στον ανοιχτά αποδεκτό ρατσισμό, φασισμό και Ναζισμό,
και αγραμματοσύνη,
από το να ψαχνόμαστε μεταξύ σοφίας και σοφιστείας ή να κοιτάμε βαθιά μέσα στον εαυτό μας,
είναι τελικά ευκολότερο να διαβάζουμε τα αποφθέγματα που βρίσκουμε
αλλά παρέχουν βολικές φαντασιακές δικαιολογίες.
Εκείνοι που δεν έχουν μνήμη του πως ήταν να ζει κανείς την καθημερινότητά του σε μια στρατιωτική δικτατορία δεν είναι δυνατόν να αισθανθούν φόβο για αυτά που λένε ή γράφουν, ή γι' αυτά που φέρνει στην κοινωνία η ψήφος τους. Φόβο ότι θα χάσουν την δουλειά τους ή και την ελευθερία τους, ή χειρότερα. Όπως διδάχθηκα να αισθάνομαι εγώ στην Αθήνα από 9 ως 16 χρονών, 1967-1974.
Τώρα, δεν χρειάζεται να πληροφορήσει κανείς τις αρχές για το τι είπες ή έγραψες κατά της δικτατορίας. Τώρα, οι αρχές τα έχουν όλα στο ίντερνετ και υπάρχουν ήδη βάσεις στοιχείων όπου η Τεχνητή Νοημοσύνη επεξεργάζεται εκατομμύρια λέξεις κλειδιά σε δευτερόλεπτα και συντάσσονται, ήδη κατάλογοι «εχθρών του κράτους» από τους ολιγάρχες και τους δικτάτορες.
Όταν λοιπόν με ρωτάει ένας άνθρωπος την γνώμη μου για κάτι, πρέπει να είμαι προσεκτικός, να γράφω αντικειμενικά γεγονότα ήδη γνωστά και δημοσιευμένα, όπως και το κάνω, αντί προσωπική γνώμη με προσωπικούς υποκειμενικούς χαρακτηρισμούς.
Το να γράψω ότι ο Τραμπισμός είναι φασισμός, είναι ιστορικά και ακαδημαϊκά ακριβές, και το γράφουν εφημερίδες στην Αμερική, και το πιστεύει μια μεγάλη πλειοψηφία, και, μάλιστα, σε ένα μέρος εκείνων που το πιστευουν τους αρέσει και το θέλουν. Αλλά το να γράψω ότι ένα άτομο, κάποιος οποιοσδήποτε, είναι ηλίθιος γαμημένος φασίστας με καθιστά προσωπικά υπεύθυνο απέναντι στο οποιοδήποτε άτομο που δυσφήμισα. Και αν υπάρχουν πολιτικές προεκτάσεις, βγαίνω και εχθρός του κράτους. Κι’ ας είμαι υπήκοος εκείνου του κράτους, μάλιστα ιδίως επειδή είμαι υπήκοος εκείνου του κράτους, αν τυχαίνει υπό αυταρχική ηγεσία.
Το να πληροφορήσω ότι ο παλιός Νότος ενδυναμώνει τον Τραμπ για να εκδικηθεί επί τέλους τον Βορά για τον εμφύλιο, για το 1865 και για το 1965, είναι κοινή γνώση στην Αμερική (ακριβώς όπως ο εμφύλιος στην Ελλάδα δεν έχει τελειώσει ακόμα για τις οικογένειες και τα εγγόνια εκείνων που τον έχασαν), και στην Αμερική άλλωστε το έμαθα και το είδα αυτό, και τώρα γράφεται συχνά στις εφημερίδες και αναφέρεται συνεχώς και στις δημόσιες και στις ιδιωτικές συζητήσεις. Ας επαναλάβω, άλλωστε, ότι η παραπάνω γελοιογραφία, 15 Μαΐου 2025, είναι από την εφημερίδα Σωλτ Λέηκ Τραϊμπιούν του Κράτους της Γιούτα το οποίο είναι κατ' εξοχή Ρεπουμπλικανικό, έχοντας ψηφίσει ρεπουμπλικάνο πρόεδρο σε 18 από τις 19 εκλογές από το 1952, με μόνο μια φορά Δημοκρατικό, τον Τζόνσον το 1964, αλλά δεν δειλιάζει να καταγγείλει ότι η MAGA φοράει σαν πουκάμισο την συνομοσπονδιακή σημαία του παλιού Νότου (η οποία θεωρείται σύμβολο ρατσισμού και είναι παράνομη). Αν έγραφα ότι συγκεκριμένοι άνθρωποι κάνουν κάτι παράνομο, θα ήμουνα υπόδικος δυσφήμησης.
