veðja

Icelandic

Etymology

From Old Norse veðja, from Proto-Germanic *wadjōną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛðja/

  Rhymes: -ɛðja

Verb

veðja (weak verb, third-person singular past indicative veðjaði, supine veðjað)

1. to bet

Conjugation

veðja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að veðja
supine (sagnbót)		veðjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		veðjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég veðja	við veðjum	present (nútíð)	ég veðji	við veðjum
	þú veðjar	þið veðjið		þú veðjir	þið veðjið
	hann, hún, það veðjar	þeir, þær, þau veðja		hann, hún, það veðji	þeir, þær, þau veðji
past (þátíð)	ég veðjaði	við veðjuðum	past (þátíð)	ég veðjaði	við veðjuðum
	þú veðjaðir	þið veðjuðuð		þú veðjaðir	þið veðjuðuð
	hann, hún, það veðjaði	þeir, þær, þau veðjuðu		hann, hún, það veðjaði	þeir, þær, þau veðjuðu
imperative (boðháttur)	veðja (þú)	veðjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	veðjaðu	veðjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

veðjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að veðjast
supine (sagnbót)		veðjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		veðjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég veðjast	við veðjumst	present (nútíð)	ég veðjist	við veðjumst
	þú veðjast	þið veðjist		þú veðjist	þið veðjist
	hann, hún, það veðjast	þeir, þær, þau veðjast		hann, hún, það veðjist	þeir, þær, þau veðjist
past (þátíð)	ég veðjaðist	við veðjuðumst	past (þátíð)	ég veðjaðist	við veðjuðumst
	þú veðjaðist	þið veðjuðust		þú veðjaðist	þið veðjuðust
	hann, hún, það veðjaðist	þeir, þær, þau veðjuðust		hann, hún, það veðjaðist	þeir, þær, þau veðjuðust
imperative (boðháttur)	veðjast (þú)	veðjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	veðjastu	veðjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

veðjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	veðjaður	veðjuð	veðjað		veðjaðir	veðjaðar	veðjuð
accusative (þolfall)	veðjaðan	veðjaða	veðjað		veðjaða	veðjaðar	veðjuð
dative (þágufall)	veðjuðum	veðjaðri	veðjuðu		veðjuðum	veðjuðum	veðjuðum
genitive (eignarfall)	veðjaðs	veðjaðrar	veðjaðs		veðjaðra	veðjaðra	veðjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	veðjaði	veðjaða	veðjaða		veðjuðu	veðjuðu	veðjuðu
accusative (þolfall)	veðjaða	veðjuðu	veðjaða		veðjuðu	veðjuðu	veðjuðu
dative (þágufall)	veðjaða	veðjuðu	veðjaða		veðjuðu	veðjuðu	veðjuðu
genitive (eignarfall)	veðjaða	veðjuðu	veðjaða		veðjuðu	veðjuðu	veðjuðu