Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τίμοθι ΜακΒέι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τίμοθι ΜακΒέι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Timothy James McVeigh (Αγγλικά)
Γέννηση23  Απριλίου 1968[1][2][3]
Lockport
Θάνατος11 Ιουνίου 2001 (33 ετών)
United States Penitentiary, Terre Haute
Αιτία θανάτουθανατηφόρος ένεση
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΘρησκείαΚαθολικισμός[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςBryant & Stratton College
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
φρουρός ασφαλείας
τρομοκράτης
μαζικός δολοφόνος
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςδολοφονία (θανατική ποινή)
Οικογένεια
ΓονείςWilliam McVeigh και Mildred McVeigh
ΑδέλφιαΠατρίσια ΜακΒέι
Τζένιφερ ΜακΒέι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςλοχίας και στρατιώτης/Αμερικανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος του Κόλπου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΧάλκινος Αστέρας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τίμοθι Τζέιμς ΜακΒέι (Timothy James McVeigh, 23 Απριλίου 1968 - 11 Ιουνίου 2001) ήταν Αμερικανός εγχώριος τρομοκράτης και ο κύριος υπεύθυνος της τρομοκρατικής βομβιστικής επίθεσης στην πόλη της Οκλαχόμας το 1995, στην οποία σκοτώθηκαν 168 άτομα, περισσότερα από 680 τραυματίστηκαν και το ένα τρίτο του Ομοσπονδιακού Κτιρίου Alfred P. Murrah καταστράφηκε.[5] Ο βομβαρδισμός αυτός αποτέλεσε την πιο θανατηφόρα τρομοκρατική ενέργεια στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Παραμένει η πιο θανατηφόρα πράξη εγχώριας τρομοκρατίας στην ιστορία των ΗΠΑ.

Βετεράνος του Πολέμου του Κόλπου, ο ΜακΒέι επιδίωκε εκδίκηση εναντίον της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για την πολιορκία του Γουέικο το 1993 που κατέληξε στο θάνατο 86 ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων ήταν παιδιά, καθώς και για το συμβάν του Ρούμπι Ριτζ του 1992 και για τη γενικότερη αμερικανική εξωτερική πολιτική. Ήλπιζε να εμπνεύσει μια επανάσταση εναντίον της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και υπερασπίστηκε τον βομβαρδισμό ως νόμιμη τακτική ενάντια σε αυτό που θεωρούσε ο ίδιος τυραννική κυβέρνηση.[6][7] Συνελήφθη λίγο μετά τον βομβαρδισμό και κατηγορήθηκε για 160 κρατικά και 11 ομοσπονδιακά αδικήματα, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης όπλου μαζικής καταστροφής. Κρίθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες το 1997 και καταδικάστηκε σε θάνατο.[8]

Ο ΜακΒέι εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση τις πρωινές ώρες της 11ης Ιουνίου 2001, στην ομοσπονδιακή φυλακή στη Terre Haute της Ιντιάνα. Η εκτέλεσή του πραγματοποιήθηκε σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από ότι συνηθίζεται για τους περισσότερους κρατούμενους που αναμένουν τη θανατική ποινή. Ο Τέρρι Νίκολς και ο Μάικλ Φόρτιερ καταδικάστηκαν ως συνωμότες στο έγκλημα. Ο Νίκολς καταδικάστηκε οκτώ φορές σε ισόβια για τους θανάτους οκτώ ομοσπονδιακών πρακτόρων και σε 161 φορές ισόβια χωρίς δυνατότητα αποφυλάκισης από την πολιτεία της Οκλαχόμας για τους θανάτους των υπολοίπων. Ο Μάικλ Φόρτιερ καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 ετών και έκτοτε αφέθηκε ελεύθερος. Στη σύζυγο του, Λόρι Φόρτιερ, δόθηκε ασυλία ως αντάλλαγμα της κατάθεσής της εναντίον των υπόλοιπων.

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ΜακΒέι γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1968 στο Λόκπορτ της Νέας Υόρκης και ήταν ο μοναδικός γιος και το δεύτερο από τα τρία παιδιά Ιρλανδοαμερικανών. Το 1866, ο προπροπάππους του Έντουαρντ, μετανάστευσε από την Ιρλανδία και εγκαταστάθηκε στην κομητεία Νιαγάρα.[9] Ο Τίμοθι ΜακΒέι, η μεγαλύτερη αδερφή του Πάττυ και η μικρότερη αδερφή τους Τζέννιφερ, ήταν παιδιά των Μίλντρεντ «Μίκυ» Νόριν (γεννημένη Χιλλ) και Ουίλλιαμ ΜακΒέι. Οι γονείς τους χώρισαν όταν ο Τίμοθι ήταν δέκα ετών, κι εκείνος μεγάλωσε με τον πατέρα του στο Πέντλετον της Νέας Υόρκης, ενώ τα κορίτσια μετακόμισαν μαζί με τη μητέρα τους.[10][11][12]

Ο ΜακΒέι ισχυρίστηκε ότι ήταν θύμα σχολικού εκφοβισμού και κατέφυγε σε έναν φανταστικό κόσμο όπου φανταζόταν να αντιστέκεται στους εκφοβιστές του.[13] Στο βιβλίο του Λου Μίσελ, American Terrorist, περιγράφεται ένα περιστατικό στο λύκειο όταν μαθητές μεγαλύτερης ηλικίας προσπάθησαν να χώσουν το κεφάλι του σε μια λεκάνη τουαλέτας. Κάποιοι τον γελοιοποιούσαν αποκαλώντας τον «ΜακΒέι νουντλ», λόγω του ψιλόλιγνου σώματός του.[14] Στο τέλος της ζωής του, δήλωσε την πεποίθησή του ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ο απόλυτος εκφοβιστής.[15]

Οι περισσότεροι που γνώριζαν τον ΜακΒέι τον θυμούνται ως πολύ ντροπαλό και εσωστρεφή, ενώ μερικοί τον περιέγραψαν ως δραστήριο και ως ένα παιδί που κλείστηκε στον εαυτό του κατά την εφηβεία του. Λέγεται ότι ως έφηβος, είχε μόνο μία φίλη. Αργότερα είπε στους δημοσιογράφους ότι δεν είχε ιδέα πώς να εντυπωσιάσει τα κορίτσια.[16]

Ενώ φοιτούσε στο λύκειο, ο ΜακΒέι άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για την πληροφορική και εισέβαλε σε κυβερνητικά συστήματα υπολογιστών μέσω του Commodore 64 υπό το ψευδώνυμο The Wanderer, παρμένο από το τραγούδι του Dion DiMucci. Στο τελευταίο έτος χαρακτηρίστηκε ως «ο πιο ελπιδοφόρος προγραμματιστής υπολογιστών» του Starpoint Central High School,[17] αλλά μέχρι την αποφοίτησή του το 1986, είχε σχετικά κακούς βαθμούς.[10]

Ο άνθρωπος που τον έφερε σε επαφή με τα πυροβόλα όπλα ήταν ο παππούς του. Είχε εκφράσει στον περίγυρο του την επιθυμία του να γίνει ιδιοκτήτης ενός καταστήματος όπλων και μερικές φορές πήγαινε με όπλα στο σχολείο για να εντυπωσιάσει τους συμμαθητές του. Αφού αποφοίτησε από το λύκειο, ενδιαφέρθηκε έντονα για το δικαίωμα της οπλοκατοχής, καθώς και για τη δεύτερη τροποποίηση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ διάβαζε στρατιωτικά περιοδικά όπως το Soldier of Fortune. Φοίτησε για λίγο στο κολέγιο Bryant & Stratton πριν αποφασίσει να σταματήσει τις σπουδές του εκεί.[18][19] Μετά την αποχώρησή του από το κολέγιο, ξεκίνησε να εργάζεται σε διάφορες δουλειές όπως υπάλληλος στο Burger King και αργότερα ως ένοπλος φύλακας.[14] Όταν δούλευε ως ένοπλος φρουρός αυτοκινήτων, οι συνάδελφοι του είχαν δηλώσει ότι είχε εμμονή με τα όπλα. Ένας συνάδελφος του αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό όπου ο ΜακΒέι ήρθε στη δουλειά και «έμοιαζε σαν τον Πάντσο Βίγια», καθώς φορούσε φυσιγγιοθήκη.[10]

Στρατιωτική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάιο του 1988, σε ηλικία 20 ετών, ο ΜακΒέι κατατάχθηκε στο στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών και παρακολούθησε τη βασική εκπαίδευση και την προχωρημένη ατομική εκπαίδευση στο αμερικανικό στρατό πεζικού στο οχυρό Μπένινγκ της Τζόρτζια.[20] Ενώ βρισκόταν στο στρατό, ανάλωσε μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του στη μελέτη των όπλων, των τακτικών ελεύθερων σκοπευτών και των εκρηκτικών.[21] Ο ΜακΒέι επιπλήχθηκε από τον στρατό για την αγορά μίας μπλούζας με το λογότυπο «λευκή υπεροχή» για μια διαδήλωση της Κου-Κλουξ-Κλαν, όπου οι διαδηλωτές ήθελαν να εναντιωθούν στην πρόκληση μαύρων στρατιωτών που φορούσαν μπλουζάκια με τη φράση «Μαύρη υπεροχή», γύρω από μια στρατιωτική εγκατάσταση.[22]

Ο ΜακΒέι έγινε ένας κορυφαίος σκοπευτής στη χρήση του M242 Bushmaster των οχημάτων μάχης Bradley, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από το 1ο τμήμα πεζικού, και προήχθη σε λοχία. Αφού προήχθη, κέρδισε τη φήμη ότι ανέθετε τις χειρότερες εργασίες σε μαύρους στρατιώτες χρησιμοποιώντας φυλετικές προσβολές.[10] Πριν σταλεί στο Κουβέιτ και στον Πόλεμο του Κόλπου, ήταν τοποθετημένος στο οχυρό Ράιλι, στο Κάνσας.

