Timrava
Timrava | |
|---|---|
Timrava (Božena Slančíková) | |
| Rođenje | Božena Slančíková 2. oktobar 1867. |
| Smrt | 27. novembar 1951 (84 godine) |
| Druga imena | Tetka Polichna |
| Zanimanje | Romanopisac, pisac kratkih priča, dramaturg |
Božena Slančíková (Polichno, 2. oktobar 1867 – Lučenec, 27. novembar 1951), poznatija pod pseudonimom Timrava, bila je slovački romanopisac, pisac kratkih priča i dramaturg. Također je pisala i pod imenom "Tetka Polichna". Ime "Timrava" uzeto je iz imena popularnog malog jezera sa fontanom, gdje je voljela sjediti tokom pisanja.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođena je u porodici Paula Slančíka, luteranskog pastora i jednog od suosnivača Matice slovačke. Imala je desetero braće i sestara od kojih je šest preživjelo do zrelosti. S petnaest godina kratko je pohađala javnu školu u Banskoj Bystrici, dok se inače njeno obrazovanje odvijalo u potpunosti kod kuće gdje je živjela sve do smrti njenog oca 1909. godine.[1] Iako je nekoliko puta pokušala otići od kuće, nije uspijevala pronaći posao. Tri mjeseca bila je saputnica bogate udovice u Dolnýem Kubínu, a kasnije je postala skrbnica kolekcija u Slovačkom nacionalnom muzeju u Martinu, ali i to je trajalo kratko. Nakon smrti njenog oca, preselila se kod svoje majke, blizu župne kuće njenog brata blizanca Ábelová. Tokom boravka u Martinu, upoznala je Elenu Maróthy-Šoltésovu, članicu slovačkog ženskog pokreta, koja ju je ohrabrila da postane pisac. Međutim, tantijemi su bili mali, te je bila prisiljena da počne raditi kao vaspitačica u obdaništu; posao koji je radila u periodu 1919-1929, nakon čega se penzionisala.[1] Mala penzija nije bila dovoljna i tantijemi od pisanja se nisu povećavali, tako da se preselila u Lučenec 1945. godine, gdje je živjela kod rodbine. Titulu "Nacionalne umjetnice" dobila je 1947. godine.
Pisanje
[uredi | uredi izvor]Iako je čitav život živjela relativno povučeno, imala je sastanke sa mnogim uglednim slovačkim kulturnim ličnostima kao što su pjesnik Kolomon Banšell, Ema Goldpergerová (jedna od suosnivača Slovačkog nacionalnog muzeja) i Olga Petianová (majka Štefana Krčmérya). Njeni prvi radovi su objavljeni u ručno pisanom časopisu pod nazivom "Ratolest", koji je proizvodila zajedno sa sestrom Irene. Satirični stihovi su činili većinu njenih ranih radova, ali se vremenom okrenula pisanju romana i kratkih priča, uz povremenu predstavu. Njeni spisi opisuju ljude i njihova razmišljanja, ali također pružaju i kritički komentar na političke i etničke probleme. Priče se obično odvijaju u selu ili malom gradu njenog rodnog kraja i mnoge su bazirana na njenim vlastitim iskustvima. Iako je ljubav često glavni motiv u njenim pričama, ona nikad nije postala sentimentalna, što je bila tendencija u većini rane slovačke proze.
Reference
[uredi | uredi izvor]Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]- DOKweb: My Aunty Timrava (dokumentarni film)[mrtav link]
- Timrava veb-sajt Arhivirano 29. 9. 2020. na Wayback Machine (sk)