skipa

Faroese

Etymology

From Old Norse skipa.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃiːpa/

Verb

skipa (third person singular past indicative skipaði, third person plural past indicative skipað, supine skipað)

1. to arrange things
2. lead the singing of kvæði

Conjugation

Conjugation of skipa (group v-30)
infinitive	skipa
supine	skipað
participle (a6)1	skipandi	skipaður
	present	past
first singular	skipi	skipaði
second singular	skipar	skipaði
third singular	skipar	skipaði
plural	skipa	skipaðu
	imperative
singular	skipa!
plural	skipið!
1Only the past participle being declined.

Derived terms

• skipan (“arrangement, system”)

Gothic

Romanization

skipa

1. Romanization of 𐍃𐌺𐌹𐍀𐌰

Icelandic

Etymology

From Old Norse skipa from Proto-Germanic *skipōną.

Pronunciation

• IPA^(key): [scʰɪːpa]

  Rhymes: -ɪːpa

Verb

skipa (weak verb, third-person singular past indicative skipaði, supine skipað)

1. (with dative) to order, command
2. (with dative) to arrange
3. (with dative) to discharge, unload
4. (with dative) to ship, put on board
5. (with accusative) to appoint
6. (with accusative) to occupy

Conjugation

skipa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skipa
supine (sagnbót)		skipað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skipandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skipa	við skipum	present (nútíð)	ég skipi	við skipum
	þú skipar	þið skipið		þú skipir	þið skipið
	hann, hún, það skipar	þeir, þær, þau skipa		hann, hún, það skipi	þeir, þær, þau skipi
past (þátíð)	ég skipaði	við skipuðum	past (þátíð)	ég skipaði	við skipuðum
	þú skipaðir	þið skipuðuð		þú skipaðir	þið skipuðuð
	hann, hún, það skipaði	þeir, þær, þau skipuðu		hann, hún, það skipaði	þeir, þær, þau skipuðu
imperative (boðháttur)	skipa (þú)	skipið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skipaðu	skipiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skipast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skipast
supine (sagnbót)		skipast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skipandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skipast	við skipumst	present (nútíð)	ég skipist	við skipumst
	þú skipast	þið skipist		þú skipist	þið skipist
	hann, hún, það skipast	þeir, þær, þau skipast		hann, hún, það skipist	þeir, þær, þau skipist
past (þátíð)	ég skipaðist	við skipuðumst	past (þátíð)	ég skipaðist	við skipuðumst
	þú skipaðist	þið skipuðust		þú skipaðist	þið skipuðust
	hann, hún, það skipaðist	þeir, þær, þau skipuðust		hann, hún, það skipaðist	þeir, þær, þau skipuðust
imperative (boðháttur)	skipast (þú)	skipist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skipastu	skipisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skipaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skipaður	skipuð	skipað		skipaðir	skipaðar	skipuð
accusative (þolfall)	skipaðan	skipaða	skipað		skipaða	skipaðar	skipuð
dative (þágufall)	skipuðum	skipaðri	skipuðu		skipuðum	skipuðum	skipuðum
genitive (eignarfall)	skipaðs	skipaðrar	skipaðs		skipaðra	skipaðra	skipaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skipaði	skipaða	skipaða		skipuðu	skipuðu	skipuðu
accusative (þolfall)	skipaða	skipuðu	skipaða		skipuðu	skipuðu	skipuðu
dative (þágufall)	skipaða	skipuðu	skipaða		skipuðu	skipuðu	skipuðu
genitive (eignarfall)	skipaða	skipuðu	skipaða		skipuðu	skipuðu	skipuðu

Norwegian Bokmål

Noun

skipa n

1. definite plural of skip

Alternative forms

• skipene

Verb

skipa

1. simple past of skipe
2. past participle of skipe

Alternative forms

• skipet

Norwegian Nynorsk

Noun

skipa n

1. definite plural of skip

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *skipōną.

Verb

skipa

1. (transitive, with dative) to arrange, to place in order, to draw up
2. (transitive, with accusative) to take up, occupy
3. (ditransitive, with dative and accusative) to assign a thing to someone
4. (ditransitive, with dative and accusative) to man (with)
5. (with til + genitive) to arrange, make ready for

   skipa til búa sína

   to put one's household in order

6. to change

   bið hann, at þit skipit máldaga

   ask him to change the bargain

7. (reflexive)

Conjugation

Conjugation of skipa — active (weak class 2)

infinitive	skipa
present participle	skipandi
past participle	skipaðr
indicative	present	past
1st-person singular	skipa	skipaða
2nd-person singular	skipar	skipaðir
3rd-person singular	skipar	skipaði
1st-person plural	skipum	skipuðum
2nd-person plural	skipið	skipuðuð
3rd-person plural	skipa	skipuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	skipa	skipaða
2nd-person singular	skipir	skipaðir
3rd-person singular	skipi	skipaði
1st-person plural	skipim	skipaðim
2nd-person plural	skipið	skipaðið
3rd-person plural	skipi	skipaði
imperative	present
2nd-person singular	skipa
1st-person plural	skipum
2nd-person plural	skipið

Conjugation of skipa — mediopassive (weak class 2)

infinitive	skipask
present participle	skipandisk
past participle	skipazk
indicative	present	past
1st-person singular	skipumk	skipuðumk
2nd-person singular	skipask	skipaðisk
3rd-person singular	skipask	skipaðisk
1st-person plural	skipumsk	skipuðumsk
2nd-person plural	skipizk	skipuðuzk
3rd-person plural	skipask	skipuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	skipumk	skipuðumk
2nd-person singular	skipisk	skipaðisk
3rd-person singular	skipisk	skipaðisk
1st-person plural	skipimsk	skipaðimsk
2nd-person plural	skipizk	skipaðizk
3rd-person plural	skipisk	skipaðisk
imperative	present
2nd-person singular	skipask
1st-person plural	skipumsk
2nd-person plural	skipizk

Derived terms

• skipan f

Descendants

• Icelandic: skipa
• Faroese: skipa
• Norwegian Nynorsk: skipa, skipe
• Old Swedish: skepa, skipa
  • Swedish: skipa
• Old Danish: skipæ
  • Danish: skibe

References

• “skipa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Swedish

Verb

skipa (present skipar, preterite skipade, supine skipat, imperative skipa)

1. (in "skipa rättvisa (“justice”)") to bring about justice (often in a court or the like)

   att ställa de ansvariga inför rätta och skipa rättvisa

   to put those responsible on trial and deliver justice

   Rättvisa har skipats

   Justice has been done

Conjugation

Conjugation of skipa (weak)

	Active		Passive
Infinitive	skipa		skipas
Supine	skipat		skipats
Imperative	skipa		—
Imper. plural1	skipen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	skipar	skipade	skipas	skipades
Ind. plural1	skipa	skipade	skipas	skipades
Subjunctive2	skipe	skipade	skipes	skipades
	Participles
Present participle	skipande
Past participle	skipad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• rättskipning

References

• rättvisa in Svensk ordbok (SO)
• skipa in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• skipa in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)