Σέλτικ Παρκ
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Celtic Park | |
| Πλήρες όνομα | Σέλτικ Παρκ |
|---|---|
| Ιδιοκτήτης | Σέλτικ Γλασκώβης |
| Είδος | στάδιο ποδοσφαίρου |
| Χωρητικότητα | 60.355 θεατές |
| Επιφάνεια | Γρασίδι |
| Πίνακας αποτελεσμάτων | Ναι |
| Κατασκευή | |
| Έναρξη εργασιών | 20 Αυγούστου 1892 |
| Εγκαίνια | 1892 |
| Ανακαίνιση | 1994-1998 |
| Τοποθεσία | |
 | |
| Διεύθυνση | Πάρκχεντ Δήμος της Γλασκώβης Ηνωμένο Βασίλειο |
| Φορείς εκμετάλλευσης | |
| Σέλτικ Γλασκώβης (1892–σήμερα) | |
Το Σέλτικ Παρκ είναι ένα ποδοσφαίρικο γήπεδο στη Γλασκώβη, πρωτεύουσα της Σκωτίας, και επίσημη έδρα της Σέλτικ. Το Σέλτικ Παρκ, με χωρητικότητα 60.355 θεατών, είναι το μεγαλύτερο γήπεδο της Σκωτίας και το 7ο μεγαλύτερο του Ηνωμένου Βασιλέιου. Είναι επίσης γνωστό με τα ονόματα, Πάρκχεντ και Πάρανταϊς.
Η Σέλτικ δημιουργήθηκε το 1887 και έπαιξε σε μια αλλή έδρα στο Πάρκχεντ το 1888. Το 1892 άλλαξε εδρά επειδή βελτιώθηκε η οικονομική κατάσταση της ομάδας. Το ρεκόρ χωρητικότης είναι οι 83.500 θεατές στο ντέρμπι μεταξύ της Σέλτικ και των Ρέιντζερς την 1η Ιανουαρίου 1938. Το υπόστεγο και οι προβολείς του γηπέδου εγκαταστάθηκαν μεταξύ 1957 και 1971. Το γήπεδο ανακαινήστηκε το διάστημα 1994-1998, έργο το οποίο κόστισε 40 εκατομμύρια δολάρια. Το Σέλτικ Παρκ έχει χρησιμοποιηθεί, εκτός των αγώνων της Σέλτικ, για αγώνες της Εθνικής Σκωτίας και για τελικούς κυπέλλων. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και για συναυλίες, μεταξύ άλλων, The Who και U2.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1888-1957
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο ποδοσφαίρικός σύλλογος Σέλτικ δημιουργήθηκε το 1887. Το παλιό Σέλτικ Παρκ χτίστηκε από εθελοντές χτίστες μέσα σε 6 μήνες. Το πρώτο παιχνίδι που διεξήχθη ήταν μεταξύ της Χιμπέρνιαν και της Κάουλερς(Cowlairs). Η Σέλτικ έπαιξε τον πρώτο της αγώνα στις 28 Μαΐου 1888, με αντίπαλο τους Ρέιντζερς, όπου η Σέλτικ κέρδισε με σκορ 5-2. Επίσης φιλοξένησε έναν αγώνα της Εθνικής Σκωτίας κόντρα στην Εθνική Ιρλανδίας στις 28 Μαρτίου του 1891. Η Σέλτικ εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει αυτή τη περιοχή το 1892, όταν το ετήσιο πόσο ενοικίασης αυξήθηκε κατά 400 λίρες.
Το νέο γήπεδο χτίστηκε περίπου 100 μετρά μακριά από το παλιό. Ο πρώτος χλοοτάπητας τοποθετήθηκε από τον Ιρλανδό Μάικλ Ντάβιτ(Michael Davitt), ο οποίος φύτεψε τριφύλλια. Το νέο Σέλτικ Παρκ εγκαινιάστηκε στις 20 Αυγούστου 1892, σε ένα ματς της Σέλτικ κόντρα στην Ρέντον. Ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας Αθλέτικ Νιους(Athletic News) χαρακτήρισε το νέο γήπεδο ως το καλύτερο εκείνης της εποχής, ένας τίτλος που μόνο το Γκούντισον Παρκ, έδρα της Έβερτον, μπορούσε να ανταγωνιστεί. Ξαφνικά το Σέλτικ Παρκ ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή γήπεδα της εποχής και συγκέντρωσε περίπου 45.107 θεατές σε έναν αγώνα της Εθνικής Σκωτίας κόντρα στην Εθνικής Αγγλίας το 1894.
