Прагляд зыходнага тэксту старонкі Аляксандр Васільевіч Сувораў

== У памяць аб Сувораве ==
[[Файл:Order of suvorov medal 3rd class.jpg|thumb|190px|left|[[Ордэн Суворава]] III ступені]]
Сувораў быў першым чалавекам, у гонар якога ў Расіі быў заснаваны [[Музей Суворава, Санкт-Пецярбург|мемарыяльны музей]]. У Расіі і іншых краінах ёсць [[музеі Суворава]]; у яго гонар узведзены помнікі; імем Суворава названыя атолы, населеныя пункты, вуліцы і іншыя аб’екты ў шматлікіх гарадах. Пабудаваны ў [[1904]] годзе [[Браненосец "Князь Сувораў"|эскадраны браняносец]] атрымаў імя «Князь Сувораў», імя палкаводца атрымаў і шэраг іншых ваенных і грамадзянскіх судоў.

У перыяд [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] [[29 ліпеня]] [[1942]] года Указам Прэзідыўма Вярхоўнага Савета [[СССР]] заснаваны ваенны [[Ордэн Суворава]] трох ступеняў. Адбылося звыш сямі тысяч узнагароджанняў гэтым ордэнам. Дзясяткі партызанскіх атрадаў, брыгад і злучэнняў, якія дзейнічалі на акупаванай тэрыторыі, насілі імя Суворава.

Пастановай СНК СССР і ЦК УКП(б) [[21 жніўня]] [[1943]] год створаны сувораўскія ваенныя вучылішча, адно з якіх [[Мінскае сувораўскае вучылішча|дзейнічае і ў Мінску]].

Выява Суворава прысутнічае на банкнотах [[Прыднястроўская Малдаўская Рэспубліка|Прыднястроўскай Малдаўскай Рэспублікі]] — [[прыднястроўскі рубель|прыднястроўскіх рублях]], а таксама на [[Юбілейныя манеты|юбілейных манетах]] [[Расія|Расіі]].

У Швейцарыі і Ліхтэнштэйне выпушчаныя маркі з выявай палкаводца<ref>[http://www.ng.ru/collection/2004-09-24/22_rossika.html Юрий Квасников. К 150-летию филателистической «Россики»// Независимая газета от 24 сентября 2004 года]</ref>

У 1986 годзе ў рамках серыі «[[Літаратурныя помнікі]]» былі выдадзеныя лісты Суворава, у аглядзе ад выдаўца напісана: ''«Лісты Суворава з’яўляюцца важнейшым гістарычным помнікам другой паловы XVIII стагоддзя — эпохі, на якую прыходзіцца вырашэнне вялікіх гістарычных задач, якія стаялі перад Расіяй на працягу некалькіх стагоддзяў»''.

Беларускія гісторыкі [[У. Арлоў]] і [[Г. Сагановіч]], характарызуючы асобу А. Суворава, сцвярджаюць аднак, што ''на працягу ўсёй сваёй кар’еры ён аддана служыў жандарскай палітыцы царызму і, дарэчы, не ўдзельнічаў ні ў адной абарончай вайне'' і што, хоць ''для Расіі ён сапраўды выдатны палкаводзец, для Беларусі — найперш камандзір акупантаў''.<ref>У. Арлоў, Г. Сагановіч, Дзесяць вякоў беларускай гісторыі, Мн., 1997</ref>

З іншага боку, дырэктар музея імя А. В. Суворава Я. Бабенка гаворыць аб русафобскай кампаніі па дыскрэдытаціі палкаводца ў Беларусі і аспрэчвае недарэчныя і галаслоўныя, паводле яго меркавання, абвінавачванні, якія распаўсюджваюцца праз не названыя ёй газетныя і інтэрнэт-артыкулы. У прыватнасці, аспрэчваюцца абвінавачванні ў тым што мясцовае насельніцтва падвяргалася масавым забойствам, што Сувораў быў жорсткі і помслівы, што ён імкнуўся задушыць народнае паўстанне, што менавіта ён прынёс прыгоннае права ў Беларусь.<ref>http://mnsvu.org/index2.php?option=content&task=view&id=141&pop=1 {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20110727091341/http://mnsvu.org/index2.php?option=content&task=view&id=141&pop=1 |date=27 ліпеня 2011 }} Е. Бабенко. Историческое мифотворчество</ref>. Таксама рад аўтараў лічыць, што абарончай для Расіі была, напрыклад, [[Руска-турэцкая вайна (1787—1791)|руска-турэцкая вайна 1787—1791/1792 гг.]], якую пачала Турцыя<ref>[http://slovari.yandex.ru/dict/bse/article/00067/57600.htm?text=%D0%A0%D1%83%D1%81%D1%81%D0%BA%D0%BE-%D1%82%D1%83%D1%80%D0%B5%D1%86%D0%BA%D0%B0%D1%8F%20%D0%B2%D0%BE%D0%B9%D0%BD%D0%B0&stpar1=1.2.1 БСЭ]{{Недаступная спасылка}}</ref>.

{{зноскі}}