Μιλώντας για την εμπειρία του στο Κουβέιτ, σε μια συνέντευξη πριν από την εκτέλεση του, είπε ότι ένας Ιρακινός στρατιώτης αποκεφαλίστηκε από τα πυρά του πυροβόλου του.[23] Δήλωσε πως είχε σοκαριστεί όταν τον διέταξαν να εκτελέσει στρατιώτες που είχαν ήδη παραδοθεί και βλέποντας τη σφαγή στο δρόμο καθώς έφευγε από την Πόλη του Κουβέιτ, αφού τα αμερικανικά στρατεύματα κατατρόπωσαν τον ιρακινό στρατό. Ο ΜακΒέι έλαβε πολλά παράσημα, όπως το μετάλλιο Ορειχάλκινου Αστέρα,[10] το Μετάλλιο Υπηρεσίας Εθνικής Αμύνης, το Μετάλλιο υπηρεσίας νοτιοδυτικής Ασίας, την κορδέλα υπηρεσίας Στρατού[24] και το μετάλλιο απελευθέρωσης του Κουβέιτ.

Ο ΜακΒέι φιλοδοξούσε να ενταχθεί στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών (SF). Αφού επέστρεψε από τον Πόλεμο του Κόλπου, μπήκε στο πρόγραμμα επιλογής, αλλά απορρίφθηκε τη δεύτερη ημέρα των 21 ημερών αξιολόγησης και επιλογής για τις Ειδικές Δυνάμεις. Αποφάσισε να αποχωρήσει από το στρατό και απαλλάχθηκε τιμητικά το 1991.[25]

Ζωή μετά το στρατό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ΜακΒέι άρχισε να γράφει επιστολές σε τοπικές εφημερίδες διαμαρτυρόμενος για τους φόρους:

«Οι φόροι είναι ένα αστείο. Ανεξάρτητα από το τι υπόσχεται ένας πολιτικός υποψήφιος, θα αυξηθούν. Η απάντηση στην κακή διοίκηση της κυβέρνησης είναι πάντα περισσότεροι φόροι. Τα κάνουν μαντάρα. Υποφέρουμε. Οι φόροι φθάνουν σε κατακλυσμικά επίπεδα, χωρίς καθόλου επιβράδυνση. [...] Είναι ένας επικείμενος εμφύλιος πόλεμος; Πρέπει να χυθεί αίμα για να μεταρρυθμιστεί το τρέχον σύστημα; Ελπίζω να μην φτάσουμε μέχρι εκεί. Αλλά μπορεί».[26]

Ο ΜακΒέι έγραψε επίσης στον εκπρόσωπο των δημοκρατικών στη Νέα Υόρκη, Τζον Τζ. ΛαΦαλς, για να διαμαρτυρηθεί για τη σύλληψη μιας γυναίκας που είχε στην κατοχή της σπρέι αυτοάμυνας:

«Είναι ψέμα αν λέμε ότι η αστυνομία μπορεί να μας προστατεύει παντού ανά πάσα στιγμή. Οι περιορισμοί των πυροβόλων όπλων είναι αρκετά κακοί, αλλά τώρα μια γυναίκα δεν μπορεί καν να μεταφέρει ένα σπρέι στο πορτοφόλι της;»[27]

Κατά την επίσκεψή του σε φίλους στο Ντέκερ του Μίσιγκαν, ο ΜακΒέι φέρεται να παραπονέθηκε ότι ο στρατός είχε εμφυτεύσει ένα μικροτσίπ στους γλουτούς του, έτσι ώστε το κράτος να μπορεί να τον παρακολουθεί.[10] Ο ΜακΒέι δούλευε πολλές ώρες σε δουλειές χωρίς καμία προοπτική και ένιωθε ότι δεν είχε ένα δικό του σπίτι. Αναζήτησε μία ερωτική σχέση, αλλά οι προσπάθειές του να προσεγγίσει μία συνάδελφο απορρίφθηκαν και γενικά ένιωθε αμήχανος όταν βρισκόταν γύρω από γυναίκες. Πίστευε ότι προξενούσε πάρα πολύ πόνο στα αγαπημένα του πρόσωπα.[28] Ένιωθε θυμωμένος και απογοητευμένος από τις δυσκολίες του να βρει μια κοπέλα. Κάποια στιγμή άρχισε να ασχολείται με το τζόγο.[29] Ανίκανος να πληρώσει τα χρέη του τζόγου, πήρε προκαταβολή σε μετρητά και στη συνέχεια αθέτησε τις αποπληρωμές του. Άρχισε να ψάχνει ένα μέρος για να διαμείνει, όπου δε θα υπήρχαν βαριές κυβερνητικές ρυθμίσεις και ψηλοί φόροι. Εξοργίστηκε όταν η κυβέρνηση τον ενημέρωσε πως είχε πληρωθεί περισσότερο κατά 1.058 $ κατά τη θητεία του στον στρατό και ότι έπρεπε να επιστρέψει τα χρήματα. Έγραψε μια θυμωμένη επιστολή προς την κυβέρνηση, λέγοντας:

«Προχωρήστε, πάρτε ό, τι μου ανήκει. Πάρτε την αξιοπρέπεια μου. Νιώστε καλά καθώς φαρδαίνετε και γίνεστε πλουσιότεροι εις βάρος μου, ρουφώντας τα φορολογικά μου δολάρια και την περιουσία μου».[30]

Ο ΜακΒέι εισήγαγε την αδερφή του στην αντικυβερνητική λογοτεχνία, αλλά ο πατέρας του είχε μικρό ενδιαφέρον για αυτές τις απόψεις. Έφυγε από το σπίτι του πατέρα του και μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα που δεν είχε τηλέφωνο. Αυτό κατέστησε αδύνατο στον εργοδότη του να επικοινωνεί μαζί του σχετικά με τις υπερωρίες. Παραιτήθηκε από την Εθνική Ένωση τουφεκιών (NRA), πιστεύοντας ότι ήταν πολύ αδύναμη για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα κατοχής των όπλων.[31]

Πολιορκία του Γουέικο και εκθέσεις όπλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1993, ο ΜακΒέι πήγε στο Γουέικο του Τέξας, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του, για να δείξει την υποστήριξή του στους αμυνόμενους. Εκεί άρχισε να διανέμει λογοτεχνία σχετική με τα δικαιώματα κατοχής πυροβόλων όπλων και αυτοκόλλητα για προφυλακτήρες αυτοκινήτων που φέραν συνθήματα όπως: «Όταν τα όπλα γίνουν παράνομα, θα γίνω παράνομος». Είπε σε μία φοιτήτρια ρεπόρτερ:

«Η κυβέρνηση φοβάται τα όπλα που έχουν οι άνθρωποι επειδή θέλει να έχει τον έλεγχο του λαού ανά πάσα στιγμή. Μόλις αφαιρέσετε τα όπλα, μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε στους ανθρώπους. Τους δίνετε μια ίντσα και χρειάζονται ένα μίλι. Πιστεύω ότι σιγά σιγά μετατρεπόμαστε σε ένα σοσιαλιστικό καθεστώς. Η κυβέρνηση γίνεται συνεχώς όλο και πιο ισχυρή, και ο λαός πρέπει να προετοιμαστεί για να αμυνθεί ενάντια στον κυβερνητικό έλεγχο.»[32][33]

Για πέντε μήνες μετά την πολιορκία του Γουέικο, ο ΜακΒέι  δούλευε σε εκθέσεις όπλων και μοίραζε δωρεάν κάρτες τυπωμένες με το όνομα και τη διεύθυνση του Λον Χοριούτσι «με την ελπίδα ότι κάποιος από το κίνημα των πατριωτών θα τον δολοφονούσε». Ο Χοριούτσι ήταν ελεύθερος σκοπευτής του FBI και ορισμένες από τις επίσημες ενέργειές του είχαν προκαλέσει διαμάχη, όπως συγκεκριμένα ο πυροβολισμός και η δολοφονία της συζύγου του Ράντι Γουέιβερ ενώ κρατούσε ένα βρέφος στην αγκαλιά της. Ο ΜακΒέι έγραψε μία επιστολή μίσους στον Χοριούτσι στην οποία ανέφερε πως «ο τροχός γυρίζει». Αργότερα σκέφτηκε να εγκαταλείψει το σχέδιό του να βομβαρδίσει το κτίριο Murrah και αντί αυτού, να στοχεύσει τον ίδιο τον Χοριούτσι ή ένα μέλος της οικογένειάς του.[34]

Ο ΜακΒέι ταξίδευσε σε σαράντα πολιτείες και επισκέφτηκε περίπου ογδόντα εκθέσεις όπλων. Διαπίστωσε ότι όσο πιο δυτικά πήγαινε, τόσο πιο αντικυβερνητικό συναίσθημα αντιμετώπιζε, τουλάχιστον μέχρι να φτάσει σε αυτό που ονόμασε «Η Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Καλιφόρνιας».[35] Εκείνο το διάστημα, ο ΜακΒέι πουλούσε αντικείμενα επιβίωσης και αντίγραφα των ημερολογίων του Τέρνερ. Ένας συγγραφέας είπε:

«Στην κουλτούρα των επιδείξεων όπλων, ο Μακβέι βρήκε ένα σπίτι. Αν και παρέμεινε δύσπιστος για μερικές από τις πιο ακραίες ιδέες που δεχόταν, τού άρεσε να μιλάει σε ανθρώπους εκεί για τα Ηνωμένα Έθνη, την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τις πιθανές απειλές για την αμερικανική ελευθερία.»[36]

Αριζόνα με τον Φόρτιερ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ΜακΒέι είχε έναν οδικό άτλαντα με χειρόγραφες ονομασίες των πιο πιθανών τοποθεσιών για πυρηνικές επιθέσεις και σκέφτηκε να αγοράσει ακίνητο στο Σέλιγκμαν της Αριζόνα, μέρος το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, βρισκόταν σε «ζώνη χωρίς πυρηνικά». Έζησε με τον Μάικλ Φόρτιερ στο Κίνγκμαν της Αριζόνας. Οι δύο έγιναν πολύ στενοί φίλοι και τελικά ο ΜακΒέι έγινε κουμπάρος στο γάμο του Φόρτιερ. Ο ΜακΒέι πειραματίστηκε με κάνναβη και μεθαμφεταμίνη, αφού πρώτα ερεύνησε τις επιδράσεις τους σε μια εγκυκλοπαίδεια.[37] Ωστόσο δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τα ναρκωτικά τόσο όσο ο Φόρτιερ και ένας από τους λόγους που ο ΜακΒέι απομακρύνθηκε από τον Φόρτιερ, ήταν γιατί άρχισε να κουράζεται από τη χρήση ουσιών που έκανε.[38]

