Gaan na inhoud

Enkelados (maan)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Enkelados   

Enkelados se Noordelike Halfrond.
Ontdekking
Ontdek deur William Herschel
Datum 28 Augustus 1789[1]
Alternatiewe nameSaturnus II
Wentelbaaneienskappe
Halwe lengteas 237 948 km
Wentelperiode 1,370 218 dae[2]
Baanhelling 0,019° (tot Saturnus se ewenaar)
Satelliet van Saturnus
Fisiese eienskappe
Afmetings 513,2×502,8×496,6 km
Gem. radius 252,1 ± 0,2 km 
(0,0395 Aardes)
Massa 1,080 22 ± 0,001 01×1020 kg
(1,8×10−5 Aardes)
Gem. digtheid 1,609 ± 0,005 g/cm³
Oppervlak-
aantrekkingskrag		 0,114 m/s²
0,011 3 g
Ontsnapping-
snelheid		 0,239 km/s
860,4 km/h
Rotasieperiode sinchronies
Ashelling geen
1,375 ± 0,008 (geometries)
0,99 (Bond) 
Oppervlak-temp.
   Kelvin[3]
mingem.maks
32,9 K75 K145 K
Skynmagnitude 11,7[4]
Atmosfeer
Oppervlakdruk spoor, belangrike ruimte variasie[5][6]
Samestelling 91% Waterdamp
4% Stikstof
3,2% Koolstofdioksied
1,7% Metaan[7]
Enkelados, soos afgeneem deur die Cassini-ruimtetuig in 2008.
'n Kunstenaarskonsep van 'n uitsig oor die oppervlak van Enkelados met Saturnus (regs) en die Cassini-ruimtetig (bo) in die agtergrond.

Enkelados (Grieks: Ἐγκέλαδος; ook Saturnus II) is die sesde grootste natuurlike satelliet van die planeet Saturnus. Die maan is op 28 Augustus 1789 deur William Herschel ontdek en is genoem na Enkelados, een van die Titane in die Griekse mitologie wat verslaan en deur Atena onder die berg Etna begrawe is.

Enkelados se oppervlak weerkaats amper alle sonlig. Die maan het die grootste albedo in die Sonnestelsel (> 0,9). Die gevolg is 'n gemiddelde temperatuur van net -198 °C, baie kouer as wat dit sou wees as dit sonlig geabsorbeer het. In 2005 is daar geisers op Enkelados ontdek wat waterdamp tot 'n hoogte van amper 500 km uitspoeg.

Daar is op 9 Maart 2006 bevestig dat die Cassini-ruimtetig die aanwesigheid van vloeibare water waargeneem het.

Verkenning van Enkelados

[wysig | wysig bron]

Voyager 2 het die eerste duidelike beelde van Enkelados uit die ruimte geneem. Voyager 1 kon Enkelados slegs van 'n groot afstand in Desember 1980 waarneem, maar in Augustus 1981 het Voyager 2 die geleentheid gehad om beelde met 'n veel hoër resolusie as Voyager 1 te neem en is die oppervlak van Enkelados ook vir die eerste keer van naby gesien.

Die volgende gedetailleerde verkenning het eers weer op 30 Junie 2004 begin, met die aankoms van die Cassini-ruimtetuig. Ná bestudering van die foto's van Enkelados deur Voyager 2 het die beplanners van die Cassinisending Enkelados as 'n topprioriteit beskou. Daar is talle verbyvlugte beplan wat Cassini tot ongeveer 175 km van die oppervlak sou bring.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Jodra, Serge (2004). "Imago Mundi – La Découverte des satellites de Saturne" (in Frans). CosmoVisions.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Junie 2020. Besoek op 13 Maart 2009.
  2. ↑ "Enkelados". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Mei 2013. Besoek op 24 Maart 2012.
  3. ↑ Spencer; J. R.; et al. (2006). "Cassini Encounters Enceladus: Background and the Discovery of a South Polar Hot Spot". Science. 311 (5766): 1401–5. Bibcode:2006Sci...311.1401S. doi:10.1126/science.1121661. PMID 16527965.
  4. ↑ Observatorio ARVAL (15 April 2007). "Classic Satellites of the Solar System". Observatorio ARVAL. Besoek op 17 Desember 2011.
  5. ↑ Dougherty; M. K.; et al. (2006). "Identification of a Dynamic Atmosphere at Enceladus with the Cassini Magnetometer". Science. 311 (5766): 1406–9. Bibcode:2006Sci...311.1406D. doi:10.1126/science.1120985. PMID 16527966.
  6. ↑ Hansen; C. J.; et al. (2006). "Enceladus' Water Vapor Plume". Science. 311 (5766): 1422–5. Bibcode:2006Sci...311.1422H. doi:10.1126/science.1121254. PMID 16527971.
  7. ↑ Waite; J. H.; et al. (2006). "Cassini Ion and Neutral Mass Spectrometer: Enceladus Plume Composition and Structure". Science. 311 (5766): 1419–22. Bibcode:2006Sci...311.1419W. doi:10.1126/science.1121290. PMID 16527970.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Enkelados_(maan)&oldid=2646554"