wyuczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ uczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈu.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: wy‧u‧czyć

Verb

wyuczyć pf (imperfective wyuczać)

1. (transitive) to teach, to train (a particular skill)
2. (transitive) to teach a trade
3. (reflexive with się) to gain skills by studying

Conjugation

Conjugation of wyuczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyuczyć
future tense	1st	wyuczę			wyuczymy
	2nd	wyuczysz			wyuczycie
	3rd	wyuczy			wyuczą
	impersonal	wyuczy się
past tense	1st	wyuczyłem, -(e)m wyuczył	wyuczyłam, -(e)m wyuczyła	wyuczyłom, -(e)m wyuczyło	wyuczyliśmy, -(e)śmy wyuczyli	wyuczyłyśmy, -(e)śmy wyuczyły
	2nd	wyuczyłeś, -(e)ś wyuczył	wyuczyłaś, -(e)ś wyuczyła	wyuczyłoś, -(e)ś wyuczyło	wyuczyliście, -(e)ście wyuczyli	wyuczyłyście, -(e)ście wyuczyły
	3rd	wyuczył	wyuczyła	wyuczyło	wyuczyli	wyuczyły
	impersonal	wyuczono
conditional	1st	wyuczyłbym, bym wyuczył	wyuczyłabym, bym wyuczyła	wyuczyłobym, bym wyuczyło	wyuczylibyśmy, byśmy wyuczyli	wyuczyłybyśmy, byśmy wyuczyły
	2nd	wyuczyłbyś, byś wyuczył	wyuczyłabyś, byś wyuczyła	wyuczyłobyś, byś wyuczyło	wyuczylibyście, byście wyuczyli	wyuczyłybyście, byście wyuczyły
	3rd	wyuczyłby, by wyuczył	wyuczyłaby, by wyuczyła	wyuczyłoby, by wyuczyło	wyuczyliby, by wyuczyli	wyuczyłyby, by wyuczyły
	impersonal	wyuczono by
imperative	1st	niech wyuczę			wyuczmy
	2nd	wyucz			wyuczcie
	3rd	niech wyuczy			niech wyuczą
passive adjectival participle		wyuczony	wyuczona	wyuczone	wyuczeni	wyuczone
anterior adverbial participle		wyuczywszy
verbal noun		wyuczenie

Further reading

• wyuczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyuczyć in Polish dictionaries at PWN