cagar

Galego

• Etimoloxía: do latín caccare.

• Pronuncia: /kaˈɣaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

cagar

1. (Coloquial) Evacuar o ventre.
   • Exemplo: A pesar da froita que tomaba non daba cagado.
     
     

Sinónimos

• ensuciar (popular)
• evacuar (culto)
• defecar (técnico)

Traducións

• Alemán: scheißen ^(de)
• Castelán: cagar ^(es)
• Catalán: cagar ^(ca)
• Chinés: 拉屎 ^(zh)
• Francés: chier ^(fr)
• Inglés: shit ^(en)
• Italiano: cagare ^(it), cacare ^(it)
• Portugués: cagar ^(pt)

Verbo transitivo

1. (Coloquial) Evacuar polo ano.
   • Exemplo: Cagou un peido.
     
     
2. (Figurado e coloquial) Manchar, deslucir, botar a perder unha cousa.
   • Exemplo: Cagáchela!.
     
     

Verbo pronominal

1. Defecar por un mesmo.
   • Exemplo: Do medo que pasou cagouse nos calzóns.
     
     
2. (Figurado e coloquial) Ter moito medo.
   • Exemplo: Alí estabamos, o primeiro día da oposición, todos cagados.
     
     

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	cagar
Xerundio	cagando
Participio	cagado, cagada, cagados, cagadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	cago	cagas	caga	cagamos	cagades	cagan
	Copretérito	cagaba	cagabas	cagaba	cagabamos	cagabades	cagaban
	Pretérito	caguei	cagaches	cagou	cagamos	cagastes	cagaron
	Antepretérito	cagara	cagaras	cagara	cagaramos	cagarades	cagaran
	Futuro	cagarei	cagarás	cagará	cagaremos	cagaredes	cagarán
	Pospretérito	cagaría	cagarías	cagaría	cagariamos	cagariades	cagarían
Modo Subxuntivo	Presente	cague	cagues	cague	caguemos	caguedes	caguen
	Pretérito	cagase	cagases	cagase	cagásemos	cagásedes	cagasen
	Futuro	cagar	cagares	cagar	cagarmos	cagardes	cagaren
Modo Imperativo	Afirmativo		caga	cague1	caguemos	cagade	caguen1
	Negativo		cagues	cague1	caguemos	caguedes	caguen1
Infinitivo conxugado		cagar	cagares	cagar	cagarmos	cagardes	cagaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín caccare.

Verbo

cagar

1. Cagar.

Catalán

• Etimoloxía: do latín caccare.

Verbo

cagar

1. Cagar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín caccare.

Verbo

cagar

1. Cagar.