Με το Νίκολς, η πολιορκία του Γουέικο και ριζοσπαστικοποίηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Απρίλιο του 1993, ο ΜακΒέι κατευθύνθηκε σε ένα αγρόκτημα στο Μίσιγκαν όπου ζούσε ο πρώην συγκάτοικος του στο στρατό, Τέρρι Νίκολς, μαζί με τη Φιλιππινέζα σύζυγο του. Στο μεταξύ παρακολουθώντας την κάλυψη της πολιορκίας του Γουέικο στην τηλεόραση, ο Νίκολς και ο αδερφός του άρχισαν να δείχνουν στον ΜακΒέι πώς να κατασκευάσει εκρηκτικά από εύκολα διαθέσιμα υλικά. Συγκεκριμένα, συνδύασαν οικιακά χημικά σε πλαστικές κανάτες. Η καταστροφή του συγκροτήματος του Γουέικο εξόργισε τον ΜακΒέι και τον έπεισε ότι ήρθε η ώρα να αναλάβει δράση. Ήταν ιδιαίτερα εξοργισμένος για τη χρήση του αερίου CS από την κυβέρνηση σε γυναίκες και παιδιά. Είχε εκτεθεί σε τέτοιο αέριο ως μέρος της στρατιωτικής του εκπαίδευσης και γνώριζε τα αποτελέσματά του. Η εξαφάνιση ορισμένων αποδεικτικών στοιχείων,[39] όπως η γεμάτη σφαίρες μπροστινή πόρτα από χάλυβα του συγκροτήματος του Γουέικο, τον οδήγησε να υποψιαστεί συγκάλυψη από την κυβέρνηση.

Η αντικυβερνητική ρητορική του ΜακΒέι έγινε πιο ριζοσπαστική. Άρχισε να πουλά καπέλα του Γραφείου Αλκοόλ, Καπνού, Πυροβόλων Όπλων και Εκρηκτικών (ATF) γεμάτα τρύπες από σφαίρες, και ένα πυροβόλο όπλο για το οποίο έλεγε πως μπορεί να καταρρίψει «ένα ελικόπτερο του ATF».[8][40] Έκανε βίντεο που περιέγραφε λεπτομερώς τις ενέργειες της κυβέρνησης στο Γουέικο και μοίραζε φυλλάδια με τίτλους όπως «Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξεκινά ανοιχτό πόλεμο εναντίον του Αμερικανών» και «Το Γουέικο ξυπνά μνήμες της Βαρσοβίας του 1943». Άρχισε να αλλάζει το μήνυμα του τηλεφωνητή του περίπου κάθε δύο εβδομάδες χρησιμοποιώντας διάφορα παραθέματα του Πάτρικ Χένρι, όπως «Δώσε μου ελευθερία ή δώσε μου θάνατο». Στο μεταξύ, άρχισε να πειραματίζεται με την κατασκευή αυτοσχέδιων βομβών και άλλων μικρών εκρηκτικών συσκευών. Η κυβέρνηση επέβαλε νέους περιορισμούς πυροβόλων όπλων το 1994, οι οποίοι εξόργισαν περισσότερο τον ΜακΒέι καθώς πίστευε ότι απειλούσαν τα προς το ζην του.[38]

Ο ΜακΒέι χωρίστηκε από τον παιδικό του φίλο, Στιβ Χοντζ, στέλνοντάς του μια αποχαιρετιστήρια επιστολή 23 σελίδων. Σε αυτήν δήλωσε την αφοσίωσή του στη Διακήρυξη Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών, εξηγώντας λεπτομερώς τι σήμαινε κάθε πρόταση για αυτόν. Ο ΜακΒέι δήλωσε ότι:

«Εκείνοι που προδίδουν ή ανατρέπουν το Σύνταγμα είναι ένοχοι προδοσίας, είναι εγχώριοι εχθροί και θα πρέπει και θα τιμωρηθούν αναλόγως.

Είναι επίσης λογικό ότι όποιος συμπαθεί τον εχθρό ή δίνει βοήθεια ή παρηγοριά στον εν λόγω εχθρό είναι επίσης ένοχος. Έχω ορκιστεί να υποστηρίξω και να υπερασπιστώ το Σύνταγμα ενάντια σε όλους τους εχθρούς, ξένους και εγχώριους και θα το κάνω. Και θα το κάνω όχι μόνο γιατί ορκίζομαι, αλλά και γιατί πιστεύω σε αυτό που αντιπροσωπεύει με κάθε κομμάτι της καρδιάς, της ψυχής και της ύπαρξής μου.

Γνωρίζω από καρδιάς ότι έχω δίκιο στον αγώνα μου, Στιβ. Έχω έρθει σε ειρήνη με τον εαυτό μου, τον Θεό μου και τον σκοπό μου. Το αίμα θα ρέει στους δρόμους, Στιβ. Καλό εναντίον κακού. Ελεύθεροι άντρες εναντίον Σοσιαλιστών επίδοξων σκλάβων. Προσευχήσου, δεν είναι το αίμα σου, φίλε μου».[41]

Ο ΜακΒέι ένιωσε την ανάγκη να ανακαλύψει προσωπικά τοποθεσίες φημολογούμενων συνωμοσιών. Επισκέφτηκε την Περιοχή 51 για να αψηφήσει τους κυβερνητικούς περιορισμούς στη φωτογράφιση και πήγε στο Γκάλφπορτ του Μισισιπί για να προσδιορίσει αν αληθεύουν οι φήμες σχετικά με τις επιχειρήσεις των Ηνωμένων Εθνών. Αυτά αποδείχθηκαν ψευδή. Περίπου εκείνη την περίοδο, οι ΜακΒέι και Νίκολς άρχισαν να κάνουν μαζικές αγορές νιτρικού αμμωνίου, ενός γεωργικού λιπάσματος, για μεταπώλησή του καθώς κυκλοφορούσαν φήμες ότι η κυβέρνηση ετοιμαζόταν να το απαγορεύσει.[42]

Σχέδιο ενάντια σε ομοσπονδιακό κτίριο ή σε άτομα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ΜακΒέι είπε στον Φόρτιερ για τα σχέδιά του να ανατινάξει ένα ομοσπονδιακό κτίριο, αλλά εκείνος αρνήθηκε να συμμετάσχει. Ο Φόρτιερ μίλησε επίσης στη γυναίκα του για τα σχέδια αυτά.[43] Ο ΜακΒέι συνέταξε δύο επιστολές στο Γραφείο Αλκοόλ, Καπνού και Πυροβόλων Όπλων (ATF). Η πρώτη με τίτλο «Συνταγματικοί υπερασπιστές » και η δεύτερη «ATF διάβασε». Χαρακτήρισε κυβερνητικούς αξιωματούχους ως «φασίστες τυράννους» και «στρατιώτες στορμτρούπερ» και προειδοποίησε γράφοντας:

«ATF, όλοι εσείς οι γαμημένοι τύραννοι, θα ταλαντεύεστε στον αέρα μια μέρα για τις προδοτικές ενέργειές σας κατά του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Θυμηθείτε τις πολεμικές δίκες της Νυρεμβέργης.»[44][45]

Ο ΜακΒέι έγραψε επίσης μια επιστολή για την στρατολόγηση ενός τύπου με το όνομα Στιβ Κόλμπερν:

«Ένας άντρας που δεν έχει να χάσει τίποτα είναι πολύ επικίνδυνος και η ενέργεια/ o θυμός του μπορεί να επικεντρωθεί σε έναν κοινό δίκαιο στόχο. Αυτό που σας ζητώ, λοιπόν, είναι να καθίσετε και να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας. Έχεις παιδιά ,γυναίκα; Θα επέστρεφες την τελευταία στιγμή για να φροντίσεις την οικογένεια σου; Εν ολίγοις, δεν ψάχνω ομιλητές, ψάχνω μαχητές ... Και αν είσαι ομοσπονδιακός, σκέψου το ξανά. Σκέψου για το Σύνταγμα που υποτίθεται ότι επιβάλλεις (δεν είναι «η επιβολή της ελευθερίας» οξύμορο;) και σκέψου να μας πιάσεις με τη φρουρά μας - θα χάσετε όπως ο Ντεγκάν - και η οικογένειά σας θα χάσει.»[46]

Ο ΜακΒέι άρχισε να ανακοινώνει ότι είχε προχωρήσει από τη φάση «προπαγάνδα» στη φάση «δράσης». Έγραψε σε μία φίλη του στο Μίσιγκαν, στη Γκουέντα Στράιντερ:

«Έχω ορισμένα άλλα στρατιωτικά ταλέντα, λίγα αλλά πολύ απαιτητικά.»[47]

