ایغدیر (شهر)
ایغدیر | |
|---|---|
ایغدیر در شب | |
| کشور | |
| ناحیه | ناحیه آناتولی شرقی |
| استان | ایغدیر |
| حکومت | |
| • شهردار | مهمت نوری گؤنش (حزب آشتی و دمکراسی) |
| مساحت | |
| • شهر | ۱۴۷۹ کیلومتر مربع (۵۷۱ مایل مربع) |
| ارتفاع | ۸۵۰ متر (۲۷۹۰ فوت) |
| جمعیت (۲۰۰۹)TÜİK | |
| • شهری | ۷۶۹۵۰ |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی +۲ (ساعت) |
| • تابستانی (DST) | یوتی‌سی +۳ (ساعت تابستانی) |
| کد پستی | ۷۶۰۰۰ |
| کد منطقه | ۰۴۷۶ |
| پلاک وسایل نقلیه ترکیه | ۷۶ XX XXX |
| وبگاه | Iğdır Municipality |
| بخشی از مقاله‌های مرتبط با |
| مردم آذری |
|---|
| فرهنگ |
| پراکنش مردم آذری |
| آذری‌های مقیم خارج |
| دین |
| زبان |
| آزار و اذیت |
ایغدیر (زبان ترکی استانبولی و آذربایجانی: İğdır [Igdir] ( شنیدن); کردی: Îdirqelas;[۱] ارمنی: ԻգդիրTsolakert) شهری است در کشور ترکیه که در استان ایغدیر واقع شده‌است. جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۸ میلادی ۷۵٬۸۲۴ نفر و بر اساس برآوردهای سال ۲۰۰۹ میلادی ۷۵٬۷۲۱ نفر می‌باشد.[۲][۳] بیشتر اهالی این شهر را آذری‌ها[۴][۵][۶] و باقی اهالی را ترکان آناتولی تشکیل می‌دهند.[۷][۸] سنان اوغان آذربایجانی نمایندهٔ این شهر در مجلس ملی ترکیه می‌باشد.[۹][۱۰]
تاریخچه
[ویرایش]تاریخ‌دانان باور دارند که نام ایغدیر در تاریخ با نام ارمنی تسولاکرت (Tsolakert) در قرون وسطی به کار رفته‌است.[۱۱]در سال ۱۴۰۰ میلادی زمانی که کلاویخو سیاح اسپانیایی از این شهر می‌گذشت اشاره می‌کند که شهر دژی دارد که توسط یک زن که بیوه شخصی بوده که تیمور لنگ وی را به مرگ محکوم کرده‌است اداره می‌شود.[۱۲]در سال ۱۵۵۵ میلادی شهر به تصرف صفویان درآمد[نیازمند منبع] و دردست حکومت ایران باقی‌ماند (بجز چند دوره اشغال نظامی توسط عثمانی در میانه سال‌های -۱۶۰۵، ۱۶۳۵–۱۶۳۶ و ۱۷۲۲–۴۶) تا زمانی که دولت قاجار ایران در دوره دوم جنگ‌های ایران و روس در میانه سال‌های ۱۸۲۶ تا ۱۸۲۸ از روسیه شکست خورد و شهر به تصرف روسیه در امد، سرانجام مطابق معاهده ترکمنچای در ۲۱ فوریه ۱۸۲۸ این شهر از ایران جدا و ضمیمه روسیه شد.[نیازمند منبع]
پس از جدایی از ایران این شهر مدتی تحت فرمانروایی استان ارمنستان و مدتی گرجستان روسیه قرار داشت.[نیازمند منبع] در سال ۱۸۸۶ بر پایه فهرست سرشماری روسیه از مجموع ۷۱٬۰۶۶ نفر جمعیت این شهر ۳۴٬۳۵۱ آذربایجانی (۴۸٫۳٪ که در منابع تاتار عنوان شده‌اند) ۲۲٬۰۹۶ ارمنی (۳۱٫۱٪) و ۱۴٬۶۱۹ کرد (۲۰٫۶٪) بوده‌اند.[۱۳]تحت حکومت روسیه دو مدرسه یکی برای دختران یکی برای پسران و سه کلیسا ایجاد شد و ۱۰۰ خانواده ارمنی اجازه یافتند که به این شهر مهاجرت کنند[نیازمند منبع] و جمعیت شهر در این هنگام به ۱۰ هزار نفر افزایش یافته بود. اقتصاد شهر نیز بر پایه کشاورزی و بازرگانی استوار بود.[۱۱]پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه، منطقه تحت کنترل یک کمیته اداری موقت ایجاد شده توسط سه گروه اصلی قومی در قفقاز درآمد.
