jeremiëren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French jérémier. Equivalent to Jeremia +‎ -eren.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌjeː.rə.miˈeː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: je‧re‧mi‧e‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

[edit]

jeremiëren

  1. to lament, to wail [from 19th c.]

Conjugation

[edit]
Conjugation of jeremiëren (weak)
infinitive jeremiëren
past singular jeremieerde
past participle gejeremieerd
infinitive jeremiëren
gerund jeremiëren n
present tense past tense
1st person singular jeremieer jeremieerde
2nd person sing. (jij) jeremieert, jeremieer2 jeremieerde
2nd person sing. (u) jeremieert jeremieerde
2nd person sing. (gij) jeremieert jeremieerde
3rd person singular jeremieert jeremieerde
plural jeremiëren jeremieerden
subjunctive sing.1 jeremiëre jeremieerde
subjunctive plur.1 jeremiëren jeremieerden
imperative sing. jeremieer
imperative plur.1 jeremieert
participles jeremiërend gejeremieerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
[edit]