Το γήπεδο είχε ένα οβάλ σχήμα, παρόμοιο του Χάμπντον Παρκ. Επίσης ένας δρόμος για τρέξιμο και ένας δρόμος για ποδήλατα δημιουργήθηκαν στην περιφέρεια του γηπέδου. Το 1898, ο Τζέιμς Γκραντ(James Grant), χρηματοδότησε την κατασκευή μιας μεγάλης εξέδρας(grandstand) και χώρου για τους δημοσιογράφους και τον Τύπο, που μέχρι τότε ήταν χτισμένα σε ξυλοπόδαρα, στο νότιο μέρος του γηπέδου. Εκεί όπου οι οπαδοί έβλεπαν τον αγώνα μέσα από παράθυρα και όπου για να φτάσουν εκεί ανέβαιναν 4 ορόφους με σκάλες και αρκετές φορές τα παράθυρα ήταν πολύ θολά. Το Γκραντ Σταντ(Grant Stand) κάηκε το 1927 και αντικαταστάθηκε από το Μέιν Σταντ(Main Stand), σχεδιασμένο από τους Ντάνκαν-εντ-Κερ(Duncan and Kerr). Αυτή η εξέδρα κόστισε 35.000 λίρες και περιείχε περίπου 4.800 θέσεις και ήταν μικρότερη από το Μέιν Σταντ(Main Stand) του Άιμπροξ. Το Μέιν Σταντ(Main Stand) του Σέλτικ Παρκ είχε παρόμοια όψη με αυτή του Άιμπροξ. Παρότι ήταν μόλις το 3ο μεγαλύτερο γήπεδο της Γλάσκώβης, αποτελούσε το μεγαλύτερο γήπεδο το οποίο ανήκε σε σύλλογο στην Αγγλία. Το ρεκόρ προσέλευσης έγινε την πρωτοχρονιά του 1938 στο ντέρμπι Σέλτικ-Ρείντζερς καθώς ο αριθμός των θεατών έφτασε πάνω από 83.500.
1957-1994
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το διάστημα 1959 και 1971 υπήρξες σημαντικές βελτιώσεις κυρίως χάρη στην επιτυχία που είχε η Σέλτικ υπό τις οδηγίες του Τζοκ Στέιν(Jock Stein). Μια στέγη δημιουργήθηκε πάνω από το δυτικό Σέλτικ Εντ(Celtic End) το 1957, ενώ οι προβολείς τοποθετήθηκαν το 1959 και πρωτοχρησιμοποιήθηκαν στις 12 Οκτωβρίου 1959 σε φιλικό ενάντια στους Γουλβς.
Η βόρεια πλευρά,γνωστή ως Τζανγκλ(Jungle), τσιμεντοποιήθηκε το 1966 όπου και τοποθετήθηκε νέα στέγη. Μια στέγη χτίστηκε επίσης στην ανατολική πλευρά, γνωστή ως Ρέιντζερς Εντ(Rangers End), το 1967 χρησιμοποιώντας την ίδια αρχιτεκτονική με το Ρέιντζερς Εντ(Rangers End) του γηπέδου Χάμπντεν Παρκ. Όλα αυτά τα έργα έκαναν το Σέλτικ Παρκ γήπεδο με τη μεγαλύτερη κάλυψη από στέγη, μετά το Γουέμπλεϊ. Υπήρχαν 4.800 θέσεις στο Μέιν Σταντ(Main Stand), σε μια ολική χωρητικότητα 80.000 θέσεων. Προστέθηκαν 3.900 θέσεις στο Μέιν Σταντ(Main Stand) το 1971. Μια νέα στέγη τοποθετήθηκε πάνω από το Μέιν Σταντ(Main Stand) το 1971, η οποία κόστισε 250.000 λίρες.
