Ford Rhein
| Ford Rhein Ford Ruhr | |
|---|---|
Ένα Ford Rhein ασθενοφόρο | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής | Ford |
| Παραγωγή | 1948 — 1955 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Μεσαίο-μεγάλο φορτηγό |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford Model V8-51 Ford V 3000 S |
| Επόμενο μοντέλο | Ford FK |
Το Ford Rhein (τύπος G398TS) είναι ένα μοντέλο φορτηγού που η Ford Γερμανίας παρήγαγε μαζί με το μικρότερο αδελφικό της μοντέλο Ford Ruhr μεταξύ 1948 και 1955.[1]
Το νέο φορτηγό ήρθε ως ένας εκσυγχρονισμός του Ford V8-51 και πρόσφερε μόνο μερικές αλλαγές σε αυτό, όπως μεγαλύτερους προβολείς. Είχε κινητήρα βενζίνης V8 με κυβισμό 3924 cm³, ο οποίος αρχικά παρήγαγε 90 PS (66 kW)[1] και αυξήθηκε κατά 5 PS σε 95 PS (70 kW) από το 1949.[1] Η ισχύς του κινητήρα μεταβιβαζόταν στους πίσω τροχούς μέσω ενός κιβωτίου τεσσάρων ή πέντε ταχυτήτων. Η τετρακίνηση ήταν επίσης διαθέσιμη κατόπιν αιτήματος.[1]
Τα φορτηγά παραδίδονταν συνήθως από το εργοστάσιο με μια εξ ολοκλήρου ατσάλινη καμπίνα οδηγού σε γκρι χρώμα και μια πλατφόρμα καρότσας. Το μεταξόνιο ήταν 4013 mm, το ωφέλιμο φορτίο 3000 κιλά. Από το 1949, ωστόσο, υπήρχαν επίσης δύο χαμηλού δαπέδου σασί για λεωφορεία και ειδικά αμαξώματα με εκτεταμένο μεταξόνιο και πλαίσιο μπροστινού συνδέσμου με κινητήρα ενσωματωμένο στο πίσω μέρος. Οι εξωτερικές εταιρίες παραγωγής αμαξωμάτων Drauz και NWF κατασκεύασαν λεωφορεία με έως και 25 θέσεις και 33 θέσεις στάσης στο σασί αυτών των φορτηγών Rhein.[1]
Ενώ η χρήση βενζινοκινητήρων αρχικά αποδείχθηκε πλεονέκτημα, επειδή μπορούσαν επίσης να εξοπλιστούν με αεριοποιητές ξύλου για την αντιμετώπιση της έλλειψης βενζίνης, αυτά τα μοντέλα αργότερα δυσκολεύτηκαν να επικρατήσουν έναντι των ανταγωνιστών με κινητήρες ντίζελ λόγω της υψηλής κατανάλωσης βενζίνης. Ως εκ τούτου, από τον Ιανουάριο του 1951, η Ford πρόσφερε επίσης εξακύλινδρους τετράχρονους κινητήρες ντίζελ από την Kämper ή την Hercules με κυβισμό 4080 cm³ και 94 ίππους (69 kW). Οι κινητήρες κατασκευάστηκαν με άδεια για τη Ford από την Knorr στο Μόναχο . Ωστόσο, ο κινητήρας αποδείχθηκε πολύ εύθραυστος και η απόδοσή του μειώθηκε σύντομα στους 85 ίππους (62,5 kW), αν και με μικρή επιτυχία: η αξιοπιστία του ελάχιστα αυξήθηκε.
Οι διάδοχοι, τα FK 2500 έως FK 4500, ήταν εξοπλισμένα με δίχρονους κινητήρες ντίζελ και χρησιμοποίησαν την ίδια μηχανή και σασί, μέχρι το τέλος της παραγωγής το 1961.