Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2025
Ἔλεγε κάποτε ὁ Ἅγιος Πορφύριος στόν Σεβ. Μητρ. Νεοφύτου καί Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖο:
Με τέτοιες νουθεσίες μας εφοδίασε ο άγιος Πορφύριος, για να πορευώμαστε μέσα στην κόλαση του σημερινού κόσμου, κουβαλώντας μέσα μας τον Παράδεισο. Έτσι μπορούμε με λίγη καλή θέληση και υπακοή στις συμβουλές του να συντηρήσουμε την “μακαρίαν ελπίδα” μέσα στον απελπισμένο κόσμο.Σ’ ευχαριστούμε, άγιε Πορφύριε…
Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης 2 Δεκεμβρίου 2006+
Ο ΆΓΙΟΣ ΠΟΡΦΎΡΙΟΣ ΜΕ ΤΉΝ ΑΔΕΛΦΉ ΤΟΎ.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΟΡΦΥΡΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, Ο ΙΕΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛ ΣΙΡΙΒΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΆΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ. ΚΑΙ ΤΌ ΟΡΟΣ ΣΙΝΆ.
ΜΑΡΊΑ ΜΟΥΡΖΑ.Ἔλεγε μέ πόνο μιά μητέρα ἐκπαιδευτικός:
St Porphyrios, celebrated today Dec. 2
Η ℼρόρρηση του Οσίου ℿορφυρίου ℽια τον μακαριστό Μητροℼολίτη Αιτωλίας Κοσμά❕
Γέρων Νεόφυτος Καυσοκαλύβια.!. Για τον άγιο Πορφύριο.
Άγιος Πορφύριος «Αν δεν φύγεις από κει θα τρελαθείς»~Μαρτυρία Π. Χ.
ΕΚΤΥΠΩΤΕΡΟΝ.
Άμα ήταν κανένας πολύ μελαγχολικός ο όσιος Πορφύριος του έλεγε:«Άμα ήταν κανένας πολύ μελαγχολικός ο όσιος Πορφύριος τού έλεγε:
Μετεωρίτικοι Στοχασμοί 41
2 Δεκεμβρίου εορτάζει ο Όσιος Γέρων Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης+
Γράφει η Μάρω Σιδέρη για τον Άγιο Πορφύριο.
Ο σημερινὸς τολμηρὸς φύλακας τοῦ Φρέατος, ὁ πατὴρ Ἰουστίνος.
Σήμερα είναι η μνήμη ενός από τούς πιο αγαπητούς σε όλους Αγιος....
Είμαι ο πατήρ Πορφύριος της λέω χαμογελώντας…
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2025
ΕΚΔΡΟΜΉ ΜΕ ΒΡΑΖΙΛΙΆΝΟΥΣ.
Διηγείται η ίδια η ξεναγός:
Εκδρομὴ μὲ Βραζιλιάνους
Θυᾶμαι μία μονοήμερη ἐκδρομὴ μὲ Βραζιλιάνους στὴν Κόρινθο, ὅπου ἐπισκεφτήκαμε τὸν ναὸ τοῦ Ἀπόλλωνα καὶ τὸ ἀρχαιολογικό μουσεῖο. Καθὼς ἐπιστρέφαμε καὶ νύχτωνε, κοντὰ στὰ Μέγαρα ὁ Ἅγιος μοῦ εἶπε: «Τώρα, πές τους πὼς θὰ κάνουμε ὅλοι μαζὶ νοερά προσευχή. Πές τους νὰ καθίσουνε ἤρεμα, νὰ σταυρώσουνε τὰ χεράκια τους καὶ γιὰ 10 λεπτὰ νὰ μὴ σκέφτονται ἀπολύτως τίποτα άλλο παρὰ τὰ λόγια τῆς προσευχῆς: “Κύριεεε…, Ἰησοῦ Χριστέ…, ἐλέησόν με».
Ἀφοῦ πέρασαν τὰ 10 λεπτὰ προσευχῆς, περίμενα πάλι νὰ ἀρχίσει ἡ φασαρία, ἀλλὰ κανεὶς δὲν μιλοῦσε. Εἴχανε κάνει ὑπακοὴ στὸν Ἅγιο καὶ εἶχε ἁπλωθεῖ σὲ ὅλο τὸ λεωφορεῖο μία ἀνείπωτη γαλήνη. Σὲ ἀπόλυτη ἡσυχία φτάσαμε στὸ ξενοδοχεῖο τους στὴν Ὁμόνοια καὶ ὅλοι κατέβηκαν ἀπὸ τὴ μπροστινὴ πόρτα, ἀφοῦ πρῶτα αὐθόρμητα ἔσκυψαν καὶ φιλήσανε τὸ χέρι τοῦ Ἁγίου. Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔκανε αὐτοὺς τοὺς καθολικούς (καὶ ἴσως καὶ μπλεγμένους μὲ τὴ μαγεία) νά ταπεινωθοῦνε καὶ νὰ καταδεχτοῦνε νὰ πάρουνε εὐλογία ἀπὸ ἕναν ἄγνωστο Ὀρθόδοξο καλογερόπαπα; Ὁ Ἅγιος ἐξέπεμπε τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ, μὲ τὴ προσευχή του, “μίλησε δυνατά” στὶς ψυχὲς αὐτῶν τῶν πλανεμένων ἀνθρώπων.
