ήρεμος
See also: ἤρεμος
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Ancient Greek ἤρεμος (ḗremos), from Proto-Indo-European *h₁rem- (“to rest”).
Adjective
[edit]ήρεμος • (íremos) m (feminine ήρεμη, neuter ήρεμο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ήρεμος (íremos) | ήρεμη (íremi) | ήρεμο (íremo) | ήρεμοι (íremoi) | ήρεμες (íremes) | ήρεμα (írema) | |
| genitive | ήρεμου (íremou) | ήρεμης (íremis) | ήρεμου (íremou) | ήρεμων (íremon) | ήρεμων (íremon) | ήρεμων (íremon) | |
| accusative | ήρεμο (íremo) | ήρεμη (íremi) | ήρεμο (íremo) | ήρεμους (íremous) | ήρεμες (íremes) | ήρεμα (írema) | |
| vocative | ήρεμε (íreme) | ήρεμη (íremi) | ήρεμο (íremo) | ήρεμοι (íremoi) | ήρεμες (íremes) | ήρεμα (írema) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ήρεμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ήρεμος, etc.)
Degrees of comparison by suffixation
| comparative | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ηρεμότερος (iremóteros) | ηρεμότερη (iremóteri) | ηρεμότερο (iremótero) | ηρεμότεροι (iremóteroi) | ηρεμότερες (iremóteres) | ηρεμότερα (iremótera) |
| genitive | ηρεμότερου (iremóterou) | ηρεμότερης (iremóteris) | ηρεμότερου (iremóterou) | ηρεμότερων (iremóteron) | ηρεμότερων (iremóteron) | ηρεμότερων (iremóteron) |
| accusative | ηρεμότερο (iremótero) | ηρεμότερη (iremóteri) | ηρεμότερο (iremótero) | ηρεμότερους (iremóterous) | ηρεμότερες (iremóteres) | ηρεμότερα (iremótera) |
| vocative | ηρεμότερε (iremótere) | ηρεμότερη (iremóteri) | ηρεμότερο (iremótero) | ηρεμότεροι (iremóteroi) | ηρεμότερες (iremóteres) | ηρεμότερα (iremótera) |
| derivations | relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ηρεμότερος", etc) | |||||
| Absolute superlative | singular | plural | ||||
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ηρεμότατος (iremótatos) | ηρεμότατη (iremótati) | ηρεμότατο (iremótato) | ηρεμότατοι (iremótatoi) | ηρεμότατες (iremótates) | ηρεμότατα (iremótata) |
| genitive | ηρεμότατου (iremótatou) | ηρεμότατης (iremótatis) | ηρεμότατου (iremótatou) | ηρεμότατων (iremótaton) | ηρεμότατων (iremótaton) | ηρεμότατων (iremótaton) |
| accusative | ηρεμότατο (iremótato) | ηρεμότατη (iremótati) | ηρεμότατο (iremótato) | ηρεμότατους (iremótatous) | ηρεμότατες (iremótates) | ηρεμότατα (iremótata) |
| vocative | ηρεμότατε (iremótate) | ηρεμότατη (iremótati) | ηρεμότατο (iremótato) | ηρεμότατοι (iremótatoi) | ηρεμότατες (iremótates) | ηρεμότατα (iremótata) |
References
[edit]- Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 525
Further reading
[edit]- ήρεμος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language