پرش به محتوا

لارنس الیویه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لارنس اولیویه
لارنس الیویه در دهه چهل میلادی
نام هنگام تولدلارنس کِر الیویه
زادهٔ۲۲ مهٔ ۱۹۰۷
دورکینگ، ساری، بریتانیا
درگذشت۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۸۹ (۸۲ سال)
استینین، ساسکس غربی، بریتانیا
ملیتانگلستان
پیشه(ها)هنرپیشه، تهیه‌کننده، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس
سال‌های فعالیت۱۹۲۶–۱۹۸۸
وبگاه

لارنس اولیویه (به انگلیسی: Laurence Kerr Olivier, Baron Olivier)، (زادهٔ ۲۲ مهٔ ۱۹۰۷ – درگذشتهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۸۹) هنرپیشه، تهیه‌کننده، کارگردان، و فیلم‌نامه‌نویس اهل بریتانیا بود. بسیاری از منتقدان او را از بزرگ‌ترین هنرپیشه‌های قرن بیستم می‌دانند. اولیویه بیش از ۱۲۰ نقش تئاتری بازی کرد و یکی از بزرگ‌ترین «بازیگران شکسپیری» به‌شمار می‌رود. او همچنین در ۶۰ فیلم سینمایی بازی کرد و ۱۱ بار نامزد اسکار شد. او که هنرمندی کلاسیک بود، با بازی در آثاری چون بلندی‌های بادگیر در ۱۹۳۹ و ربکا در ۱۹۴۰ به شهرت رسید.

زندگی

[ویرایش]
لارنس الیویه در ۱۹۶۱

در ۲۲ مهٔ ۱۹۰۷ در دورکینگ، ساری زاده شد. مادرش در جوانی درگذشت. اگرچه پسرِ پنج نسل از روحانیون انگلیکن بود، گرایش خاصی به تئاتر و نمایش‌نامه داشت. هم‌چنین، پدرش تصمیم گرفت که پسرش هنرپیشه شود. از این رو در ۱۷ سالگی به مدرسه هنرهای نمایشی رفت. او در کودکی کارش را در هنر با اجرای نمایشنامه‌های شکسپیری آغاز کرد و طی چند سال یکی از بهترین بازیگران تئاتر لندن شد. او سریع در تئاتر پیش رفت، طوری‌که بسیاری او را بهترین هنرپیشه تئاتر قرن بیستم می‌دانند. ۱۹۲۶ به «کمپانی رپرتوار بیرمنگهام» پیوست. نخستین نقش مهم سینمایی‌اش را در بلیت زرد بازی کرد، هرچند که خودش برای بازی در سینما چندان ارزشی قائل نبود. ۱۹۴۸ برای بازی در هملت برندهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد، او که کارگردان این فیلم هم بود، نامزد اسکار بهترین کارگردانی هم شد. اولیویه نقش «آرچی رایس» شخصیت برجستهٔ مهمان‌دار (۱۹۵۷) نوشتهٔ جان آزبرن را بازی کرد. ۱۹۷۰، به دنبال حمایت مردم، از زندگی اشرافی برخوردار شد. ۱۹۷۴ به اختلالات عضلانی و پوست دچار شد. از این رو، بیش از هشت بار در هفته، نمی‌توانست بر روی صحنه برود. در آخرین روزهای زندگی، اجرای نقش «شاه لیر» شکسپیر را برای برنامهٔ تلویزیونی پذیرفت. او سرانجام بر اثر نارسایی کلیوی در ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۸۹ در ۸۲ سالگی در خانه‌اش در نزدیکی استینین، ساسکس غربی درگذشت و در Poets' Corner کلیسای وست‌مینستر به خاک سپرده شد.

زندگی شخصی

[ویرایش]
به همراه جیل ازموند (۱۹۳۲)
به همراه ویوین لی (۱۹۴۸)
به همراه ویوین لی (۱۹۵۷)
به همراه جوآن پلورایت (۱۹۶۰)

۱۹۴۰ پس از بازی در انگلستان در آتش عاشق ویوین لی شد و با او ازدواج کرد. در اواسط دهه پنجاه لی به بیماری روحی دچار شد. الیویه در ۱۹۶۰ از او جدا شد.

جوایز

[ویرایش]

وی یکی از دو کارگردانی است که اسکار بازیگری گرفته‌اند، دیگری روبرتو بنینی است. وی همچنین یکی از رکوردداران بیشترین نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد است؛ الیویه ۹ بار نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد.

جوایز و نامزدی‌های لارنس الیویه
الیویه
جایزه برنده نامزد شد
جایزه اسکار
 ۴ ۱۳
جایزه افتخاری
 ۴ —
جایزه بفتا سینمایی
 ۳ ۹
جایزه گلدن گلوب
 ۳ ۶
جایزه بفتا تلویزیونی
 ۰ ۲
Evening Standard Theatre Awards
 ۳ ۳
جایزه امی
 ۵ ۹
جایزه تونی
 ۰ ۱

فیلم‌شناسی

[ویرایش]
الیویه در فیلم بلندی‌های بادگیر، ۱۹۳۹
الیویه در فیلم ربکا، ۱۹۴۰

نگارخانه

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به لارنس الیویه در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لارنس الیویه موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لارنس_الیویه&oldid=40046330»