κλητός

Ancient Greek

Etymology

From καλέω (kaléō, “to call”) +‎ -τός (-tós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klɛː.tós/ → /kliˈtos/ → /kliˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klɛː.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kle̝ˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kliˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kliˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kliˈtos/

Adjective

κλητός • (klētós) m (feminine κλητή, neuter κλητόν); first/second declension

1. called, invited, welcome
   • 389 BCE – 314 BCE, Aeschines, On the Embassy 162
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.386
   1. called out, chosen
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.165
   2. invoked

Inflection

First and second declension of κλητός; κλητή; κλητόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κλητός klētós	κλητή klētḗ	κλητόν klētón		κλητώ klētṓ	κλητᾱ́ klētā́	κλητώ klētṓ		κλητοί klētoí	κληταί klētaí	κλητᾰ́ klētá
Genitive		κλητοῦ klētoû	κλητῆς klētês	κλητοῦ klētoû		κλητοῖν klētoîn	κληταῖν klētaîn	κλητοῖν klētoîn		κλητῶν klētôn	κλητῶν klētôn	κλητῶν klētôn
Dative		κλητῷ klētôi	κλητῇ klētêi	κλητῷ klētôi		κλητοῖν klētoîn	κληταῖν klētaîn	κλητοῖν klētoîn		κλητοῖς klētoîs	κληταῖς klētaîs	κλητοῖς klētoîs
Accusative		κλητόν klētón	κλητήν klētḗn	κλητόν klētón		κλητώ klētṓ	κλητᾱ́ klētā́	κλητώ klētṓ		κλητούς klētoús	κλητᾱ́ς klētā́s	κλητᾰ́ klētá
Vocative		κλητέ klēté	κλητή klētḗ	κλητόν klētón		κλητώ klētṓ	κλητᾱ́ klētā́	κλητώ klētṓ		κλητοί klētoí	κληταί klētaí	κλητᾰ́ klētá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		—				—				κλητότᾰτος klētótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σῠ́γκλητος (súnklētos)

Further reading

• “κλητός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κλητός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κλητός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κλητός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κλητός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G2822 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek κλητός (klētós)

Adjective

κλητός • (klitós) m (feminine κλητή, neuter κλητό)

1. (archaic) invited, bidden

   Antonym: απρόσκλητος (aprósklitos)

Declension

Declension of κλητός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κλητός (klitós)	κλητή (klití)	κλητό (klitó)		κλητοί (klitoí)	κλητές (klités)	κλητά (klitá)
genitive	κλητού (klitoú)	κλητής (klitís)	κλητού (klitoú)		κλητών (klitón)	κλητών (klitón)	κλητών (klitón)
accusative	κλητό (klitó)	κλητή (klití)	κλητό (klitó)		κλητούς (klitoús)	κλητές (klités)	κλητά (klitá)
vocative	κλητέ (klité)	κλητή (klití)	κλητό (klitó)		κλητοί (klitoí)	κλητές (klités)	κλητά (klitá)

Further reading

• κλητός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language