Περισσότερο δύσκολο απ’ όλα είναι το να γίνει δεκτό σαν πραγματικότητα ότι εφ’ όσον «δημοκρατία» είναι η θέληση της πλειοψηφίας, όταν η πλειοψηφία επιλέγει ρατσισμό, εθνικισμό, απομονωτισμό, σεξισμό, ομοφοβία, ολοκληρωτισμό, δικτατορία και λοιπά, αυτό είναι …δημοκρατικό εφ’ όσον είναι πλειοψηφία, έστω και προσωρινά.
Και το θλιβερότερο είναι ότι εκείνοι που υποστηρίζουν τα παραπάνω, συχνά κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους εξηγώντας πως γι’ αυτές τους τις επιλογές φταίνε εκείνοι που νομοθετούσαν «υπέρμετρα» (ποιος άραγε προσδιορίζει το μέτρο) κατά του ρατσισμού, κατά του εθνικισμού, κατά του απομονωτισμού, κατά του σεξισμού, κατά της ομοφοβίας, κατά του ολοκληρωτισμού, κατά της δικτατορίας και υπέρ του ανθρώπινου πνεύματος.
Στην τελική, πρόκειται για Ηθική.
Υπάρχουν εκείνοι που είναι στο μεδούλι τους Ναζί και παριστάνουν τους σκεπτόμενους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και πραγματικά σκεπτόμενοι άνθρωποι, με καλή καρδιά, οι οποίοι απλά λαμβάνουν πληροφόρηση από αμφισβητήσιμες πηγές και κρίνουν βάση της πληροφόρησης που δέχονται και της παιδείας που έχουν.
Σε κάποιους αρέσουν αυτά που γίνονται, και σε κάποιους δεν αρέσουν.
Και ο καθένας τα βλέπει από την γεωγραφική και πολιτιστική περιοχή όπου βρισκεται, ανάλογα με την προσωπική Ηθική του (και εκπαίδευσή του/της), και ανάλογα με τις πηγές πληροφοριών τις οποίες επιλέγει (κανείς δεν είπε ποτέ ότι είναι εύκολο να ξεχωρίζει κανείς την σοφία από την σοφιστεία, αλήθεια αντί παραπλανητικά δημιουργικές αποδώσεις ή και ανακρίβειες, βάση ποιας Ηθικής). Αν διδάσκει κάτι σταθερά η Ιστορία είναι ότι δεν μπορεί κανείς να πέισει κανέναν για τίποτα, αλλά η κοινωνική εξέλιξη προχωρά συλλογικά ακάθεκτη και σε βάθος χρόνου ταλαντευόμενη μπρος και πίσω μεταξύ των μόνων δύο κατευθύνσεων που υπάρχουν: πνεύμα ή σάρκα.
(Έχει σταθεί ανυπέρβλητα δύσκολο να αποδεχτεί το ανθρώπινο Εγώ ότι το «πνεύμα» δεν είναι παρά ένα πολύ πολύπλοκο παράγωγο της σάρκας, και ως εκ τούτου γορτώνουν ότι το πνεύμα πρέπει να έχει να κάνει με την «ψυχή» ή τον «θεό» και η σάρκα με τον «διάβολο»)
Ολοι οι άνθρωποι είναι ηθικοί βάση της Ηθικής του καθενός. Η ηθική είναι ένα σύστημα αρχών που, κατά την αντίληψη και κρίση του κάθε ανθρώπου, ορίζει το σωστό και το λάθος, την καλή και την κακή συμπεριφορά, συχνά επιτρέποντας στους ανθρώπους να ζουν συνεργατικά σε ομάδες. Μπορεί να είναι ένα σύνολο προσωπικών προτύπων, οι ευρέως αποδεκτές πεποιθήσεις μιας κοινωνίας ή ενός πολιτισμού ή ένας κώδικας δεοντολογίας που προέρχεται από μια φιλοσοφία ή θρησκεία. Να δείτε πόσο ηθικοί ήταν μεταξύ τους οι Γερμανοί 1932-1945. Τελικά, η ηθική αφορά τη λήψη κρίσεων και επιλογών σχετικά με το πώς να πιστέψει και να ενεργήσει ο κάθε άνθρωπος με βάση αυτές τις αρχές. Υποκειμενικά. Το ενδιαφέρον έρχεται όταν κάποιος ή κάποια άνθρωπος παρουσιάσει το υποκειμενικο ως αντικειμενικό πηγαίνοντας ενάντια στα αποδεικτικά Ιστορικά στοιχεία και γεγονότα.
