skynja

Icelandic

From Old Norse skynja, from skyn (“sense, perception, understanding”).

skynja (weak verb, third-person singular past indicative skynjaði, supine skynjað)

skynja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að skynja
supine (sagnbót)		skynjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skynjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skynja	við skynjum	present (nútíð)	ég skynji	við skynjum
	þú skynjar	þið skynjið		þú skynjir	þið skynjið
	hann, hún, það skynjar	þeir, þær, þau skynja		hann, hún, það skynji	þeir, þær, þau skynji

past (þátíð)	ég skynjaði	við skynjuðum	past (þátíð)	ég skynjaði	við skynjuðum
	þú skynjaðir	þið skynjuðuð		þú skynjaðir	þið skynjuðuð
	hann, hún, það skynjaði	þeir, þær, þau skynjuðu		hann, hún, það skynjaði	þeir, þær, þau skynjuðu

imperative (boðháttur)	skynja (þú)	skynjið (þið)
	skynjaðu	skynjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skynjast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að skynjast
supine (sagnbót)		skynjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skynjandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skynjast	við skynjumst	present (nútíð)	ég skynjist	við skynjumst
	þú skynjast	þið skynjist		þú skynjist	þið skynjist
	hann, hún, það skynjast	þeir, þær, þau skynjast		hann, hún, það skynjist	þeir, þær, þau skynjist

past (þátíð)	ég skynjaðist	við skynjuðumst	past (þátíð)	ég skynjaðist	við skynjuðumst
	þú skynjaðist	þið skynjuðust		þú skynjaðist	þið skynjuðust
	hann, hún, það skynjaðist	þeir, þær, þau skynjuðust		hann, hún, það skynjaðist	þeir, þær, þau skynjuðust

imperative (boðháttur)	skynjast (þú)	skynjist (þið)
	skynjastu	skynjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skynjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skynjaður	skynjuð	skynjað	skynjaðir	skynjaðar	skynjuð
accusative (þolfall)	skynjaðan	skynjaða	skynjað	skynjaða	skynjaðar	skynjuð
dative (þágufall)	skynjuðum	skynjaðri	skynjuðu	skynjuðum	skynjuðum	skynjuðum
genitive (eignarfall)	skynjaðs	skynjaðrar	skynjaðs	skynjaðra	skynjaðra	skynjaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skynjaði	skynjaða	skynjaða	skynjuðu	skynjuðu	skynjuðu
accusative (þolfall)	skynjaða	skynjuðu	skynjaða	skynjuðu	skynjuðu	skynjuðu
dative (þágufall)	skynjaða	skynjuðu	skynjaða	skynjuðu	skynjuðu	skynjuðu
genitive (eignarfall)	skynjaða	skynjuðu	skynjaða	skynjuðu	skynjuðu	skynjuðu

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

skynja

Icelandic: skynja
Faroese: skyna
Norwegian Nynorsk: skjøna, skyna
Old Swedish: skynia
- Swedish: skönja
Old Danish: skyniæ
- Danish: skønne, skjønne, skiønne
  - Norwegian Bokmål: skjønne
    - → Norwegian Nynorsk: skjønna

“skynja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press