الماتريديه نسبه الى امامها و مؤسسها ابو منصور الماتريدى, اللى بينتهى نسبه للصحابى ابو ايوب الانصارى, هيا مدرسه اسلاميه سنيه, ظهرت فى اوائل القرن الرابع الهجرى فى سمرقند من بلاد ما وراء النهر. دعت لمذهب اهل الحديث و السنه بتعديل بيجمع بين الحديث و البرهان, قامت على استخدام البراهين و الدلائل العقليه و الكلاميه فى محاجه خصومها من المعتزله و الجهميه و الملاحده و غيرهم لاثبات حقائق الدين و العقيده الاسلاميه.
نشات الماتريديه فى ظل الصراع الكلامى اللى نشا فى بغداد عاصمه الخلافه العباسيه و فى ظل تشعب الآراء و المذاهب فيها, و كترة الجدل بين رؤسا المذاهب اللى امتد لبقية العالم الاسلامى و منها سمرقند, فسبب داه ولادة الطايفه الماتريديه, بالاضافه لانتشار العقائد و المذاهب المعتمده على المناهج العقليه و الفكريه وقتها, و ساعد على نشوء فكر الماتريديه الداعى للجمع بين الشرع و العقل و توسيع دايرة التفكير و الاستنتاج.