Ο ΜακΒέι αργότερα είπε ότι σκεφτόταν μια «εκστρατεία ατομικής δολοφονίας», με «επιλέξιμους» στόχους, όπως η Γενική Εισαγγελέας Τζάνετ Ρενό, ο δικαστής Γουάλτερ Σμιθ Τζούνιορ του Ομοσπονδιακού Επαρχιακού Δικαστηρίου, ο οποίος χειρίστηκε τη δίκη της θρησκευτικής οργάνωσης Branch Davidian και ο Lon Horiuchi, μέλος της ομάδας διάσωσης ομήρων του FBI, ο οποίος πυροβόλησε και σκότωσε την Βίκι Γουέβερ σε αδιέξοδο σε μια απομακρυσμένη καμπίνα στο Ρούμπι Ριτζ, στο Άινταχο το 1992.[48] Είπε ότι ήθελε η Ρένο να αποδεχτεί την «πλήρη ευθύνη των πράξεων της και όχι μόνο με τα λόγια».[49] Μια τέτοια δολοφονία φαινόταν πολύ δύσκολη[50] και αποφάσισε ότι από τότε που οι ομοσπονδιακοί πράκτορες είχαν γίνει στρατιώτες, θα έπρεπε να τους επιτεθεί στα διοικητικά τους κέντρα.[51] Σύμφωνα με την εξουσιοδοτημένη βιογραφία του ΜακΒέι, αποφάσισε ότι θα μπορούσε να κάνει την πιο δυνατή του δήλωση βομβαρδίζοντας ένα ομοσπονδιακό κτίριο. Μετά τον βομβαρδισμό, ήταν διχασμένος για την πράξη του και τους θανάτους που προκάλεσε, καθώς όπως είπε σε επιστολές προς την εφημερίδα της πατρίδας του στο Μπάφαλο, μερικές φορές επιθυμούσε να είχε πραγματοποιήσει μια σειρά δολοφονιών εναντίον αστυνομικών και κυβερνητικών αξιωματούχων.[52]

Η βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα Σίτι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ομοσπονδιακό κτίριο Alfred P. Murrah δύο ημέρες μετά τον βομβαρδισμό της Οκλαχόμα Σίτι

Σε μια κατασκήνωση δίπλα σε μία λίμνη κοντά στην παλιά θέση της στρατιωτικής βάσης του ΜακΒέι, αυτός και ο Νίκολς έφτιαξαν μία εκρηκτική συσκευή ANFO (καύσιμο Νιτρικού Αμμωνίου) τοποθετημένη στο πίσω μέρος ενός ενοικιαζόμενου φορτηγού Ryder. Η βόμβα αποτελούνταν από περίπου 2.300 κιλά νιτρικού αμμωνίου και νιτρομεθανίου.

Στις 19 Απριλίου 1995, ο ΜακΒέι οδήγησε το φορτηγό στο μπροστινό μέρος του Ομοσπονδιακού Κτιρίου Alfred P. Murrah, ακριβώς όταν τα γραφεία άνοιγαν. Πριν φτάσει, σταμάτησε να ανάψει μια ασφάλεια δύο λεπτών. Στις 09:02, μια μεγάλη έκρηξη κατέστρεψε το μισό βόρειο τμήμα του κτηρίου. Σκότωσε 168 άτομα, συμπεριλαμβανομένων δεκαεννέα παιδιών στο παιδικό κέντρο στον δεύτερο όροφο και τραυμάτισε άλλους 684.[53]

Ο ΜακΒέι είπε ότι δεν γνώριζε ότι υπήρχε ένα κέντρο φύλαξης στον δεύτερο όροφο και ότι θα μπορούσε να είχε επιλέξει έναν διαφορετικό στόχο αν το γνώριζε.[54][55] Ο Νίκολς τον διέψευσε λέγοντας ότι αυτός και ο ΜακΒέι γνώριζαν για το κέντρο φύλαξης στο κτίριο και δεν τους ένοιαζε.[56]

Οι βιογράφοι του ΜακΒέι, Λου Μισέλ και Νταν Χέρμπεκ, μίλησαν με τον ΜακΒέι σε συνεντεύξεις συνολικής διάρκειας 75 ωρών. Σε αυτές ο ΜακΒέι είπε για τα θύματα:

«Σε αυτούς τους ανθρώπους στην Οκλαχόμα που έχουν χάσει ένα αγαπημένο άτομο, λυπάμαι αλλά συμβαίνει κάθε μέρα. Δεν είστε η πρώτη μητέρα που έχασε ένα παιδί ή ο πρώτος παππούς που έχασε έναν εγγονό ή εγγονή. Συμβαίνει κάθε μέρα, κάπου στον κόσμο. Δεν πρόκειται να πάω σε αυτό το δικαστήριο σκυμμένος συνοφρυωμένος και να κλάψω μόνο και μόνο επειδή τα θύματα θέλουν να το κάνω.»

Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης το 2000 με τον Εντ Μπράντλει για το τηλεοπτικό ειδησεογραφικό περιοδικό 60 Minutes, ο Μπράντλει τον ρώτησε πως ένιωθε για τους θανάτους των δεκαεννέα παιδιών. Ο ΜακΒέι είπε:

«Σκέφτηκα ότι ήταν τρομερό που υπήρχαν παιδιά στο κτίριο.»[57]

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μνημείων της Οκλαχόμα Σίτι για την Πρόληψη της Τρομοκρατίας (MIPT), περισσότερα από 300 κτίρια στην πόλη υπέστησαν ζημιές. Περισσότεροι από 12.000 εθελοντές και εργαζόμενοι διάσωσης συμμετείχαν στις επιχειρήσεις διάσωσης, ανάκαμψης και υποστήριξης μετά την βομβιστική επίθεση. Αναφερόμενος στις θεωρίες ότι ο ΜακΒέι είχε βοήθεια από άλλους, ο ίδιος απάντησε με μια γνωστή φράση από την ταινία Ζήτημα τιμής:«Δεν μπορείτε να δεχτείτε την αλήθεια!» και πρόσθεσε «Επειδή είναι αλήθεια, ανατίναξα το κτίριο Murrah και δεν είναι τρομακτικό που μόνο ένας άνθρωπος θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοια καταστροφή;» [58]

Σύλληψη και δίκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σκίτσο του FBI σε σύγκριση με το mugshot του ΜακΒέι

Ανιχνεύοντας τον αριθμό αναγνώρισης του οχήματος του στο πίσω άξονα του οχήματος που βρέθηκε στα συντρίμμια, το FBI αναγνώρισε το όχημα ως φορτηγό Ryder που ενοικιάστηκε από την Τζάνξιον Σίτι στο Κάνσας. Οι εργαζόμενοι στο πρακτορείο ενοικίασης αυτοκινήτων βοήθησαν έναν καλλιτέχνη του FBI στη δημιουργία ενός σκίτσου του ενοικιαστή, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει το ψευδώνυμο «Ρόμπερτ Κλινγκ». Το σκίτσο παρουσιάστηκε στην περιοχή. Η Λέα Μάκγκον, υπεύθυνη του τοπικού μοτέλ Dreamland, αναγνώρισε τον άνδρα στο σκίτσο ως τον Τίμοθι ΜακΒέι .[59][60]

Ο ΜακΒέι οδηγούμενος έξω από ένα δικαστήριο του Πέρι της Οκλαχόμας δύο ημέρες μετά τον βομβαρδισμό

Λίγο μετά τον βομβαρδισμό, ενώ ο ΜακΒέι οδηγούσε στο διαπολιτειακό αυτοκινητόδρομο 35 στο Noble County, κοντά στο Πέρι της Οκλαχόμας, τον σταμάτησε ένας αστυνομικός, ο Τσαρλς Χάνγκερ.[61] Ο Χάνγκερ είχε προσέξει ότι το κίτρινο αυτοκίνητο Mercury Marquis του 1977 του ΜακΒέι δεν είχε πινακίδα κυκλοφορίας. Ο ΜακΒέι παραδόθηκε και ο αστυνομικός τον συνέλαβε επειδή οδηγούσε χωρίς πινακίδες και έφερε παράνομο πυροβόλο όπλο. Η άδεια οπλοκατοχής του ΜακΒέι δεν ήταν νόμιμη στην Οκλαχόμα. Ο ΜακΒέι φορούσε εκείνη τη μέρα μία μπλούζα με μια εικόνα του Αβράαμ Λίνκονλ και το μότο sic semper tyrannis («Έτσι πάντα στους τυράννους»), οι λέξεις που φώναξε ο Τζον Γουίλκς Μπουθ αφού πυροβόλησε τον Λίνκολν.[62] Στο πίσω μέρος της μπλούζας, είχε ένα δέντρο με μια εικόνα τριών σταγονιδίων αίματος και το ποίημα του Τόμας Τζέφερσον: «Το δέντρο της ελευθερίας πρέπει να ανανεώνεται κατά καιρούς με το αίμα των πατριωτών και των τυράννων.» [63] Τρεις ημέρες αργότερα, ο ΜακΒέι ταυτοποιήθηκε ως το αντικείμενο του εθνικού ανθρωποκυνηγητού.

Στις 10 Αυγούστου 1995, ο ΜακΒέι κατηγορήθηκε για 11 ομοσπονδιακές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένης της συνωμοσίας για χρήση όπλου μαζικής καταστροφής, της χρήσης όπλου μαζικής καταστροφής, τη καταστροφή με χρήση εκρηκτικών και οκτώ κατηγορίες δολοφονίας πρώτου βαθμού για τους θανάτους αξιωματικών επιβολής του νόμου.[64] Οι ψυχίατροι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχε μείζονα καταθλιπτική, ναρκισσιστική προσωπικότητα και σχιζοτυπικές διαταραχές προσωπικότητας.[65] Στις 20 Φεβρουαρίου 1996, το Δικαστήριο δέχθηκε την αλλαγή χώρου και διέταξε να μεταφερθεί η υπόθεση από την πόλη της Οκλαχόμας στο Επαρχιακό Δικαστήριο του Ντένβερ, υπό την προεδρία του δικαστή Ρίτσαρντ Πάουλ Ματς.[66]

Ο ΜακΒέι έδωσε οδηγίες στους δικηγόρους του να χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα υπεράσπισης ότι η διάπραξη του εγκλήματος ήταν αναγκαία, αλλά κατέληξαν να μην το κάνουν.[67] Θα έπρεπε να αποδείξουν ότι ο ΜακΒέι βρισκόταν σε «επικείμενο κίνδυνο» από την κυβέρνηση. Ο ίδιος υποστήριξε ότι «επικείμενο» δεν σημαίνει απαραίτητα και «άμεσο». Θα υποστήριζε ότι ο βομβαρδισμός του κτιρίου Murrah ήταν μια δικαιολογημένη απάντηση, όπως πίστευε ο ίδιος, στα εγκλήματα της αμερικανικής κυβέρνησης στο Γουέικο του Τέξας, όπου η 51 ημερών διάρκειας πολιορκία του συγκροτήματος της οργάνωσης Branch Davidian είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 76 μελών της.[68] Ως μέρος της υπεράσπισης, οι δικηγόροι του έδειξαν στην κριτική επιτροπή το αμφιλεγόμενο βίντεο του Γουέικο, το Big Lie.[69] Ο επικεφαλής της ομάδας υπεράσπισης Στίβεν Τζόουνς, ο οποίος αντικαταστάθηκε από άλλον στη θέση αυτή το 1998, είχε δηλώσει ότι πίστευε πως ο ΜακΒέι είχε συνεργούς αλλά δε του εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος ποτέ κάτι τέτοιο.[70]

Στις 2 Ιουνίου 1997, κρίθηκε ένοχος και στις 11 κατηγορίες του ομοσπονδιακού κατηγορητηρίου.[71] Αν και 168 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 19 παιδιών, σκοτώθηκαν στις 19 Απριλίου 1995, οι κατηγορίες δολοφονίας εναντίον του αφορούσαν μόνο τους οκτώ ομοσπονδιακούς πράκτορες που ήταν σε υπηρεσία όταν η βόμβα κατέστρεψε μεγάλο μέρος του κτιρίου Murrah. Μαζί με τις οκτώ κατηγορίες δολοφονιών, ο ΜακΒέι κατηγορήθηκε για συνωμοσία για χρήση όπλου μαζικής καταστροφής, χρήση όπλου μαζικής καταστροφής και καταστροφή ενός ομοσπονδιακού κτιρίου.