Το 1975, για λόγους ασφαλείας, η χωρητικότητα έπεσε στις 56.000 θέσεις αλλά η διοίκηση της Σέλτικ ανέβασε ξανά των αριθμό των θέσεων στις 67.000. Το 1986, ξοδεύτηκαν 1 εκατομμύριο λίρες, όπου αντικαταστάθηκε η στέγη της δυτικής πλευράς. Στη θέση δημιουργήθηκε μια στέγη πανομοιότυπη με αυτή της ανατολικής πλευράς, που είχε σχεδιαστεί 20 χρόνια νωρίτερα. Η κόκκινη πρόσοψη από τούβλα στο Μέιν Σταντ(Main Stand) αντικαταστάθηκε, στην επέτειο των 100 χρόνων της ομάδας το 1988, από σαλόνια και γραφεία. To 1990 δημοσιεύθηκε ένας νέος νόμος που επέβαλλε να μην υπάρχουν όρθιοι θεατές στα γήπεδα. Το γήπεδο δεν πληρούσε να πληροίσει αυτή την προϋπόθεση. Αρχικά οι παράγοντες της Σέλτικ πρόσθεσαν 5.033 στο Τζανγκλ(Jungle), στην βόρεια πλευρά, στο τέλος της σεζόν 1992-93, έργο που κόστισε 350.000 λίρες. Ο τελικός κυπέλλου σκωτίας 1993, μεταξύ Ρέιντζερς και Αμπερντίν διεξήχθη στο Σέλτικ Παρκ, κάτι που σήμαινε ότι οι φίλαθλοι των Ρέιντζερς θα ήταν οι τελευταίοι που θα κάθονταν στο Τζανγκλ(Jungle) πριν την ανακαίνισή του. Αυτό δεν άρεσε από την πλευρά της Σέλτικ και γι'αυτό οργανώθηκε ένα φιλικό μετά από τον τελικό του κυπέλλου, έτσι ώστε να πουν αντίο οι φίλοι της ομάδας στο παλιό γήπεδο. Η Σέλτικ βρέθηκε σε οικονομικό αδιέξοδο στις αρχές της δεκαετίας του 90'. Το 1993 η ομάδα πιέστηκε αρκετά από την τράπεζα της Σκωτίας. Όμως την ύστατη στιγμή, η διοίκηση πούλησε τις μετοχές της στο Φέργκιους ΜακΚάν(Fergus McCan).
Δεκαετία του 90'
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο κ. ΜακΚαν αποφάσισε στις αρχές της δεκαετίας του 90' να ανακαινίσει το Σέλτικ Παρκ λόγω ένος νέου κανόνα που επιβλήθηκε εκείνη την εποχή. Ο κανονισμός αυτός έλεγε ότι κάθε γήπεδο θα πρέπει να έχει τόσες θέσεις ώστε κάθε θεατής να μπορεί να καθίσει. Ο κ ΜακΚαν πίστευε ότι οι φίλαθλοι της ομάδας μπορούσαν να γεμίσουν ένα μεγαλύτερο γήπεδο και γι'αυτό αποφάσισε να ανακαινήσει το γήπεδο και να προσθέσει πολύ περισσότερες θέσεις. Το 1994 ξεκίνησαν τα έργα της ανακαίνισης με την κατεδάφιση του μεγαλύτερου μέρους του γηπέδου. Ενώ αντικαταστάθηκαν όλα τα καθίσματα στο μέρος που δεν κατεδαφίστηκε. Κατά την ανακαίνηση του γηπέδου της η Σέλτικ αναγκάστηκε να αγωνιστεί σε άλλη έδρα κατά την περίοδο 1994-95 και αυτή ήταν το Χάμπντεν Παρκ για το οποίο ο σύλλογος πλήρωσε 500.000 λίρες για ενοικίαση.
