rozkosz

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *orzkošь. By surface analysis, deverbal from rozkochać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔs.kɔʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔskɔʂ
• Syllabification: roz‧kosz

Noun

rozkosz f

1. delight, intense pleasure

   Synonyms: ekstaza, uniesienie, błogostan

Declension

Declension of rozkosz

	singular	plural
nominative	rozkosz	rozkosze
genitive	rozkoszy	rozkoszy
dative	rozkoszy	rozkoszom
accusative	rozkosz	rozkosze
instrumental	rozkoszą	rozkoszami
locative	rozkoszy	rozkoszach
vocative	rozkoszy	rozkosze

Derived terms

adjective

• rozkoszny

 

adverb

• rozkosznie

 

phrase

• zemsta jest rozkoszą bogów

 

verb

• rozkoszować

 

Further reading

• rozkosz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozkosz in Polish dictionaries at PWN