Βρισκόμαστε σε μια εποχή όταν ο πρόεδρος της Αμερικής διατάσσει τον στρατό να δολοφονήσουν τους ταξιδεύοτες σε σκάφη στην Καραϊβική και στον Ειρηνικό τους οποίους θεωρεί εμπόρους ναρκωτικών χωρίς αποδεικτικά στοιχεία ότι είναι πράγματι έμποροι ναρκωτικών, χωρίς νόμιμη διαδικασία απόδειξης κατηγορητηρίου, διαδικασία που βρίσκεται στο κέντρο του Αμερικανικού συντάγματος και νομοθεσίας.
Μια ομάδα βουλευτών και γερουσιαστών, συμπεριλαμβανομένου αντιστράατηγου εν αποστρατεία που ήταν και αστροναύτης, ο οποίος γερουσιαστής πρώην αντιστράτηγος και αστρονάυτης είναι ο σύζυγος της ομοσπονδιακής βουλευτή Γκαμπι Γκίφορντς η οποία έλαβε σφαίρα στο κεφάλι σε απόπειρα δολοφονίας το 2011, δημοσιεύουν βίντεο όπου υπενθυμίζουν στις Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, στους στρατιώτες, διαβάζοντας στο βίντεο από το Σύνταγμα και τους Νόμους, ότι το Σύνταγμα και οι Νόμοι της χώρας υπαγορεύουν ρητά ότι στρατιώτες δεν έχουν την υποχρέωση να εκτελούν διαταγές που είναι αντισυνταγματικές ή και παράνομες, και ο πρόεδρος σε ντελήριο θυμού ακούγοντάς τους, τους ονομάζει προδότες και καλεί για την θανατική ποινή εναντίων των βουλευτών, γερουσιαστών και του αντιστράτηγου που υπρασπίστηκαν την τήρηση των νόμων και του συντάγματος.
Εκεί βρισκόμαστε...
Έχουμε προ πολλού ξεπεράσει το σημείο του αν είμαστε Ρεπουμπλικάνοι ή Δημοκράτες, Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί, Άσπροι, Μαύροι, Κόκκινοι, Καφέ, ή Κίτρινοι. Έχουμε ξεπεράσει το αν είμαστε σοσιαλιστές ή καπιταλιστές, αν μας αρέσει η παγκοσμιοποίηση ή όχι. Βρισκόμαστε μπροστά σε ρατσισμό, φασισμό, Ναζισμό, μισογυνισμό οπου τα αρσενικά ακούγονται να υποβιβάζουν ανοιχτά τις γυναίκες λέγοντας ότι «τα 8/10 των γυναικών του πλανήτη παντρεύτηκαν κάποιον πλουσιότερο» (άρα, να πούμε ότι οι γυναίκες παντρεύονται για χρήματα, αντί να πούμε ότι οι άνδρες κερδίζουν υψηλότερους μισθούς από τις γυναικες για την ίδια εργασία;) και ομοφοβία όπου κάποιος αισθανεται να του θίγει το πιπί του όποιος πιστεύει ότι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι να αισθάνονται την αγάπη όπως την αισθάνεται ο καθένας για τον εαυτό του και εκείνους που αγαπούν, ολιγαρχία των δισεκατομμυριούχων και δικτατορία ενός αγράμματου.
Βρισκόμαστε εκεί όπου η λέξη γουώκ (αφύπνιση) θεωρείται ...βρισιά
(από εκείνους που δεν έχουν την παιδεία να γνωρίζουν την προέλευσή της λέξης/έκφρασης)
Αν αυτά αρέσουν σε κάποιους, ας έχουν την σπονδυλική στήλη να παραδεχτούν ότι αυτά απλά τους αρέσουν χωρίς να αισθάνονται ότι πρέπει να τα παρουσιάζουν ως ...επιστήμη των οικονομικών.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε «ουδέτεροι» ή αναποφάσιστοι, ή να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ή πίσω από θεωρίες που βρίσκουμε σε κινέζικα μπισκότα. Η ύπαρξη που ξέραμε, 1945-2000, έχει ήδη τελειώσει. Έχουμε την υποχρέωση να πάρουμε θέση, και να προστατέψουμε την ιστορική εξέλιξη της κοινωνίας μας.
Και η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σημείο όπου δεν υπάρχει πλέον ικανή αντιπολίτευση. Και η καλύτερη κυβέρνηση ακόμα χρειάζεται αντιποτίλτευση γιατί χωρίς αντιπολίτευση δεν είναι δημοκρατία.
