Alta Kanto de Salomono
| שיר השירים | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| sankta libro • libro de la Biblio | |||||
| Aŭtoroj | |||||
| Lingvoj | |||||
| Lingvo | hebrea lingvo | ||||
| Eldonado | |||||
| Ĝenro | prisaĝa libro | ||||
| |||||
La Alta Kanto de Salomono ankaŭ konata sub la latina nomo Canticum Canticorum, en Esperanto Kanto de la Kantoj (la hebree nomo שִׁיר הַשִּׁירִים, Shir ha-Shirim laŭlitere signifas "kanto de kantoj") estas libro de la Tanaĥo aŭ la Malnova Testamento en la Biblio kiu estas poezia dialogo (117 versikloj)[1] inter geamantoj, ofte de pasia kaj erotika karaktero kaj kiu datas el la jarcenta malnova tradicio de la Proksima Oriento. Partoj de la libro estis uzataj kiel geedziĝaj kantoj en Sirio ĝis la 20-a jarcento. Laŭ la juda tradicio, la Kanto de Kantoj estas metaforo por nia pasio por la Eterno[2].
Nomo
[redakti | redakti fonton]La libro nomiĝas
- en la hebrea: שיר השירים (elp. ŝir haŝirim) kiu laŭvorte signifas 'kanto de la kantoj' (la plej eminenta kanto), maniero por redoni superlativon.
- en la greka Septuaginto (LXX): ΑΣΜΑ
- en la latina Nova Vulgato: Canticum Canticorum
- en la germana Hohelied kaj en la nederlanda Hooglied
Aŭtoreco
[redakti | redakti fonton]La Kanto de Kantoj estas laŭ la titollinio de Salomono. La surskribo tekstas: "Kanto de kantoj de Salomono".
Ke la tradicio atribuis tiun ĉi libron de saĝeco al la saĝa reĝo Salomonon havas diversajn kialojn. La nomo de Salomono estas plurfoje nomata en la libro. La multaj referencoj al luksaj varoj rememorigas la legendan riĉecon de tiu granda reĝo. Li ankaŭ havis grandan reputacion pro la amo de multegaj virinoj.
Enhavo kaj strukturo
[redakti | redakti fonton]Jen ebla dispozicio: [3]
- Titolo kaj prologo (Kan 1,1-4)
- La 1-a kanto (Kan 1,5 - 2,7)
- La 2-a kanto (Kan 2,8 - 3,5)
- La 3-a kanto (Kan 3,6 - 5,1)
- La 4-a kanto (Kan 5,2 - 6,3)
- La 5-a kanto (Kan 6,4 - 8,4)
- Epilogo (Kan 8,5-7a)
- Apendicoj (Kan 8,7b-14)
Religia fono
[redakti | redakti fonton]En la kristanaj biblioj ĝi estas envicigita post la Libro de la Predikanto (Kohelet).
Por la judoj ĝi apartenas al la tria parto de la Tanaĥo (nomata Ketuvim, כְּתוּבִים, "la skribaĵoj"). Ene de tio, ĝi estas unu el la kvin solenaj volvolibroj (ְּמגלות Megilot), malgrandaj libroj, kiujn oni legas okaze de kelkaj festoj:
- Rut je la semajn-festo, festo de la tritik-rikolto (kristane: Pentekosto)
- Alta Kanto je Pasko
- Predikanto (Kohelet) je la festo de laŭboj
- Plorkanto je la 9-a de Abo, memoro pri la detruo de la templo
- Ester je Purimo
Origino
[redakti | redakti fonton]La tekstoj ankaŭ montras surprizajn similecojn kun geedziĝaj kantoj registritaj en modernaj tempoj en la siria kamparo. Tamen la granda tempodistanco dubigas, ĉu la similecoj estas tiel gravaj. Tiam pli gravas ke La kantoj de la kantoj ankaŭ montras similecojn kun antikva egipta ampoezio.
Signifo
[redakti | redakti fonton]En judismo la tekstoj estis interpretitaj alegorie nome kiel la amo de Dio al Israelo, kio inspiris kristanojn interpreti ilin kiel la amon inter Kristo kaj la Eklezio.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- esperante, hebree Cherpillod, André 1988 : Kanto de la Kantoj-שיר השירים (Šîr haš-šîrîm), enkonduko, originala teksto, esperanta traduko, filologia komento precipe en Esperanto, indekso, 137 p., ill., 1988, Courgenard, memeldono de la eld. la Blanchetière
- esperante La Kanto de la Kantoj de Solomono/ilustrita de Jethro Brice, 2000, trad. Yehuda Miklaf, Jerusalemo, koloraj illustraĵoj, eld. Shallom Yehuda Press, bindita, limigita bibliofilia eldono.
- esperante Jung, Teo 1927 : La Alta Kanto de la Amo, Heroldo de Esperanto, Kolonjo, 38 p.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (esperanto) teksto el Kanto de la Kantoj.
- ↑ (nl) Piet De Loof, Bijbelse Muziek (4): de ongrijpbare passie van het ‘Hooglied, Kerknet.be, la 13-an de decembro 20120.
- ↑ La subtitoloj estas prenitaj el la nove editorita esperanta Biblio:
IKUE kaj KELI (ed.): Biblio, eldonejo KAVA-PECH, Dobřichovice (Praha) 2006, ISBN 80-85853-90-6.
Ili baziĝas sur tiuj de la germana Einheitsübersetzung.
| ||||