uczyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish uczyć, from Proto-Slavic *učiti, from Proto-Balto-Slavic *auˀkīˀtei, from Proto-Indo-European *h₁owk-éye-ti, from *h₁ewk-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio 1; “uczyć”:

  (file)

• Audio 2; “uczyć”:

  (file)

• Audio 3; “uczyć się”:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: u‧czyć

Verb

uczyć impf

1. (transitive, intransitive) to teach
2. (reflexive with się) to learn, to study

   Uczę się języka polskiego. ― I'm learning Polish.

3. (reflexive with się) to revise (to prepare for an examination)

Conjugation

Conjugation of uczyć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uczyć
present tense	1st	uczę			uczymy
	2nd	uczysz			uczycie
	3rd	uczy			uczą
	impersonal	uczy się
past tense	1st	uczyłem, -(e)m uczył	uczyłam, -(e)m uczyła	uczyłom, -(e)m uczyło	uczyliśmy, -(e)śmy uczyli	uczyłyśmy, -(e)śmy uczyły
	2nd	uczyłeś, -(e)ś uczył	uczyłaś, -(e)ś uczyła	uczyłoś, -(e)ś uczyło	uczyliście, -(e)ście uczyli	uczyłyście, -(e)ście uczyły
	3rd	uczył	uczyła	uczyło	uczyli	uczyły
	impersonal	uczono
future tense	1st	będę uczył, będę uczyć	będę uczyła, będę uczyć	będę uczyło, będę uczyć	będziemy uczyli, będziemy uczyć	będziemy uczyły, będziemy uczyć
	2nd	będziesz uczył, będziesz uczyć	będziesz uczyła, będziesz uczyć	będziesz uczyło, będziesz uczyć	będziecie uczyli, będziecie uczyć	będziecie uczyły, będziecie uczyć
	3rd	będzie uczył, będzie uczyć	będzie uczyła, będzie uczyć	będzie uczyło, będzie uczyć	będą uczyli, będą uczyć	będą uczyły, będą uczyć
	impersonal	będzie uczyć się
conditional	1st	uczyłbym, bym uczył	uczyłabym, bym uczyła	uczyłobym, bym uczyło	uczylibyśmy, byśmy uczyli	uczyłybyśmy, byśmy uczyły
	2nd	uczyłbyś, byś uczył	uczyłabyś, byś uczyła	uczyłobyś, byś uczyło	uczylibyście, byście uczyli	uczyłybyście, byście uczyły
	3rd	uczyłby, by uczył	uczyłaby, by uczyła	uczyłoby, by uczyło	uczyliby, by uczyli	uczyłyby, by uczyły
	impersonal	uczono by
imperative	1st	niech uczę			uczmy
	2nd	ucz			uczcie
	3rd	niech uczy			niech uczą
active adjectival participle		uczący	ucząca	uczące	uczący	uczące
passive adjectival participle		uczony	uczona	uczone	uczeni	uczone
contemporary adverbial participle		ucząc
verbal noun		uczenie

Derived terms

proverb

• człowiek uczy się na błędach

 

verbs

• douczyć pf, douczać impf
• nauczyć pf, nauczać impf
• obuczyć pf, obuczać impf
• oduczyć pf, oduczać impf
• ouczyć pf, ouczać impf
• poduczyć pf, poduczać impf
• pouczyć pf, pouczać impf
• przeuczyć pf
• przyuczyć pf, przyuczać impf
• wuczyć pf, wuczać impf
• wyuczyć pf, wyuczać impf
• wzuczyć pf, wzuczać impf
• zuczyć pf

 

Related terms

verb

• wyknąć impf

 

adjectives

• antynaukowy
• naukowy
• uczony
• wyuczalny

 

nouns

• nauczyciel
• nauczycielka
• nauczycielstwo
• nauka
• nieuk
• samouk
• uczelnia
• uczennica
• uczeń
• uczony

 

Further reading

• uczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uczyć in Polish dictionaries at PWN