(5335) Дамокл (стар.-грэч.: Δαμοκλῆς) — невялікі астэроід з групы кентаўраў. Быў адкрыты 18 лютага1991 года аўстралійскім астраном Робертам Макнотам ў абсерваторыі сайдынг-Спрынг і названы ў гонар Дамокла, персанажа старажытнагрэцкага міфа аб дамоклавым мечы (сімвале навіслай пастаяннай пагрозы, закліканага паказаць зменлівасць улады, пры знешнім бачным дабрабыце[1]).
Т.я. астэроід характарызуецца моцна нахіленай арбітай з высокім эксцэнтрысітэтам, на падставе гэтага некаторыя навукоўцы вылучаюць іх у асаблівую групу астэроідаў — дамоклаіды, якія меркавана ўяўляюць сабой неактыўныя ядра камет.
Арбіта астэроіда Дамокл і яго пазіцыя ў Сонечнай сістэме
Пасля вывучэння гэтага аб'екта высветлілася, што яго арбіта моцна адрозніваецца ад арбіт усіх адчыненых раней малых цэлСонечнай сістэмы: у пункце свайго перыгелія Дамокл перасякаў арбіту Марса, а ў Афеліі сыходзіў за арбіту Урана[2]. Стабільнасць гэтай арбіты абгрунтоўваецца перш за ўсё яе высокім нахілам да плоскасці экліптыкі, паблізу якой знаходзяцца арбіты планет-гігантаў, што моцна зніжае сілу гравітацыйных абурэнняў на дадзеную арбіту з іх боку. Тым не менш, групе брытанскіх астраномаў, у складзе Дункана Стыла (Duncan Steel), Герхарда Хана (Gerhard Hahn), Марка Бейлі (Mark Bailey) і Дэвіда Эшэра (David J. Asher), у выніку разлікаў доўгатэрміновай дынамічнай эвалюцыі гэтага цела, удалося ўсталяваць, што існуе высокая верагоднасць пераходу дадзенага астэроіда на арбіту якая перасякае арбіту Зямлі, а гэта ўжо створыць пагрозу (хоць і малаверагодную) яго сутыкнення з нашай планетай. Збольшага менавіта таму Дамокл і атрымаў такую назву. А пазней былі выяўленыя і іншыя астэроіды з падобнымі арбітамі, якія некаторыя астраномы сталі вылучаць у асобную групу.