ortiga

Galego

• Etimoloxía: do latín urtica.

• Pronuncia: /oɾˈtiɣa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

ortiga (sg: ortiga; pl: ortigas)

1. (Botánica) Planta silvestre que está cuberta de pelos que se cravan na pel e botan unha substancia irritante.

Sinónimos

• estruga

Termos relacionados

• ortigueira, ortigar.

Traducións

• Alemán: Nessel ^(de)
• Castelán: ortiga ^(es).
• Francés: ortie ^(fr).
• Inglés: nettle ^(en)
• Italiano: ortica ^(it)
• Portugués: ortiga ^(pt), urtiga ^(pt).
• Vasco: asun ^(eu), osin ^(eu).

Castelán

Substantivo feminino

ortiga (sg: ortiga; pl: ortigas)

1. (Botánica) Ortiga.

Portugués

Substantivo feminino

ortiga (sg: ortiga; pl: ortigas)

1. (Botánica) Ortiga.