Ωγκύστ Μπερνάρτ

Ωγκύστ Μπερνάρτ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Auguste Marie François Beernaert (Ολλανδικά)
Γέννηση	26  Ιουλίου 1829 Οστένδη
Θάνατος	6  Οκτωβρίου 1912 Λουκέρνη
Τόπος ταφής	Watermael-Boitsfort / Watermaal-Bosvoorde
Χώρα πολιτογράφησης	Βέλγιο
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν (1834-1968)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δικαστής πολιτικός δικηγόρος νομικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Catholic Party
Οικογένεια
Αδέλφια	Euphrosine Beernaert
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρωθυπουργός του Βελγίου (1884–1894) μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βελγίου (1900–1912) President of the Chamber of Representatives (1874–1900) Υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου (Μάρτιος 1892 – Οκτώβριος 1892)
Βραβεύσεις	Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (1909) Order of the African Star Τάγμα του Πύργου και του Ξίφους Τάγμα Πολιτικής Αξίας Τάγμα του λευκού Ελέφαντα House Order of Hohenzollern Τάγμα του Ερυθρού Αετού Τάξη του Στέμματος Τάγμα του Παναγίου Τάφου Τάγμα του Πίου Θ' Τάγμα του Λέοντος των Κάτω Χωρών Τάγμα του Ντάνεμπρογκ Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Τάγμα του Αστέρα της Ρουμανίας Order of the Lion and the Sun First class 1η τάξη, Τάγμα του Μετζιντιέ Μεγαλόσταυρους ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας Liakat Medal Minister of State (28  Μαρτίου 1894) Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ωγκύστ Μαρί Φρανσουά Μπερνάρτ ή Μπέερναρτ (Auguste Marie François Beernaert, 26 Ιουλίου 1829 – 6 Οκτωβρίου 1912) ήταν Βέλγος πολιτικός, ο Πρωθυπουργός του Βελγίου από τον Οκτώβριο του 1884 μέχρι τον Μάρτιο του 1894. Το 1909 βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Μπερνάρτ γεννήθηκε στην Οστάνδη, στο τότε Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών, και ήταν γιος του κρατικού λειτουργού Μπερνάρ Μπερνάρτ (1795-1862) και της Εφροσέν-Ζοζέφ Ρογιόν (Euphrosine-Josèphe Royon, 1809-1888). Ο Ωγκύστ εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Καθολικού Πανεπιστημίου του Λέβεν σε ηλικία 17 ετών και απεφοίτησε με άριστα πέντε χρόνια αργότερα. Αμέσως μετά παρακολούθησε μαθήματα στο Βερολίνο και στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Κατόπιν δικηγόρησε στις Βρυξέλλες από το 1853 έως το 1859.

Ο Ωγκύστ Μπερνάρτ εκλέχθηκε βουλευτής το 1874 με το Καθολικό Κόμμα (στο οποίο παρέμεινε σε όλη τη ζωή του), ενώ είχε ήδη διορισθεί Υπουργός Δημόσιων Έργων στην πρώτη κυβέρνηση του Ζυλ Μαλού, οπότε βελτίωσε το σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο, καθώς και το δίκτυο των καναλιών. Διαδέχθηκε τον Μαλού μετά τη δεύτερη θητεία του Μαλού ως πρωθυπουργού. Ταυτοχρόνως με τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργού, ο Μπερνάρτ εκτελούσε και χρέη Υπουργού Οικονομικών. Τότε όμως η πραγματική εξουσία βρισκόταν στα χέρια του μονάρχη. Ο Μπερνάρτ παραιτήθηκε και ήρθε σε αντίθεση με τον βασιλιά Λεοπόλδο Β΄ εξαιτίας των θηριωδιών που διέπραττε ο Λεοπόλδος κατά των ιθαγενών στην τότε αποικία του Κονγκό. Ωστόσο παρέμεινε βουλευτής μέχρι το τέλος της ζωής του, και ακριβώς μέσα από την κοινοβουλευτική οδό, με την παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση, αναδείχθηκε ως φίλος της ειρήνης. Ο Μπερνάρτ ήταν ικανότατος δικηγόρος και διετέλεσε πρόεδρος διεθνούς νομικής ενώσεως από το 1903 έως το 1905. Υπήρξε ο πρώτος εκπρόσωπος του Βελγίου στις ειρηνευτικές διασκέψεις της Χάγης το 1899 και το 1907. Στη Χάγη, εκτός των άλλων αναθέσεων, ήταν επικεφαλής της επιτροπής για τους νόμους και κανόνες του χερσαίου πολέμου, οπότε και εδραιώθηκε η φήμη του ως ειρηνιστή. Στο θέμα της ουδετερότητας, υπεστήριξε τα μικρότερα κράτη. Στην πρώτη υπόθεση που ήρθε ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης το 1902 (ΗΠΑ κατά Μεξικού), ο Μπερνάρτ έδρασε υπέρ του Μεξικού. Το 1911 επιλέχθηκε ως πρόεδρος του «πάνελ» επιδιαιτησίας για την Υπόθεση Σαβάρκαρ. Το 1912 ασθένησε από πνευμονία και νοσηλεύθηκε στη Λουκέρνη της Ελβετίας, όπου και πέθανε σε ηλικία 83 ετών.

Διεθνές έργο

Ο Μπερνάρτ ήταν ο βασικός παράγοντας πίσω από προτάσεις για την παγκόσμια ενοποίηση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Το 1910 συντάχθηκαν συμβάσεις με θέμα τις συγκρούσεις και τη βοήθεια στη θάλασσα και αυτές οι συμβάσεις υπογράφηκαν σύντομα από πολλές χώρες. Τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης «για τον ρόλο του ως εκπροσώπου σε αμφότερες τις ειρηνευτικές διασκέψεις της Χάγης, και ως ηγετικής μορφής στη Διακοινοβουλευτική Ένωση». Το βραβείο μοιράσθηκε «εξ ημισείας» ανάμεσα στον Μπερνάρτ και τον Γάλλο ιδρυτή της επιτροπής διαιτησίας του γαλλικού κοινοβουλίου Πωλ ντ' Ετουρνέλ ντε Κονστάν. Το τελευταίο έτος της ζωής του ο Μπερνάρτ εργάσθηκε για την απαγόρευση του πολέμου με εναέρια μέσα και λίγες ημέρες πριν τον θάνατό του είχε υποβάλει σχετική πρόταση.

Πηγές

• Taft, Wm.H. (October 1913). «In Memoriam: Mr. Auguste Beernaert». American Journal of International Law (American Society of International Law) 7 (2): 371-374. doi:10.1017/S0002930000159585. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ο Ωγκύστ Μπερνάρτ στον ιστότοπο των Βραβείων Νόμπελ
• Ο Μπερνάρτ στην ODIS – Online Database for Intermediary Structures Αρχειοθετήθηκε 2016-04-28 στο Wayback Machine.