Ο εισαγγελέας της Οκλαχόμα Σίτι Μπομπ Μέισι δήλωσε ότι θα κατέθετε κατηγορίες και για τις υπόλοιπες 160 δολοφονίες μετά τη δίκη του συν-κατηγορούμενου του ΜακΒέι,Τέρι Νίκολς. Μετά την ετυμηγορία, ο ΜακΒέι προσπάθησε να ηρεμήσει τη μητέρα του λέγοντας:

«Σκέψου το έτσι. Όταν ήμουν στο στρατό, δεν με έβλεπες για χρόνια. Σκέψου με αυτόν τον τρόπο τώρα, σαν να είμαι μακριά στο στρατό πάλι, σε μια αποστολή για τον στρατό.»

Στις 13 Ιουνίου, οι ένορκοι εισηγήθηκαν να λάβει ο ΜακΒέι τη θανατική ποινή.[72] Το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ άσκησε ομοσπονδιακές κατηγορίες εναντίον του για πρόκληση θανάτου οκτώ ομοσπονδιακών αξιωματικών που οδηγούσε σε πιθανή θανατική ποινή για τον ΜακΒέι. Έτσι δεν μπορούσαν να ασκήσουν κατηγορίες εναντίον του για τους υπόλοιπους 160 θανάτους στο ομοσπονδιακό δικαστήριο, επειδή αυτοί οι θάνατοι ενέπιπταν στη δικαιοδοσία της πολιτείας της Οκλαχόμας. Επειδή ο ΜακΒέι καταδικάστηκε σε θάνατο, η πολιτεία της Οκλαχόμα δεν υπέβαλε κατηγορίες δολοφονίας εναντίον του για τους υπόλοιπους 160 θανάτους.[73] Πριν από την επίσημη έκδοση της ποινής από τον δικαστή Ματς, ο ΜακΒέι απευθύνθηκε στο δικαστήριο για πρώτη φορά και είπε:

«Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τα λόγια του δικαστή Louis Brandeis που είχε εναντιωθεί στην απόφαση της Olmstead εναντίον Ηνωμένων Πολιτειών για να μιλήσω για μένα. Είχε γράψει: «Η κυβέρνησή μας είναι ο ισχυρός, πανταχού παρών δάσκαλος. Για το καλό ή για το κακό, διδάσκει σε όλους τους ανθρώπους με το παράδειγμά της». Αυτό έχω μόνο να πω.»[74]

Φυλάκιση και εκτέλεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ΜακΒέι ήταν φυλακισμένος στη φυλακή ADMAX στο Φλόρενς του Κολοράντο μέχρι το 1999

Η θανατική ποινή του ΜακΒέι καθυστέρησε εν αναμονή έφεσης. Μία από τις αιτήσεις του που κατατέθηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, απορρίφθηκε στις 8 Μαρτίου 1999. Το αίτημα του ΜακΒέι για μετάδοση της εκτέλεσής του σε εθνικό επίπεδο μέσω τηλεόρασης απορρίφθηκε επίσης. Μια εταιρεία διαδικτύου προσπάθησε ανεπιτυχώς να λάβει τα δικαιώματα μετάδοσης της εκτέλεσης.[75][76] Στη φυλακή ύψιστης ασφαλείας στο Φλόρενς του Κολοράντο, οι ΜακΒέι και Νίκολς στεγάστηκαν σε αυτό που ήταν γνωστό ως «πτέρυγα των βομβαρδιστών». Οι Τεντ Καζίνσκι, Λουίς Φελίπε και Ραμζί Γιουσέφ στεγάστηκαν επίσης σε αυτή τη πτέρυγα. Ο Γιούζεφ έκανε συχνές, ανεπιτυχείς προσπάθειες να προσηλυτίσει τον ΜακΒέι στο Ισλάμ.[77]

Ο ΜακΒέι κρατούνταν στην σειρά θανάτου στη ομοσπονδιακή φυλακή Terre Haute στην Ιντιάνα από το 1999 μέχρι την εκτέλεση του το 2001

Ο ΜακΒέι είχε πει:

« Λυπάμαι που αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να χάσουν τη ζωή τους, αλλά αυτή είναι η φύση του θηρίου. Ο ανθρώπινος απολογισμός πρέπει να είναι αποδεκτός.»

Είπε ότι αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, θα εφαρμόσει το στρατιωτικό μότο:«αυτοσχεδιασμός, προσαρμογή και αντιμετώπιση των προκλήσεων», [78] σημειώνοντας:

«Αν υπάρχει κόλαση, τότε θα είμαι με καλή παρέα με πολλούς πιλότους που έπρεπε επίσης να βομβαρδίσουν αθώους για να κερδίσουν τον πόλεμο.» [79]

Είπε επίσης:

« Ήξερα ότι το ήθελα αυτό πριν καν συμβεί. Ήξερα ότι ο στόχος μου ήταν η αυτοκτονία με κρατική βοήθεια και όταν συμβεί, θα είναι στο πρόσωπό σας. Απλώς κάνατε κάτι που προσπαθείτε να πείτε ότι πρέπει να είναι παράνομο για το ιατρικό προσωπικό.» [80]

Στις επιστολές σε τοπικό ειδησεογραφικό πρακτορείο της πατρίδας του στο Μπάφαλο, ο ΜακΒέι επανέλαβε ότι αυτό που έκανε ήταν απαραίτητο για να υπερασπιστεί την προσωπική ελευθερία όλων των Αμερικανών και να εκδικηθεί για τις καταστροφικές κυβερνητικές επιδρομές στο Ρούμπι Ριτζ, στο Άινταχο και στο Γουέικο του Τέξας.[52]

Ο βομβαρδισμός, έγραψε, ήταν «μια νόμιμη τακτική» σε έναν πόλεμο ενάντια σε αυτό που θεωρούσε μια εκτός ελέγχου ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Φυλακών (BOP) τον μετέφερε από τη φυλακή ADMAX στην ομοσπονδιακή φυλακή με θάλαμο εκτέλεσης στο Terre Haute της Ιντιάνας, το 1999.[81] Ο ΜακΒέι απέσυρε τις εναπομένουσες αιτήσεις του, λέγοντας ότι θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή.[82] Στις 16 Ιανουαρίου 2001, το BOP όρισε τις 16 Μαΐου ως ημερομηνία εκτέλεσής του.[83]

Στις 10 Απριλίου, όταν συναντήθηκε για τελευταία φορά με τον πατέρα του στη φυλακή, απέρριψε ένα από τα τελευταία αιτήματα του.

« Θα ήθελα να ζητήσει μία συγγνώμη,»

είχε δηλώσει ο πατέρας του, Μπιλ, στην εφημερίδα The Oklahoman σε τηλεφωνική συνέντευξη από το σπίτι του στο Πέτλεντον της Νέας Υόρκης.

Αντιθέτως ο γιος του τού είπε:

« Μπαμπά το να ζητούσα συγγνώμη θα ευχαριστούσε πολλούς ανθρώπους. Αλλά δε θα την εννοούσα.»[84]

Είπε ότι η μόνη του λύπη ήταν ότι απέτυχε να καταστρέψει εντελώς το ομοσπονδιακό κτίριο.[85] Έξι ημέρες πριν από την προγραμματισμένη εκτέλεση, το FBI παρέδωσε χιλιάδες έγγραφα αποδεικτικών στοιχείων που είχε προηγουμένως κρατήσει κρυφά στους δικηγόρους του. Ως αποτέλεσμα, ο γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ Τζον Άσκροφτ ανακοίνωσε ότι η εκτέλεση του ΜακΒέι θα αναστελλόταν για ένα μήνα.[82] Η ημερομηνία εκτέλεσης ορίστηκε εκ νέου για την 11η Ιουνίου. Ο ΜακΒέι προσκάλεσε τον μαέστρο Ντέιβιντ Γουόρντ να εκτελέσει ρέκβιεμ μουσική τη παραμονή της εκτέλεσής του. Αναγνωρίζοντας τη «φρικτή πράξη» του ΜακΒέι, ο Γουόρντ συμφώνησε, σκοπεύοντας να «παρέχει λίγη ανακούφιση».[86] Ο ΜακΒέι ζήτησε επίσης έναν καθολικό ιερέα για τις τελευταίες ώρες του. Το τελευταίο του γεύμα ήταν δύο μπάλες παγωτό μέντας με κομμάτια σοκολάτας.[87]

Δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά δίκτυα βρέθηκαν στη φυλακή μέρες πριν την εκτέλεση για να καλύψουν το ρεπορτάζ.[88] Το πρωί της εκτέλεσης διαδηλωτές υπέρ και κατά της θανατικής ποινής είχαν κατακλύσει το χώρο έξω από τις εγκαταστάσεις της φυλακής μαζί με δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο.[89]