Τὸ πρωΐ τῆς ἑπόμενης ἡμέρας τοὺς ἀνέβασα στὴν Ἀκρόπολη καὶ τοὺς ξενάγησα στὸν Παρθενώνα, στὸ κορυφαῖο μνημεῖο ὅλου τοῦ κόσμου, διότι παρουσιάζει τέλειες ἁρμονικὲς ἀναλογίες μέχρι καὶ τὴ παραμικρή του λεπτομέρεια. Καὶ αὐτὸ διότι οἱ Ἀθηναῖοι τὰ κάνανε ὅλα μὲ μία ἀπίστευτη μεγαλοφυΐα καὶ μὲ μία πρωτοφανῆ μαθηματικὴ ἀκρίβεια!!! Ὡστόσο οἱ καθολικοὶ εἴχανε ἀλλοῦ τό μυαλό τους, συνεπαρμένοι μὲ τὸν Ἅγιο καὶ μὲ ρωτοῦσαν διαρκῶς νὰ μάθουν περισσότερα γιά τὴ ζωή του. Ἀργὰ τὸ μεσημέρι, καθώς έπιστρέφαμε στὸ ξενοδοχεῖο, στὴ γωνία Πειραιῶς καὶ Ὁμόνοια, καὶ συγκεκριμένα στὸ τελευταῖο φανάρι, τοὺς ἄκουσα νὰ φωνάζουνε, ἀρχικὰ 2-3 Βραζιλιάνοι καὶ μετὰ ὅλοι μαζί. Σηκώ- θηκαν ὄρθιοι και φώναζαν: «Ὄολγκα, Ὄολγκα… ὁ πάντρε ὁ Πορφύριο…! Ὁ πάντρε ὁ Πορφύριο!!!» Γύρισα καὶ τὸν εἶδα πολύ καθαρά. Ὁ Ἅγιος εἶχε ἕνα περπάτημα κάπως τραμπαλιστό. Ἀνοίξαμε το παράθυρο τοῦ λεωφορείου γιὰ νὰ τὸν φωνάξουμε ἀλλὰ δὲν προλάβαμε. Τὸ φανάρι ἔγινε πράσινο καὶ ἀμέσως φύγαμε.
Ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἀργὰ τὴ νύχτα, ὅπως καὶ πολλὲς ἄλλες φορές, μου τηλεφώνησε ὁ Ἅγιος καὶ μὲ ρώτησε:
-Πῶς τὰ πῆγες σήμερα μὲ τοὺς Βραζιλιάνους;
-Πάρα πολύ καλά! Δὲν μποροῦνε νὰ σᾶς ξεχάσουνε! Τί ἔχουνε πάθει; Ὅλη μέρα γιὰ ἐσᾶς μὲ ρωτούσανε. Μάλιστα σᾶς εἴδαμε κοντὰ στὴν Ὁμόνοια καὶ καταενθουσιάστηκαν.
-Ποῦ μέ εἴδατε;
-Ἐκεῖ κοντὰ στὴν Ὁμόνοια.
– Δὲν ἤμουν ἐγώ.
-Πατερούλη μου, τί λέτε; Κάνετε κάποιο λάθος. Σᾶς εἴδαμε ὅλοι…, 45 νοματαῖοι ἤμασταν!
-Παιδί μου…, σήμερα δεν πέρασα καθόλου ἀπὸ κεῖ.
-Πῶς γίνεται αὐτό; Ἀφοῦ κι ἐγὼ σᾶς εἶδα καθαρά! Τί πάθαμε; Ὁμαδικὴ παραίσθηση;
-Δὲν ἤμουν ἐγώ… Παλαιότερα, κι ἄλλοι μοῦ εἴχανε πεῖ μὲ βεβαιότητα ὅτι μὲ εἴδανε κάπου, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἤμουν ἐκείνη τὴν ὥρα σὲ αὐτό τὸ μέρος.
