شمشی-ادد چهارم
| شمشی-اَدَد چهارم | |
|---|---|
| شاه آشور | |
| شاه امپراتوری آشور میانه | |
| سلطنت | ۱۰۵۴–۱۰۵۰ پ. م |
| تاج‌گذاری | ۱۰۵۴ پ. م |
| پیشین | اریبا-ادد دوم |
| جانشین | آشور-ناصیر-پال یکم |
| زاده | ؟، آشور |
| درگذشته | ۱۰۵۰ پ. م |
| فرزند(ان) | آشور-ناصیر-پال یکم |
| خاندان | آشور میانه |
| پدر | تیگلات-پیلسر یکم |
شمشی-اَدَد چهارم (Šamši-Adad I), mdšam-ši-dIM, پادشاه آشور بود (۱۰۵۴–۱۰۵۰ پ. م). وی نود و یکمین شاه در «فهرست پادشاهان آشوری» محسوب می‌شود. او پسر تیگلات-پیلسر یکم (۱۱۱۴–۱۰۷۶ پیش از میلاد)، پس از برادرانش (اَشَرید-پال-اِکور و آشور-بعل-کالا) سومین پسر تیگلات-پیلسر یکم بود که سلطنت را به دست گرفت. در اصل او سلطنت را از پسر برادرش اریبا-اَدَد دوم، (۱۰۵۵–۱۰۵۴ پیش از میلاد) غصب کرد. کاملاً محتمل است که هنگام به دست گرفتن تاج و تخت او نسبتاً سالخورده باشد.
زندگی‌نامه
[ویرایش]فهرست پادشاهی آشور بیان می‌کند که او "از کاردونیاش (یعنی بابل) برخاست. او اریبا-اَدَد دوم، پسر آشور-بعل-کالا (Aššur-bêl-kala) را برکنار کرد، تاج و تخت را تصرف و ۴ سال حکومت کرد. پادشاه بابل آداد-آپلا-ایدینا بود، که بیش از یک دهه قبل توسط آشور-بل-کالا، برادر شمشی-ادد منصوب شده بود. میزان تأثیر وی در جانشینی نامشخص است اما به نظر می‌رسد شمشی-ادد ممکن است پیش از این به پناهندگی در جنوب گریخته باشد.[۱]
طبق «لیست پادشاهی هم دوران» فرض می‌شود ایا-موکین-زری (حدود ۱۰۰۸ پیش از میلاد)، به عنوان معاصر بابلی وی باشد.[۲] یکی شدن این دو نام بعید است زیرا او احتمالاً همزمان با پادشاهان بعدی سلسله دوم ایسن در جریان مرگش اتفاق افتاده بود. وقایع سیاسی سلطنت او مبهم است و کتیبه‌های قطعه قطعه شده او محدود به یادآوری کارهای بازسازی در معبد ایشتار در نینوا و بیت نامرو (bīt nāmeru-برج دروازه)، در آشور می‌باشد.[۳]
پس از وی، پسرش، آشور-ناصیر-پال یکم (Aššur-naṣir-apli I) جانشین او شد.
منابع
[ویرایش]- ↑ J. A. Brinkman (1968). A Political History of Post-Kassite Babylonia, 1158–722 BC. Pontificium Institutum Biblicum. pp. 143–144.
- ↑ Heather D. Baker (2008). "Šamši-Adad IV". Reallexikon der Assyriologie: Prinz, Prinzessin - Samug, Bd. 11. Walter De Gruyter. p. 636.
- ↑ D. J. Wiseman (1975). "XXXI: Assyria & Babylonia 1200–1000 BC". In I. E. S. Edwards; C. J. Gadd; N. G. L. Hammond; S. Solberger (eds.). The Cambridge Ancient History, Volume II, Part 2, History of the Middle East and the Aegean Region, 1380–1000 BC. Cambridge University Press. p. 469.