Ο Μπαντ Ουέλτς, του οποίου η κόρη είχε σκοτωθεί στο βομβαρδισμό, είχε δηλώσει πως δε επιθυμούσε την εκτέλεση του ΜακΒέι.[90]

Ο ΜακΒέι επέλεξε το ποίημα του William Ernest Henley "Invictus" ως την τελευταία του γραπτή δήλωση η οποία τελείωνε με τα εξής ..είμαι ο κύριος της μοίρας μου, είμαι ο καπετάνιος της ψυχής μου.[91][92]

Στην εκτέλεση παρευρέθηκαν 10 εκπρόσωποι των θυμάτων, 10 μέλη των ειδησεογραφικών μέσων ενημέρωσης και οι προσωπικοί μάρτυρες του ΜακΒέι- συμπεριλαμβανομένων των δικηγόρων του και του Λου Μίσελ, συν-συγγραφέα της βιογραφίας του American Terrorist. Κανένα μέλος της οικογένειας του δεν ήταν παρόν στην εκτέλεση έπειτα από δικό του αίτημα.[93] Λίγο πριν την εκτέλεση, όταν ρωτήθηκε αν είχε να κάνει τελευταία δήλωση, αρνήθηκε να μιλήσει. Ο Τζέι Σόγιερ, συγγενής ενός εκ των τα θυμάτων και μάρτυρας στην εκτέλεση ,δήλωσε: «Χωρίς να πει ούτε λέξη, πήρε την τελευταία λέξη μαζί του».[94] Ο Λάρι Χούερ, του οποίου ο αδελφός σκοτώθηκε στο βομβαρδισμό, περιέγραψε τον ΜακΒέι ως «εντελώς ανέκφραστος, με ένα κενό βλέμμα .Είχε ένα βλέμμα γεμάτο περιφρόνηση ,σαν να δήλωνε ότι αν μπορούσε θα το έκανε ξανά».[95] Η Σούζαν Κάρλσον, τηλεοπτική δημοσιογράφος από το Σικάγο, δήλωσε ότι ο ΜακΒέι φάνηκε να πεθαίνει με αίσθηση υπερηφάνειας.[93]

Ο ΜακΒέι εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση τριών διαδοχικών χημικών και κηρύχθηκε νεκρός στις 7:14 π.μ. τοπική ώρα στις 11 Ιουνίου 2001. Πέθανε με τα μάτια του ανοιχτά.[96]

Έτσι έγινε ο πρώτος ομοσπονδιακός κρατούμενος που εκτελέστηκε από τότε που ο Βίκτορ Φέγκερ εκτελέστηκε στην Άιοβα στις 15 Μαρτίου 1963.

Μετά την εκτέλεση ο δικηγόρος του, ο Ρόμπ Νάι, που είδε τον θάνατο του πελάτη του, μίλησε στον Τύπο:[97]

«Στα θύματα της Οκλαχόμα Σίτι, λέω ότι λυπάμαι που δεν μπόρεσα να βοηθήσω τον Τιμ να εκφράσει λόγια συμφιλίωσης.»

Επίσης, καταδίκασε τη θανατική ποινή ως μέσο αποκατάστασης ενός τρομερού εγκλήματος με τα εξής:

«Εάν η θανάτωση του Τιμ ΜακΒέι δεν φέρει ειρήνη σε αυτούς, τότε είναι δικό μας λάθος,»

δήλωσε ο Νάι, αναφερόμενος στους επιζώντες και τις οικογένειες που έχασαν τους αγαπημένους τους.

«Τους είπαμε ότι θα τους βοηθήσουμε να θεραπεύσουν τις πληγές τους με αυτόν τον τρόπο. Έχουμε αναλάβει δηλαδή να εκδικηθούμε για αυτούς. Έχουμε κάνει τη θανάτωση ενός ατόμου μέρος της διαδικασίας επούλωσης.»[98]

Στις 21 Νοεμβρίου 1997, ο Μπιλ Κλίντον είχε υπογράψει μια ειδική νομοθεσία, που εισήγαγε ο γερουσιαστής Άρλεν Σπέκτερ, για να απαγορευτεί στον ΜακΒέι και σε άλλους βετεράνους που είχαν καταδικαστεί για εγκλήματα να ταφούν σε οποιοδήποτε στρατιωτικό νεκροταφείο.[99][100]

Κατόπιν αιτήματός του ΜακΒέι, δεν πραγματοποιήθηκε νεκροψία. Το σώμα του αποτεφρώθηκε στο γραφείο κηδειών Mattox Ryan στο Terre Haute. Η στάχτη του δόθηκε στον δικηγόρο του Ρομπ Νάι, ο οποίος δήλωσε ότι ο τελικός χώρος ανάπαυσης της θα παρέμενε κρυφός για πάντα. Ο ΜακΒέι είχε γράψει ότι θα επιθυμούσε οι στάχτες του να ριχτούν στο μνημείο στο σημείο όπου έστεκε το βομβαρδισμένο κτίριο, αλλά δήλωσε τελικά ότι αυτό θα ήταν «πολύ εκδικητικό, πολύ ωμό, πολύ κρύο».[101] Είχε εκφράσει την προθυμία του να δωρίσει τα όργανά του, αλλά απαγορεύτηκε να το πράξει από τους κανονισμούς των φυλακών. Ο ψυχίατρος Τζον Σμιθ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ΜακΒέι ήταν «ένα αξιοπρεπές άτομο που η συσσωρευμένη οργή του τον οδήγησε σε μια τρομερή, βίαιη πράξη».[102] Το IQ του εκτιμήθηκε σε 126.[103]

Ενώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το CNN, οι μόνες γνωστές ενώσεις που ήταν εγγεγραμμένος, ήταν το κόμμα των Ρεπουμπλικανών, όταν ζούσε στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1980 και στον εθνικό σύλλογο τυφεκιοφόρων, ενώ ήταν στο Στρατό και δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ανήκε ποτέ σε εξτρεμιστικές ομάδες.[8]

Θρησκευτικές πεποιθήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ΜακΒέι ανατράφηκε ως Ρωμαιοκαθολικός.[104] Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, αυτός και ο πατέρας του παρακολουθούσαν τακτικά τη λειτουργία.[105] Βαφτίστηκε στην εκκλησία Good Shepherd στο Πέντλεντον της Νέας Υόρκης το 1985.[106] Σε μια συνέντευξη του του 1996, είχε δηλώσει ότι πίστευε στον Θεό, παρόλο που είχε «χάσει την επαφή με τον Καθολικισμό» και όπως είχε δηλώσει δεν τον είχε κατανοήσει ποτέ. Ωστόσο είχε εκφράσει ότι διατηρούσε τις βασικές πεποιθήσεις του. Στη βιογραφία του ΜακΒέι American Terrorist, που κυκλοφόρησε το 2002, δήλωσε ότι δεν πίστευε στη κόλαση και ότι η επιστήμη είναι η θρησκεία του.[107][108]

Τον Ιούνιο του 2001, μια ημέρα πριν από την εκτέλεση, έγραψε μια επιστολή στο Buffalo News, χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως αγνωστικιστή. Ωστόσο, λίγο πριν την εκτέλεση κάλεσε ένα καθολικό ιερέα για τις τελευταίες προσευχές.[78][109][110][111][112] Ο πατήρ Τσαρλς Σμιθ τον υπηρέτησε στις τελευταίες στιγμές του πριν το θάνατο.[113]

Κίνητρα για τον βομβαρδισμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ΜακΒέι ισχυρίστηκε ότι ο βομβαρδισμός ήταν εκδίκηση εναντίον της κυβέρνησης για τις πολιορκίες στο Γουέικο και στο Ρούμπι Ριτζ.[114] Ο ΜακΒέι το είχε επισκεφτεί κατά τη διάρκεια της πολιορκίας. Ενώ ήταν εκεί, μία φοιτήτρια δημοσιογραφίας, η Μισέλ Ράουτς, του πήρε συνέντευξη και αυτός της εξέφρασε τις αντιρρήσεις του για το τι συνέβαινε εκεί.[8][115]

Ο ίδιος ανέφερε συχνά και υπαινισσόταν το εθνικιστικό μυθιστόρημα The Turner Diaries. Ισχυρίστηκε ότι εκτιμούσε το ενδιαφέρον του συγγραφέα του βιβλίου αυτού για τα πυροβόλα όπλα. Φωτοτυπίες των σελίδων εξήντα ένα και εξήντα δύο του βιβλίου The Turner Diaries βρέθηκαν σε ένα φάκελο μέσα στο αυτοκίνητο του. Σε αυτές τις σελίδες περιγράφεται μια πλασματική βομβαρδιστική επίθεση στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ.[116]

Σε ένα δοκίμιο 1.200 λέξεων [117] το Μαρτίου του 1998, από την ομοσπονδιακή φυλακή μέγιστης ασφάλειας στο Φλόρενς του Κολοράντο, ο ΜακΒέι ισχυρίστηκε ότι ο τρομοκρατικός βομβαρδισμός ήταν «ηθικά ισοδύναμος» με τις στρατιωτικές ενέργειες των ΗΠΑ κατά του Ιράκ και άλλων ξένων χωρών. Το χειρόγραφο δοκίμιο, το οποίο υποβλήθηκε και δημοσιεύθηκε από το εναλλακτικό εθνικό περιοδικό ειδήσεων Media Bypass, διανεμήθηκε παγκοσμίως από το Associated Press στις 29 Μαΐου 1998. Αυτό γράφτηκε στη μέση της κρίσης του αφοπλισμού στο Ιράκ το 1998 και λίγους μήνες πριν από την επιχείρηση Αλεπού της ερήμου.