بر پایه مرزهای کشیده شده توسط وزارت امور خارجه ایالات متحده در نوامبر ۱۹۲۰، ایغدیر برای تبدیل شدن به بخشی جدایی ناپذیر از جمهوری ارمنستان پیش‌بینی شده بود؛ ولی در سپتامبر ۱۹۲۰ ترکیه آغازگر جنگی به رهبری کمال مصطفی پاشا برای از میان بردن جمهوری و تصرف ایغدیر شد.[۱۴]فرمانده ترک ژنرال کاظم کارابکیر فرمانده ارتش ترکیه بود ولی در آغاز ارتش ترکیه موفق به تصرف ایغدیر به خاطر مقاومت شدید نیروهای ارمنی نشد.[۱۵] ولی پس از چند روز سرانجام موفق به بیرون راندن نیروهای ارمنی از ایغدیر در ۲۰ اکتبر ۱۹۲۰ شدند.[۱۶]بر پایه اسناد رسمی ترکیه ارمنی‌ها پس از آنکه در منطقه شاه تختی شکست خوردند ایغدیر را رها کردند و پس از سوزاندن پلی که روی رود ارس بود به مناطق شمالی عقب‌نشینی کردند. پس از چند گفتگوی صلح ایغدیر ضمیمه خاک ترکیه شد. البته سال ۱۹۲۱ در معاهده قارص دستاوردهای این جنگ رسمی شد.[نیازمند منبع]
مردم‌شناسی
[ویرایش]بر پایه سرشماری امپراتوری روسیه در سال ۱۸۹۷ شهر ایغدیر ۴۶۸۰ نفر جمعیت داشته‌است که ۳۹۳۴ نفر ارمنی و ۵۵۹ نفر روس بودند.[۱۷]
امروزه جمعیت ایغدیر ترکیبی از آذربایجانی (به شکل عمده[۱۸]) ترک و کرد است.[۱۹][نیازمند منبع] جشن بهاری نوروز که در ایران رسمی است به صورت گسترده‌ای در این شهر جشن گرفته می‌شود.
| جمعیت ایغدیر | |
|---|---|
| ۲۰۰۷ | ۷۵٬۹۲۷ |
| ۲۰۰۰ | ۵۹٬۸۸۰ |
| ۱۹۹۷ | ۴۴٬۳۳۴ |
| ۱۹۹۰ | ۳۵٬۸۵۸ |
| ۱۹۸۵ | ۲۹٬۴۶۰ |
| ۱۹۸۰ | ۲۴٬۳۵۲ |
| ۱۹۷۵ | ۲۹٬۵۴۲ |
| ۱۹۷۰ | ۲۱٬۴۲۰ |
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ İbrahim Sediyani (2009). Adını arayan coğrafya. Özedönüş Yayınları. p. 187. ISBN 9786054296002.
- ↑ "City, town and village population" (به انگلیسی). TURKISH STATISTICAL INSTITUTE. Archived from the original on 5 December 2012. Retrieved 6 May 2012.
- ↑ "Turkey: largest cities and towns and statistics of their population" (به انگلیسی). World Gazetteer. Archived from the original on 5 December 2012. Retrieved 6 May 2012.
- ↑ Arjan H. Schakel. «Regional and National Elections in Eastern Europe».
- ↑ Cengiz Gunes, Welat Zeydanlioglu. «The Kurdish Question in Turkey».
- ↑ «turkey's multi regioal role in 21st century».
- ↑ Doğu Coğrafya Dergisi 15- http://e-dergi.atauni.edu.tr/index.php/dogucografya/article/download/6874/6304 بایگانی‌شده در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۳.
- ↑ Azeri Elected to Turkish Parliament. Day.az. 13 June 2011.
- ↑ http://m.milliyet.com.tr/sinan-ogan-kimdir--gundem-2225894/
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ (ارمنی ) Anon. «Իգդիր» (Igdir). دایرةالمعارف ارمنستان شوروی. Yerevan: Armenian Academy of Sciences, 1978, vol. iv, p. 309.
- ↑ Ruy González de Clavijo. The Broadway Travellers: Embassy to Tamerlane: 1403-1406. Trans. Guy le Strange. London: Routledge, 2004, p. 76.
- ↑ (روسی) Свод статистических данных о населении Закавказского края, извлечённых из посемейных списков 1886 года, г. Тифлис, 1893 [۱]
- ↑ Hovannisian, Richard G. The Republic of Armenia, Vol. IV: Between Crescent and Sickle, Partition and Sovietization. Berkeley: University of California Pressyear =1996. pp. 249–250, 284. ISBN 0-520-08804-2.
- ↑ Genelkurmay Askerî Tarih ve Stratejik Etüt Başkanlığı Yayınları, Türk İstiklâl Harbi IIIncü Cilt: Doğu Cephesi (1919-1921). Ankara: Genelkurmay Basım Evi, 1995, p. 221.
- ↑ British Documents on Foreign Affairs--Reports and Papers from the Foreign Office Confidential Print: From the First to the Second World War. The Soviet Union, 1917-1939, Volume 4, p. 388.
- ↑ Первая всеобщая перепись населения Российской Империи, 1897 г. т. 71 Эриванская губерния. Н. А. Тройницкий, С. -Петербург, 1904. стр. 144
- ↑ Population policy in Turkey, Erhard Franz,page 293
- ↑ (ترکی) Yilmaer, Esat. Sevilen valiyle ‘savaş’ MHP'ye kaybettirmiş بایگانی‌شده در ۲ ژوئیه ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine." Hürriyet. August 5, 2002.
| اژه | ||
|---|---|---|
| دریای سیاه | ||
| آناتولی مرکزی | ||
| آناتولی شرقی | ||
| مرمره | ||
| مدیترانه | ||
| آناتولی جنوب شرق | ||