زبان اکسیتان باستان
| اکسیتان باستان | |
|---|---|
| پروونسال باستان | |
| منطقه | لانگداک، پروانس، دووفینه، اوورنی، لیموزن، ناحیه آکیتن، گسکونی |
| دوره | سده‌های ۸ تا ۱۴ میلادی |
هندواروپایی
| |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۲–۶۳۹ | pro |
| ایزو ۳–۶۳۹ | pro |
| گلاتولوگ | oldp1253[۱] |
زبان اکسیتان باستان یا پروونسال باستان از زبان‌های مرده رومی رایج در اروپا بود که امروزه زبان اکسیتان نو نواده آن به‌شمار می‌رود. اکسیتان میانه گاه شاخه‌ای از اکسیتان نو و گاه شاخه‌ای از اکسیتان باستان شناخته می‌شود. از میان رفتن این زبان در سده چهاردهم میلادی رخ داده‌است. در گذشته این زبان را پروونسال و گاهی رومی نیز می‌نامیدند.
نوادگان
[ویرایش]پس از نابودی اکسیتان باستان لهجه‌ها و گویش‌های متعددی از آن زاییده شدند که تقریباً همگی از گویش‌های اکسیتان نو محسوب می‌شوند. برای نمونه:
منابع
[ویرایش]- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Old Provençal". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help)