Στις 26 Απριλίου 2001, ο ΜακΒέι έγραψε μια επιστολή στο Fox News με τίτλο :« Εξηγώ εδώ γιατί βομβάρδισα το Ομοσπονδιακό Κτήριο Murrah στο Οκλαχόμα Σίτι», στην οποία εξέθεσε ρητά τους λόγους για την επίθεση.[118] Ο ίδιος διάβασε το μυθιστόρημα Unintended Consequences (1996) και είπε ότι αν είχε κυκλοφορήσει λίγα χρόνια νωρίτερα, θα λάμβανε σοβαρά υπόψη να πραγματοποιήσει επιθέσεις τύπου ελεύθερου σκοπευτή σε έναν πόλεμο κατά της κυβέρνησης αντί να βομβαρδίσει ένα ομοσπονδιακό κτίριο.[119]

Συνεργάτες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο συνεργάτης του ΜακΒέι, Τέρι Νίκολς, καταδικάστηκε σε ομοσπονδιακό δικαστήριο σε ισόβια κάθειρξη για τον ρόλο του στο έγκλημα.[120] Στη δίκη του Νίκολς, παρουσιάστηκαν αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν ότι ενδέχεται να είχαν εμπλακεί και άλλοι.[121] Αρκετοί κάτοικοι του κεντρικού Κάνσας, συμπεριλαμβανομένων της κτηματομεσίτριας Τζόρτζια Ρούκερ και ενός απόστρατου υπαξιωματικού του στρατού, κατέθεσαν στην ομοσπονδιακή δίκη του Νίκολς ότι είδαν δύο φορτηγά στο Geary Lake State Park, όπου οι εισαγγελείς ισχυρίστηκαν ότι εκεί η βόμβα είχε συναρμολογηθεί. Ο απόστρατος στρατιωτικός είπε ότι επισκέφθηκε τη λίμνη στις 18 Απριλίου 1995, αλλά έφυγε αφού μια ομάδα ανδρών τον κοιτούσαν επιθετικά. Η ιδιοκτήτρια του μοτέλ Dreamland κατέθεσε ότι δύο φορτηγά Ryder είχαν σταθμεύσει έξω από το μοτέλ της όπου ο ΜακΒέι έμεινε στο δωμάτιο 26 το Σαββατοκύριακο πριν από τον βομβαρδισμό.[122] Ο Τέρι Νίκολς βρίσκεται τώρα στη φυλακή ADX στο Φλόρενς του Κολοράντο.[123]

Ο Μάικλ και η σύζυγός του Λόρι Φόρτιερ θεωρήθηκαν επίσης συνεργοί, λόγω του ότι γνώριζαν για την επικείμενη επίθεση. Εκτός από τον Μάικλ που βοηθούσε το ΜακΒέι στον εντοπισμό του ομοσπονδιακού κτηρίου, η Λόρι τον είχε βοηθήσει να πλαστικοποιήσει μια πλαστή άδεια οδήγησης που χρησιμοποιήθηκε για την ενοικίαση του φορτηγού Ryder. Ο Φόρτιερ συμφώνησε να καταθέσει εναντίον των ΜακΒέι και Νίκολς σε αντάλλαγμα μειωμένη ποινή και ασυλία για τη σύζυγό του.[124] Καταδικάστηκε στις 27 Μαΐου 1998, σε δώδεκα χρόνια φυλάκισης και πρόστιμο 75.000 $ επειδή δεν προειδοποίησε τις αρχές για τον βομβαρδισμό.[125] Στις 20 Ιανουαρίου 2006, ο Φόρτιερ απελευθερώθηκε λόγω καλής διαγωγής και στα πλαίσια του Προγράμματος Προστασίας Μαρτύρων τού δόθηκε μια νέα ταυτότητα.[126]

Μία πληροφοριοδότρια του ATF, η Κάρολ Χου, είπε σε δημοσιογράφους ότι λίγο πριν από τον βομβαρδισμό είχε προειδοποιήσει τους χειριστές της ότι επισκέπτες στην Ελόχιμ της Οκλαχόμας σχεδίαζαν μια μεγάλη βομβιστική επίθεση. Είχε εκδοθεί πρόστιμο στον ΜακΒέι εκείνη την εποχή.[127] Εκτός από αυτό το πρόστιμο ταχύτητας, δεν υπάρχει άλλη ένδειξη σύνδεσης μεταξύ του ΜακΒέι και μελών των ληστών της Midwest Bank στην Ελόχιμy.[128]

Μερικοί μάρτυρες ισχυρίστηκαν ότι είδαν έναν δεύτερο ύποπτο, και έγινε αναζήτηση για τον άγνωστο "John Doe # 2", αλλά κανένας δεν βρέθηκε ποτέ.[129]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Jones, Stephen and Peter Israel. Others Unknown: Timothy McVeigh and the Oklahoma City Bombing Conspiracy, 2nd ed. New York: PublicAffairs, 2001. ISBN 1-58648-098-7.
  • Madeira, Jody Lyneé. Killing McVeigh: The Death Penalty and the Myth of Closure. NYU Press, 2012. ISBN 0-81-479610-9 ISBN 978-0-814-79610-8
  • Michel, Lou and Dan Herbeck. American Terrorist: Timothy McVeigh and the Oklahoma City Bombing. New York: ReganBooks (HarperCollins), 2001. ISBN 0-06-039407-2.
  • Brandon M. Stickney, "All-American Monster: The Unauthorized Biography of Timothy McVeigh". Amherst, New York: Prometheus Books, 1996. ISBN 978-1-57392-088-9.
  • Vidal, Gore. Perpetual War for Perpetual Peace: How We Got to Be So Hated, Thunder's Mouth Press/Nation Books, 2002. ISBN 1-56025-405-X.
  • Wright, Stuart A. Patriots, Politics, and the Oklahoma City Bombing. New York: Cambridge University Press, 2007. ISBN 978-0-521-87264-5

