τὸν Γαβριήλ.


Ὁ Θεός ἔχει δώσει σέ κάθε βαπτισμένο ἄνθρωπο ἕναν προσωπικό φύλακα Ἄγγελο, ὁ ὁποῖος διακονεῖ τόν ἄνθρωπο μέρα - νύχτα καί μένει δίπλα του, μέχρι τήν ταφή του!


Ὁ φύλακας Ἄγγελός μας εἶναι ὁ πιό ἀγαπημένος φίλος μας, διότι μετά τόν Χριστό καί τήν Παναγία, μᾶς ἀγαπᾶ περισσότερο ἀπό ὅλους!


Εἶναι ὁ πιό ἰσχυρός βοηθός μας στή γῆ καί ἔχει τό διακόνημα:


α) νά μᾶς φωτίζει καί νά μᾶς βομβαρδίζει μέ ἀγαθούς καί θεϊκούς λογισμούς


β) νά μᾶς ἐνισχύει τόν νοῦ καί νά μᾶς βοηθᾶ νά διαισθανόμαστε τούς πονηρούς λογισμούς καί


γ) νά προσεύχεται μαζί μας καί νά μεταφέρει τίς προσευχές μας στόν Οὐρανό.


Ἐάν διάγουμε συνειδητή πνευματική ζωή καί βρισκόμαστε ἐν μετανοίᾳ, θά ἀκοῦμε καθαρά τή φωνή του μέσα μας, ἀλλά καί θά μᾶς πληροφορήσει λίγο πρίν πεθάνουμε, ὅτι ἦρθε ἡ ὥρα νά φύγουμε ἀπό τόν κόσμο τοῦτο!


Νά προσευχόμαστε λοιπόν καί νά εὐχαριστοῦμε τόν Ἄγγελο φύλακά μας, γιά τίς τόσες ὑπηρεσίες πού μᾶς προσφέρει καί νά μήν τόν στενοχωροῦμε, μέ τό νά ἁμαρτάνουμε. Ἴσως ἔτσι, κάποτε, θά τόν δοῦμε κιόλας!..

.
(Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Σκήτης τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα)


*


Ακούμε στη Θεία Λειτουργία κάθε φορά την εκφώνηση του λειτουργού «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» και στη συνέχεια «άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ» ψάλλει ο χορός.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας εννέα είναι τα ουράνια τάγματα: Σεραφείμ - Χερουβείμ - Θρόνοι - Κυριότητες - Δυνάμεις - Εξουσίες - Αρχαί – Αρχάγγελοι - Άγγελοι.
Και κατά τον άγιο Γρηγόριο προ του ουρανού και της γης κτίστηκαν από Τόν Θεό οι άγγελοι. Οι άγγελοι είναι διάκονοι Τού Θεού και υπηρέτες σε έργα και στη δοξολογία.
Τους αποστέλλει Ο Θεός σε έργα ή να παραλάβουν ψυχές ή να υπηρετήσουν αγίους του ή να υποδείξουν εν ονόματι Τού Θεού το θέλημα Τού Θεού ή να φρουρήσουν κάθε άνθρωπο.
Επίσης δοξολογούν ακατάπαυστα Τόν Θεό και την άπειρη δύναμή του.
Αλλά τι γιορτάζει η εκκλησία στη σύναξη των αγγέλων;

Ο Θεός δημιούργησε τους αγγέλους και τους έχει στην εξουσία του.
Ο ένας απ’ αυτούς ο εωσφόρος, ο πρωί ανατέλλων κατά τον Ησαΐα (14,12) και ο πρώτος των αγγέλων υπερηφανεύτηκε και είπε:
«Θα ανεβώ στον ουρανό, απάνω από τα αστέρια του ουρανού θα τοποθετήσω το θρόνο μου, θα καθίσω επάνω σε ψηλό βουνό… θα ανεβώ επάνω από τα σύννεφα και θα είμαι όμοιος με Τόν Ύψιστο».

Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την πρώτη ανταρσία εναντίον Τού Θεού του ο εωσφόρος. Αλλά αμέσως συντρίφθηκε στη γη, λέγει ο Προφήτης, και ο εωσφόρος και όλο του το τάγμα.
Και άλλοι κατέβηκαν στον άδη, άλλοι στο νερό και άλλοι στον αέρα.
Σ’ αυτή τη κρίσιμη ώρα του ουρανού κατά την οποία έπεφταν ένας-ένας οι άγγελοι από το σχισμένο ουρανό, εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ που ανδραγάθησε κατά των δαιμόνων γι αυτό και αρχιστράτηγος κατέστη. Σύμφωνα με την αποκάλυψη (Αποκ. 12, 7-9) «έγινε πόλεμος στον ουρανό. Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι του αντιπαρατάχθηκαν για να πολεμήσουν εναντίον του δράκοντος (του εωσφόρου) και των αγγέλων του.

Αλλά δεν τα κατάφερε ο δράκοντας, «ουκ ίσχυσε, ούτε βρέθηκε τόπος να παραμείνει πλέον στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο δράκοντας, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο διάβολος και σατανάς, αυτός που πλανεύει όλη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη και μαζί μ’ αυτόν και οι άγγελοι του».
Μ’ αυτά τα λόγια περιγράφει η αποκάλυψη την ήττα και την πτώση του δράκοντος και διαβόλου και τη νίκη του αρχιστρατήγου Μιχαήλ.
Η αρχαία παράδοση μνημονεύει ότι εκείνη την τραγική ώρα της πτώσεως ο αρχιστράτηγος Μιχαήλ στάθηκε στη μέση των αγγελίκων ταγμάτων και είπε:
« στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου ! Δεύτε προσκυνήσωμεν καί προσπέσωμεν Τώ Βασιλεί ημών Θεώ ».
Και αμέσως στάθηκαν στη θέση τους οι άγγελοι και άρχισαν να ψάλλουν:
« άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου ».
Ομολόγησαν την εξουσία και τη δύναμη Τού Θεού Πατρός και σταθεροποιήθηκαν στη διακονία Του πλησίον Του.

Αυτό το θρίαμβο των αγαθών πνευμάτων με πρωτοστάτη τον αρχάγγελο Μιχαήλ πανηγυρίζομε στις 8 Νοεμβρίου.
Από τότε ο δράκων, ο όφις, ο διάβολος πλανεύει την οικουμένη. «Οι αποστάτριες δυνάμεις του, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, είναι δημιουργοί της κακίας με την αποφυγή του καλού και πρόξενοι της δυστυχίας μας».
Από την αλήθεια αυτή περί των αγγέλων και των δαιμόνων, έτσι όπως προκύπτει από τη διδασκαλία της εκκλησίας μας δύο τινά διδασκόμαστε.
Ότι οι αγαθοί άγγελοι, όπως στάθηκαν τότε πιστοί διάκονοι του δημιουργού τους, έτσι πιστά υπηρετούν και τους ανθρώπους μέσα στην κοπιαστική επίγειο ζωή τους.
Και το άλλο που μνημονεύουν οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος να έχομε υπόψη μας: «εάν, λέγει, Ο Θεός δε λογάριασε ακόμα και τους αγγέλους, όταν αμάρτησαν, αλλά αλυσοδεμένους τους έριξε στο σκοτάδι και στο τάρταρο μέχρι να δικαστούν κατά την ημέρα της κρίσεως, πόση κρίση και καταδίκη δεν επιφυλάσσει σ' αυτούς που σύρονται από τη σάρκα και περιφρονούν την υπέρτατη εξουσία και το μεγαλείο Τού Θεού;».

Κάθε φορά, επομένως, που θα ακούμε στη Θεία Λειτουργία το «στώμεν καλώς» του αρχαγγέλου , να αναλογιζόμαστε πόσο στεκόμαστε καλά και σταθερά κοντά Στόν Θεό και ποιά τιμωρία χωρίς έλεος μας αναμένει, αν με τους εγωισμούς αρπάζομε την εξουσία από Τόν Θεό, αν με τους σαρκικούς λογισμούς διακόπτομε την κοινωνία με Τόν Θεό και αν με τις άδικες πράξεις παραδίνομε τους εαυτούς μας στη δικαιοσύνη Τού Θεού. 

ΠΗΓΗ: Facebook.com

ΓΙΑΤΙ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΚΡΙΝΙΑ,ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ - ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

– Γέροντα, γιατί στις γιορτές συνήθως συμβαίνει κάποιος πειρασμός;
– Δεν ξέρεις; Στις γιορτές ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι έχουν χαρά και κερνούν, δίνουν ευλογίες, δώρα πνευματικά στους ανθρώπους. Εδώ οι γονείς κερνούν, όταν γιορτάζουν τα παιδιά, ή οι βασιλείς χαρίζουν ποινές, όταν γεννιέται κανένα βασιλόπουλο, οι Άγιοι γιατί να μην κεράσουν;


Μάλιστα η χαρά που δίνουν κρατάει πολύ και βοηθιούνται πολύ οι ψυχές. Γι’ αυτό ο διάβολος, επειδή το ξέρει αυτό, δημιουργεί πειρασμούς, για να στερηθούν οι άνθρωποι τα θεία δώρα και να μη χαρούν ούτε να ωφεληθούν από την γιορτή. Και βλέπεις, μερικές φορές στην οικογένεια, όταν σε μια γιορτή ετοιμάζονται όλοι να κοινωνήσουν, τους βάζη ο πειρασμός να μαλώσουν, και όχι μόνο δεν κοινωνούν, αλλά ούτε στην εκκλησία πηγαίνουν.


Τα φέρνει έτσι τα πράγματα το ταγκαλάκι, ώστε να στερηθούν όλη την θεία βοήθεια.
Αυτό παρατηρείται και στην δική μας, την καλογερική ζωή. Πολλές φορές το ταγκαλάκι, επειδή γνωρίζει εκ πείρας ότι θα βοηθηθούμε πνευματικά σε κάποια γιορτή, εκείνη την ημέρα, ή μάλλον από την παραμονή, δημιουργεί έναν πειρασμό -σαν πειρασμός που είναι- και μας χαλάει όλη την διάθεση.


Μπορεί λ.χ. να μας βάλη να φιλονικήσουμε με ένα αδελφό, και ύστερα μας θλίβει, μας τσακίζει ψυχικά και σωματικά. Έτσι, δεν μας αφήνει να ωφεληθούμε από την γιορτή με τον χαρούμενο τρόπο της δοξολογίας. Ο Καλός Θεός όμως, όταν δη ότι δεν δώσαμε εμείς αφορμή, αλλά αυτό έγινε μόνον από φθόνο του πονηρού, μας βοηθάει.


Και ακόμη πιο θετικά μας ωφελεί, όταν εμείς παίρνουμε ταπεινά το σφάλμα επάνω μας και δεν κατηγορούμε όχι μόνον τον αδελφό μας αλλά ούτε και τον μισόκαλο διάβολο, διότι η δουλειά του αυτή είναι:
να δημιουργή σκάνδαλα και να σκορπάη κακότητα, ενώ ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού πρέπει να σκορπάη ειρήνη και καλωσύνη.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

ΠΗΓΗ: facebook.com

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

 ΟΙ ΕΙΚΌΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ:

Πολλοί έχουν τη γνώμη ότι οι πρώτες εικόνες της Παναγίας είναι του Αποστόλου Λουκά. Δεν είναι σωστό αυτό.
Οι πρώτες εικόνες της Παναγίας είναι οι αχειροποίητες,
δηλαδή χωρίς ανθρώπινο χέρι.

Η παράδοση λέει ότι όταν ζούσε η Παναγία, ο απόστολος Πέτρος και ο Ιωάννης έφτιαξαν μια εκκλησία για τη Παναγία χωρίς η ίδια να το γνωρίζει, στη Λήδα – απέξω από το Τελ Αβίβ – που είναι η πατρίδα του Αγίου Γεωργίου και υπάρχει ο τάφος του. Παρακάλεσαν τότε τη Παναγία να πάει εκεί και να ευλογήσει την Εκκλησία.
Εκείνη τους είπε πηγαίνετε και θα με βρείτε εκεί.

Οι Απόστολοι νόμισαν πως θα πήγαινε εκεί με κάποιο άλλο μέσο και από ευγένεια και ευσέβεια έσπευσαν γρηγορότερα για να την προλάβουν και να την υποδεχθούν.
Όμως όταν μπήκαν μέσα παραδόξως είδαν σε μιά κολόνα στο Ιερό μια εικόνα της Παναγίας με το πρόσωπό της και το σώμα της ολόκληρο.
Αυτή ήταν η πρώτη και αχειροποίητη εικόνα της.!

Παρόμοια αχειροποίητη εικόνα ήταν και εκείνη του Ιερού Μανδηλίου με τη μορφή του προσώπου του Κυρίου που αποτυπωθηκε από τον ιδρώτα του Χριστού και θεράπευσε το βασιλιά της Εδέσσης Αύγαρο,
όταν εκείνος είχε στείλει απεσταλμένους να τον βρούν για να προσευχηθεί γι’ αυτόν.
Υπήρξε και δεύτερη αχειροποίητη εικόνα της Παναγίας:
Οι πρώτοι χριστιανοί έφτιαξαν ένα πολύ ωραίο Ναό, αλλά κάποια στιγμή οι Εβραίοι ήθελαν να τον πάρουν.
Μετά από διαμάχη τελικά το θέμα έφθασε στα δικαστήρια και επειδή ήταν δύσκολη απόφαση,
ο δικαστής ζήτησε να σφραγίσουν τον Ναό και να περιμένουν όλοι κάποιο σημάδι εξ ουρανού. Όταν αργότερα άνοιξαν τον Ναό, είδαν παραδόξως στο αριστερό πάνω μέρος του Ιερού την εικόνα της Παναγίας.

Ο δικαστής τότε ρώτησε τι είναι αυτό που βλέπει,
και του απάντησαν οι χριστιανοί ότι είναι η μορφή της Παναγίας, της Μαρίας μητρός του Χριστού και Θεού μας
και έτσι αποφάσισε να τη δώσουν στους χριστιανούς.
Μετά τις παραπάνω δύο εικόνες που αναφέραμε έρχονται οι εικόνες του Ευαγγελιστού Λουκά.
Όμως μόνο τρείς εικόνες που υπάρχουν μέχρι σήμερα είναι του Ευαγγελιστού.


Η μία βρίσκεται στα Καλάβρυτα στο Μέγα Σπήλαιο και είναι από κερί και λιβάνι (κηρομαστίχα) ανάγλυφος,
η δεύτερη είναι της Σουμελά κοντά στη Βέροια,
είναι με χρώμα
και η Τρίτη είναι στη Κύπρο της Παναγίας του Κύκκου
και είναι φτιαγμένη με ψηφίδα.
Όλες οι άλλες εικόνες που υπάρχουν είναι σύμφωνα με αυτές του Ευαγγελιστού Λουκά και όχι του ίδίου του Λουκά.


Από αυτές τις τρείς έχουν ξεσηκώσει οι αγιογράφοι, ο καθένας με τη τέχνη του,
όλες τις άλλες που ανέρχονται κατ’ άλλους σε πενήντα και κατ’ άλλους σε εκατόν είκοσι ή και εκατό πενήντα.

Στη συνέχεια θα αναφέρουμε πως δημιουργήθηκαν αυτές εικόνες.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς ήταν ερασιτέχης ζωγράφος και από ευχαρίστηση και σεβασμό ήθελε να φτιάσει σε μια εικόνα ένα πορτραίτο της Παναγίας.
Πήγε μιά μέρα και ρώτησε τη Παναγία να της φτιάξει μια εικόνα και έλαβε την θετική της απάντηση.
Τότε εμφανίσθηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ μεταφέροντας τρία σανίδια και του τα έδωσε. Εκείνος από σεβασμό δεν τον ρώτησε γιατί του έδωσε τρία σανίδια,
αφού μιά εικόνα ήθελε να φτιάξει.
Σε λίγο καιρό έφτιαξε μια εικόνα και αμέσως την παρουσίασε στη Παναγία μας.


Εκείνη όταν την είδε του είπε ότι ήταν ωραία, αλλά, πρόσθεσε ότι κάτι λείπει.
- «Μόνη μου είμαι; Δεν έχω γυιό;»
Ο Λουκάς την είχε φτιάσει δεομένη, μόνη της.
Αυτή η εικόνα είναι στα Σουμελά στο συνοικισμό των Ποντίων.
Κατόπιν έφτιασε άλλη μία με το Χριστό μαζί, είναι η σημερινή ευρισκόμενη στο Μέγα σπήλαιο στα Καλάβρυτα.

Την αποκάλυψε και αυτή στη Παναγία.
Εκείνη τον ενεθάρρυνε πως είναι πολύ καλή αλλά.. είχε βάλει το Χριστό μας δεξιά γι’ αυτό λέγεται δεξιοκρατούσα.
Όπότε έφτιαξε τη τρίτη εικόνα που είχε βάλει το Χριστό στο άλλο κανονικό χέρι, την ευρισκομένη σήμερα στη Κύπρο
και είναι που απεικονίζεται με κεκαλυμμένο το πρόσωπό της.

Να λοιπόν τα τρία σανίδια που έφερε στον Ευαγγελιστή Λουκά ο αρχάγγελος που προαναφέραμε.
Τις τρείς αυτές εικόνες τις ευλόγησε η Παναγία μας με το πανάγιό της χέρι και είπε: «Η χάρις του εξ’ εμού γεννηθέντος Κύριού μου και Θεού μου, να είναι μετ’ αυτών» .!


Αυτή η ευλογία, τις διασώζει μέχρι σήμερα μετά από τόση κακία είκοσι αιώνων,
διότι είναι αλήθεια ότι δεν είναι τόσο εύκολο οι εικόνες αυτές να παραμένουν τόσους αιώνες,
αν δεν υπάρχει η από άνωθεν βοήθειά της.

Με βάση αυτές τις εικόνες έχουμε τις άλλες αντίγραφες εικόνες και από διάφορα ιστορικά περιστατικά έχουμε επίσης πολλές άλλες εικόνες με εξακόσιες περίπου προσωνυμίες κάτω από διάφορα περιστατικά όπως είναι η Παναγία η Τριχερούσα,
η Φανερωμένη,
του Άξιον Εστί,
η Πορταϊτισσα,
της Τήνου,
η Κανάλα,
η Ελευθερώτρια και άλλες.
Συμπερασματικά, οι παραπάνω τρείς αχειροποίητες είκονες, μιά του Κυρίου και δύο της Παναγίας μας,
και οι τρείς του Ευαγγελιστού Λουκά, απαντούν στους ασεβείς που δεν δέχονται τις εικόνες.

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού Δ. Παναγόπουλου.

ΠΗΓΗ: facebook.com

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ

Είχα ένα μεγάλο όραμα για τους έσχατους καιρούς..

Είχα όραμα. Είδα τον Κύριο Σαβαώθ. Στα χέρια Του κρατούσε μια σφαίρα με έναν μεγάλο σταυρό πάνω της. Και από εκεί άκουσα: «Στους έσχατους χρόνους, η ταπείνωση, η καλοσύνη και η αγάπη θα σώσει τους ανθρώπους. Η αγάπη πεθαίνει χωρίς καλές πράξεις. Η αγάπη είναι η μοναδική δύναμη με την οποία ο άνθρωπος θα μπορέσει ν' αντέξει τις παγίδες του Αντίχριστου.


Η μισή κόλαση είναι στη γη.


Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και προσπαθεί να μπει.


Εσείς θα ζήσετε για να δείτε τον Αντίχριστο. Ο Αντίχριστος θα βασιλεύει παντού, και θα υπάρξουν διωγμοί.


Η Γεωργία κληροδοτήθηκε στην Παναγία και Αυτή θα την προστατεύσει. Εδώ θα υπάρξουν μικρότεροι διωγμοί. Μην ανησυχείτε όταν θα δυσκολεύεστε.


Εγώ θα έρθω και θα σας βοηθήσω, όμως εσείς δεν θα με βλέπετε. Και πριν νόμιζαν ότι θα έρθει ο Αντίχριστος, αλλά δεν ήταν αυτά τα σημάδια. Ηταν απλώς πόλεμος. Τότε δεν ήταν ουράνια τα σημάδια και οικουμενικός ο διχασμός. Ο διχασμός είναι ίσος με την αίρεση. Σύντομα όλος ο κόσμος θα ενωθεί με το νούμερο του Αντίχριστου. Τις έσχατες μέρες μην κοιτάζετε τον ουρανό. Γιατί θα γίνουν τέτοια «θαύματα» που θα πλανηθείτε και θα σας καταστρέψουν.


Ο Αντίχριστος είναι γεννημένος και η σφραγίδα του δεν θα είναι μόνον αόρατη. Θα είναι ορατή και θα σφραγίζουν μ' αυτήν τον άνθρωπο στο χέρι και στο μέτωπο. Ήδη ετοιμάζουν το θρόνο του. Θα φακελώσουν όλους τους ανθρώπους και θα τους καταχωρίσουν στις λίστες του. Κανείς δεν θα μπορεί να ζει έξω απ' αυτές. Οι ζωές των ανθρώπων θα εξαρτώνται από αυτούς.


Σε όλα τα προϊόντα θα υπάρχει το νούμερο του. Πρώτα με γραμμές κι ύστερα ολοφάνερα.


Αυτές οι γραμμές είναι ήδη το


νούμερο του Αντίχριστου και


κρυφά κωδικοποιημένα τα τρία


εξάρια (666). Μη φοβηθείτε.


Να πείτε μια προσευχή, να τα σταυρώνετε και έτσι να τα παίρνετε. Τότε μπορεί να είσαι καβάλα στον πονηρό και να σε πηγαίνει στο ναό. Όμως ότι σου προτείνει ο δαίμονας, με λόγια ή με πράξεις, μην το δέχεσαι, όσο καλό κι αν σου φανεί. Γιατί θα πέσεις στην παγίδα του και θα καταστραφείς.


-Γέροντα, εκείνος ξέρει ότι είναι ο Αντίχριστος;


Εκείνος ξέρει. Εσύ θα το καταλάβεις όμως; Να θυμάσαι: Ο Αντίχριστος ακόμη χτυπάει την πόρτα. Κι όταν σου χτυπάνε την


πόρτα τι πρέπει να κάνεις;


-Την ανοίγεις.


-Κι όταν δεις τον επισκέπτη τι πρέπει να πεις;


-Ελάτε!


-Περιμένει λοιπόν πρόσκληση.


Θα δοθεί η πρόσκληση και θα έρθει. Τώρα η πόρτα είναι ανοιχτή. Τώρα δεν χτυπάει. Στέκεται στην πόρτα και περιμένει πρόσκληση. Να το θυμάσαι. Θα ακολουθήσουν τον Αντίχριστο εκείνοι που έχουν πίστη μόνο με το μυαλό τους. Όμως όποιος πιστεύει με την καρδιά του θα τον υποψιαστεί. Θα τον γνωρίσει. Στις έσχατες μέρες θα κυκλοφορούν οι γυναίκες στους δρόμους γυμνές και δεν θα νιώθουν ντροπή. Οι χριστιανές θα είναι ντυμένες σεμνά. Από αυτό θα τις αναγνωρίζουν και θα τις διώκουν.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ὁ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ.

ΠΗΓΗ: FACEBOOK.COM

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

Εισόδια της Θεοτόκου!! "Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις."

Οι ιεροί Ευαγγελιστές δεν αναφέρονται εις την γέννηση και εις την ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου, πλην ελαχίστων περιπτώσεων. Πληροφορίες αντλούμε από το ¨πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου¨. Γονείς της Παναγίας μας ήταν ο άγιος Ιωακείμ και η αγία Άννα. Άνθρωποι ευσεβείς, πιστοί εις τις εντολές του Θεού και ανήκαν εις την μερίδα εκείνη των ανθρώπων, οι
οποίοι περίμεναν την έλευση του Μεσσία. Δόξαζαν καθημερινά τον Θεό, αλλά, είχαν ένα καημό. Ήταν άτεκνοι και είχαν φθάσει σε μεγάλη ηλικία με την επιθυμία της τεκνοποίησης να παραμένει ζωηρή. Προσεύχονταν εις τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, να τους απαλλάξει από το όνειδος της ατεκνίας. Έτσι εθεωρείτο τότε. Ο καλός Θεός τους χάρισε ένα κοριτσάκι το οποίο ονόμασαν Μαρία. Ο Ιωακείμ ήταν 83 και η Άννα 70 ετών. Όταν η Μαρία έγινε τριών ετών, σύμφωνα με την υπόσχεση των γονέων της προς τον Θεό, έπρεπε η μικρούλα να αφιερωθεί εις τον Θεό, να παραδοθεί εις τους ιερείς. «Και εγένετο τριετής η παις, και είπεν Ιωακείμ·

Καλέσατε τας θυγατέρας των Εβραίων τας αμιάντους και λαβέτωσαν ανά λαμπάδα, και έστωσαν καιόμεναι, ίνα μη στραφή η παις εις τα οπίσω και αιχμαλωτισθή η καρδία αυτής εκ του ναού Κυρίου. Και εποίησαν ούτως έως ανέβησαν εν τω ναώ Κυρίου. Και εδέξατο αυτήν ο ιερεύς, και φιλήσας ευλόγησεν αυτήν και είπεν· Εμεγάλυνεν Κύριος το όνομά σου εν πάσαις
ταις γενεαίς· επί σοι επ’ εσχάτου των ημερών φανερώσει Κύριος το λύτρον αυτού τοις υιοίς Ισραήλ. 

Και εκάθησεν αυτήν επί τρίτου βαθμού του θυσιαστηρίου, και επέβαλεν Κύριος ο Θεός χάριν επ’ αυτήν, και κατεχόρευσεν τοις ποσίν αυτής και ηγάπησεν αυτήν πας οίκος Ισραήλ. Ην δε Μαρία εν τω ναώ Κυρίου ως περιστερά νεμομένη και ελάμβανε τροφήν εκ χειρός αγγέλου».
Σχηματίστηκε, λοιπόν, πομπή από παρθένες λαμπαδοφορούσες οι οποίες ακολουθούσαν την Μαρία. Οι γονείς της την παρέδωσαν εις τον αρχιερέα Ζαχαρία, τον πατέρα του Ιωάννη του Πρόδρομου και Βαπτιστή. Η αγία Άννα παραδίδοντας την μικρή, τότε, Παναγία του είπε˙ «Δέξου, Αρχιερεύ, τήν κόρη μου, μάλλον τήν κόρη του Θεού. Δέξου τήν καθαρά καί αμόλυντη
καί υψηλοτέρα του ουρανού. Βάλ’την στό Ναό, επειδή αυτού πρέπει νά κατοικεί. Ναός Θεού είναι, σέ Ναό της ταιριάζει νά κατοικεί. Αγία είναι, σέ καθαρό τόπο βάλ’την. Στά χέρια του Θεού παράδωσέ την. Σέ τόπο άγιο πρόσθεσέ την, για ν’ αγιάσει. 

Πάρε, Ζαχαρία, την κόρη μου και αφιέρωσέ την εις το Ναό, γιατί έτσι τάξαμε». Λόγια προφητικά.
Με θεία φώτιση ο αρχιερέας Ζαχαρίας οδήγησε την Μαρία εις τα Άγια των Αγίων του ναού. Εις τον χώρο αυτό έμπαινε μια φορά τον χρόνο μόνος ο αρχιερέας για να θυμιάσει. Εις τον ιερό αυτό χώρο υπήρχαν οι πλάκες του νόμου τις οποίες παρέδωσε εις τον Μωυσή ο Θεός με τις δέκα εντολές, η ράβδος του Ααρών η οποία είχε βλαστήσει, η στάμνα με το μάνα. Τα άψυχα αυτά αντικείμενα συναισθάνθηκαν την παρουσία της μέλλουσας μητέρας του Υιού του Θεού και Θεού και έπεσαν και Την προσκύνησαν. Ο Ζαχαρίας εξήγησε εις τον Λαό, για να μη σκανδαλιστεί ότι αυτό έγινε με εντολή του Θεού. Εις τα Άγια των Αγίων παρέμεινε η
Θεοτόκος δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Προσευχόμενη και δοξολογώντας τον Θεό. Μακριά από κακούς λογισμούς, σκέψεις και επιθυμίες. Από τις πολλές γονυκλισίες εις το μαρμάρινο δάπεδο του ναού σχηματίστηκαν βαθουλώματα Μέσα στο πλέον άγιο επί της γης περιβάλλον, δεν μπορεί να γνωρίσει η Μαρία την κακία του κόσμου, ούτε την αμαρτία, ούτε την
αλλοίωση που επιφέρει εις τον άνθρωπο ο εγωισμός, η κενοδοξία και τα άλλα πάθη. Παραμένει λοιπόν καθαρή από κάθε πνευματικό ρύπο και γνωρίζει σε βάθος την αγάπη του Θεού, και την διαρκή παρουσία Του εις τη ζωή της. Και όταν έλθει ο αρχάγγελος Γαβριήλ να της μεταφέρει την πρόσκληση του Θεού να γίνει Μητέρα του Θεανθρώπου Χριστού, τότε εκείνη όχι μόνο θα συναινέσει με ταπείνωση και συστολή εις το θέλημα του Θεού, αλλά και θα προσφέρει την αμόλυντη ανθρώπινη φύση της για να την προσλάβει και να γεννηθεί ο Υιός και Λόγος του Θεού.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ καθημερινά τις έφερνε τροφή, ουράνιο άρτο. Τί ήταν αυτός ο άρτος από τον οποίο τρεφόταν η Παναγία; Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφερόμενος σε αυτόν τον ευλογημένο άρτο που έτρεφε την Παναγία λέγει ότι ο Θεός έστελνε «τροφήν άνωθεν απόρρητον εκεί τη Παρθένω δι’ αγγέλου»

.
Όμως δεν ήταν ένας συνηθισμένος άρτος τον οποίον ο άγγελος έπαιρνε από κάποιο σπίτι και τον μετέφερε εις την Παναγία, αλλά εις την πραγματικότητα ήταν η άκτιστη ενέργεια τού Θεού, δια της οποίας, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, «την τε φύσιν κρειττόνως ανερρώννυτο
(εδυνάμωνε) και κατά σώμα των ασωμάτων καθαρωτέρα και υπερτέρα και συνετηρείτο και ετελείτο». Η τροφή αυτή ενδυνάμωνε το σώμα της Παναγίας για να έχει νοερά προσευχή και θεωρία Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η Παναγία για δώδεκα χρόνια ήταν μέσα εις το Φως του Θεού και είχε κοινωνία μαζί Του, είχε φθάσει εις την θέωση.

Εις την πραγματικότητα ζούσε όπως ζούσαν ο Αδάμ και η Εύα εις τον Παράδεισο πριν την πτώση, γι’ αυτό και όταν την επισκέφθηκε ο άγγελος κατά τον Ευαγγελισμό για να της αναγγείλει ότι θα γίνει Μητέρα του Χριστού την αποκάλεσε Κεχαριτωμένη. Αυτός ο άρτος από τον οποίο τρεφόταν η Παναγία δεν εξέλιπε από την Εκκλησία, εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα. Δεν πρόκειται για τον καθημερινό κτιστό άρτο, αλλά για τον Άρτο της Ζωής που είναι ο Ίδιος ο Χριστός.
Με αυτόν τον Άρτο, την Χάρη και ενέργεια του Θεού, ετρέφετο η Παναγία μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Με αυτόν τον Άρτο τρεφόμαστε και εμείς κάθε φορά που τελούμε την θεία Λειτουργία. Και βεβαίως για να ενεργήσει ο Άρτος αυτός, δηλαδή ο Χριστός, «εις ζωήν αιώνιον», πρέπει
να ζούμε κατά τον τρόπο που ζούσε η Παναγία.

Ο κτιστός άρτος είναι απαραίτητος για τη θρέψη και συντήρηση της φθαρτής σάρκας. Ο Ουράνιος Άρτος θρέφει και ενδυναμώνει την αιώνια ψυχή. Οπλίζει τον άνθρωπο και τον θωρακίζει εις τον πόλεμο , τον οποίο δέχεται καθημερινά από τον χαιρέκακο διάβολο. Το αιώνιο και αθάνατο προέχει του φθαρτού και εφήμερου. Είναι προφανές η πορεία την οποία
πρέπει να επιλέξει ο άνθρωπος.

Η Θεομητορική εορτή των εισοδίων της Θεοτόκου εορτάζεται από την Αγία μας Εκκλησία την 21η Νοεμβρίου.

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’.

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Κοντάκιον Ἦχος δ’.

Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

Ὁ Οἶκος

Τῶν ἀπορρήτων τοῦ Θεοῦ καὶ θείων μυστηρίων, ὁρῶν ἐν τῇ Παρθένῳ, τὴν χάριν δηλουμένην, καὶ πληρουμένην ἐμφανῶς, χαίρω, καὶ τὸν τρόπον ἐννοεῖν ἀμηχανῶ τόν ξένον καὶ ἀπόρρητον, πῶς ἐκλελεγμένη ἡ ἄχραντος, μόνη ἀνεδείχθη ὑπὲρ ἅπασαν τὴν κτίσιν, τὴν ὁρατὴν καὶ τὴν νοουμένην.Διό, ἀνευφημεῖν βουλόμενος ταύτην, καταπλήττομαι σφοδρῶς νοῦν τε καὶ
λόγον, ὅμως δὲ τολμῶν, κηρύττω καὶ μεγαλύνω· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός

Ο ΑΔΕΡΦΟΣ, Ο ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

 

Ένας αδελφός είχε πόλεμο σαρκικό, μεγάλο,

κι από τον πόλεμο που είχε και τους λογισμούς έκοβε βόλτες έξω συνέχεια και φώναζε:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Κύριε Ιησού Χριστέ».

Του λέγει ό γέροντας του, ό οποίος ήταν παλαίμαχος και γενναίος:
-Παιδί μου, βλέπω έχεις πόλεμο θέλεις να κάνω προσευχή, να σου φυγή ό πόλεμος;
-Όχι, γέροντα, σε παρακαλώ, μην κάνεις προσευχή άσε με, ωφελούμαι.
-Θεός συγχωρήσει σε, παιδάκι μου, βρήκες τον δρόμο σου! Αυτός είναι ό δρόμος του Θεού.

Αυτό ήθελα να ακούσω από σένα.
Διότι αν μου έλεγες «Ναι, Γέροντα, κάνε προσευχή να φυγή ό πόλεμος» ήταν σαν να σταματούσες να πλέκεις τον στέφανο σου.
Το στεφάνι πρέπει να γίνει ολόκληρο, μ' όλα τα λουλούδια και γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα και άλλα. τι, με τα λίγα λουλουδάκια, άντε τελείωσε ή υπόθεσης; Δειλός είναι ό άνθρωπος αυτός.

Λοιπόν, θέλω να πω, παιδιά, πώς εάν δεν μάθουμε πώς γίνονται οι πόλεμοι, δεν πρόκειται να κάνουμε πρόοδο.

Κι αν μάθουμε γράμματα, κι αν διαβάζουμε, κι αν μελετούμε, τίποτε δεν κάνουμε, αν δεν μάθουμε να πολεμούμε τον λογισμό και την φαντασία.

Να έχουμε μεταξύ μας αγάπη και να θυσιαζώμεθα ό ένας για τον άλλον.
«Εσύ να μη μου κάνης, εγώ θα σου κάνω εξυπηρέτηση». Αυτός είναι ό Ευαγγελικός νόμος.
Αν δεν κάνης έτσι, μην περιμένεις να εφαρμόσεις το Ευαγγέλιο σωστά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ.2004

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ - ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 

Πολλοί μπαίνουν στην εκκλησία, λένε διάφορες προσευχές και βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρίς να γνωρίζουν τι είπαν. Τα χείλη τους κινούνται, αλλά τ’ αυτιά τους δεν ακούνε.
Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός;


“Γονάτισα”, λες. Γονάτισες, αλλά, ενώ το σώμα σου ήταν μέσα, ο νους σου πετούσε έξω. Με το στόμα έλεγες την προσευχή και με τη σκέψη λογάριαζες τόκους, έκανες συμβόλαια, πουλούσες εμπορεύματα, αγόραζες κτήματα, συναντούσες τους φίλους σου. Γιατί ο διάβολος, που είναι πονηρός και γνωρίζει ότι στον καιρό της προσευχής μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ακριβώς έρχεται και σπέρνει λογισμούς μέσα μας.


Να, πολλές φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα δεν συλλογιζόμαστε· πάμε στην εκκλησία για να προσευχηθούμε, και τότε χίλιες σκέψεις περνούν από το νου μας.Έτσι χάνουμε τους καρπούς της προσευχής, φεύγοντας από το ναό με άδεια χέρια. Το ίδιο, βέβαια, γίνεται και όταν προσευχόμαστε στο σπίτι μας ή οπουδήποτε αλλού.


Κάθε φορά, λοιπόν, που, καθώς προσευχόμαστε, συνειδητοποιούμε ότι ο νους μας έχει φύγει από το Θεό κι έχει στραφεί σε βιοτικά πράγματα, ας τον φέρνουμε πίσω, αναγκάζοντάς τον να μένει σταθερά και προσεκτικά προσκολλημένος στα νοήματα της προσευχής. Ας επαναλαμβάνουμε, μάλιστα, την προσευχή από την αρχή.


(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ

Ευαγγελιστής Ματθαίος Απόστολος και θαυματουργός.

Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος δέκτηκε το κάλεσμα του Χριστού και η ζωή του άλλαξε εντελώς. Ήταν τελώνης της εποχής και εισέπραττε τους φόρους από τον λαό για τους Ρωμαίους. Τους φόρους τους προπλήρωνε και μετά με κάθε τρόπο τους συγκέντρωνε από τους φορολογούμενους. Οι τελώνες θεωρούνταν άδικοι και κακοί, την εποχή του Χριστού. Ο κόσμος απέφευγε κάθε επαφή μαζί τους.

Ο καρδιογνώστης Κύριος βλέποντάς τον να κάθεται στο τελωνείο, του απηύθυνε την κλήση «ακολούθει μοι». Αυτό ήταν. Ο Ματθαίος τα εγκαταλείπει όλα: εργασία, πλούτη, οικογένεια, κοινωνική αναγνώριση και ακολουθεί τον Κύριο, χωρίς να πει λόγο. Από την μεγάλη του χαρά
καλεί στο σπίτι τον Κύριο σε τραπέζι μαζί με φίλους, συγγενείς και γνωστούς. Πολλοί από αυτούς πίστεψαν στον Κύριο. Οι γραμματείς και Φαρισαίοι, οι υποκριτές, κατηγορούν τον Χριστό ότι συντρώγει και συζητά με τελώνες. Έλαβαν την απάντηση από τον Χριστό
«ελεημοσύνη θέλω και όχι θυσία .Δεν ήλθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Ματθαίου, θ' 13). Από την ημέρα εκείνη ο Ματθαίος ακολούθησε τον Χριστό σε όλη την επίγεια πορεία του. Κύριο χαρακτηριστικό η μεγάλη του ταπεινοφροσύνη.
Δεν αναφέρεται το όνομά του στην Αγία Γραφή. Παντού παρών και αθόρυβος.

Μετά την Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ( Πεντηκοστή ), φωτισθείς ο Ματθαίος, όπως και οι άλλοι Απόστολοι, άρχισε το ιεραποστολικό έργο. Άρχισε το κήρυγμα από τους εβραίους και για αυτούς έγραψε το Ευαγγέλιό του στην εβραϊκή γλώσσα. Για να κατανοήσουν οι Εβραίοι ότι ο Χριστός ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας. Το ευαγγέλιό του γράφτηκε περί το 64 μ.Χ. και μεταφράστηκε από τον ίδιο στην Ελληνική. Ο Απόστολος γνώριζε την εβραϊκή, ελληνική και αραμαϊκή γλώσσα.
Ευρισκόμενος στους Πάρθους ανέβηκε σε ένα βουνό. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα παρουσιάστηκε ο Χριστός με μορφή παιδιού. Του δίνει μια ράβδο και του λέγει: «Λάβε ταύτην, και καταβὰς από το βουνὸν και πηγαίνοντας εις την πόλιν Μυρμήνην, φύτευσον την ράβδον ταύτην εις το κατώφλιον του εκείσε αγίου οίκου. Η Οποία ριζωθείσα και υψωθείσα από
την εδικήν μου δεξιὰν χείρα, θέλει γένει δένδρον ηδε τας ρίζας του, θέλει αναβλύσει πηγή ύδατος, απὸ την οποίαν λουόμενοι οι θηριογνώμονες άνδρες της πόλεως και απὸ τον γλυκασμὸν του δένδρου μεταλαμβάνοντες, θέλουν γλυκανθούν κατὰ τας αισθήσεις και θέλουν παύσουν απὸ το να πράττουν παρανομίας».

Ο Ευαγγελιστής αμέσως υπάκουσε στην δοθείσα εντολή. Στον δρόμο του συνάντησε την σύζυγο του βασιλιά Πάρθων Φουλβάνα το όνομα, τον υιό της και την νύφη της‧ έχοντες όλοι πνεύμα διαβολικό. Οι δαίμονες άρχισαν να διαμαρτύρονται για την παρουσία του λέγοντες « ποιος σε ανάγκασε να έλθεις εδώ και εις τους εδικούς μας τόπους; ή ποιος είναι εκείνος
οπού έδωκεν εις εσένα την ράβδον ταύτην δια εδικήν μας απώλειαν;. Με πραεία φωνή ο Απόστολος επιτίμησε τους δαίμονες και θεράπευσε τους πάσχοντες, οι οποίοι τον ακολούθησαν ήσυχα και φρόνιμα. Ο Επίσκοπος της πόλεως Πλάτων πληροφορήθηκε το γεγονός και βγήκε έξω της πόλεως με τον κλήρο για να υποδεχτεί τον Απόστολο. Όλοι μαζί πήγαν μέσα στην πόλη όπου ο Χριστός διέταξε. Τότε ο Ευαγγελιστής αφού δόξασε
τον Θεό φύτευσε την ράβδο και όλα έγιναν, όπως προείπε ο Χριστός.
Πολλά πλήθη πληροφορηθέντα τα γεγονότα έτρεχαν στο σημείο και έβλεπαν και διαπίστωναν τα θαυμαστά γεγονότα οι καρδιές τους μαλάκωναν και γίνονταν πιο μακάριοι.
Ο βασιλιάς παρακινήθηκε από τον αρχέκακο και αποφάσισε να κάψει τον Απόστολο, ο οποίος πληροφορήθηκε από τον Χριστό: «Αν και ο βασιλιάς ετοιμάζει βάσανα για σένα, μην φοβάσαι, θα έχεις εμένα βοηθό σου». Όσους στρατιώτες και αν έστειλε ο βασιλιάς γύριζαν τυφλοί και χωρίς αποτέλεσμα. Αποφάσισε, τότε, να πάει ο ίδιος. Πλησιάζοντας τον Ευαγγελιστή τυφλώθηκε και αυτός και αναφώνησε: «Ματθαίε, συγχώρεσε την άγνοιά μου και φώτισε ξανά τους οφθαλμούς μου». 

Ο Απόστολος τον λυπήθηκε και του έδωσε πάλι το φως. Όμως, η καρδιά του βασιλιά δεν μαλάκωσε. Διέταξε τους στρατιώτες να πιάσουν τον Άγιο, να τον καρφώσουν και να τον κάψουν. Οι στρατιώτες υπάκουσαν, αλλά η φωτιά δρόσιζε το σώμα του Αγίου. Οι παριστάμενοι ειδωλολάτρες βλέποντας το θαύμα πίστευσαν στον Κύριο. Ο σκληρός βασιλιάς διατάζει
τώρα επάνω στο σώμα του Ευαγγελιστού να βάλουν τα ομοιώματα των ψεύτικων θεών. Προσεύχεται ο βασιλιάς στα είδωλα και ο Απόστολος στον Χριστό. Η φωτιά καίει τα είδωλα και στρέφεται προς το μέρος του σκληρόκαρδου βασιλιά. Αυτός φοβήθηκε και κατευθύνθηκε προς τον Άγιο και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει. Με την προσευχή του Ευαγγελιστή η
φωτιά κατευθύνθηκε προς τον Άγιο και ακούστηκε να λέγει ο Απόστολος Ματθαίος: «Κύριε, στα χέρια σου παραδίδω την ψυχή μου».

Ο βασιλιάς παρά τα θαυμαστά που είδε και έζησε αμφέβαλλε για την αγιότητα του Αποστόλου και για την ύπαρξη του αληθινού Θεού. Αφού μετέφεραν το τίμιο σώμα στα ανάκτορα διέταξε να το τοποθετήσουν σε κιβώτιο και να το ρίξουν στην θάλασσα. Ύστερα είπε: « Εάν ο Θεός του Ματθαίου είναι αληθινός, όπως τον έσωσε από τη φωτιά, έτσι και τώρα θα προστατέψει το σώμα του από τη θάλασσα που θα το ρίξουμε. Τότε και εμείς με τη σειρά μας θα πρέπει να πιστέψουμε στο Θεό του Ματθαίου». Το βράδυ που ρίψανε το κιβώτιο με το λείψανο στη θάλασσα ο Ευαγγελιστής παρουσιάστηκε στον ύπνο του επισκόπου Πλάτωνα και του
υπέδειξε το σημείο στο οποίο θα βρει την λάρνακα με το σκήνωμα. Πράγματι, την άλλη ημέρα ο Πλάτων βρήκε την λάρνακα . Ο βασιλιάς τότε πείστηκε και ζήτησε να βαπτιστεί. Ο επίσκοπος βλέποντας την ειλικρίνεια του βασιλιά τον βάπτισε. Την ώρα ης βαπτίσεως ακούστηκε
φωνή από τον ουρανό: « Μην ονομάσεις αυτόν Φλουβιανό αλλά Ματθαίο».
Μετά από την βάπτιση ο βασιλιάς άλλαξε ριζικά. Κατέστρεψε τα αγάλματα και επέτρεψε σε όσους ήθελαν να λατρεύουν τον Χριστό. Ύστερα από αυτά ο Απόστολος Ματθαίος φανερώθηκε πάλι στον Επίσκοπο και του είπε: « Να χειροτονήσεις το βασιλιά Ματθαίο επίσκοπο και τον γιό του διάκονο. Μετά από τρία χρόνια θα έρθεις και εσύ προς τον Κύριο».
Έτσι ακριβώς έγιναν τα γεγονότα , κατά την επαγγελία του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, του οποίου η μνήμη τιμάται από την Αγία μας Εκκλησία κάθε έτος την 16η Νοεμβρίου.

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ

Ὅταν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐσυκοφαντεῖτο καί καθυβρίζετο ἀπό τήν εἰσαγγελική ἀρχή, ἀπό τήν στρατιωτική ἀρχή καί ἀπό τούς ἄλλους παράγοντες τοῦ τόπου ἐκεῖ καί τόν εἴχανε ἀπομονώσει μέσα στήν αἴθουσα, ἐκεῖνος μόνο ἄκουγε.

Δέν ξέρω τί ἄκουγε, τί λέξεις... ὅτι τά παιδιά ἀπό τίς παράνομες σχέσεις του, τά εἶχε πετάξει μέσα εἰς τό πηγάδι ἐκεῖ... καί αὐτός ἀτάραχος σιωποῦσε!


Μήπως δέν ἤξερε νά ἀπαντήσει


ἤ δέν ἦταν λόγιος


ἤ δέν ἤξερε νά τούς καθηλώσει


ἤ δέν ἤξερε νά τούς ἀφορίσει


ἤ δέν ἤξερε νά τούς κεραυνοβολήσει;


Ὅλα τά ἤξερε, ἀλλά δέν ἔκανε τίποτα ἀπ' αὐτά.


Δέν ἀπαντοῦσε καί ἁπλῶς ἐστράφη μόνο εἰς μιά στιγμή καί κοίταξε ἐπάνω εἰς τόν Κύριο πού ἦταν κρεμασμένος.


Καί ὅταν ἔφυγαν, τότε ἡ μικρή, ἡ Νεκταρία, ἡ ὁποία ἔβλεπε καί ἄκουγε ἀπό μία γωνία τό περιστατικό, πῆγε καί ἔπεσε στά γόνατα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί τοῦ λέγει:


- Σεβασμιότατε, πῶς τά ἄντεξες αὐτά τά λόγια; Πῶς ἄντεξες Σεβασμιότατε, αὐτούς τούς χαρακτηρισμούς;


Καί δείχνοντας ὁ Ἅγιος Νεκτάριος (μία εικόνα μέ) τόν Κύριο, τῆς εἶπε:


- Αὐτός πῶς ἄκουγε;
Τί εἶπε Αὐτός παιδί μου, ὅταν κατηγορεῖτο; Τί εἶπε;


Καταλάβατε; Ἀλλά πού;... Ποιός μιμεῖται ἀπό ἐμᾶς τόν Χριστό;


Εἴμαστε ἤ δέν εἴμαστε Χριστιανοί; Εἴμαστε...


Πεῖτε μου, ποιός μιμεῖται ἀπό ἐμᾶς τόν Χριστό σ’ αὐτές καί παρόμοιες μ' αὐτές περιπτώσεις;...

Δημήτριος Παναγόπουλος ὁ Ἱεροκῆρυξ+

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

 

 

Άγιος Νεκτάριος!! Πενταπόλεως Πολεμήθηκε. Δικαιώθηκε  Η επίγεια ζωή του κάθε ανθρώπου είναι μικρή σε σχέση με την μεταθανάτιο. Ερχόμαστε σε τούτο τον κόσμο για να «δώσουμε εξετάσεις» και ανάλογα να πορευτούμε ή στην αιώνιο Ζωή ή στην αιώνια κόλαση. Στην
εφήμερη ζωή μας ο Θεός για να μας ενισχύσει στον αγώνα μας επιτρέπει στον χαιρέκακο δαίμονα να μας «πειράξει». Να δώσουμε αγώνα για ταπείνωση, ελεημοσύνη και να προοδεύσουμε στις αρετές. Υπομονή , πραότητα, πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό απαιτείται. Όσα και αν μας καταμαρτυρούν, όσα και να υποφέρουμε να δοξολογούμε με εμπιστοσύνη τον
Κύριο Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, κατά κόσμον, Αναστάσιος Κεφαλάς, γεννήθηκε στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης την 1η Οκτωβρίου 1846 μ. Χ. από φτωχούς και ευσεβείς γονείς‧ τον Δημοσθένη και την Μαρία. Ήταν το 5ο από τα 6 παιδιά της οικογένειας.
Η ευσεβής γιαγιά του πολύ μικρό του έμαθε τον 50ό ψαλμό. Όταν ο μικρός Αναστάσιος έφθανε στο σημείο του Ψαλμού «διδάξω ανόμους τας οδούς Σου» , το επαναλάμβανε πολλές φορές. Από αυτοσχέδιους άμβωνες μιλούσε για τον Χριστό στους συνομηλίκους του. Σε ηλικία 14 ετών, αφού τελείωσε και το σχολαρχείο, επειδή η οικογένεια δεν είχε δυνατότητες οικονομικές και επειδή δεν υπήρχε σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στον τόπο του, με την ευλογία των γονέων του αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής στην Κωνσταντινούπολη ήταν δύσκολα και σκληρά. Ο εργοδότης του έμπορος καπνών δεν τον πλήρωνε κανονικά και έτσι ο Αναστάσιος κυκλοφορούσε με τρύπια παπούτσια. Είχε εμπιστοσύνη στον Θεό και έβρισκε γαλήνη στην προσευχή. Σκέφθηκε να γράψει γράμμα στον Χριστό και να του αναφέρει τα προβλήματά του. Έγραψε, λοιπόν,
στον Χριστό: «Χριστούλη μου, δεν έχω παπούτσια και ρούχα. Στείλε μου τα Σε παρακαλώ. Ξέρεις πόσο Σε αγαπώ. Αναστάσιος». Έκλεισε την επιστολή και ως παραλήπτη έγραψε στον φάκελο : «Προς Κύριον Ιησού Χριστό στον παράδεισο». Πηγαίνοντας προς το ταχυδρομείο συνάντησε ένα γείτονά του ο οποίος ανέλαβε να την ταχυδρομήσει. Ο γείτονας άνοιξε το γράμμα, το διάβασε και έστειλε ένα ποσό στον Αναστάσιο, ο οποίος πολύ χάρηκε. 

Ο εργοδότης του βλέποντάς τον με καινούργια ρούχα και παπούτσια υποψιάστηκε ότι ο
Αναστάσιος έκλεψε χρήματα και άρχισε να τον δέρνει. Ο γείτονάς του τον λυπήθηκε και τον προσέλαβε αυτός. Τα πράγματα αλλάζουν για τον Άγιο. Τώρα είχε χρόνο για εκκλησιασμό,
για διάβασμα της Αγίας Γραφής και περισσότερη προσευχή. Επίσης, οι γονείς και τα αδέρφια του έρχονται στην πόλη. Σε ηλικία 20 ετών αναχώρησε για το Λιθί της Χίου ( τόπο καταγωγής της οικογένειας ) για να εργαστεί ως δάσκαλος. Εκεί γνωρίζεται με τον ευεργέτη του Ιωάννη Χωρέμη, πλούσιο τοπικό άρχοντα, εξ αιτίας ενός απλού περιστατικού. Ο Χωρέμης τον θέτει υπό την προστασία του. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε αποφασίσει να αφήσει τον κόσμο. Σε ηλικία 30
ετών και μετά από τριετή δοκιμασία λαμβάνει το αγγελικό σχήμα με το όνομα Λάζαρος στις 7 Νοεμβρίου 1876 μ.Χ. Στις 15 Ιανουαρίου 1877 μ.Χ. χειροτονείται διάκονος από τον μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο και μετονομάζεται σε Νεκτάριο. Στη Χίο φοιτά στο γυμνάσιο Ο σεισμός του 1881 τον αναγκάζει να φύγει για Αθήνα, όπου τελειώνοντας το γυμνάσιο αναχώρησε για την Αλεξάνδρεια για να συναντήσει τον Πατριάρχη Σωφρόνιο. Ο Σωφρόνιος εντυπωσιάστηκε από τον Άγιο και αποφάσισε να τον στείλει στην Αθήνα, πάλι, για να
σπουδάσει Θεολογία. Ο Άγιος κατάφερε λαμπρές επιδόσεις και κέρδισε υποτροφία, χρήσιμη για τις σπουδές του, αφού ο ευεργέτης του Χωρέμης κοιμήθηκε. Μόλις έλαβε το πτυχίο ( 1885 μ.Χ. ) αναχώρησε για την Αλεξάνδρεια.

Στην Αλεξάνδρεια τα πράγματα πηγαίνουν καλά.Χειροτονείται ιερέας , γραμματέας του Πατριάρχη με το αξίωμα του Αρχιμανδρίτη. Στη συνέχεια, λόγω των προσόντων του ανελίχθηκε σε ιεροκήρυκα και έλαβε και θέση Πατριαρχικού επιτρόπου. Στις 15 Ιανουαρίου 1889 μ.Χ. εκλέγεται επίσκοπος Πενταπόλεως. Με μεγάλη ταπείνωση δέχεται το αξίωμα λέγοντας προς τον Κύριο: «Κύριε διατὶ με ανύψωσες εις τοσούτον μέγα αξίωμα; Εγὼ
σού εζήτησα να γίνω μόνον Θεολόγος κι όχι Μητροπολίτης. Εκ νεαράς ηλικίας Σου εζήτησα να γίνω ένας απλὸς εργάτης του Θείου Λόγου Σου, και Συ, Κύριε, τώρα με δοκιμάζεις με τόσα πράγματα. Άλλ υποτάσσομαι, Κύριε, εις το θέλημά Σου, και δέομαι: καλλιέργησε εντός μου την
ταπεινοφροσύνην και τον σπόρον των λοιπών αγίων αρετών, δι᾿ ων τρόπων γνωρίζεις, και αξίωσόν με να ζήσω πάσας τας επί γης ημέρας μου συμφώνως προς τους λόγους του Μακαρίου Παύλου, όστις λέγει: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός».

Η ραγδαία άνοδος του Αγίου δημιούργησε αντιδράσεις. Ο Σωφρόνιοε πλησίαζε τα 90 χρόνια ζωής και η κούρσα διαδοχής άρχισε. Οι εν αναμονή διεκδικητές του θρόνου αισθανόμενοι την επιθυμία του λαού και την εύνοια του Σωφρονίου προς τον Άγιο αποφάσισαν να τον παραμερίσουν. Τον κατηγόρησαν αόριστα για ηθικές παρεκτροπές, και για σχέδιο ανατροπής
του Πατριάρχη . Ο Πατριάρχης πείστηκε και αμέσως διατάζει την παύση των καθηκόντων του Αγίου. Του κόβουν και τον μισθό. Σπίλωσαν το όνομά του σε Αθήνα και Κωνσταντινούπολη. Εν συνεχεία αναχώρησε για την Αθήνα. Ο Αρχιεπίσκοπος Γερμανός παρά την συμπάθεια που τρέφει προς τον Άγιο, αδυνατεί να τον εντάξει στον κλήρο της επαρχίας του λόγω πιέσεων
της συνόδου. Ο υπουργός Παιδείας σκοντάφτει στο γεγονός ότι ο Άγιος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα. ιεροκήρυκα. Οι καχυποψίες του κόσμου τον συνοδεύουν και αρκετοί τον αποδοκίμαζαν.
Το 1891 μ.Χ. αποκαλύφθηκε η σκευωρία εναντίον του και αποκαταστάθηκε το όνομά του. Συνεχίζει με μεγαλύτερο ζήλο το έργο του. Η φήμη του εξαπλώνεται παντού.
Το Μάρτιο του 1894 μ.Χ. αναλαμβάνει διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Εργάζεται με ζήλο Θεού . Αποτελεί ζωντανό παράδειγμα για τους μαθητές του. Το τεράστιο και πολυσχιδές το έργο του στην σχολή του προσέδωσε κύρος.

Στην Αίγινα εγκαταστάθηκε το 1908, όπου εκπληρώνεται ο πόθος του για μοναχικό βίο . Η εμφάνισή του στην Αίγινα συνοδεύτηκε από δυο γεγονότα θαυμαστά. Θεράπευσε δαιμονισμένο και μετά από παράκλησή του άνοιξαν οι ουρανοί μετά από τριετή ανομβρία. Δεν παύει καθημερινά να στηρίζει και να ανακουφίζει τους ανθρώπους που τον πλησίαζαν ζητώντας τη βοήθειά του.

Το τέλος της επίγειας ζωής του ήταν επίπονο. Κοιμήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1920. και το σκήνωμά του ευωδίαζε και ευώδες μύρον έκβλυζε από το πρόσωπό του. Η κηδεία του ήταν πάνδημος. Έχει αφήσει τεράστιο συγγραφικό έργο, ψυχωφελές και χρήσιμο σε όλους μας.
Πολλά τα θαύματα που έκανε εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1953 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του. Το 1961 έγινε η επίσημος αναγνώριση του Αγίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τιμάται από την Αγία μας Εκκλησία δύο φορές κατ’ έτος: Στις 9
Νοεμβρίου (κοίμηση), και στις 3 Σεπτεμβρίου η (ανακομιδή των λειψάνων)., Επίσης, κατά τη σύναξη των εν Θράκη Αγίων (που συμπίπτει με την Κυριακή των Αγίων Πάντων) και κατά τη σύναξη των εν Αθήναις Αγίων (12 Οκτωβρίου).

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός