côper

See also: coper

Walloon

Etymology

From Old French coper, colper, from cop, colp, from Vulgar Latin *colpus (“stroke”), from Latin colaphus.

Pronunciation

• IPA^(key): /kõ.ˈpe/

Verb

côper (present participle côpant)

1. to cut

Conjugation

   —         —   Conjugation of the verb côper in Walloon   —   Codjowaedje do viebe côper e walon

infinitive	simple	côper
	compound	aveur + past participle
gerund	simple	côpant
	compound	åyant + past participle
past participle				masculine		feminine
		singular		côpé		côpêye
		plural		côpés		côpêyes
		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
indicative		dji (dj')	ti (t')	i (il) / ele	dji (dj') / nos	vos	i (il)
(simple tenses)	present	côpe	côpes	côpe	côpans	côpez	côpnut or côpèt
	imperfect	côpéve	côpéves	côpéve	côpéns	côpîz	côpént
	preterite	côpa	côpas	côpa	côpîs	côpîz	côpît
	future	côprè	côprès	côprè	côprans	côproz	côpront
	conditional	côpreu	côpreus	côpreut	côpréns	côprîz	côprént
(compound tenses)	present perfect	present indicative of aveur + past participle
	pluperfect	imperfect indicative of aveur + past participle
	past anterior	preterite indicative of aveur + past participle
	future perfect	future of aveur + past participle
	conditional perfect	conditional of aveur + past participle
subjunctive		ki dj'	ki t'	k' i (il) / k' ele	ki dj' / ki nos	ki vos	k' i (il)
(simple tenses)	present	côpe	côpes	côpe	côpanxhe	côpoxhe	côpnuxhe or côpèxhe
	imperfect	côpaxhe	côpaxhes	côpaxhe	côpénxhe	côpîxhe	côpénxhe
(compound tenses)	past	present subjunctive of aveur + past participle
	pluperfect	imperfect subjunctive of aveur + past participle
imperative		–	ti	–	dji / nos	vos	–
			côpe!		côpans!	côpez!

Related terms

• côp