ontdarmen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ontdarmen. Equivalent to darm (“intestine, bowel”) +‎ ont- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈdɑr.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧dar‧men
• Rhymes: -ɑrmən

Verb

ontdarmen

1. (transitive) to disembowel

Conjugation

Conjugation of ontdarmen (weak, prefixed)
infinitive	ontdarmen
past singular	ontdarmde
past participle	ontdarmd
infinitive	ontdarmen
gerund	ontdarmen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontdarm	ontdarmde
2nd person sing. (jij)	ontdarmt, ontdarm2	ontdarmde
2nd person sing. (u)	ontdarmt	ontdarmde
2nd person sing. (gij)	ontdarmt	ontdarmde
3rd person singular	ontdarmt	ontdarmde
plural	ontdarmen	ontdarmden
subjunctive sing.1	ontdarme	ontdarmde
subjunctive plur.1	ontdarmen	ontdarmden
imperative sing.	ontdarm
imperative plur.1	ontdarmt
participles	ontdarmend	ontdarmd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• ontweiden

Derived terms

• ontdarming