Και μη ξεχνάμε ότι ο πορτοκαλής Νέρων, ή μήπως βγει πορτοκαλής Καλιγούλας, αρέσκεται κάργα να έχει καλές σχέσεις με δικτάτορες όπως ο σουλτάνος φερ' ειπείν. Ο Τραμπ μόλις γκρέμισε την Ανατολική Πτέρυγα του Λευκού Οίκου για να χτίσει αίθουσα χορού κόστους πάνω από 300 εκατομμύρια, μεγαλύτερη από τον Λευκό Οίκο, και ο Νέρωνας είχε ξεκινήσει τότε που ζούσε να σκάβει το κανάλι του Ισθμού της Κορίνθου. Μεγάλα σχέδια προσωπικής ανύψωσης. Τουλάχιστον ο Σα Ζαχάν κατάφερε να τελειώσει το οικοδόμημα του Ταζ Μαχάλ εις μνήμη της συζύγου του Μουμτάζ Μαχάλ... Η Ανατολική Πτέρυγα του Λευκού Οίκου ίσως και να παραμείνει ερίπεια, ή να γίνει Λας Βέγκας.
Η Ανατολική Πτέρυγα του Λευκού Οίκου, άλλωστε, ήταν επί ένα αιώνα το γραφείο της Πρώτης Κυρίας. Η ύπαρξη της Ανατολικής πτέρυγας ήταν συνεχής υπενθύμηση ότι σήμερα δεν υπάρχει Πρώτη Κυρία που να πράττει ως Πρώτη Κυρία ή να θεωρείται καν, από πολλούς, «Κυρία», πρώτα-πρώτα από τον εαυτό της μέσω των ρήσεων και πράξεών της, ή την έλλειψη αυτών, καθώς είναι η πρώτη Πρώτη Κυρία την οποία έχουμε δει γυμνή σε περιοδικά. Δεν ενδιαφέρεται καν να παρουσιάζεται ως Πρώτη Κυρία ή να κάνει οτιδήποτε, ή να εμφανίζεται καν, από την θέση αυτή. Η συνεχής υπενθύμηση ότι δεν υπάρχει Κυρία στη θέση της Πρώτης Κυρίας γκρεμίστηκε με μπουλντόζες.
Όπως γκρεμίζεται με μπουλντόζες η οποιαδήποτε μνήμη στην Αμερική και στην Ευρώπη του πως χτιζόταν επί 70 χρόνια η ισότητα και η συνεργασία.
Όλοι οι κύκλοι τείνουν από ακμή προς παρακμή και η Εποχή Αμερικής-Ευρώπης (1500-2000) πιθανώς να κλείνει, με καταλύτη την Ρωσία, καθώς ετοιμάζεται μια καινούργια Εποχή: η Εποχή της Κίνας και της Ινδίας με καταλύτη την Μέση Ανατολή και την Αραβική Χερσόνησο.
Με την χρεοκοπία της Σοβιετικής Ένωσης και την εκλογή του Κλιντον είχαμε την μεγαλύτερη ευημερία στην Ιστορία, στην δεκαετία των 1990.
Μετά, μεταξύ 11 Σεπτεμβρίου 2001, από την κατά κράτος νίκη του Οσάμα Μπιν Λάντεν επί της Αμερικής, και 8 Νοεμβρίου 2016, την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ο Δυτικός Πολιτισμός άλλαξε ριζικά, πέφτωντας σε μια παρακμή, αποτέλεσμα του φόβου και μίσους για το Ισλάμ, τους μετανάστες, και την τελμάτωση της ευημερίας, δια μέσου των πολέμων στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, και το κραχ του 2008, και φυσικά την εκλογή μαύρου προέδρου που ήταν η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι των ρατσιστών, κι' ας έσωσε ο Ομπάμα την οικονομια από την καταστροφή που είχε φέρει ο Μπους "W".
Αφ' ενός, η Αμερική ξανάνοιξε τις πληγές της μεταξύ Βορά και παλιού Νότου. Αφ' εταίρου, η Ευρώπη, που ποτέ δεν ενώθηκε, πήρε την ασταμάτητη κατρακύλα της δεξιάς και του εθνικισμού, στην Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, όπου η Ιταλία έχει εθνικο χρέος πάνω από τρία τρισεκατομμύρια Ευρώ και η Ελλάδα ετοιμάζεται για πρωτοφανές κραχ με τις τιμές ακινήτων και ενοίκια να έχουν ανέβει 110% σε τέσσερα χρονια (βλ. Αμερική 2008). Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλύεται χωρίς ελπίδα ανασύνταξης.
Τα επόμενα 25 χρόνια έρχεται η εποχή της Κίνας και της Ινδίας, για τους επόμενους αιώνες.
~~~