jistnik

jistnik (kaszëbsczi)

jistnik, m

Przëpôdk	Pòjedińczô lëczba	Wielnô lëczba
nazéwôcz	jistnik	jistniki
rodzôcz	jistnika	jistników
dôwôcz	jistnikowi	jistnikóm
winowôcz	jistnik	jistniki
nôrzãdzôcz	jistnikã	jistnikama
môlnik	jistnikù	jistnikach
wòłôcz	jistnikù	jistniki

wëmòwa:
znaczenia:

(1.1)

zjinaka:
przëmiôrë:

(1.1)

syntaksa:
kòlokacëje:
synonimë: (1.1)
antonimë: (1.1)
krewnë:
frazeòlogòwé związczi: (1.1)
etimòlogijô:
bôczënk:
dolmaczënk:

• anielsczi: (1.1) noun
• azersczi: (1.1) izim, ad
• baskijsczi: (1.1) izen
• białorusczi: [1] narkomawkô: назоўнік m; taraszkewicô: назоўнік m
• bretońsczi: (1.1) anv-kadarn
• czesczi: (1.1) podstatné jméno n
• dëńsczi: (1.1) navneord, substantiv
• estońsczi: (1.1) nimisõna
• fińsczi: (1.1) substantiivi
• francësczi: (1.1) nom m, substantif m
• górnosorbsczi: (1.1) wěcownik m, substantiw m
• islandzczi: (1.1) nafnorð
• italsczi: (1.1) sostantivo m
• kaszëbsczi: (1.1) jistnik m
• katalońsczi: (1.1) substantiu m
• lëtewsczi: (1.1) daiktavardis m
• miemiecczi: (1.1) Hauptwort, Nomen, Substantiv
• niderlandczi: (1.1) zelfstandig naamwoord, substantief
• òkcitańsczi: (1.1) nom m
• pòlsczi: (1.1) rzeczownik m
• sloweńsczi: (1.1) samostalnik m
• szpańsczi: (1.1) nom m