fragmenteren

Dutch

Etymology

Borrowed from French fragmenter.

Pronunciation

• IPA^(key): /frɑxmɛnˈteːrə(n)/, /frɑɣmɛnˈteːrə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

fragmenteren

1. (ergative) to fragment

Conjugation

Conjugation of fragmenteren (weak)
infinitive	fragmenteren
past singular	fragmenteerde
past participle	gefragmenteerd
infinitive	fragmenteren
gerund	fragmenteren n
	present tense	past tense
1st person singular	fragmenteer	fragmenteerde
2nd person sing. (jij)	fragmenteert, fragmenteer2	fragmenteerde
2nd person sing. (u)	fragmenteert	fragmenteerde
2nd person sing. (gij)	fragmenteert	fragmenteerde
3rd person singular	fragmenteert	fragmenteerde
plural	fragmenteren	fragmenteerden
subjunctive sing.1	fragmentere	fragmenteerde
subjunctive plur.1	fragmenteren	fragmenteerden
imperative sing.	fragmenteer
imperative plur.1	fragmenteert
participles	fragmenterend	gefragmenteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• fragmentatie