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Timothy-McVeigh. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6dj7ftv. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 22747. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ web.archive.org/web/20010520165156/http://www.time.com/time/nation/printout/0,8816,109478,00.html.
  5. ↑ «McVeigh biographers share 'chilling' audiotapes». NBC News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  6. ↑ «Timothy McVeigh dead». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2020. 
  7. ↑ «CNN.com - Timothy McVeigh dead - June 11, 2001». edition.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 «Convicted Oklahoma City Bomber». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  9. ↑ Ranelagh, John. (2012). A short history of Ireland. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 341. ISBN 978-1-139-77638-7. 817540387. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 «An Ordinary Boy's Extraordinary Rage». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2020. 
  11. ↑ «Ancestry of Tim McVeigh». www.wargs.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «The Oklahoma City Bomb Trial: The Denver Post Online». extras.denverpost.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  13. ↑ «McVeigh author Dan Herbeck quizzed» (στα αγγλικά). 2001-06-11. http://news.bbc.co.uk/2/hi/talking_point/forum/1378651.stm. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «CNN Programs - People in the News». edition.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  15. ↑ «Inside McVeigh's mind». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
  16. ↑ «Profile: Timothy McVeigh». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2020. 
  17. ↑ Michel, Herbeck 2002 pp. 31–32
  18. ↑ Chase, Alston,. A mind for murder : the education of the Unabomber and the origins of modern terrorism (Norton paperback edition έκδοση). New York. σελ. 370. ISBN 0-393-32556-3. 55072552. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link) CS1 maint: Extra text (link)
  19. ↑ «Pre-Incident Indicators of Terrorist Incidents: The Identification of Behavioral, Geographic» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Νοεμβρίου 2020. 
  20. ↑ «WebCite query result». www.webcitation.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  21. ↑ Michel, Herbeck 2002 p. 61
  22. ↑ Michel, Herbeck 2002 pp. 87-88
  23. ↑ Lou Michel and Dan Herbeck, American Terrorist: Timothy McVeigh & the Tragedy at Oklahoma City (2001)
  24. ↑ Facebook· Twitter· options, Show more sharing· Facebook· Twitter· LinkedIn· Email· URLCopied!, Copy Link· Print (28 Απριλίου 1995). «Investigators Believe Bombing Was the Work of 4 or 5 People : Terrorism: Father, son are under scrutiny. FBI says 3 witnesses can place McVeigh near blast scene. Arizona town emerges as possible base for plotters». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  25. ↑ Kifner, John (1995-12-31). «McVEIGH'S MIND: A special report.;Oklahoma Bombing Suspect: Unraveling of a Frayed Life (Published 1995)» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1995/12/31/us/mcveigh-s-mind-special-report-oklahoma-bombing-suspect-unraveling-frayed-life.html. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  26. ↑ https://web.archive.org/web/20080119111020/http://www.cnn.com/US/OKC/faces/Suspects/McVeigh/1st-letter6-15/index.html CNN
  27. ↑ Goldstein, Steve (May 3, 1995)https://web.archive.org/web/20160304092453/http://articles.philly.com/1995-05-03/news/25671989_1_union-sun-journal-handwritten-letter-stun-guns
  28. ↑ Michel, Herbeck 2002 p. 102
  29. ↑ Michel, Herbeck 2002 p. 114
  30. ↑ Michel, Herbeck 2002 pp. 117-118
  31. ↑ Michel, Herbeck (2002) p.111
  32. ↑ https://web.archive.org/web/20141129155757/http://www2.citypaper.com/eat/story.asp?id=17888 Brian Morton (April 15, 2009
  33. ↑ The Smirking Chimp; 2009 http://smirkingchimp.com/thread/21314
  34. ↑ Martinez, J. Michael (James Michael) (2012). Terrorist attacks on American soil : from the Civil War era to the present. Lanham, Md.: Rowman & Littlefield Publishers. σελ. 289. ISBN 1-4422-0324-2. 839670917. 
  35. ↑ Michel, Herbeck (2002) p. 121
  36. ↑ https://web.archive.org/web/20071014123027/http://www.courttv.com/news/mcveigh_special/profile_ctv.html
  37. ↑ Thomas, Jo (1997-11-14). «Jury Hears of McVeigh Remarks About Nichols and Bomb Making (Published 1997)» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1997/11/14/us/jury-hears-of-mcveigh-remarks-about-nichols-and-bomb-making.html. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  38. ↑ 38,0 38,1 «Timothy McVeigh & Terry Nichols: Oklahoma Bombing». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2018. 
  39. ↑ Bryce, Robert· Fri.· Aug. 18· 2000. «Prying Open the Case of the Missing Door». www.austinchronicle.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  40. ↑ «Gun Shows in America». 
  41. ↑ Allegiance to Liberty: The Changing Face of Patriots, Militias, and Political Violence in America Praeger. p. 18. ISBN 9781440830969.
  42. ↑ Michel, Herbeck (2002) pp. 156-158
  43. ↑ Michel, Herbeck (2002) pp. 161-162
  44. ↑ Terrorist Attacks on American Soil: From the Civil War Era to the Present, J. Michael Martinez
  45. ↑ https://web.archive.org/web/20120119012918/http://www.trutv.com/library/crime/serial_killers/notorious/mcveigh/turner_7.html Timothy McVeigh & Terry Nichols: Oklahoma Bombing. TruTv.
  46. ↑ Michel, Herbeck (2002) pp. 184-185
  47. ↑ Michel, Herbeck (2002) p. 195
  48. ↑ «Timothy McVeigh's Letter to Fox News». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2018. 
  49. ↑ «McVeigh». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2019. 
  50. ↑ «McVeigh 'wanted to kill US attorney general'». The Telegraph (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  51. ↑ «McVeigh Says He Considered Killing Reno». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2020. 
  52. ↑ 52,0 52,1 «Ready for execution, McVeigh says he's sorry for deaths». Oklahoman.com (στα Αγγλικά). 9 Ιουνίου 2001. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  53. ↑ «Oklahoma City Bombing Injuries» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Οκτωβρίου 2020. 
  54. ↑ See Michel and Herbeck; cf. Walsh
  55. ↑ Vidal, Gore, 1925-2012. (2002). Perpetual war for perpetual peace : how we got to be so hated : causes of conflict in the last empire. Forest Row: Clairview. ISBN 1-902636-38-4. 54094059. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  56. ↑ «Prosecutor Paints McVeigh As 'Twisted' U.S. Terrorist». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2019. 
  57. ↑ https://www.cbsnews.com/news/mcveigh-vents-on-60-minutes/
  58. ↑ «'No Sympathy' for Dead Children, McVeigh Says». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2018. 
  59. ↑ «McVeigh». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2016. 
  60. ↑ «Timothy McVeigh & Terry Nichols: Oklahoma Bombing». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2020. 
  61. ↑ «Second Lieutenant Charles J. Hanger». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2017. 
  62. ↑ «Timothy McVeigh & Terry Nichols: Oklahoma Bombing». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  63. ↑ «'Turner Diaries' introduced in McVeigh trial». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2020. 
  64. ↑ Count 1: "conspiracy to detonate a weapon of mass destruction" in violation of 18 USC § 2332a, culminating in the deaths of 168 people and destruction of the Alfred P. Murrah Federal Building in Oklahoma City, Oklahoma. Count 2: "use of a weapon of mass destruction" in violation of 18 USC § 2332a (2)(a) & (b). Count 3: "destruction by explosives resulting in death", in violation of 18 USC § 844(f)(2)(a) & (b). Counts 4–11: first-degree murder in violation of 18 USC § 1111, 1114, & 2 and 28 CFR § 64.2(h), each count in connection to one of the eight law enforcement officers who were killed during the attack.
  65. ↑ Willingham, Emily. «No, Timothy McVeigh Was Not Autistic». Forbes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  66. ↑ «Bombing Trial». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
  67. ↑ «Timothy McVeigh: The Path to Death Row». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2020. 
  68. ↑ «The Oklahoma City Bombing & The Trial of Timothy McVeigh». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2020. 
  69. ↑ «CNN.com - Transcript of McVeigh hearing - December 28, 2000». edition.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  70. ↑ «McVeigh's Former Lawyer Speaks Out». www.cbsnews.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  71. ↑ «The Oklahoma City Bomb Trial: The Denver Post Online». extras.denverpost.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  72. ↑ Editors, History com. «Timothy McVeigh convicted for Oklahoma City bombing». HISTORY (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  73. ↑ «Timothy McVeigh: The Path to Death Row». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2020. 
  74. ↑ Serrano, Richard A. (August 15, 1997) https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1997-aug-15-mn-22602-story.html
  75. ↑ «The execution will not be webcast». Salon (στα Αγγλικά). 19 Απριλίου 2001. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  76. ↑ «Internet firm sues to broadcast McVeigh execution». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2019. 
  77. ↑ Michel, Herbeck (2002) pp. 360–361.
  78. ↑ 78,0 78,1 «McVeigh faces day of reckoning». the Guardian (στα Αγγλικά). 11 Ιουνίου 2001. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  79. ↑ The Guardian. London https://www.theguardian.com/world/2001/apr/22/mcveigh.usa
  80. ↑ https://www.salon.com/2001/04/19/mcveigh_6/ salon
  81. ↑ «The Southeast Missourian - Google News Archive Search». news.google.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  82. ↑ 82,0 82,1 «Bush calls McVeigh execution delay necessary». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2018. 
  83. ↑ «Executions Under the Federal Death Penalty». Death Penalty Information Center (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  84. ↑ https://oklahoman.com/article/2738458/mcveigh-refuses-to-apologize-bombers-father-struggles-after-final-visit-with-son
  85. ↑ Borger, Julian (2001-03-30). «McVeigh brushes aside deaths» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2001/mar/30/julianborger. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  86. ↑ «ideals illinois» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Ιουνίου 2020. 
  87. ↑ «Last meals of death row inmates». www.cbsnews.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  88. ↑ «US McVeigh Presser 2 | AP Archive». www.aparchive.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  89. ↑ «TIMOTHY MCVEIGH: EXECUTION DAY: Demonstrators protest death penalty». products.kitsapsun.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  90. ↑ davewilkinson. «Bud Welch». The Forgiveness Project (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  91. ↑ «Terror on Trial: Journey to Terre Haute: From cradle to grave - CNN.com». edition.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  92. ↑ «Timothy McVeigh Put to Death for Oklahoma City Bombings». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2020. 
  93. ↑ 93,0 93,1 «Eyewitnesses: McVeigh's final moments» (στα αγγλικά). 2001-06-11. http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/1383031.stm. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  94. ↑ «Terror on Trial: Timothy McVeigh executed - CNN.com». edition.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  95. ↑ «Timothy McVeigh & Terry Nichols: Oklahoma Bombing». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2020. 
  96. ↑ «CNN.com - McVeigh took last rites before execution - June 11, 2001». edition.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  97. ↑ «McVeigh's Final Breath» (στα αγγλικά). Wired. ISSN 1059-1028. https://www.wired.com/2001/06/mcveighs-final-breath/. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  98. ↑ https://www.wired.com/2001/06/mcveighs-final-breath/
  99. ↑ «Arquivo.pt». arquivo.pt. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  100. ↑ «Hearing on S. 923 and H.R. 2040, to deny burial in a federally funded cemetery and other benefits to veterans convicted of certain capital crimes». commdocs.house.gov. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  101. ↑ «CNN.com - Timothy McVeigh dead - June 11, 2001». edition.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  102. ↑ «Profile: Timothy McVeigh» (στα αγγλικά). 2001-05-11. http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/1321244.stm. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  103. ↑ Michel, Herbeck 2002 p. 288.
  104. ↑ «A Look Back in TIME: Interview with Timothy McVeigh». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2017. 
  105. ↑ McFadden, Robert D. (1995-04-23). «TERROR IN OKLAHOMA: THE SUSPECT; One Man's Complex Path to Extremism (Published 1995)» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1995/04/23/us/terror-in-oklahoma-the-suspect-one-man-s-complex-path-to-extremism.html. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  106. ↑ «Fellow inmate counsels McVeigh». usatoday30.usatoday.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  107. ↑ «'The McVeigh Tapes: Confessions of an American Terrorist'». NBC News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  108. ↑ Michel, Herbeck 2002 pp. 142-143
  109. ↑ «Timothy McVeigh: Where Is He Now?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2017. 
  110. ↑ «McVeigh Sought Forgiveness for Sins». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2020. 
  111. ↑ «Salvation for a killer?». The Blade (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  112. ↑ «CNN.com - McVeigh took last rites before execution - June 11, 2001». edition.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  113. ↑ «Oklahoma Bomber Confessed to Catholic Priest». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2017. 
  114. ↑ «McVeigh Remorseless About Bombing». culteducation.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  115. ↑ «Timothy McVeigh in Waco, 1993». law2.umkc.edu. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  116. ↑ Michel and Herbeck; cf. Walsh.
  117. ↑ «An Essay on Hypocrisy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Σεπτεμβρίου 2018. 
  118. ↑ «McVeigh's Apr. 26 Letter to Fox News». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2020. 
  119. ↑ Michel, Herbeck 2002 p. 304
  120. ↑ «Terry Nichols Sentenced to Life With No Hope of Parole - The Tech». tech.mit.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  121. ↑ «The mystery of John Doe No. 2». Salon (στα Αγγλικά). 10 Ιουνίου 2001. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  122. ↑ «Dead ends». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2019. 
  123. ↑ «Oklahoma City bomber Terry Nichols says in prison letters he is not a terrorist». mlive (στα Αγγλικά). 17 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  124. ↑ Press, The Associated (1999-10-09). «12-Year Sentence Given Again to Witness in Oklahoma Bombing (Published 1999)» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1999/10/09/us/12-year-sentence-given-again-to-witness-in-oklahoma-bombing.html. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  125. ↑ «12-Year Sentence Given Again to Witness in Oklahoma Bombing». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2020. 
  126. ↑ «New life, identity await Fortier as he leaves prison». Religion News Blog (στα Αγγλικά). 30 Νοεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  127. ↑ «The Oklahoma City Bombing and the Trial of Timothy McVeigh: A Chronology». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2020. 
  128. ↑ Perry, Celia. «The Complicated Defense of Timothy McVeigh». Mother Jones (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  129. ↑ Cross, Phil (19 Απριλίου 2018). «Did John Doe #2 exist? New book claims to solve decades-old mystery». KOKH. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τίμοθι_ΜακΒέι&oldid=10599912"