𝗞𝗶𝗲𝗱𝘆 𝗕𝗹𝗮𝘀𝗸 𝗥𝗮𝘇𝗶 𝗜𝗻𝗻𝘆𝗰𝗵

Normalny zdrowy na umyśle człowiek, otacza się inspirującymi ludźmi. Obserwuję jednak przez całe swoje życie zgoła coś innego.
Kiedy ktoś jest ładny, mądry, w czymś lepszy, a nawet magnetyczny – zamiast inspiracją, staje się problemem, tematem plotek... czyżby system samoobrony? Lekki dyskomfort przy osobie, której blask zwyczajnie uwiera w dupę?
Czy to może zwykły mechanizm obronny własnego nadętego ego?

Zamiast zdrowej rywalizacji – powtarzam: zdrowej – bardzo owocnej i rozwojowej – pojawia się zazdrość, chore porównywanie się, które nie ma potencjału samorozwoju, poprawy w danej dziedzinie, NAUKI.
Pojawia się w głowie chory dialog – skoro on/ona ma to wszystko, to pewnie jest .......... i tu sobie wpisz dowolne.

Cudzy blask (sukcesy chociażby), powodują w niektórych ludziach ból. Tworzą o nim/o niej fałszywą historię, która pozwala im samym wyklarować się przy niej/przy nim. Zamiast nabrać odwagi, podejść i powiedzieć np. "naucz mnie, bo mnie też to kręci".
Miast tego, łatwiej zrobić sobie projekcję i nieświadomie przenieść na tą osobę swoje kompleksy, opowiadając w towarzystwie głupoty. Ale nie sprowadzisz do własnego poziomu osoby, która błyszczy - sorry - i oślepia twoje ego.

Mamy teraz epokę karzącą za własne światło i powodzenia, bo nasze światło obnaża lęki i niespełnione marzenia wielu ludzi.
Już nie pamiętamy, że można się cieszyć z cudzych sukcesów, budować relacje radości, a nie własnych lęków i prowokacji. Najzdrowsze relacje buduje się, gdy cudzy blask nas inspiruje i motywuje, a nie odbiera naszą wartość.
Zdrowi umysłowo ludzie KARMIĄ się talentem i sukcesami innych, pozwalając im świecić obok siebie i będąc z tego niejako dumnymi. Bez zazdrości i rozsiewania plot za plecami.

Jaki z tego wniosek? Wokół mnie jest mało zdrowych na umyśle ludzi. Większość jest właśnie takich jak w tym opisie. Zakompleksionych i bez poczucia własnej wartości.
I dodam to, dla jasności – moje środowisko składa się z przyjaciół, kolegów i znajomych. A znajomi w dużej mierze zajmują przedział dla osób, z którymi muszę mieć do czynienia, a niekoniecznie chcę. I tam jest bagno.