Τα τελικά πλάνα έγιναν γνωστά τον Δεκέμβριο του 1994. Ο σύλλογος επρόκειτο να χτίσει γήπεδο χωρητικότητας περίπου 60.000 θεατών το οποίο θα ολοκληρωνόταν σε 3 φάσεις. Η πρώτη φάση ήταν το Νιου Νορθ Σταντ(New North Stand), το οποίο σχεδιάστηκε από τους Πέρσι Τζόνσον-Μάρσαλ και χτίστηκε από την Miller Construction. Το Σέλτικ Παρκ άνοιξε ξανά στις 5 Αυγούστου 1995 και το πρώτο ματς ήταν ένα φιλικό της Σέλτικ κόντρα στην Νιούκαστλ, στο οποίο ήταν διαθέσιμες οι 26.970 θέσεις από το καινούργιο Νιου Νορθ Σταντ(New North Stand) και 7.850 από το ήδη υπάρχον Μέιν Σταντ(Main Stand). Η δεύτερη φάση ολοκληρώθηκε το 1996, κατά την οποία χτίστηκε το Ιστ Σταντ(East Stand) χωρητικότητας 13.006 θεατών. Η φάση 3α ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 1998 με την εγκαινίαση του Σάουθ Γουέστ Κόρνερ(South West Corner). Μετά ακολούθησε η φάση 3β, δηλαδή η κατασκευή του Τζοκ Στέιν Σταντ(Jock Stein Stand) το οποίο εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 1998 σε έναν αγώνα κόντρα στην Λίβερπουλ. Η 3η φάση πρόσθεσε άλλες 13.006 θέσεις και έτσι η συνολική χωρητικότητα του γηπέδου έφτασε τις 60.355 θέσεις, όπως και παραμένει ως σήμερα. Οι φάσεις 2 και 3 χτίστηκαν από την Barr Construction. Η ανακαίνιση του Σέλτικ Παρκ, που το καθιστά ως το μεγαλύτερο γήπεδο συλλόγου στην Μεγάλη Βρετανία, κόστισε 40 εκατομμύρια λίρες. Τη σεζόν 1998-99, είχε κατά μέσο όρο 59.224 θεατές ανά αγώνα και τα εισιτήρια που πουλήθηκαν ξεπέρασαν τις 53.000, αριθμό ρεκόρ στην Μεγάλη Βρετανία μέχρι και σήμερα.
Μεταφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι σημαντικότεροι σιδηροδρομικοί σταθμοί της Γλασκώβης, ο κεντρικός και ο Κουίν Στριτ(Queen Street), απέχουν περίπου 30 λέπτα με πεζοπορία από το Σέλτικ Παρκ. Τοπικά τρένα από τον κεντρικό σταθμό της πόλης οδηγούν στον σταθμό Νταλμάρνοκ(Dalmarnock railway station), που απέχει περίπου 10 λεπτά πεζοπορίας από το γήπεδο. Πολλοί φίλαθλοί της ομάδας με προορισμό το Σέλτικ Παρκ χρησιμοποιούν επίσης τους σταθμούς, Μπέλγκροουβ(Bellgrove) και Μπρίτζτον(Bridgeton), που απέχουν περίπου 1,6 χλμ. από το γήπεδο. Την περίοδο 1897-1964, χρησιμοποιούνταν ο σταθμός Πάρκχεντ Στέιντιουμ(Parkhead Stadium railway station). Το γήπεδο σήμερα εξυπηρετείται από την γραμμή Λεωφορείων, Φερστ Γκλάσγκοου(First Glasgow) και τις γραμμές 43,61 και 62. Το στάδιο βρίσκεται δίπλα στο Α74(London Road), κοντά στους αυτοκινητόδρομους Μ74 και Μ8. Οι φίλαθλοι που ταξιδεύουν οδικώς στο γήπεδο μπόρουν να παρκάρουν στους διπλανούς, στο στάδιο, δρόμους. Ο καινούργιος αυτοκινητόδρομος Γκλάσγκοου Ιστ Εντ Ριτζενερέισον Ρουτ(Glasgow East End Regeneration Route) που θα ενώσει τον Μ74 και τον Μ8 θα περνάει πολύ κοντά στο Σέλτικ Παρκ.