گالیسیا (اسپانیا)
گالیسیا
Galicia | |
|---|---|
|
پرچم نشان | |
موقعیت | |
| کشور | |
| استان‌ها | لاکرونیا، لوگو، اورنسه، پونتودرا |
| دهستان‌ها | ۳۱۵ |
| مرکز | سانتیاگو د کمپوستلا |
| حکومت | |
| • رئیس‌جمهور | Alberto Núñez Feijóo ((PPdeG)) |
| مساحت (۵٫۸٪ از اسپانیا؛ رتبه ۷ ام) | |
| • کل | ۲۹۵۷۴٫۴ کیلومتر مربع (۱۱۴۱۸٫۷ مایل مربع) |
| جمعیت (۲۰۱۲) | |
| • کل | ۲۷۷۸۹۱۳ |
| • تراکم | ۹۴/کیلومتر مربع (۲۴۰/مایل مربع) |
| • رتبه جمعیت | ۵ ام |
| • ترکیب نژادی | ۶٪ از اسپانیا |
| اهلیت | |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی ۰ (WET) |
| • تابستانی (DST) | یوتی‌سی +۱ (WEST) |
| کد ایزو ۳۱۶۶ | ES-GA |
| زبان‌های رسمی | اسپانیایی، گالیسی |
| اساسنامه خودمختاری | ۱۹۳۶ ۲۸ آوریل ۱۹۸۱ |
| Parliament | مجالس عمومی |
| کرسی‌های کنگره | ۲۵ (از ۳۵۰) |
| کرسی‌های سنا | ۱۹ (از ۲۶۴) |
| وبگاه | www.xunta.es |
گالیسیا (به اسپانیایی: Galicia) یکی از بخش‌های خودمختار اسپانیا است و در شمال غرب شبه‌جزیره ایبری واقع شده‌است. پایتخت آن شهر باستانی و مذهبی سانتیاگو د کمپوستلا است. گالیسیا از سوی شرق با مناطق خودمختار «کاستیا و لئون» و «آستوریاس» و از سوی جنوب با کشور «پرتغال» هم‌مرز می‌باشد.
زبان‌های رسمی گالیسیا زبان اسپانیایی و زبان گالیسی هستند و زبان‌های دیگری مانند فالا و لئونی نیز در این منطقه رواج دارند.
گالیسیا کشوری با فرهنگ و آداب «سلتی» است. از هنگام به دست آوردن خودمختاری در سال ۱۹۷۸ گالیسیا توسط دولت این منطقه (Xunta de Galicia) اداره می‌شود.
آب و هوا
[ویرایش]آب و هوای این منطقه با شرایط جوی اقیانوس اطلس پیوندی مستقیم دارد؛ معتدل و به شدت مرطوب است. بارانهای شدید از ویژگی‌های خاص این منطقه می‌باشد. میانگین دمای هوا در ساحل دریا در لاکرونیا ۱۳٬۸ درجه سانتیگراد و در ویگو ۱۴٬۷ درجه است. در کوهپایه میانگین دمای هوا در سال حدود ۱۴ درجه و در مناطق کوهستانی مانند «پدرافیتا دو کابریرو» ۸ درجه است. میانگین میزان بارش سالیانه در گالیسیا حدود ۱۴۰۵ لیتر بر هر متر مربع برآورد شده‌است. شمال غرب گالیسیا با داشتن میانگین ۱۵۰ روز بارندگی در سال پر باران‌ترین بخش کّل اسپانیا می‌باشد.
تقسیمات
[ویرایش]این بخش از چهار استان تشکیل شده‌است که عبارتنداز:
اقتصاد
[ویرایش]گالیسیا یک منطقه با کنتراست اقتصادی بسیار بالاست. ساحل غربی گالیسیا با شهرهای بندری بزرگ مانند "ویگو" و صنایع دریائی و ماهیگیری مرفه و جمعیت آن رو به افزایش است. با این حال مناطق داخلی گالیسیا ("اورنسه" و "لوگو") با زمین‌های کوچک کشاورزی از نظر اقتصادی وابستگی کامل به کشاورزی دارند و از نظر اقتصادی ضعیف هستند. با این همه صنایع گردشگری رو به رشد، جنگلداری پایدار و کشاورزی ارگانیک توانسته‌اند بدون به خطر انداختن منابع طبیعی و فرهنگ‌های محلی در رشد اقتصادی گالیسیا سهیم باشند.
اقتصاد گالیسیا به صورت سنتی بر ماهیگیری و کشاورزی استوار است و در مقایسه با مناطق دیگر اسپانیا مهم‌ترین منبع درآمد گالیسیا ماهیگیری است. بر همین اساس آژانس کنترل شیلات اروپا در «ویگو» مستقر است.
با این همه از سال ۲۰۰۲ بخش خدمات با شاغل کردن بیش از ۵۸۲۰۰۰ نفر از کّل جمعیت کارگری (۱۰۷۲۰۰۰ نفر) بزرگ‌ترین بخش اقتصادی گالیسیا به‌شمار می‌رود.
صنایع بزرگ گالیسیا شامل کشتی‌سازی ("ویگو" و "فرول")، صنایع نساجی و سنگ (کارخانجات گرانیت در "لاکرونیا") می‌باشند.
جمعیت
[ویرایش]بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۴ جمعیت گالیسیا ۲۷۴۸۶۹۵ نفر می‌باشد که ۵۱٬۷٪ آن را زنان و ۴۸٬۳٪ را مردان تشکیل می‌دهند.[۱]
| استان | مرکز استان | جمعیت | نام به لاتین |
|---|---|---|---|
| لاکرونیا | آکُرونیا | ۱۱۲۷۱۹۶ | A Coruña |
| لوگو | لوگو | ۳۳۹۳۸۶ | Lugo |
| اورنسه | اورنسه | ۳۱۸۳۹۱ | Ourense |
| پونتودرا | پونتودرا | ۹۴۷۳۷۴ | Pontevedra |
منابع
[ویرایش]- ویکی‌پدیای انگلیسی
- ویکی‌پدیای اسپانیایی
پیوند به بیرون
[ویرایش]این یک مقالهٔ خرد اسپانیا است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |