Catherine Zeta-Jones
| Catherine Zeta-Jones | |
Zeta-Jones by die 2012 Tribeca Filmfees
| |
| Geboortenaam | Catherine Zeta Jones |
|---|---|
| Geboorte | 25 September 1969 Swansea, Wallis, Verenigde Koninkryk |
| Nasionaliteit | Wallies |
| Lewensmaat | Michael Douglas (get. 2000) |
| Kinders | Dylan Michael Douglas Carys Zeta Douglas |
| Aktiewe jare | 1981-tans |
Catherine Zeta-Jones, CBE (gebore 25 September 1969) is ’n Walliese aktrise.[1][2][3] Sy het deur haar loopbaan baie lof gekry en verskeie pryse gewen, onder meer ’n Oscar, ’n Bafta en drie Screen Actor Guild Awards. Sy is in 2005 as Hasty Pudding Theatricals se vrou van die jaar aangewys en is in 2010 ’n Kommandeur van die Orde van die Britse Ryk gemaak.[4]
Loopbaan
[wysig | wysig bron]Zeta-Jones het haar akteursloopbaan op 12 jaar begin toe sy die hoofrol in die verhoogmusiekspel Annie vertolk het. Sy het daarna in toneelstukke soos 42nd Street verskyn. Sy het haar rolprentdebuut in 1991 in die Franse fantasie Les 1001 nuits gemaak en ook in byspelerrolle verskyn in prente soos Christopher Columbus: The Discovery (1992) en Splitting Heirs (1993).
Sy het aanvanklik in Britse prente gespeel en toe oorgeskakel na Hollywood-hoofstroomflieks. In 1998 was sy in The Mask of Zorro (1998) en die volgende jaar in Entrapment; albei was internasionaal ’n kommersiële sukses. Sy het aansienlike lof gekry vir haar spel in Steven Soderbergh se Traffic (2000), asook haar eerste Golden Globe-benoeming vir beste vroulike byspeler.
Zeta-Jones het die rol van Velma Kelly vertolk in die 2002-rolprentweergawe van die musiekspel Chicago, en dit was ook ’n kommersiële sukses. Sy het daarvoor die Oscar en Bafta vir beste vroulike byspeler gewen en twee Screen Actors Guild Awards- en nog ’n Golden Globe-benoeming gekry. Daarna was sy in die romantiese komedie Intolerable Cruelty (2003), die misdaadprent Ocean's Twelve (2004) en die Zorro-opvolg The Legend of Zorro (2005).
Ná rolle in kleiner prente het sy ’n blaaskans van drie jaar van rolprente geneem. In dié tyd het sy na die verhoog teruggekeer. Vir A Little Night Music (2010) het sy ’n Tony vir beste aktrise in ’n musiekspel gewen.[5] Sedertdien was sy te sien in die rolprente Rock of Ages Side Effects.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "2000: Hollywood meets Wales in 'wedding of year'" (in Engels). BBC. 18 November 2000. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Maart 2020. Besoek op 27 Julie 2015.
- ↑ Singh, Anita (14 November 2012). "Catherine Zeta-Jones speaks out about her battle with manic depression" (in Engels). Londen: The Daily Telegraph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2019. Besoek op 27 Julie 2015.
- ↑ "The hottest tickets in town - Catherine Zeta-Jones". Londen: The Independent. Desember 2009. Besoek op 27 Julie 2015.
- ↑ London Gazette, uitg. 59446. 12 Junie 2010, bl. 7
- ↑ "BWW TV: 2010 Tony Winner - Catherine Zeta-Jones" (in Engels). Broadwayworld.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 September 2014. Besoek op 14 Augustus 2015.
| Normdata |
|
|---|