Subjektiveco
En kogna teorio kaj tradicia kaj antaŭkritika (antaŭa al Immanuel Kant,) la subjetiveco estas esence, la propreco de la perceptoj, argumentoj kaj lingvaĵoj bazitaj sur la vidpunkto de la subjekto, kaj tiele influitaj de la personaj interesoj kaj deziroj partikularaj de tiu, sen ĉesi pensi en la aferoj percepteblaj el diferencaj vidpunktoj.
Ties malo estas la objektiveco, kiu baziĝas sur vidpunkto intersubjektiva, ne antaŭjuĝa, verigebla fare de diversaj subjektoj. Por uzi la subjektivecon kohere necesas racii kritike.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- M. Foucault, (1975): Vigilar y Castigar, Madrid, Siglo XXI, 1977.
- M. Foucault, (2002) La hermenéutica del Sujeto. Buenos Aires, FCE, 2002.
- Jesús Padilla Gálvez (2012): Yo, máscara y reflexión. estudios sobre la autorreferencia de la subjetividad, Madrid, Plaza y Valdés, 2012. (ISBN 978-84-15271-51-2) [1]