Κατάλαβα ὅτι αὐτὸ τὸ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς, διότι οἱ Βραζιλιάνοι εἴχανε πολύ μεγάλη ἐπιθυμία νὰ ξαναδοῦνε τὸν Ἅγιο πρὶν φύγουνε γιὰ τὴ χώρα τους καὶ χάρηκαν πολύ. Μακάρι καὶ ἐμεῖς νὰ τὸν λαχταρούσαμε ἔτσι…
***
Συγκλονίζει καρδινάλιο
Μία άλλη φορά πῆγα στὸν Ἔβρο καὶ παρέλαβα μία θρησκευτικὴ ὁμάδα μὲ Ισπανούς τουρίστες ποὺ ἤθελαν νά ἀκολουθήσουν τὰ “βήματα” τοῦ Ἀποστόλου Παύλου κατὰ τὴ δεύτερη περιοδεία του στὴν Ἑλλάδα. Περάσαμε ἀπὸ τοὺς Φιλίππους, ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη, τὴ Βέροια, τὴν Ἀθήνα καὶ καταλήξαμε λίγες ἡμέρες ἀργότερα στὴν Κόρινθο. Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἑπόμενης ἡμέρας ἐπιστρέψαμε πάλι στὴν Ἀθήνα.
Ἦταν Κυριακὴ τῶν Βαΐων καὶ ὁ καθολικὸς ἱερέας μοῦ πρότεινε να δειπνήσουμε ὅλοι μαζί στὸ ἐστιατόριο τοῦ ξενοδοχείου στὴν Ὁμόνοια. Τοῦ ἐξήγησα ὅτι ἐκεῖνο τὸ βράδυ θὰ πήγαινα σὲ ἀγρυπνία στὸν Ἅγ. Γεράσιμο γιὰ νὰ παρακολουθήσω τὴν Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου καὶ μοῦ ζήτησε νὰ ἔρθει καὶ ἐκεῖνος.
Ἦταν καλοπροαίρετος καὶ σὲ ὅλη τὴν Ἀκολουθία στεκότανε ὄρθιος κοντά μου. Ὅλες οἱ αἰσθήσεις του ἦταν τεντωμένες, γιὰ νὰ μὴ χάσει τίποτα ἀπ’ ὅσα διαδραματίζονταν μέσα στὸν μικρὸ Ναό. Ὅταν ὁ Ἅγιος ἔβγαλε τὴν εἰκόνα τοῦ Νυμφίου καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ψαλτάδες ψάλανε ὅλοι μαζὶ τὸ «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτὸς καὶ μακάριος ὁ δοῦλος ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα…» ὁ καρδινάλιος συγκλονίστηκε ὁλόκληρος καὶ ἄρχισε νὰ κλαίει. Στὸ τέλος, ἀργὰ τὴ νύχτα, καθὼς ἔφευγε τὸ ἐκκλησίασμα, ἐμφανῶς “ἀλλοιωμένος”, μοῦ ψέλισε:
-Πῶ, πῶ…, τί συγκλονιστικὸ ἦταν αὐτό; Ωωω, τί ἔπαθα!!! Σὲ παρακαλῶ…, μπορῶ νὰ χαιρετήσω αὐτὸν τὸν ἱερέα;
Πῆγα στὸν Ἅγιο καὶ τοῦ εἶπα:
-Πατερούλη μου, ἕνας καθολικὸς ἱερέας ἐκεῖ ἔξω θέλει νὰ σου μιλήσει.
-Βεβαίως, τὸν θέλω κι ἐγώ…, ἔρχομαι!
Καὶ βλέπω τὸν Ἅγιο νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ Ἱερό, νὰ ἀνοίγει τὰ χέρια του καὶ νά… ἀγκαλιάζονται. Τὸν ἀγκάλιασε, ἐνῶ τὸν ἔβλεπε γιὰ πρώτη φορά! Ἀπὸ διάκριση, ἀποτραβήχτηκα λίγο πιὸ πέρα καὶ τοὺς ἄφησα μόνους. Περίμενα νὰ ζητήσουνε τὴ βοήθειά μου, γιὰ νὰ κάνω τὸν διερμηνέα. Ὅμως, παραδόξως, τοὺς ἔβλεπα νὰ συνομιλοῦνε καὶ νὰ κουνᾶνε τὰ χέρια τους χαρούμενοι! Δὲν πλησίασα. Ἡ περιέργεια δὲν εἶναι καλή. Ὁ καρδινάλιος δὲν γνώριζε καθόλου τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ ὁ Ἅγιος δὲν γνώριζε καθόλου ισπανικά. Ἀποροῦσα πῶς συνομιλούσανε μὲ τόση ἄνεση. Προφανῶς ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔκανε τὴ μετάφραση.
Μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα, πῆρα τὸν καθολικὸ ἱερέα καὶ τὸν συνόδευσα ἕως τὸ ξενοδοχεῖο του. Ἦταν ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος. Εἶχε μεταμορφωθεῖ μὲ αὐτὰ ποὺ ἔζησε, πού εἶδε καὶ, κυρίως, μὲ αὐτὰ πού ἔνιωσε ἐκεῖνο τὸ βράδυ. Δὲν μιλοῦσε καθόλου. Καὶ ἐγὼ σεβάστηκα τὰ αἰσθήματά του καὶ, ὅση ὥρα περπατούσαμε, δὲν τὸν ἐνόχλησα καθόλου. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ὁ Ἅγιος βοηθοῦσε τοὺς καθολικούς, γιὰ νὰ νιώσουν τὴ μοναδικὴ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.
Μία ημέρα, ἕνας καθολικὸς ἱερέας μέσα στὸ λεωφορείο πῆρε τὸ μικρόφωνο καὶ εἶπε:
–Ἐκ μέρους τῆς Δυτικῆς ἐκκλησίας, ζητῶ συγγνώμη που ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὴ μητέρα τῶν ἐκκλησιῶν, τὴν Ὀρθοδοξία! Ἡ δική μας θεία Λειτουργία δὲν εἶναι τίποτα μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθόδοξης θείας Λειτουργίας!
Ὄχι φανατισμούς
Ωστόσο εἶχα καὶ δύσκολες περιπτώσεις. Μερικοί τουρίστες, ὑπερασπιζόμενοι τὴ θρησκεία τους, μοῦ “ἐπιτίθονταν” λεκτικὰ καὶ, κάποτε, στεναχωρήθηκα καὶ ρώτησα τὸν Ἅγιο:
-Πατερούλη, αὐτοὶ ἔχουν ἄγνοια. Μοῦ ἐπιτρέπεται νὰ τοὺς μιλῶ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία;
–Ναί, ἰδιαίτερα ὅταν σὲ ρωτᾶνε, ἀλλὰ θὰ τὸ κάνεις, πρόσεξε καλά…, μὲ πολλὴ διάκριση καὶ λεπτότητα. Δὲν θὰ φανατιστεῖς, οὔτε καὶ θὰ τοὺς ἐπιτεθεῖς φραστικά. Μὴ θελήσεις νὰ δείξεις ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἀνώτερη! Ἐὰν ἐρεθίσεις τὴ σκέψη τους, δημιουργοῦνται ἀντιπάθειες καὶ δὲν βοηθιοῦνται. Θέλει προσοχή…
Κατάλαβα πως ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀλλόθρησκοι ἔπρεπε κυρίως να νιώσουνε τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μέσα στην ψυχή τους καὶ ὄχι νὰ τοὺς τὴν ἐπιβάλω εγώ. Μόνο τότε θὰ τὴν ἀποδέχονταν!
Διάβαζα συνέχεια τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ μποροῦσα νὰ ἀπαντήσω σὲ ὅλα ὅσα μοῦ λέγανε, ἀλλὰ φρόντιζα νὰ μὴν τοὺς προσβάλω, ἰδιαίτερα ὅταν εἶχα γκρούπ ποὺ ἦταν ὅλοι ἀνώτατοι ρωμαιοκαθολικοί, ἐπίσκοποι, καρδινάλιοι… κτλ.
Ὁ Ἅγιος μοῦ δίδαξε ὅτι, μὲ τὸν ἐξαγιασμὸ τῆς ψυχῆς μας καὶ ὄχι μὲ τὴ μόρφωση, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ βοηθήσει ὅλον τὸν κόσμο γιὰ νὰ σωθεῖ. Οἱ αἱρέσεις καταπολεμοῦνται, ὅταν ἐμεῖς ἁγιασθοῦμε. Ἂν ἀποκτήσουμε ἀληθινή, θυσιαστικὴ ἀγάπη, δηλαδὴ ἄν γίνουμε ἅγιοι… τότε χιλιάδες ἄνθρωποι θὰ σωθοῦνε κοντά μας!
Μαρτυρία Όλγας Βενιζέλου, ξεναγός, Αθήνα
Ο Πάνσοφος Όσιος Πορφύριος. μαρτυρίες Τόμος Α’., σελ 234 – 251, Ἁγιοπαυλίτικο Ἱερό Κελλί Ἁγίων Θεοδώρων, Ἅγιον Ὄρος 2022