Перайсці да зместу

Сацыялістычная партыя (Францыя)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сацыялістычная партыя.
Сацыялістычная партыя
фр.: Parti Socialiste
Лідар Арлем Дэзір[1]
Заснавальнік Франсуа Мітэран
Дата заснавання 1969
Штаб-кватэра 75007, Парыж, вуліца Сальферыно, д. 10[2]
Краіна
Ідэалогія Сацыял-дэмакратыя[3]
Унутраныя фракцыі:
Сацыял-лібералізм, дэмакратычны сацыялізм[3]
Інтэрнацыянал Сацыялістычны інтэрнацыянал, Еўрапейскі Саюз Партыя еўрапейскіх сацыялістаў
Саюзнікі і блокі «Вальвары  (фр.) (бел.», «Еўропа Экалогія Зялёныя»,
«Налева ў Гвіяне  (фр.) (бел.», Народны францысканскі рух  (фр.) (бел., «Аб'яднаная Гвадэлупа, сацыялізм і рэальнасць  (фр.) (бел.», Прагрэсіўная марцініканская партыя  (фр.) (бел., Радыкальная левая партыя, Рэспубліканскі і грамадзянскі рух,
«Юірааціра  (фр.) (бел.»
Маладзёжная арганізацыя Рух маладых сацыялістаў  (фр.) (бел.
Колькасць членаў 172 тыс. чал. (2012)[4]
Месцаў у Нацыянальным сходзе
279 / 577
Месцаў у Сенаце
116 / 348
[5]
Месцаў у Еўрапарламенце
14 / 72
[6]
Сайт www.parti-socialiste.fr
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сацыялістычная партыя (фр.: Parti Socialiste, PS) — левацэнтрысцкая французская палітычная партыя, кіруючая партыя ў Францыі з 2012 года. Ідэалагічна блізкія сацыял-дэмакратычныя прынцыпы. Першым сакратаром з’яўляецца еўрадэпутат Арлем Дэзір. Партыя — член Сацыялістычнага інтэрнацыянала і Партыі еўрапейскіх сацыялістаў.

Заснавана ў сваім цяперашнім відзе ў 1969 годзе, на базе якая існавала з 1905 года сацыялістычнай партыі, якая афіцыйна звалася Французскай секцыяй Рабочага інтэрнацыянала. Французская секцыя Другога інтэрнацыянала спыніла сваё існаванне падчас унутрыпалітычнага крызісу 1968 года. У 1981 годзе пад кіраўніцтвам Франсуа Мітэрана дамаглася перамогі як на прэзідэнцкіх выбарах, так і на выбарах у Нацыянальную асамблею. У 1993 годзе перажыла нутрапартыйны крызіс, выкліканы карупцыйнымі скандаламі. Буйнога поспеху дамаглася на парламенцкіх выбарах 1997. У 2002 годзе пацярпела паражэнне як на прэзідэнцкіх, так і парламенцкіх выбарах, тое ж адбылося і на выбарах 2007 года. Атрымала перамогу на прэзідэнцкіх[7] і парламенцкіх выбарах 2012 года[8].

Колькасць членаў складае 172 000 чалавек. Маладзёжнай арганізацыяй Сацыялістычнай партыі з’яўляецца Рух маладых сацыялістаў  (фр.) (бел., кіраўніком якога 19 лістапада 2011 года быў абраны Цьеры Маршаль-Бек  (фр.) (бел. (фр.: Thierry Marchal-Beck)[9].


Прадстаўніцтва партыі і вынікі на выбарах

[правіць | правіць зыходнік]
Вынікі прадстаўнікоў партыі на прэзідэнцкіх выбарах
Год выбараў Кандыдат Галасы ў першым туры Галасы ў другім туры
1974 Франсуа Мітэран 11 044 373 (43,25 %) 12 971 604 (49,19 %)
1981 Франсуа Мітэран 7 505 960 (25,85 %) 15 708 262 (51,76 %)
1988 Франсуа Мітэран 10 381 332 (34,11 %) 16 704 279 (54,02 %)
1995 Ліянель Жаспен 7 098 191 (23,3 %) 14 180 644 (47,36 %)
2002 Ліянель Жаспен 4 610 113 (16,18 %) Жаспен не прайшоў у другі тур.
2007 Сегален Руаяль 9 500 112 (25,87 %) 16 790 440 (46,94 %)
2012 Франсуа Аланд 10 272 705 (28,63 %) 18 000 668 (51,64 %)
Колькасць дэпутатаў у Нацыянальным сходзе
Колькасць атрыманых галасоў на выбарах у Нацыянальны сход (1 тур)

Зноскі

  1. ↑ Harlem Désir (фр.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт Сацыялістычнай партыі. Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2013. Праверана 27 кастрычніка 2012.
  2. ↑ Visitez Solférino, la maison des socialistes (фр.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт Сацыялістычнай партыі. Архівавана з першакрыніцы 17 кастрычніка 2012. Праверана 15 верасня 2012.
  3. ↑ а б France (англ.)(недаступная спасылка). Parties and Elections in Europe. Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2013. Праверана 25 жніўня 2012.
  4. ↑ Сільвен Кураж. Parti socialiste : ça se complique pour Désir ! (фр.)(недаступная спасылка). Le Nouvel Observateur (12 кастрычніка 2012). Архівавана з першакрыніцы 29 кастрычніка 2013. Праверана 19 кастрычніка 2012.
  5. ↑ Liste des sénateurs par groupes politiques (фр.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт Сената Францыі. Архівавана з першакрыніцы 14 кастрычніка 2012. Праверана 20 жніўня 2012.
  6. ↑ Résultats des élections européennes 2009 (фр.)(недаступная спасылка). МУС Францыі. Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2017. Праверана 19 кастрычніка 2012.
  7. ↑ Résultats des élections présidentielles 2012 (фр.). МУС Францыі. Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2012. Праверана 19 кастрычніка 2012.
  8. ↑ Résultats des élections législatives 2012 (фр.)(недаступная спасылка). МУС Францыі. Архівавана з першакрыніцы 8 снежня 2012. Праверана 19 кастрычніка 2012.
  9. ↑ Thierry Marchal-Beck nouveau président des Jeunes socialistes (фр.)(недаступная спасылка). Public Sénat (19 ноября 2011). Архівавана з першакрыніцы 21 лістапада 2011. Праверана 15 снежня 2011.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
commons: Сацыялістычная партыя (Францыя) на Вікісховішчы
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Сацыялістычная_партыя_(Францыя)&oldid=4757043"